Final Part Of Love เจ็บวันนี้ จบวันนี้ ซะเธอ

แก้ว : เดี๋ยวสิ!

เมื่อแฟนสาวขัดใจ ร่างสูงจึงขมวดขึ้นด้วยความหงุดหงิดทันที

แก้ว : หลับตาก่อนสิ >///<

พูดจบร่างบางก็หน้าแดงจนสังเกตเห็นได้ชัดเจน เมื่อแฟนหนุ่มเห็นดังนั้นจึงยอมทำตามที่แฟนสาวบอก

แก้ว : จุ๊บ >x<

ร่างบางเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย แล้วจุมพิตที่ริมฝีปากบาง สีแดงระเรื่อของชายหนุ่ม เมื่อชายหนุ่มได้

รับสัมผัสอันหอมหวานของร่างบาง เขาจึงจุมพิตตอบกลับด้วยความคิดถึง โดยไม่แคร์สายตาของ

บรรดาเพื่อนๆ ที่กำลังจ้องทั้งคู่เป็นตาเดียว

ป๊อบปี้ : เห้อ! ฟางจ๋า ป๊อบว่าเราออกไปข้างนอกดีกว่านะ อยู่ที่นี่แล้วเหมือนเราเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้อ่ะ

แล้วอีกอย่าง ฟางก็จะได้ไปช่วยป๊อบเลือกชุดใส่ไปงานแถลงข่าวด้วยไง

ฟาง : ได้ค่ะ งั้นเราไปกันเถอะค่ะ

แล้วป๊อบปี้ก็เดินโอบเอวฟางออกจากห้องไป

KF KM JJ :ฉันไปด้วย รอด้วยสิ!

แล้วทั้ง 3 คู่จึงรีบจูงมือแฟนของตน วิ่งออกจากห้องตามป๊อบปี้กับฟางไป

ขณะนี้ในห้องเหลือเพียงเธอและเขา บรรยากาศในห้องตอนนี้เต็มไปด้วยความรัก ความคิดถึง ที่ทั้งให้มีให้แก่กันอย่างมากล้น 

แก้ว : อื้อ พอได้แล้ว หายใจไม่ออกแล้วนะ >///<

ร่างบางผละร่างสูงออกเล็กน้อย แต่มือของร่างสูงยังโอบอยู่ที่เอวของร่างบาง 

โทโมะ : อีกนิดไม่ได้หรอ? ยังไม่หายคิดถึงเลยนะคนดี

โทโมะกระซิบพลางใช้จมูกของตนซุกไซร้แก้มของแฟนสาว 

แก้ว : พอได้แล้ว จั๊กกะจี๋

โทโมะทำหน้ามู่ แล้วยอมหยุดซุกไซร้แก้มร่างบาง 

แก้ว : ไม่ต้องมาทำหน้ามู่เลยนะ

ร่างบางพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปบีบจมูกแฟนหนุ่มด้วยความอารมณ์ดี 

แก้ว : ไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่าค่ะ จะได้รีบไปแถลงข่าวกัน

ร่างบางพูดพร้อมลากชายหนุ่มไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเตรียมที่จะไปแถลงข่าวเรื่องการกลับมาประเทศไทยครั้งแรก ในรอบ 3 เดือน ของพวกเขา ซึ้งทั้ง 5 สาวต้องไปร่วมแถลงข่าวด้วยในฐานะหวานใจศิลปิน (ความจริงทั้ง 5 สาวไม่ต้องไปก็ได้ แต่บรรดาหนุ่มๆ ไม่ยอมอ่ะดิ พี่หนึ่งเลยต้องตามใจ -_-)

เวลา 23.45 น.

เมื่องานแถลงข่าวจบลง ทางบริษัทก็ส่งรถไปรับทั้ง 5 คู่กลับบริษัท เพื่อที่จะให้ศิลปินนำรถส่วนตัวสุดหรูของแต่ละคนกลับบ้าน แต่หนุ่มหล่อทั้ง 5 คนเห็นว่ามันดึกมากแล้ว จึงไม่ยอมให้แฟนสาวของตนขับรถกลับเอง จึงอาสาขับรถไปส่งที่บ้านของสาวๆ

หน้าบ้านศิริมงคลสกุล 

โทโมะ : แก้ว

แก้ว : ....

