Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 32.

“นั่นไง มาพอดีเลย”พอดีที่ไหนล่ะค่ะคุณลุง นั่งรอมาตั้ง 5 นาทีแล้วเนี่ย

“ขอโทษนะ มาช้า พอดีรถติด”เอ๊ะ! เสียงคุ้นๆแหะ

“คุณแม่!! คุณพ่อ!!”ฉันพูดเสียงดัง หลังจากเงยหน้าขึ้นมาจากการจ้องเค้ก แล้วเจอกับพ่อและแม่ของฉัน

“ไหนบอกว่าไม่มาไงค่ะ ฮือ”ฉันวิ่งเข้าไปกอดแม่ แล้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา ก็มันดีใจหนิ

“หึ้ม ลูกแม่กลายเป็นคนขี้แยไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”คุณแม่พูดพลางเช็ดน้ำตาให้ฉันไปด้วย

“แม่ใจร้าย ไหนบอกมาไม่ได้ไงค่ะ”

“แม่อยากเซอร์ไพรส์ไงลูก ใช่มั้ยพ่อ”

“ใช่แล้ว กอดแต่แม่นะ ไม่คิดถึงพ่อบ้างหรอ”

“คิดถึงสิค่ะ”ฉันผละกอดจากคุณแม่แล้วไปกอดคุณพ่อแทน

“พอได้แล้วมั้งครับ ผมอยากกินเค้กนะ -3-“ธามไทแทรกขึ้น คนกำลังซึ้ง - -

“ไม่มีมารยาทเลยไอ้บ้า”เกล

“เอาล่ะ มาเป่าเค้กกันดีกว่านะ”คุณป้า

“เย้! ปักเทียนสิพี่”ดูมันดีใจกว่าเจ้าของงานอีกนะนั่น - -

“เออ”โทโมะปักเทียนแล้วก็จุดไฟ

"Happy birth day to you  Happy birth day to you
Happy birth day  Happy birth day
Happy birth day to you”  ร้องเพลงจบก็หลับตาอธิษฐานก่อนจะเป่าเทียนพร้อมกับ

“ตัดเค้กๆ”ธามไท -__-‘  แล้วฟางก็ทำหน้าที่ตัดเค้กให้ทุกคน

POPPY-FANG TIME

ยัยแก้วนะยัยแก้วโยนมีดตัดเค้กมาให้ฉันซะได้ งานตัวเองแท้ๆ กลับให้คนอื่น แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี ทำหน้าที่แบ่งเค้กให้กับทุกคน

“เป็นอะไร”ฉันถามคนตรงหน้า ซึ่งแน่นอนคนนั่นก็คือป๊อปปี้ ไม่ให้ถามไม่ได้ล่ะ ก็เล่นนั่งยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่คนเดียวเนี่ย เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้

“ปากเลอะนะ”แค่นั่นแหละ ฉันก็รีบเช็ดออกทันที แต่ป๊อปปี้ก็ยิ่งขำ อะไรเนี่ย

“มือเปื้อนแบบนั้นยิ่งเช็ดมันก็ยิ่งเลอะสิ”นั่นสื มือฉันเปื้อนครีมเค้กหนิ งั้นก็ หน้าฉันต้องตลกมากแน่ๆ เลย โอ้ย คนสวยอายค่ะ

“มานี่เช็ดให้”แล้วป๊อปปี้ก็หยิบทิชชูมาเช็ดๆปัดๆตรงหน้าฉัน

“สวยแล้ว ^_^” เขินนะไอ้บ้า

“>///<”

“เขินหรอ”

“เปล่า -///-“

“โกหกไม่เนียนเลยนะ 555”

“เฮ้ย! ไอ้บ้านายมาแย่งของฉันทำไม”เอาแล้วไงสงครามน้ำลายระหว่างเกลธาม เฮ้อ - -

“ก็แค่อยากชิมดูว่าอร่อยหรือเปล่า”

“ทำไมไม่ไปหยิบเอาเล่า!”

“แค่นี้ทำเป็นหวงทีชาติก่อนล่ะมากินของเรา” เอิ่มม -__-‘’ มันเพี้ยนป่ะเนี่ย

“ปัญญาอ่อนแล้ว อยากกินใช่มั้ย”เกลพูดพร้อมกับยิ้มหวานที่เคลือบยาพิษ ธามไทพยักหน้ารับเร็วๆ

“ได้”และแล้วเกลก็เอาไก่ทอดยัดปากธามไท

“555555555”ทุกคนประสานเสียงหัวเราะออกมาอย่างมิได้นัดหมาย

--------------------

“ยัยบ้า!!”ผมนั่งมองเกลกับธามทะเลาะกันอยู่ ไม่มีอะไรจะทำแล้ว เฮ้อ ทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวัน นับถือเลยจริงๆ

“ไปร้องเพลงกันมั้ย ^^”ยัยแก้วพูดเสียงใส แต่การตอบรับคือความเงียบ ฮ่าๆ

“-3- พร้อมใจกันเงียบดีจัง เยี่ยม! (Y)”ยัยแก้วพูดพลางชูนิ้วโป้งให้ทุกคน

“คุณหนูแก้วค่ะคุณท่านเรียกค่ะ”แล้วก็มีแม่บ้านคนหึ่งมาเรียกยัยแก้ว

“อ่อค่ะ เดี๋ยวมานะ”แล้วยัยแก้วก็เดินออกไป

----------------------

“แก้ว ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ”หายไปราวๆ 30 นาที แก้วก็เดินกลับมาพร้อมกับใบหน้าเศร้าๆเป็นอะไรไปอีก - -

“ฮึก...ฮือๆๆ”เวร

“แก้ว  เป็นอะไรบอกมาดิว่ะ!”โทโมะพูดอย่างโมโหเพราะแก้วเอาแต่ร้องไห้

“แม่...จะให้แก้ว..ฮึก”

“ให้อะไร เร็วๆดิพี่”ธามไท

“แม่จะให้..แก้วแต่งงาน...ฮือๆๆ” อึ้งครับ คุณอาเนี่ยนะจะให้ยัยแก้วแต่งงาน หวงลูกสาวจะตายไป กลับจะมาบอกว่าให้แต่งงาน

“แต่งงาน!!!!”ทุกคน

“ใช่..ฮึก”

“แต่งกับใคร”โทโมะก้มหน้าถามเสียงเรียบ แหงล่ะ แฟนตัวเองจะแต่งงานใครมันจะทำเสียงร่าเริงได้ว่ะ

“กับ..ฮึก..ลูกเพื่อนแม่...ฮือ”

“มันชื่ออะไร”โทโมะถามอีกครั้งโดยที่ไม่มองหน้าของแก้ว ผมแอบเห็นยัยแก้วยิ้มด้วย แล้วผมก็ถามแบบไม่มีเสียงกับทุกคนว่า ‘แอคติ้งหรอ’ และทุกคนก็พยักหน้ารับ เฮ้อ ยัยแก้วยัยแก้ว หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว

“เขาชื่อ..ฮึก...โทโมะ ^_^”แก้วพูดเพราะกับฉีกยิ้ม พลางเอามือปาดน้ำตาออก

“แก้ว!!!”โทโมะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเรียกเสียงดัง แก้วที่ยิ้มอยู่นั่นก็หุบยิ้มลงอัตโนมัติ

“โมะเม๊ะอยากโกรธสิ”แก้วลุกจากเก้าอี้ตัวเอง เดินอ้อมมาหาโทโมะที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

“ช่วยหน่อยดิ”

“ไม่เกี่ยว”ทุกคนประสานเสียงกันขึ้น ยกเว้นโทโมะและแก้ว

“เคลียร์กันเองเลยเดี๋ยวฉันจะไปหาที่สงบอยู่ล่ะ ป่ะฟาง”ผมพูดแล้วหันไปชวนฟางที่นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่ ฮ่าๆ ตลกชะมัด

“ไปไหนอ่ะ”ฟางถาม แต่ก็ยังลุกตามผมมา จะไปไหนน่ะหรอ ไม่บอกหรอก ;)

KEVIN-BAM TIME

“โมะเม๊ะ อยากโกรธเลยนะนะ นะค่ะ”ดูแก้วคงลงทุน่าดูกับการง้อโทโมะครั้งนี่

“พี่เควินค่ะ ช่วยหยิบคุกกี้ให้หน่อยค่ะ”แบมบอกผม เรื่องที่ผมกับแบมคบกันทางพ่อแม่ผมท่านก็รู้เรื่องนี้แล้วล่ะ ตอนนั้นลุ้นจะตายกลัวว่าทันจะไม่ยอม แต่สุดท้ายท่านก็ยอมจนได้ แล้วท่านทั้งสองดูจะเอ็นดูแบมมากๆ จนผมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลยล่ะ น่าสงสารใช่มั้ยเจ้าชายอย่างผม กลายเป็นหมาหัวเน่าเพราะแฟนตัวเอง - -*

“ขอบคุณค่ะ”เธอตอบรับเมื่อผมยื่นจานคุกกี้ให้

“นี่ โทโมะโกรธแก้วจริงๆ หรอ”ผมก็กระซิบถามธามไท

“เปล่าหรอก ฟอร์มไปงั้นแหละ”

“อ้าว แล้วทำมะ.....”

“คงรอบางคำอยู่ล่ะมั้ง ไม่เชื่อพี่คอยดูดิ”ผมพูดยังไม่จบ ธามไทก็พูดขึ้นมาก่อน พร้อมกับยักคิ้วอย่างกวนๆ

“ง่า โทโมะจ๋า หายโกรธเถอะนะ ให้ทำอะไรก็ได้ แก้วทำให้ทุกอย่างเลย” ดูเหมือนประโยคนี้แหละที่โทโมะรอ เพราะผมแอบเห็นเขายิ้มน้อยๆ เหมือนพอใจบางอย่าง

“เห็นมั้ยผมบอกแล้ว”

“อืมๆ เห็นๆ”

“หวานเกินไปแล้วนะ”เกลพูดขึ้น เพราะผมตักวุ้นป้อนแบมล่ะมั้ง >///<

“หวานที่ไหน แค่นี้เอง”ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้แบม

“ใช่ๆ แค่ปะ.......”

“งั้นจูบสิ”แบมที่พูดยังไม่จบต้องชะงักเพราะเสียงของโทโมะ และทุกคนก็พร้อมใจกันนิ่ง O.O แต่ต้องอึ้งยิ่งกว่าเพราะแก้วเขย่งตัวขึ้นไปจูบโทโมะเรียบร้อยแล้ว ผมมองดูคนรอบข้างที่อยู่ในสภาพนิ่งเช่นกัน แบมมือถือช้อนค้าง ธามไทไก่ทอดยังคาปาก

ส่วนเกลพ่นน้ำใส่หน้าธามไทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว - - ไม่ต้องแปลกใจที่ธามไทยังไม่โวยวายเพราะมั่วแต่อึ้ง ผมฟันธง

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฮ๊าา อัพแล้วจร้า เพิ่งทำรายงานเสร็จแวะมาอัพก่อน ^O^

โอ๊ะ! ป๊อปพาฟางไปทำอะไรน่ะ O.o

ตอนหน้าเกลธามๆ

เจอกันตอนหน้า [ฟอ'เฟิร์น]

#หกสิงหาคมสองพันห้าร้อยห้าสิบห้า : ยี่สิบสามนาฬิกาสิบสองนาที

อันนี้ลายเซ็นต์ 55555555555