ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน18

“อะไรว่ะ”ป๊อปปี้ถามและมองหน้าโทโมะ

“นอนกับฟางหรอ”โทโมะถามและยิ้มเจ้าเล่ห์

“เฮ้ย...คิดไรว่ะ ไม่ได้ทำไรกันเว้ยแค่ฟางเค้ากลัวผีก็แค่นั้น ปกติก็นอนห้องเดียวกันอยู่แล้วไม่เห็นแปลกว่ะ”ป๊อปปี้พูดและหลบสายตาโทโมะ

“ชั้นรู้ว่าแกชอบยัยแบ๋วนี่”โทโมะพูดและยิ้มมุมปาก

“ไร้สาระหวะ ไปได้แล้วป่ะ จะอาบน้ำละ”ป๊อปปี้รีบปัดประเด็นและปิดประตูห้องไป โทโมะเดินกลับไปที่ห้องเปิดประตูไปก็เห็นแก้วนอนกอดหมอนข้างแน่น

“ไอโทโมะบ้า”แก้วละเมอออกมาและดันหมอนข้างจนปลิวออก

“ฮ่าๆๆ ยัยนี่ฝันว่าถูกชั้นกอดหรอ”โทโมะขำและเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆแก้ว โทโมะมองหน้าที่คิ้วขมวดอยู่น้อยๆและก้มลงหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนจะถอนริมฝีปากออก

“หอมดีจัง”โทโมะยิ้มให้กับร่างที่หลับไหล แก้วใช้มือตีๆโทโมะที่นั่งอยู่

“ไอบ้า ปล่อยชั้นนะเว้ย”แก้วละเมอแต่เรื่องของโทโมะจนโทโมะไม่อยากจะปลุก

“จริงหรอ”เสียงหวานๆของแก้วพูดขึ้นคนเดียวทั้งๆที่หลับตาพริ้มอยู่

“ชั้นก็......”แก้วพูดเสียงหวาน โทโมะสงสัยว่าแก้วฝันว่าอะไรก็เอาหน้าไปฟังใกล้ๆ แก้วเหมือนจะพูดอะไรต่อแต่แล้วแก้วก็...ลืมตาขึ้น หน้าโทโมะอยู่ใกล้หน้าแก้วมาก แก้วรีบทุบหน้าอกโทโมะ แต่โทโมะกลับขำและจับมือแก้วไว้

“ฝันว่าอะไรหรอ”โทโมะถามและทำตาเจ้าเล่ห์

“ก็ฝันว่านาย....เอ้ย ไอบ้า ไม่ได้ฝันสักหน่อย ไม่ได้ฝันนน”แก้วส่ายหัวไปมาและสะบัดตัวแรงๆแต่โทโมะกระแทกตัวเองลงไปทับตัวแก้วแรงๆจนแก้วหยุดดิ้น

“โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย”แก้วพูดและมองหน้าโทโมะที่ใกล้กับเขามากขึ้นจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ โทโมะมองตาแก้วแต่ดูเหมือนว่าแก้วจะไม่กล้าสบตาและพยายามจะดิ้นโทโมะเอาตัวเองลงทับกับตัวแก้วแต่ขาโทโมะยังติดอยู่กับพื้น แก้วพยายามสะบัดขาไปมาจนโทโมะขึ้นมาคร่อมแก้วไว้เต็มตัว

“ปล่อยน้า อร้ายยย จะทำอะไรๆๆ ไม่นะๆๆๆ”แก้วส่ายหัวไปมาส่งเสียงร้องโวยวายและเอาเท้าลูดกับที่นอนไปมา โทโมะเห็นกริยาเหมือนเด็กของแก้วก็ขำและก้มหน้าลงไปใกล้ แก้วหยุดชะงักและสบตาโทโมะอย่างตกใจ

“เอาหน้ามาใกล้ชั้นทำไม เอาออกไปๆๆๆ”แก้วเริ่มดิ้นอีกครั้ง โทโมะยิ้มและจูบแรงๆไปที่ริมฝีปากบางๆของแก้วจนแก้วดิ้นพล่านยิ่งกว่าเดิม แต่ครั้งนี้เหมือนว่าโทโมะอยากจะแกล้งแก้วเลยเอามือปลดกระดุมเสื้อแก้ว แก้วตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกทำอะไรอยู่

“อื้อๆๆๆๆๆ”แก้วครางในลำคอไปมาและดิ้นพรวดพราด  โทโมะได้ทีก็อ้าเสื้อแก้วออกและเอามือลูบไปมากับแขนขาวๆของแก้วและเสื้อกล้ามตัวบางของสาวน้อย โทโมะเอามือไปลูบบริเวณหน้าอกของแก้วที่มีเสื้อกล้ามปกปิดอยู่ทำให้แก้วตกใจใช้มือตีๆๆๆโทโมะอย่างเต็มที่ แต่โทโมะไม่ยอมหยุด โทโมะถอนจูบออก

“อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~~~~~~”แก้วกรี๊ดสนั่นห้อง โทโมะหัวเราะแต่ร่างยังคงนั่งคร่อมแก้วไว้ โทโมะถอดเสื้อตัวเองออกเผยร่างที่แสนจะหุ่นดีให้แก้วเห็น แก้วถึงกลับตกใจรีบเอาเสื้อเองตัวเองที่อ้าออกปิดเข้ามาแต่โทโมะดันอ้าออกอีกครั้งและพรมจูบลงที่คอขาวๆ

“ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”แก้วร้องสนั่นและส่ายหน้าไปมาดิ้นพร่านเหมือนปลาถูกทอด โทโมะใช้มือตัวเองจับมือทั้งสองข้างของแก้วไว้กับที่นอนอย่างแน่นหนา