โทโมะ : แก้ว

แก้ว : ....

เมื่อโทโมะเห็นว่าแฟนสาวของตนหลับสนิทจึงไม่อยากปลุก แล้วโทโมะก็บีบแตรรถเพื่อที่จะให้คนในบ้านออกมาเปิดประตูหน้าบ้านให้ 

ภายในบ้านศิริมงคลสกุล 

พี่กิ่งซึ่งอาสานั่งรอน้องสาวกลับบ้านได้ยินแตรรถของโทโมะ จึงเรียกแม่บ้านให้ออกไปเปิดประตูให้โทโมะ [ป๊ามาบ่อยอ่ะดิ เลยจำได้อ่ะ 555 – ไรท์เตอร์]

เมื่อรถของโทโมะมาจอดหน้าบ้าน โทโมะจึงเดินลงมาเปิดประตูข้างคนขับ แล้วช้อนร่างบาง ซึ่งหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลียออกมาจะรถ 

พี่กิ่ง : เห้อ ยัยตัวเล็กหลับปุ๋ยมาอีกแล้วหรอเนี่ย

เมื่อพี่กิ่งเห็นสภาพของน้องสาวจึงเอ่ยขึ้นมาด้วยความเอ็นดู 

โทโมะ : ช่วงนี้ยัยตัวเล็กคงทำงานหนัก ตอนงานแถลงข่าวก็ดูเพลียๆ ด้วย

พี่กิ่ง : ก็แหงล่ะ ตั้งแต่นายไปญี่ปุ่น ยัยตัวเล็กก็เล่นโหมทำงานหนัก กลับบ้านตี1 ตี2 เกือบทุกวัน นี่ป๊า

ม๊า แล้วก็พี่ ก็พยายามบอกแล้วนะว่าอย่าโหมงานหนัก แต่ยัยน้องจอมดื้อของฉันก็ไม่เชื่ออ่ะ ดูสิ! ยัยเด็กดื้อผอมลงไปเยอะเลย

โทโมะ : ไม่เป็นไรครับ ผมกลับมาคราวนี้ ผมจะดูแลยัยตัวเล็กอย่างดีที่สุดเลยครับ

พี่กิ่ง : ขอบใจนายมากนะ ฝากดูแลยัยตัวเล็กด้วยล่ะ อย่าทำให้ยัยนี่ผิดหวังนะ

โทโมะ : ผมรับปากครับพี่กิ่ง

แล้วโทโมะก็พาแก้วขึ้นไปนอนบนห้อง 

ห้องของร่างบาง 

โทโมะวางร่างบางไว้บนเตียงนุ่มๆ ลายมิคกี้เมาส์ของเจ้าของห้อง เมื่อจัดการห่มผ้าให้ร่างบางเสร็จ โทโมะก็นั่งลงบนเตียงนุ่มนั้น แล้วลูบผมของร่างบางด้วยความเอ็นดู แต่โทโมะก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนหลับปุ๋ย ตาพริ้มอยู่บนเตียงนุ่ม ริมฝีปากอมชมพูธรรมชาติ และหน้าตาขาวผุดผ่องอมชมพู ดูจิ้มลิ้ม น่าทะนุถนอม ซึ่งทุกๆ องค์ประกอบในตัวเธอ ทำให้เขาหลงรักเธอคนนี้ โดยไม่ต้องมีข้อสงสัยใดๆ 

โทโมะ : ฝันดีนะครับ คนดีของผม^^

โทโมะพูดจบแล้วก้มลงจูบหน้าผากของร่างบางด้วยความรักที่มีให้ และไม่ลืมที่จะปิดไฟ ปิดประตูห้องให้ร่างบางด้วย 

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เย่ๆๆ ได้อัพซักทีหลังจากไม่ได้อัพมานาน (ก็แม่เอาโน้ตบุ๊คไปล้างเครื่องอ่ะ) 555 ยังไงก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ  /// ฝากขอโทษแฟนคลับ TB บางตอนกิ๊ฟอาจจะแต่งแรงไปบ้าง