ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 15 ♥

 

 

 

“วันหลังก็รู้จักให้ความสำคัญกับอะไรที่ใกล้ตัวบ้างก็ได้นะ หรือมันไกลหัวใจมากไปเลยไม่รู้สึก”

 

 

 

“จะหวานกันไปไหนคะเนี่ย คิกคิก ถึงขนาดนี้ถ้ายายแก้วมันไม่รู้ตัวฉันยอมเป็นแฟนกบเลยอ่ะ”
“งั้นก็อย่าลืมไปจุ๊บเปลี่ยนกบให้เป็นเจ้าชายด้วยล่ะ เพราะยายนั่นไม่รู้แน่ๆ”

 

 

 

หลังจากโดนยายเฟย์แย่ง BB ไปก็ถูกเนรเทศให้ไปอาบน้ำในทันที ค่อยๆจุ่มร่างกายผอมบางของตัวเองลงในอ่างอาบน้ำที่ฟางเตรียมไว้  ว้าวุ่นอีกแล้ว...แก้วใจ “วันหลังก็รู้จักให้ความสำคัญกับอะไรที่ใกล้ตัวบ้างก็ได้นะ หรือมันไกลหัวใจมากไปเลยไม่รู้สึก”อะไรเล่า...ชิ!

 

 

 

 

ก็อะไรล่ะที่มันใกล้ตัวแต่ไม่ไกลหัวใจน่ะ

 

 

@@@@@@@@

 

 

 

“อาทิตย์หน้าวันเกิดใช่ป่ะ ยายกระต่ายป่า” เสียงนุ่มทุ้มหล่อ(?) โทรเข้ามาหาสาวหน้าหวานจอมวีน

((อืม...มีอะไรไม่ทราบยะนายหมี)) เผลอเล่นด้วยอย่างเสียไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้จะจิตตกเล็กๆอยู่ก็ตาม

“ อยากได้อะไรเป็นพิเศษ นอกจากฉันไหม?” ที่เค้าบอกว่าเล่นกับหมี หมีเลียปาก ดูท่าจะจริงก็คราวนี้

((อะ...อะไรนะ?)) K-OTIC เป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าฟะ ?

“ไม่ยักรู้ว่าเธอก็เริ่มจะหูหนวกกับเขาแล้ว อายุไม่เท่าไหร่เองนี่นา” ป๊อบปี้เล่นต่ออย่างนึกสนุก

(( ป๊อบปี้ !)) ถึงเวลากระต่ายป่ากลายร่างเป็นแม่เสือซะแล้วล่ะ นายหมีดำนายตายแน่!

“ฮะฮะ ครับๆขอโทษครับแม่ยอดดวงใจ ถึงจะขี้วีนไปหน่อยแต่ป๊อบปี้ก็รักนะครับ โอ๋ๆๆ จุ๊บๆนะครับ ล้อเล่นนิดเดียวเองอ่ะ”

((ใช่เวลาไหม?))

 

 

ป๊อบ ปี้โทรฯหาสาวหน้าหวาน พูดคุยตามประสาด้วยความคิดถึง ก่อนจะรีบเอ่ยง้องอนสาวหน้าหวานแทบไม่ทัน ฟังจากน้ำเสียงแล้วคงไม่ได้โกรธเรื่องที่เขาแซวสักเท่าไหร่ แต่มันน่าจะมีอะไรๆที่ทำให้คนสวยเหวี่ยงได้ขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าของคอนโดที่แฟนสาว(?)ของเขาไปค้างกันนะ

 

@@@@@@@@

 

 

 

 

((ทำไม เขื่อน BB คุยกับไอโมะไม่ได้อ่ะ ยาหยีรู้ป๊ะ?)) เอ่ยถามเฟย์ทางโทรศัพท์ที่ตอนนี้กำลังทานรอบดึกหน้าจอทีวีพร้อมกับดูรายการ เพลงของเกาหลีอยู่

“จะ รู้ไหม...คิดว่าฉันจะนั่งทางในมาตอบคำถามนายได้หรือไง?” ฉันไม่ใช่หมอดูฟันทิ้งนะจะได้รู้ไปซะทุกเรื่อง ((โธ่ ที่รักไม่ใช่อย่างนั้นครับ ปรกติเวลา BB คุยกะมัน มันจะบอกเขื่อนตล้อดว่ามันกำลัง BB กะแก้วใจเพื่อนรักอยู่น่ะครับ เผื่อยาหยีจะเห็นว่าแก้วใจ BB อยู่ไงก็เลยถามดูอ่า)) เขื่อนออดอ้อนหญิงสาว เขาต้องการคุยกับเพื่อนจริงๆสงสัยคงต้องโทรไปแทน แค่แอบแปลกใจว่าทำไมวันนี้มันไม่ออนก็เท่านั้น เพราะปรกติมีแก้วใจต้องมีโทโมะ

“ยาย แก้วอาบน้ำอยู่ อ๊ะ!แต่ BB ของยายแก้วอยู่กับเฟย์อ่ะ แป๊บนะ” แอบเอา BB ของเพื่อนสาวมาดู จะไม่มีผีดิบโทโมะได้ไง ก็เมื่อกี๊เธอยังแซวเพื่อนหล่อหน้าดุอยู่เลย

 

//BB//
KwJ : Your Girl.

“ผีดิบ ทำไมนายกบ BB หานายไม่ได้?”
“Not’ve Koen’s PIN”
“อ้าว แล้วของยายแก้วทำไมถึงได้มี?”
“ พอใจ ”
“เออ จบ”

 

 

อ๊าย........โกรธๆๆๆ ฮึ่ม นายผีดิบนี่มันน่าให้ยายแก้วเซ่อใส่จริงๆแหล่ะ กวนประสาทชะมัด ก็เพราะมีแต่

คำ พูดชวนคิดแบบนี้ คนทึ่มๆเข้าใจยากอย่างยายแก้วถึงได้ไม่เข้าใจความรู้สึกของนายเสียที รักก็ไม่บอกตรงๆ ชอบก็แสดงออกน้อยเหลือเกิน ทำเป็นอยู่อย่างเดียว

 

 

วางแก้วน้ำดัง ปึ๊ก ประชดดินฟ้าอากาศ!!

 

 

“ผีดิบไม่พอใจที่จะคุยกับกบ จบมั้ย?...เอ่อ เขื่อนโทรหาโทโมะเองไม่ง่ายกว่า BB หรือไง?” ลืมตัว

กระแทก เสียงใส่ชายหนุ่มปลายสาย มาคิดได้อีกทีว่าเขื่อนไม่ผิด ควรเหรอที่จะต้องมารองรับอารมณ์ของเธอ ก็เลยเปลี่ยนคำพูดใหม่แบบไม่เหลือเค้าเดิม

((อ่า เคเคครับ ฝันดีนะครับยาหยี รักนะจุ๊บๆ)) ชายหนุ่มรับทราบ แล้วบอกลาแฟนสาว(?)อย่างอารมณ์ดี

“อือ บายฝันดีค่ะ” คำพูดคำจาน่ารักจากปากเรียวสวย ก่อนจะวางไอโฟนตัวเก่งแล้วเดินเข้าไปหาพี่สาว

 

 

 

สอง ศรีพี่น้องนั่งคุยกันถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในรอบเดือนที่ผ่านมา เธอจะปลีกตัวไปมีความสุข(?) ได้อย่างไร ในเมื่อเพื่อนรักยังเป็นอยู่แบบนี้ ตะแรกก็คิดว่าเพื่อนรักได้ดิบได้ดีมีแฟนเป็นซุปตาตัวพ่อของวงการ ปรากฏว่านิทานหลอกเด็กๆแค่นั้น

 

แอบ สังเกตอาการของเพื่อนชายต่างวง ที่ดูจะมีใจแบบเยอะเว่อร์ๆกับเพื่อนสาวจนต้องมีการประกาศวาระ TK แห่งชาติ เพื่อรวมพลคนรัก TK ให้เข้ามาดูแลสถานการณ์ต่างๆให้เป็นไปในทางที่ถูกที่ควรสำหรับ TK  แต่เรื่องราวก็ยังไม่ไปถึงไหน หนำซ้ำฝ่ายชายก็ดอดไปควงสาวน้อยน่ารักมาเย้ย ทำให้เพื่อนของเธอปางตายเกือบอาทิตย์ ปรากฏว่านั่นก็หลอกสาวหล่ออีก

 

@@@@@@@@

 

 

 

//BB//
KwJ : Your Girl.

