รักพลิกล็อกของใจ [TP KF] NC
sweetza
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตกเย็น ฟางกับแก้วก็แยกกันกลับบ้านเพราะฟางต้องไปทานข้าวกับหนุ่มหล่อเข้มคนนั้นเพราะไปรับปากเขาไว้แล้ว แก้วเดินคนเดียวไปเรื่อย ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆแล้ว เฮ้อ! แฟนก็หายไปไหนไม่รู้ ทำไมเรารู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆกับฟางเท่านั้นก็ไม่รู้
“ออกไปๆๆๆ ความคิดบ้าๆแบบนี้เนี่ย” แก้วสลัดหัวอย่างแรง
“แก้ว!!!”
“อ้าว! พี่โทโมะ ไปไหนมาอ่ะ” แก้วหันไปตามเสียงทุ้มนุ่มๆที่เรียกขึ้น เขาคนนั้นคือแฟนหนุ่มของแก้วนั่นเอง เขาเรียนจบแล้วทำงานอยู่ที่บ้านช่วยพ่อแม่ทำธุรกิจส่วนตัวแต่วันไหนว่างมากจะมาช่วยลุงกับป้าของเขาขายราเม็งที่ร้านลุงกับป๊านั่นเอง
“ไปส่งราเม็งมา ไปร้านกับพี่มั้ย หรือจะกลับบ้าน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ยังไม่อยากกลับเลยอ่ะ ไปร้านกับพี่ดีกว่า” ว่าแล้วแก้วก็เดินไปเกาะแขนโทโมะ แล้วเดินไปที่ร้านราเม็งด้วยกัน
“ป้าครับ ส่งเสร็จแล้วนะครับ”
“จ้าหลาน อ้าว!!! แก้ว ไม่ได้เจอหลายวันเลยนะหลาน เป็นไงบ้างเรียนเป็นไง” ป้าหันมาถามแก้วที่เกาะแขนโทโมะอยู่
“งานเยอะมากค่ะป้า เรียนก็หนักอยู่ รายงานเป็นกอง”
“เรียนๆไปเถอะหลานเอ๊ย! มาเหนื่อยๆกินราเม็งกันสักชามนะ นั่งๆป้าไปทำให้”
“ขอบคุณค่ะป้า”
สักพักราเม็งร้อนๆก็มาเสิร์ฟตรงหน้าแก้วกับโทโมะ
“กินตามสบายนะหลาน ป้าไปเก็บของหลังร้านก่อน”
“ค่ะ ป้าคะลุงล่ะคะ”
“ไปอาบน้ำแล้วจ้า นี่ก็จะสองทุ่มแล้ว ร้านก็ปิดแล้ว”
“ค่ะๆ”
“โมะป้าฝากหน้าร้านด้วยนะ เก็บอะไรให้เรียบร้อยล่ะ ป้าจะเก็บของแล้วไปอาบน้ำเลย”
“ครับป้าได้ครับ”
แล้วป้าก็เดินไปหลังร้าน
“ว้าววว!!! สนใจชามตรงหน้าดีกว่า อุ่นๆน่ากินอ่ะ ><!” แก้วใช้ตะเกียบตวัดเส้นราเม็งขึ้นมาล่อหน้าโทโมะ
“น่ากินมั้ย ?”
“น่ากินสิ คนนะไม่ใช่ราเม็ง” โทโมะว่าพลางจ้องหน้าแก้วตาไม่กระพริบ
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกัน ^^” แก้วว่าพลางลิ้มรสราเม็งเข้าไปทันที
“คืนนี้นอนด้วยกันนะแก้ว”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวแม่ด่า อ๊า! ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะเนี่ยย >O<”
“กลัวแม่ด้วยหรอ เมื่อก่อนไม่เห็นจะกลัว ยังนอนด้วยกันทุกวัน”
“ไม่เอาแล้ว เมื่อก่อนก็ส่วนเมื่อก่อน แหน๊ะ!!! คิดอะไรอยู่เนี่ย ? 5555”
“คิดสิ คิดถึงแก้วมากๆ” โทโมะว่าพลางจับมือแก้วข้างที่ถือตะเกียบคีบเส้นราเม็งอยู่แล้วเอาเข้าปากตัวเองไป
“เฮ้ย!!! นั่นมันของแก้วนะ ของพี่ก็มีทำไมไม่กินอ่ะ”
“กินของแก้วอร่อยกว่าเยอะ” ว่าแล้วโทโมะก็แย่งตะเกียบจากมือแก้วไปแล้วคีบเส้นขึ้นมาจ่อปากแก้ว
“อะไรอ่ะ”
“พี่ป้อนไง” แก้วมองดูลังเลนิดๆก่อนจะคาบราเม็งเข้าปากเป็นจังหวะที่โทโมะก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนจะจูบแก้วที่ปากยังมีราเม็งคาอยู่
“อื้มม!” แก้วพยายามผลักโทโมะออกไปแต่โทโมะก็ดันเอามืออ้อมคอไว้แล้วรัดอย่างแน่น
“ถือว่าเป็นค่าคิดถึงแล้วกันนะ ^^”
“ขี้โกงอ่ะ”
“โกงยังไง อ้อ! ที่พี่ได้จูบแก้วหรอ งั้นพี่ให้จูบคืน”
“ไม่ต้องไม่เอาแล้วๆ”
“ต้องเอา!!!”
“นี่พี่แก้วต้องกลับแล้ว เดี๋ยวดึกกว่านี้แม่ต้องเป็นห่วงแน่ๆ”
“จะกลับแล้วหรออ” โทโมะทำหน้าจ๋อยลงไปจนแก้วสังเกตได้
“อย่างอนนะ พรุ่งนี้พาไปเลี้ยง”
“เลี้ยงอะไร ?”
“ราเม็งนี่แหละ แก้วไปแล้วนะ บ๊าบ บาย” แก้ววิ่งออกร้านมาอย่างเร็วเพื่อโทโมะจะได้ไม่เป็นภาระมาส่งที่บ้าน แต่จะว่าไปแต่ก่อนติดพี่เขามาก แต่ทำไมมาวันนี้ถึงได้รู้สึกไม่อยากอยู่ใกล้เขาแล้วอ่ะ ทำไงดี !?!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
