Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 34.

 

ผ่านไปราวๆ 30 นาที เกลกับธามไทก็ยังไม่กลับมาเลย มั่วทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้นานชะมัดเลย

“ฟาง กินไรอีกมั้ย”

“เอาน้ำองุ่นก็แล้วกัน”

“ครับผม รอแปปนะ”ป๊อปกับฟางก็เทคแคร์ดูแลกันดีเกิ๊น ส่วนไอ่คนที่นั่งตรงข้ามฉันนี่สิ นั่งกอดอกเก๊กหล่ออยู่นั่นแหละ ฮึ่ย!

“มาแล้วคร้าบบบ”

“ขอบคุณค่ะ ^^”โฮก คนสวยเศร้า อยากให้แฟนเอาใจบ้างอ่ะ

 

----------------------------------

 

ผ่านไปอีกราว 10 นาที ธามไทกับเกลก็เดินกลับเข้ามาที่โต๊ะอีกครั้ง แถมครั้งนี้ยังทำหน้าระรื่นผิดกับตอนไปลิบลับ

 

“หน้าระรื่นเชียวนะ”ฟาง  ช่วงนี้รู้สึกจะพูดบ่อยไปแล้วนะ -__-‘

“เฮ! จับมือกันด้วย”ป๊อปปี้

“>////<”และทั้งเกลและธามไทก็หน้าแดงไปตามสเต็ป

“ลงเอยกันแล้วละสิ!”ฉัน

“แน่นอน ระดับนี้แล้ว ^^”ธามไทพูดพร้อมฉีกยิ้ม ฮึ่ย! หมั่นไส้

“แต่เกลต้องกลับอังกฤษแล้วนี่นา”ฉัน

“แล้วไง ผมไม่สน”

“แม่เกลลงทุนมารับเองขนาดนี้สงสัยต้องมีเรื่องด่วนแน่ๆ เลย โอ๊ะ! หรือว่าจะเรียกไปดูตัวนะ”ฉันพูดจบก็เอามือป้องปากอย่างตกใจ ฮ่าๆ แค่แกล้งเฉยๆ นั่นแหละ ดูสิๆ ธามไทหน้าเจื่อนลงเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ สะใจเป็นบ้า

“แก้ว ไปพูดอะไรแบบนั้นล่ะ”แง่ว โดนคุณชายดุค่า - - “แต่..มันก็มีส่วนเป็นไปได้นะ ฮ่าๆๆๆ” อ้าว ตกลงเอาไงแน่ห๊ะ!

“พี่อย่าพูดแบบนั้นดิว่ะ!”ธามไทพูด หน้าเสียเล็กน้อย โอ๊ะ! น่าสงสารแหะ แต่แก้วไม่สงสารหรอกค่า

“พูดเล่นน่า อย่าซีเรียสสิ ^_^” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มจนตาหยี

“พูดเล่นแบบนี้ผมไม่เอาด้วยหรอกนะ”โห่ แค่นี้ทำเป็นงอน

“โอ๋ๆ อย่างอนเลยน๊า เดี๋ยวซื้อลูกโป่งให้”

“ธามจะเล่นลูกโป่งของแก้วมั้ยล่ะ”

“แหม! ฟาง แก้วก็พูดเล่นไปงั้นแหละน่า”

“เออ เกลจะกลับจริงๆ หรอ”

“คงใช่มั้งค่ะ”

“อ๋อ จร้า อย่าลืมคิดถึงพี่นะ”

“เกลไม่ลืมหรอกค่า”ถึงจะพูดแบบนี้ แต่สีหน้าดูไม่ดีเลยแหะ

 

 

“แก้ว”

“ค่ะ แม่”

“แม่กับพ่อจะไปพักผ่อนแล้ว เลยแวะมาบอกก่อน แม่ไปล่ะนะ”

“ฝันดีนะค่ะ จุ้บ”ฉันพูดพร้อมกับหอมแก้มแม่ไปหนึ่งที คุณแม่ส่งยิ้มให้แล้วเดินออกไปพร้อมกับคุณพ่อ  ส่วนคุณลุงกับคุณป้า ก็คงจะไปพักผ่อนแล้วเหมือนกัน แหงสิ! นี่มันก็สี่ทุ่มสี่สิบห้านาทีแล้วหนิ วันนี้ถือว่าฉันเก่งสุดยอดเลยล่ะ เพราะปกติแค่สี่ทุ่มฉันก็หลับเป็นตายไปแล้ว

“ไม่ง่วงหรอ”โทโมะที่เงียบอยู่นาน นานมาก ถามขึ้น

“ก็นิดหน่อย ^^”ฉัน

“ไปนอนสิ”

“ไม่เอา ยังอยากอยู่ต่ออยู่เลย”

“นี่ พวกแกแกะของขวัญยังว่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น เออนั่นสิ ยังไม่แกะของขวัญเลย

“ยัง”เรียบๆ นิ่งๆ สไตล์คุณชาย - -*

“ทำไมไม่แกะอ่ะ”ฟาง

“ก็ไม่อยากแกะ จะแกะดูคนเดียว จบป่ะ?”โทโมะอีกครั้งที่ตอบ เพราะฉันเห็นด้วยทุกอย่าง

“เออๆ แล้วแต่เหอะ”ป๊อปปี้

“หาไรกินดีกว่า ^O^”พูดจบฉันก็เดินไปหาอะไรกิน กินอะไรดีน่า เอานี่ล่ะ เอานั่นด้วยดีกว่า เอ๊ะอันนี้ด้วย ว้าย อันนั้นก็น่าอร่อย

 

 

“กินเหลือเขมือบว่ะไอ้แก้ว”ป๊อปปี้ มันจะเรียกอะไรทำไมไม่เรียกสักอย่างเนี่ยเดี๋ยวไอ้เดี๋ยวยัยแก้ว ยัยแห้วบ้างล่ะ ยัยแห้งบ้างล่ะ สวยเซ็งค่ะ -__-‘

“แล้วแต่จะคิด”พูดจบฉันก็นั่งลงจัดการกับอาหารที่ตักมา

เวลาผ่านไปไม่ถึง 110 นาที ฉันก็จัดการอาหารจนเรียบ นี่คือหนึ่งในความสามารถพิเศษของฉันล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

“ขอให้จุกตายทีเถอะ” -___-‘

“นี่แน่ะ!”ฉันโยนอะไรไม่รู้ใส่หัวธามไท พูดมากปากเสีย เด็กแก่แดด !

“ขอตัวล่ะนะ”

“จะไปไหน”โทโมะ

“ไปเดินย่อย แน่นจะตายแล้ว”ฉันพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกมา ไปนั่งเล่นที่สระว่ายน้ำดีกว่า ท่าทางคงจะเย็นสบายน่าดูเลย

 

-----------------------

 

"ไม่ตามไปหรอว่ะ"อยู่ๆ ไอ้ป๊อปก็พูดขึ้น ใครบอกว่าผมจะไม่ตามไป มันยังไม่ถึงเวลาต่างหากล่ะ

“ไป แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

 

 

“เกลขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า”เกลพูดขึ้นเพราะนี่มันก็ปากเข้าไปห้าทุ่มกว่าแล้ว โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์พรุ่งนี้ก็เลยตื่นสายได้

“อื้มๆ”

“ผมก็ไปดีกว่า”ถ้าเกลไม่พูดแกก็คงจะไม่พูดใช่มั้ยไอ้น้องเวร - -*

“เออๆ ไปไหนก็ไปเหอะ”

“งั้นฉันก็จะกลับล่ะ”ไอ้ป๊อป

“ไอ้ป๊อป แกนอนที่นี่แหละ นี่ก็ดึกแล้วมันอันตราย”ผมพูด

“เอางั้นก็ได้ แล้วฟางล่ะ”ฟาง ฟางงั้นหรอ อื้ม! เอางี้ล่ะกัน

“ฟางก็ไปนอนกับแก้วไง โอเคนะ”ผมพูดกับไอ้ป๊อปแล้วหันไปถามฟาง

“อื้ม ฟางโอเค แต่เมื่อไหร่ยัยแก้วจะมาเนี่ย!”ฟางบ่น

“คงอีกนานอ่ะ ฟางขึ้นไปนอนเถอะ ไปๆ”ไอ้ป๊อปพูดพลางดันหลังฟางไป ส่วนตัวมันก็เดินไปส่งฟาง ที่บ้านของแก้ว ธามไทกับเกลไม่ต้องพูดถึงเข้าบ้านไปตั้งแต่ไอ้ป๊อปบอกว่าจะกลับบ้านแล้ว เหลือผมคนเดียวแล้วสิ ไปหาคุณแฟนของผมดีกว่า เห็นว่าเดินไปทางสระว่ายน้ำนำ ถ้าจำไม่ผิด

 

 

ฟู่ อยู่ที่สระว่ายน้ำจริงๆ ด้วย นอนสบายเชียว แก้วนอนอยู่ที่เก้าอี้ตัวยาว อันที่ตั้งอยู่ตามสระว่ายน้ำนั่นแหละ -*- ผมค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ กับแก้ว ที่นอนอยู่ สงสัยจะหลับลึกน่าดูแหะ เอ๋? ทำไงให้ตื่นดีล่ะ ถ้าใช่เสียง ก็ต้องใช้เสียงดังสุดยอด แบบนั้นคนได้ตื่นกันทั้งบ้านแน่ๆ คิกๆ ผมคิดออกแล้วล่ะว่าจะปลุกยัยตัวแสบนี่ยังไง

จุ้บ  ผมโน้มหน้าลงไปจูบที่เปลือกตาของแก้ว แต่เจ้าตัวก็แค่ใช้มือปัดๆ ออกเฉยๆ แล้วก็นอนต่อ ให้ตายเถอะ! อย่ามาหาว่าโมะลักหลับนะแก้วใจ หึๆ

“อื้อ”คนที่นอนอยู่ส่งเสียงประท้วงเพราะเริ่มขาดอาการหายใจเนื่องจากโดนจูบเป็นเวลานาน