“ทำไมต้อง...ห้าม(Stop it)”
“ ไม่อยากให้ทำ ก็ต้องห้ามไง”
“ประสาท ต่างชาติพูดจากำกวมคนไทย งง”
“Your Girl....ของใคร?”
“เปล่า...กะ ก็แค่ ชื่อเพลงอ่ะ”

 

 

“ ของ ใคร”
“โว้ย...............ของดอลล่าล์มั้ง จะนอนแล้วเดี๋ยวตื่นสาย!!”

 

 

“ไม่ ให้ นอน”
“ฮึ่ย อะไรของนายเนี่ยผีดิบ! ฉันจะนอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฮะฮะฮะ OK OK พรุ่งนี้เอารองเท้าสีแดงมาให้โทโมะด้วยนะครับ...ที่รัก โทโมะจะใส่ขึ้นคอนกามิฯ”

..........

 

“....พรุ่งนี้เอารองเท้าสีแดงมาให้โทโมะด้วยนะครับ...ที่รัก...”

ที่รัก…
ที่รัก…

 

 

 

 

เวร..... นอนไม่หลับเลยตู T^T เฮ้อ..... ลุกจากเตียงที่มีสองศรีพี่น้องหน้าสวยนอนหลับแล้วอยู่ข้างๆ มานั่งเปิดไอแพดของรักของหวง เลื่อนหาเพลงที่ต้องการจะฟังในเวลาแบบนี้ “อย่าให้ความหวัง ทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา...~”

 

 

@@@@@@@@

 

 

 

ใบ หน้าสวยเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง เธอไม่ได้รู้หรอกว่าเพื่อนชายคนสนิทนั้นจะมีใครหรือเปล่า แต่เธอกำลังถูกเขาให้ความหวังอยู่ใช่ไหม? เวลานี้ ...ทั้งคำพูดทั้งการกระทำที่ออกจะดูเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปสักหน่อยถูกส่งมา ให้เธอตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่อง จนมาถึงตอนนี้ โทโมะยังเป็นอยู่เหมือนเดิม ดูเหมือนมีอะไรในใจ แต่ไม่ยอมพูด

 

หากคิดจะพูดก็ต้องกลับมานอนคิดอีกสามตลบว่ามันพูดอะไร?

 

 

 

 

สำหรับ เธอนั้น ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเกิดอาการคิดไม่ซื่อกับเพื่อนสนิทคนนี้ตอนไหน? รู้แต่ว่าไปไหนไปกัน ช่วงพัก ช่วงซ้อม ขึ้นคอนฯก็วิ่งเข้าหากันตลอด ... เมื่อมีโอกาสเธอมักจะตัวติดกับเขาตลอดเวลา มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ไอคุณเขื่อนเพื่อนรักมันเดินคอตกเข้ามาบอก

 

“เดี๋ยวนี้ที่รักไม่ยอมเล่นกับเค้าเลย T^T คิดจะทิ้งผัดไทแล้วไปแดกอาหารญี่ปุ่นแทนใช่ไหม? น้อยใจๆๆ”
“ฮะฮะฮะ ไอกบเดี๋ยวปากแตก งั้นก็มาให้เล่นเตะก้นซะดีๆ ย้าก.....”

 

ทั้ง อายทั้งโกรธได้แต่วิ่งไล่เตะไอเพื่อนบ้าแล้วก็เดินปึงปังออกจากห้องไป ทำไมถึงได้อายน่ะเหรอ...ก็เพราะประโยคบอกเล่าจากบุคคลที่สามที่มีชื่ออยู่ใน รายการอาหารด้วยน่ะสิ
           

 

 

 

 

“ก็ยอมให้แดกอยู่”………………..

 

 

 

---------------------------------------------พอจะอ่านได้ไหมอ่า