“อย่าทำแบบนี้ได้ไหมโทโมะ!!!!!”แก้วตะโกนใส่โทโมะ

“ทำไมหละ”โทโมะเงยหน้าขึ้นถามแก้ว

“อย่าเลยขอร้องหละนะๆๆๆๆชั้นยังเวอจิ้นอยู่อย่าให้ชั้นเสียมันไปเพราะนายเลย”แก้วพูดและส่ายหัวไปมาอย่างหวาดกลัว โทโมะได้ยินก็ถึงกลับหัวเราะ

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ มาถึงนี่แล้ว ชั้นไม่ปล่อยเธอรอดหรอก”โทโมะพูดขึ้นและก้มลงจูบซอกคอขาวๆไปมาเมื่อแก้วได้ยินก็ถึงกลับสติแตก

“ม่ายยยยยยยยยย อร้ายยยยยยยย~~~~~~~อื้อ....”โทโมะปิดปากแก้วด้วยการจูบอย่างสนุกสนานลิ้นสอดแทรกความพลุกพล่านไปมา ลิ้นเล็กได้แต่ดิ้นหลบไปพับไว้แต่มันยิ่งทำให้ลิ้นหนาๆสนุกมากยิ่งขึ้น โทโมะใช้มือคลำไปทั่วบริเวณตัวของแก้ว และเอามือสอดเข้าไปในเสื้อกล้ามแก้วและลูบไล้อย่างมันส์มือแต่แก้วกลับหยุดนิ่งแข็งและอึ้งเมื่อรู้สึกสยิวกิ้วตาโตค้างโทโมะเลื่อนมือขึ้นไปจนถึงเสื้อชั้นในของแก้ว

“อื้ออออออออออออออออออ”แก้วครางลั่นในลำคอและดิ้นสุดตัวและแล้วก็......

“อร้ายยยยยย”ฟางสาวน้อยน่ารักที่จะเข้ามาเรียกทั้งสองคนก็ต้องตกใจและหันหลังเอาหน้าไปซุกกับหน้าอกของป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มน้อยๆและตกใจกับภาพตรงหน้า

“อื้อๆๆๆๆ”แก้วทุบอกโทโมะหลายครั้งก่อนที่โทโมะจะถอนจูบออกและเอามือออกจากเสื้อแก้ว โทโมะลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปหาฟางกับป๊อปปี้

“ว่าไง”โทโมะถามเสียงเรียบ

“เอ่อ....มันตี5ครึ่งแล้วรีบๆหน่อยต้องไปถึงรร.ก่อน06.00”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางเมื่อได้ยินก็หันกลับไปมองโทโมะแล้วหน้าแดงแจ๋

“เป็นอะไรไปฟาง”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นหน้าฟางมองโทโมะอย่างสั่นๆ

“ปละ....ปล่าว”ฟางพูดจบก็หลบไปอยู่หลังป๊อปปี้ โทโมะหัวเราะในลำคอก่อนจะหันมามองแก้วที่ติดกระดุมเสื้อตัวเองอยู่

“ไปอาบน้ำได้แล้วมั้ง ที่รัก”โทโมะหยอดเสียงน้อยและทำหน้าเย้ยทำให้แก้วโมโห แก้วลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปใกล้

“ไอโรคจิตเอ้ย”แก้วพูดและผลักไหล่โทโมะแรงๆก่อนจะกระแทกเท้าเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวของโทโมะเข้าห้องน้ำไป โทโมะยิ้มกริ่มก่อนจะเดินลงไปรอข้างล่างกับป๊อปปี้แต่ฟางเข้าไปรอแก้วในห้องนอนโทโมะ

“แก้ว...”ฟางร้องเรียกแก้วที่เดินออกมาจากห้องน้ำกำลังใช้ผ้าเช็ดตัวถูหัว

“ว่าไง”แก้วถามฟางที่ทำหน้าอึ้ง

“ทำอะไร....”ฟางถามและเดินเข้าไปใกล้ๆแก้ว

“ทำอะไร ยังไง งง”แก้วเอาผ้าเช็ดตัวพาดกับราวผ้าของโทโมะ

“ทำอะไรกับโทโมะหรอ”ฟางถามและทำหน้าอึ้งๆแบบสงสัยแก้วถึงกลับถลึงตาโต

“จะบ้าหรือไงยัยฟาง ไม่ได้ทำอะไร บ้าๆๆ”แก้วพูดและรีบเดินหนีไปหวีผมตัวเอง

“ยังจะโกหกอีก”ฟางเดินเข้าไปใกล้ๆแก้ว

“นี่อย่าเซ้าซี้หน่า”แก้วพูดก่อนจะวางหวีลงและเดินหยิบกระเป๋าตัวเองแล้วเดินออกจากห้องไป ฟางเดินตามไปอย่างยิ้มกระหยิ่ม แก้วเดินลงจากบ้านหรูๆและมองโทโมะกับป๊อปปี้ที่นั่งอยู่กลางบ้านหลังใหญ่ที่ดูมีราคาขนาดโซฟายังสวยงามและดูหรูมีราคา แก้วเดินลงมายืนมองทั้งสองคน

“ไปยัง”ป๊อปปี้เงยหน้าถามแก้ว

“ไปสิ”แก้วตอบและเดินออกไปยืนที่หน้าประตูบ้านโทโมะ

“ยืนทำไมขึ้นรถสิ”โทโมะพูดและเดินไปที่รถคันสีดำมุกของเขา

“ไปรถนายงั้นหรอ”แก้วถามขึ้น..........

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

จัดให้สองตอนตามคำขอแล้วนะ อิอิ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพให้ใหม่นะจ๊ะ

รักคนอ่านเหมือนเดิม คืนนี้ สวีต ดรียม น้าจ๊ะ mauh!!