เหมือนตายทั้งที่ใกล้กัน

9.3

เขียนโดย tomokaew_lovelove

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 21.34 น.

  2 ตอน
  11 วิจารณ์
  8,310 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เหมือนตายทั้งที่ใกล้กัน

ตอนที่ 1

      ร่างกำยำทอดกายยาวบนเตียงขนาดคิงไซส์  บิดตัวรับการมาของแสงอาทิตย์ยามอรุณ ร่างสูงบิดกายไปมาบนเตียงก่อนยันตัวนั่งแล้ว กวาดสายตาไปรอบห้องนอนขนาดใหญ่ภายในบ้านริมหาดทรายสีขาวสะอาดแห่งนี้ ดวงตาสีตาลช๊อกโกแลตแสดงแววตาอันขุ่นเคืองเมื่อไม่พบสิ่งที่เขาตามหา

“ แก้ว “

 

เคล้ง!!!

เสียงภาชนะกระทบกันดังจากห้องครัวในบ้าน หญิงสาวร่างบางกำลังวุ่นอยู่การเตรียมอาหารสำหรับตนและคนรัก

“ ทำอะไรอยู่ครับที่รัก “ เสียงทุ้มแซมหวานดังจากด้านหลังของหญิงสาว ซึ่งมันมาพร้อมการกอดรัดจากกล้ามแขนของชายหนุ่มคนรัก

“ ตื่นแล้วเหรอค่ะ รอแปปนะแก้วทำอาหารให้โมะอยู่ “ หญิงสาวตอบรับ พลางกลับไปวุ่นการเตรียมอาหารอีกครั้ง

อาหารสองสามจานพร้อมกับข้าวหอมสองจานถูกวางลงบนโต๊ะสีขาวสะอาดภายในห้องอาหารของบ้าน

“ หอมจัง แก้วใจ “ คำพูดของชายหนุ่มเหมือนกำลังชื่นชมอาหารที่หญิงสาวทำ แต่ไม่ใช่อย่างนั้น เค้าคลอเคลียคอยาวระหงส์ของหญิงสาวต่างหาก

“ นี้เวลากินข้าวนะโมะ ไม่ใช่เวลาทำเรื่องอย่างว่า “ หญิงสาวหันไปดุตนรักอย่างเหลืออดกับความเป็นเด็กของเขา

“ งั้น แสดงว่าเวลาอื่นทำได้อะดิ “

ผัวะ !!!!

เสียงมือกระทบไหล่อย่างรุนแรงทำเอาชายหนุ่มร้องเสียงหลง

“ แก้ว โมะเจ็บนะ “

“ เจ็บสิดี ทะลึ่งดีนัก “ หญิงสาวดุแล้วหันไปจัดโต๊ะอาหารต่อ

“ อร่อยไหม “ หญิงสาวถามคนรัก ที่ก้มหน้าทานอาหารอย่างไม่รู้ร้อนอะไรเลย

“ อร่อยสิคร้าบบบบบบบบ ถึงแก้วจะทำไม่อร่อยโมะก็กินอยู่ดี “ ชายหนุ่มยิ้มพลางอ้อนเสียงหวาน

“ แหวะ ขนลุก “ หญิงสาวยิ้มพลางมองคนรักที่ก้มหน้าทานอาหารต่อ รุ้สึกดีใจที่ตนเองเลือกคนรักไม่ผิด เขาเป็นสุภาพบุรุษกบเธอเสมอ ถึงจะทะลึ่งนิดๆ แต่ก็ไม่เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้ง ขี้อ้อน ชั่งเอาใจ ถึงจะขี้น้อยใจไปหน่อยก็เถอะ

“ แก้วกินข้าวเสร็จไปเดินเล่นกันไหมครับ “ ชายหนุ่มชวนคนรักที่กำลังเดินเข้าไปภายในห้องครัวอีกครั้งเพื่อล้างจาน ก่อนที่เขาจะวางจานอาหารที่ทิ้งเศษอาหารเรีบร้อยแล้ว ในอ่างล้างจาน

“ แล้วแต่โมะเถอะ แก้วไปทั้งนั้นแหละ “

“ แล้วแต่โมะ งั้นขึ้นห้องกันดีกว่า “ ชายหนุ่มพูดพลางส่งสายตากลั่นแกล้งหญิงสาว

“ ขึ้นห้องก็ได้ถึงโมะต้องการ แต่ห้องดับจิตนะเอาป่ะ “ หญิงสาวตอบพลางทำหน้ากวนๆใส่ชายหนุ่ม

“ ไม่เอาจ้า “ ชายหนุ่มยิ้มให้ร่างบางก่อนจะหลีกทางให้เธอคว่ำจานได้

“ ไป แก้วเสร็จแล้ว “ หญิงสาวดึงผ้ากันเปื้ยนออกจากดัวแล้วแขวนไว้หน้าห้องครัว

“ รอโมะแปปเดี๋ยวนะครับ คือ.... โมะลืมอาบน้ำอะ “ ชายหนุ่มบอกคนรักพลางเกาหัวแก้เก้อนิดๆ

“ ก้อได้ เร็วๆนะแก้วรอ “

“ คร้าบบบบบบบบบบบ แต่ว่าอยากให้เร็ว เอาอย่างนี้ดีกว่า “ ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์

“ เอาไงอะ ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา