Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 5.

  เลิกเรียน.

"แก้วกลับบ้าน"โทโมะเดินมาหาฉันที่กำลังเก็บกระเป๋าอยู่

"แปปหนึ่งนะ"ฉันพูด

"โมะค่ะ โมะไม่ไปส่งพิมหรอค่ะ"ยัยหน้าขาวพูดเสียงหวาน ชิ!

"เอ่อ.."

"พี่โมะ พี่แก้วกลับบ้านนนน"พิมยังพูดไม่ทันจบ เสียงธามไทก็ดังแทรกเข้ามาเสียก่อน แล้วเจ้าตัวก็เดินมาลาก

แขนฉันและโทโมะออกจากห้องไป และปล่อยพิมไว้ในห้อง

::บ้าน::

        ~ตุ้บ~ ฉันโยนกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินมานอนลงบนเตียง  ฉันได้แต่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียง อย่างไม่มีอะไรจะทำ - -*

~ ได้แต่ตั้งคำถาม แต่ไม่กล้าถามเธอสักครั้ง ได้แต่ตะ.... ~

ฉันลุกจากเตียงก่อนจะมองชื่อคนที่โทรเข้ามาก่อนจะกดรับสาย

“สวัสดีค่ะเจ้าชายมีอะไรให้หม่อนฉันรับใช้เพค่ะ?”ใช่ เควินโทรมาหาฉัน แล้วที่ฉันพูดแบบนั้นก็แค่อยากแกล้งเขาเฉยๆ

(แก้ว บอกให้พูดปกติไง)

“ล้อเล่นๆ ว่าแต่มี’ไรอ่ะ”ฉันถาม โทร.ขนาดนี้ต้องมีเรื่องแน่ๆ

(แก้วช่วยเควินหน่อยสิ) ช่วย ช่วยอะไรว่ะ

“ช่วย ?”

(ใช่ คือท่านแม่จะให้เควินหมั้นกับใครก็ไม่รู้ เควินไม่ได้รักเขา) โอ้วว แล้วฉันจะช่วยยังไงเนี่ย

“แล้วจะให้แก้วช่วยยังไงอ่ะ” ฉันถามเควิน

(ช่วยหาผู้หญิงสักคนมาเป็นแฟนเควินหน่อยได้มั้ย) ห๊า! แล้วฉันจะหามาจากไหนเนี่ย

“แล้วแก้วจะหามาจากไหนล่ะเนี่ย เอางี้ เควินชอบใครอยู่มั้ย” ฉันถามเขาไป ก็รู้ว่ามันไม่สมควรแต่มันจำเป็น มั้ง

(เอ่อ ก็มีนะ)

“เธอชื่ออะไรหรอ?”

(รู้สึกว่าจะชื่อแบมน่ะ อยู่โรงเรียนสหศึกษาวิทยา”ชื่อคุ้นๆแฮะ

“แบมหรอ ที่อยู่ม.5หรือเปล่าอ่ะ”ถ้าใช่ล่ะก็.....

(ใช่ๆ เธออยู่ม.5) เอาล่ะหว่า นั่นมันยัยแบมลูกพี่ลูกน้องของฉันหนิ

“เควิน! นั่นมันลูกพี่ลูกน้องฉันนะ!”ฉันพูดเชิงตะคอก แต่เมื่อรู้ตัวก็รีบขอโทษทันที

(จริงหรอแก้ว งั้นแก้วต้องช่วยเควินนะ) เวร - -*

“แต่...”

(นะนะ นะแก้วนะ” ฮึ่ย ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ!

“ก็ได้ๆ ยังไงก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วหนิ”ฉันพูดอย่างเนือยๆ

(ขอบคุณนะแก้ว ถ้าไม่ได้แก้วเราคงแย่แน่ๆ)

“ไม่เป็นไร เออ เควินวันนี้มาที่บ้านแก้วสิเดี๋ยวแก้วจะไปชวนแบมมาด้วย”

(จะดีหรอแก้ว ว่าแต่บ้านแก้วอยู่ที่ไหนล่ะ) อ้าว - -*

“หมู่บ้านกริฟฟิน ซอย 7 บ้านเลขที่ 722” ฉันบอกเควินไป

(โอเค เดี๋ยวเควินไปนะ แล้วเจอกันนะแก้ว)

“จ้าๆ” ฉันพูดจบก็กดวางสายทันที  เฮ้อ ไปอาบน้ำสักหน่อยดีกว่า

ว่าแล้วฉันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องหน้ำ

20 นาทีผ่านไป

ตอนนี้ฉันออกมาพร้อมกับชุดกางเกงขาสามส่วนกับเสื้อยืดลายมิกกี้ เมาส์ ตัวการ์ตูนสุดโปรดของฉันเองล่ะ พอเช็คตัวเองเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องลงไปข้างล่าง

“นมค่ะ วันนี้เพื่อนแก้วจะมาทานข้าวด้วยนะค่ะ”ฉันเดินเข้ามาในครัวก็เจอแม่นมกำลังทำแกงส้มอยู่ กลิ่นหอมชะมัด

“ค่ะคุณหนู เดี๋ยวนมทำไว้เยอะเอาการอยู่เพราะคุณมิซากิกับคุณวิศไปต่างประเทศแล้งสองหนุ่มก็คงต้องมาทานอาหารเย็นกันที่นี่” ฉันพูดไปแค่นิดเดียวแค่แม่นมกลับร่ายมาเสียยาวเลย

“ค่ะ แก้วไปหาแบมที่บ้านก่อนนะค่ะ” ฉันบอกแล้วเดินออกจากครัวมา แล้วเดินตรงไปยังโรงจอดรถแล้วฉันก็เลือกรถคันโปดของฉันนั่นก็คือ......จักรยานสีเขียวอ่อน   - - ก็ขับรถไม่เป็นนี่นา ว่าแล้วฉันก็ขึ้นคร่อมจักรยาน แล้วปั่นออกมาหน้าบ้าน

แล้วก็ปั่นไปที่บ้านของแบมซึ่งอยู่ถัดจากบ้านของฉันไปสองซอย โอ้ย ใครมันทำหมู่บ้านใหญ่ขนาดนี้ว่ะ ทุบทิ้งเลยดีมั้ย เหนื่อยชะมัด พอปั่นมาสักพักจักรยานของฉันก็มาจอดอยู่หน้าบ้านของแบมแล้ว

กริ๊ง กริ๊ง

แบมจะอยู่บ้านมั้ยเนี่ย ของให้อยู่ทีเถอะ เพี้ยง~~

“สวัสดีค่ะคุณแก้ว”แม่บ้านของแบมทักฉัน

“ค่ะ แบมอยู่มั้ยค่ะ”

“คุณแบมอยู่ในบ้านค่ะ”แม่บ้านตอบ  ดีจังแบมอยู่บ้านด้วย ปกติเห็นต้องไปออกงานกับคุณหญิงป้า - -*

“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ”ฉันพูดกับแม่บ้าน ก่อนจะปั่นจักรยานเข้าไป

“แบมมมม” พอลงจากจักรยานฉันก็ตรงดิ่งเข้าไปในบ้านทันที ก็เจอแบมที่นั่งทำอะไรไม่รู้อยู่ห้องนั่งเล่น

“สวัสดีค่ะพี่แก้ว”แบมเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยกมือสวัสดี

“ว่างมั้ย จะชวนไปทานข้าวที่บ้านหน่อยน่ะ”ฉันถาม

“ว่างค่ะ”เยี่ยม!

“งั้นดีเลย ไปกันเลยนะ”ฉันพูด

“แปปหนึ่งนะค่ะเดี๋ยวแบมมาแบมบอก แล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป

ห่างกันสักพัก เฮ้ย ผ่านไปสักพัก แบมก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องอะไรไม่รู้

“ไปกันค่ะ”

“จ้ะ ว่าแต่นั่นกล่องอะไรหรอ”ฉันถาม

“อ่อ คัพเค้กน่ะค่ะ แบมเพิ่งทำเสร็จเลยนะ J”แบมพูดแล้วยิ้มหวานๆ

“ว้าว พี่ได้อ้วนแน่ๆงานนี้”

“พี่แก้วก็พูดเกินไป”

“ก็คัพเค้กของแบมอร่อยจนพี่ต้องกินหลายๆชิ้นนี่นา”

“พี่แก้วมีอะไรให้แบมช่วยหรอค่ะ”เฮือก! รู้ได้ไงว่ะ - -*

“เอ่อ รู้ได้ไงอ่ะ”

“ก็พี่แก้วไม่ค่อยชวนแบมมาทานอาหารที่บ้านเลยหนิค่ะนอกจากจะมีเรื่อง”ทำไมฉันดูเป็นคนเลวแบบนั้นอ่า T^T

_________________________________________________________________

โย่ จบแล้วสำหรับตอนที่5

เจอกันตอนหน้าคร้าบบ [ฟอ'เฟิร์น]