LOVE LIKE ME {TK PF KF} ♥

{ 2}


"แก้ว แก้ว แก้วครับ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้วนะ"  เสียงนุ่ม ทุ้ม  ปลุกฉันอย่างอ่อนโยน

ตกลงว่าเค้าจะปลุกฉัน หรือ จะกล่อมฉันให้หลับต่อกันแน่ -////- 


"ถึงแล้วหรอก -3- แก้วยังง่วงอยู่เลยนะ"  ฉันงัวเงียตืนมาก็หาววอดใหญ่


"หึหึ คิกๆๆๆ "   พี่โมะ เขาขำอะไรอ่า *o*''


" พี่ขำอะไรหรอ +O+ "  ฉันสะกิดพี่ชายอย่างสงสัย 


"ฮ่าๆ แก้วนี่นะ นอนหลับน้ำลายยือเหมือนตอนเด็กๆเลย" -0- อายค่ะ 


"พี่โมะอ่ะ =3= "


"มาๆ พี่เช้ดให้นะ" พี่ชายควักผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

เหลือเชื่อเลย พี่แก พวกผ้าเช็ดหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ เป็นผู้ชายประเภทไหนกันแน่เนี่ยะ


"ไม่เป็นไร แก้วเช้ดเองดีกว่าค่ะ" ฉันพยายามแย่งผ้าเช็ดหน้าจากพี่โมะ แต่พี่โมะยอมใครซะที่ไหน


"ไม่เอา พี่เช็ดให้นั่นแหละ ให้พี่ได้ทำอะไรให้น้องสาวแสนน่ารักของพี่บ้างนะ ^^"

เอ่อ ...... แล้วสุดท้ายก็ต้องยอมลูกอ้อนของพี่แก อยู่ดี - - 



พี่ชายค่อยๆ เขยิบเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กมาเช็ดให้ที่มุมปากอย่างเบาๆ
แล้วคราบน้ำลายมันจะออกไหมเนี่ยะ =0=!


ยิ่งเค้าขยับมาใกล้มากเท่าไร ทำให้ฉันได้รู้เลยว่า

พี่ชายคนนี้หล่อไม่เคยเปลี่ยนแปลงจริงๆ

ใบหน้าหวาน เนียน ที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ นี่ล่ะมั้ง ที่ทำให้หัวใจของน้องสาวเต้นตุบตับทุกที 


พี่ชายของฉันหน้าตาดีจริงๆ ทำไมนะ ฉันถึงไม่ดูดีแบบพี่บ้าง +0+ 
อีกอย่างเราแทบไม่มีอะไรคล้ายกันเลย ทั้ง ความคิด ความชอบ ความสนใจ
การใช้ชีวิต การพูดจา อุปนิสัย บุคลิก มีแต่หน้าตานี่ล่ะ ที่คนทักบ่อยๆว่าอย่างกับเป็นแฝด


" .___. "


 ฉันได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้น จริงสินะ  ความรู้สึกแบบนี้

ความรู้สึกที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นมาเลย 

อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกได้ไหม 


"แก้วน่ารักจัง"
ฉันเงยหน้าสบตากับเค้าครู่หนึ่ง     รู้สึกเลยว่าใบหน้ามันร้อนผ่าวขึ้นมา 


ยิ่งเค้าขยับเข้ามาใกล้ๆเท่าไร สมองมันสั่งให้ฉันดันเค้าออกก่อนจะมากไปกว่านี้
แต่ใจ กับ ร่างกาย ยังได้แต่นิ่งรอสัมผัสจากคนตรงหน้า


"พะ........พี่โมะ -/////- "


ใกล้อีกนิด อีกนิดๆ ตึกๆ ตึกๆ ~~~~~~ 


กริ๊งงงงงงงงงงงๆ   


"เ่อ่อ คือ ....................................."

ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปากอะไร พี่ชายก็เดินหนีไปเลย 

"ฮัลโลลลลลล ที่รัก "  มาซะหวานแหววเชียว ขนลุก *o*

"อ่าว เฟย์ มีอะไรรึเปล่า "  
ฉันพยายามทำเสียงให้ร่าเริงที่สุด 

" สบายดี นี่แก้วใจอยู่ไหนอ่ะ  เฟย์คิดถึงจะแย่ "  มาคิดถึงอะไรฉันตอนนี้ 

ในใจก็ขอบคุณที่ทำให้เหตุการณ์ ณ ตอนนั้นไม่เกิดขึ้น

แต่อีกใจกลับหมั่นไส้เพื่อนคนนี้ที่โืทร.มาขัดพอดีเลย

"พอดีแก้วมาเยี่ยมญาติที่ญี่ปุ่นน่ะเฟย์ อาทิตย์หน้าคงจะกลับไทย เอาของฝากไหม"

"เอาก็ดี"  ถึงกำลังจะคุยอยู่กับเฟย์ แต่ใจตอนนี้มันลอยไปหาใครอีกคนแล้ว

"อ่าๆ ฉันรู้นิสัยแกอยู่ งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวแก้วต้องเข้าไปช่วยในครัวเตรียมอาหารน่ะ "
ขอโทษนะที่โกหก -/\- แต่วินาทีนี้ พี่โมะสำคัญสุด

"โอเค รักแก้วนะ จุ๊บบบบบบบบบบบบ"

"รักเฟย์เช่นกันค่ะ "  ฉันกดตัดสายอย่างรวดเร็ว แล้วรีบลงจากรถ


แผ่นหลังที่คุ้นเคย ยังคงยืนรอฉันอยู่ เค้าไม่ได้ไปไหน ........


"พี่โมะคะ"

"อ้าว คุยเสร็จแล้วหรอ งั้นไปกันเถอะ ^^ เดี๋ยวตกเครื่องนะ"
พี่โมะ หันมายิ้มอย่างจริงใจ ถึงแม้แววตาเค้าจะดูเหนื่อยๆก็ตาม

"เอ่อ ค่ะ ^^"

เค้าไม่พูดอะไร เดินไปหยิบกระเป๋าออกมา แล้วคว้ามือฉันแล้วพาไปยัง สนามบิน 


มือพี่ชายยังคงเหมือนเดิม ทั้งอบอุ่น และ ปลอดภัย  นี่แหละ ที่ทำให้ฉันไม่อยากปล่อยมือเค้าเลย