“โมะเม๊ะทำบ้าอะไรเนี่ย!”แก้วโวยวายขึ้นหลังจากที่ผมถอนจูบแล้ว

“ปลุกไง”ผมพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนๆ ส่งไปให้

“ปลุกแบบนี้ได้ไงเล่า! >///<”

“เขินก็บอกเถอะ อย่ามาทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนเลยน่า”ผมพูดพลางเขี่ยแก้มของแก้วเล่น ฮ่าๆ ดูสิ ค่อยแดงขึ้นด้วย น่ารักเป็นบ้า >O<’ ผมจะกรี๊ดล่ะนะ เอ่อ ถ้าผมกรี๊ดมันคงดูไม่ดีแน่ๆ -_-

“อ๊ะ! ทำอะไรอีกเนี่ย”แก้วโวยวาย เพราะผมเบียดกายไปลงไปนอนกับเธอ ผมจับหัวแก้วให้มาหนุนบนอกของผม มือก็โอบไหล่ไว้ ส่วนมืออีกข้างก็จับมือแก้วไว้

“ก็นอนไง แค่นี้ก็ดูไม่ออก”

“หึ้ม!”

“แล้วคนอื่นล่ะ”แก้ว

“ไปนอนกันหมดแล้ว ฟางไปนอนกับแก้วนะ”

“อ่อ อืม”

“โมะเม๊ะดูดาวดวงนั้นสิ สวยเนอะ”แก้วพูดพลางใช้มือข้างที่ว่างชี้ไปที่ดาวดวงหนึ่ง ที่ส่องแสงระยิบระยับสวยกว่าดวงอื่นๆ

“อืมสวย ไม่แต่สวยเท่าแก้วหรอก”ผมไม่รู้เหมือนกันว่าไปฝึกพูดคำเน่าๆ แบบนี้มาจากไหน งง ตัวเอง -_-‘

“เน่าเกินไปแล้ว”

“แก้ว”

“หึ้ม”

“แก้วรักโทโมะมั้ย”

“เอ่อ...ระ รักสิ”

“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย”

“อย่าแกล้งดิ เขินนะเว้ย”-*-

“พูดไม่เพราะ”

“-3- ค่าๆ อย่าแกล้งแก้วสิค่ะ แก้วเขินนะค่ะคุณชายขา”ขนลุกเป็นบ้าเลย

“ขนลุกอ่ะแก้ว พูดแบบเดิมเถอะ 555”

“อ้าว”

“บอกมาสิว่ารักโทโมะมั้ย”ผมถามซ้ำอีกครั้ง แต่แก้วไม่ตอบ แต่กลับพลิกตัวเองให้นอนคว่ำเกยคางบนอกผม ส่วนผมก็เอือมมือไปโอบเอวของแก้วเอาไว้ ส่วมือของแก้วก็จับใบหน้าของผมไว้ ทำแบบนี้ผมก็ใจเขินนะ ใจเต้นแรงชะมัด อ้าก’

แต่ผมต้องตกใจมากกว่า เมื่อแก้วเลื่อนใบหน้ามาจูบผม O.o โฮกกก ไม่น่าเชื่อ แต่ผมก็ไม่ขัดขืนหรอกนะ ^^ ง่ะ ผมยังไม่ได้จูบตอบเลย แก้วผละออกซะแล้ว

“ไม่บอก แต่แค่นี้คงพอแทนได้ใช่มั้ย ^^”อย่ายิ้มแบบนั้น! มันจะทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่อยู่นะ!

“ก็.....คงพอได้ ^^”

“โทโมะรักแก้วนะ”

“อื้ม”โห่ น้อยใจอ่ะ ไม่เห็นบอกผมบ้างเลย

“ไม่คิดจะบอกกันบ้างหรือไง”

“ง่ะ ก็ได้ๆ แก้วก็รักโทโมะนะ”แก้วพูด แล้วก้มหน้าเขินงุดๆ ฮ่าๆ น่ารักน่าฟัดเป็นบ้าเลย และท่าทางน่ารักๆ แบบนั้นทำให้ผมอดใจไม่ไหว กดจูบลงไปบนริมฝีปากชมพูดระเรื่อ จูบที่เกิดจากความรัก จูบที่อ่อนหวาน จูบอ่อนโยน และผมก็กดจูบลงไปหนักๆ เราจูบกันอยู่นาน นานจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่นาทีแล้ว

 

The End.

 

---------------------------------------------------------------------------------

จบแล้วค่าาา จบแบบมึนๆ เนาะ ว่ามั้ย?

ขอบคุณทุกคนนะที่ให้การติดตามเป็นอย่างดี

ไม่คิดว่าจะมาคนติดตามขนาดนี้ ขอบคุณนะค่ะ ^O^

FACEBOOK : http://www.facebook.com/FearnSPT

TWITTER : https://twitter.com/_fspt

มาฟอล.มาแอดกัน ^O^' [ฟอ'เฟิร์น]

#แปดสิงหาคมสองพันห้าร้อยห้าสิบห้า : สามทุ่มสองนาที