ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน16
“กำไลอ่ะ”แก้วพูดแล้วชี้ไปที่ ที่แขวนกำไลเป็นสิบๆอัน โทโมะเดินเข้าไปมองและหยิบกำไลเส้นนึงขึ้นมา ซึ่งเป็นเส้นเดียวกับที่แก้วอยากได้
“ชอบเส้นนี้ไหม”โทโมะถามและยื่นให้แก้วดู มันเป็นกำไลเงินมีจี้รูปหัวใจห้อยตกแต่งไปด้วยลูกกระดิ่งกลมๆรอบกำไล แวววาวดูสวยและสะดุดตา
“ชอบ”แก้วพูดและหยิบจากมือโทโมะ
“งั้นก็ไปคิดเงิน”โทโมะพูดขึ้นแต่แก้วมัวแต่ดูป้ายราคา
“สวัสดีค่ะรับอะไรดีค่ะ ขอโทดทีนะคะพอดีเมื่อกี้ไปจัดของค่ะ”สาวร่างสูงผิวขาวน่าตาน่ารักคนหนึ่งพูดขึ้น
“ไม่เปนไรค่ะ”ฟางสาวน้อยยิ้มและพูดตอบไป
“เส้นนี้เท่าไหร่ครับ”โทโมะถามและดึงกำไลจากมือแก้วออก
“อ๋อ เส้นนี้ไม่ขายค่ะขอโทดทีนะคะพอดีว่ามันเป็นกำไลเส้นแรกที่ร้านเราซื้อมาค่ะ”แก้วทำหน้าเสียดาย
“แต่มันยังไม่ได้ใช้หรอกนะคะ แต่ชั้นเห็นว่ามันน่าจะเป็นจุดเริ่มต้นเลยอยากเก็บไว้ค่ะขอโทดทีนะคะ”สาวสวยพูดขึ้นและหยิบกำไลจากโทโมะมา
“เท่าไหร่ครับ”โทโมะถามพร้อมยื้อกำไลไว้
“อ๋อไม่ขายค่ะ”แม่ค้าสาวยิ้มและยื้อกำไลต่อ
“กี่บาทผมก็ยอม”โทโมะพูดขึ้นแม่ค้าที่ตั้งหน้าตั้งตาดึงก็เงยหน้าขึ้นมอง แก้วอ้าปากค้าง
“เอ่อ.....คือ.....พอดีว่าชั้นต้องจ่ายค่าเทอมให้ลูกด้วยสิ เอิ่มมมม”แม่ค้าสาวลังเลอยู่นาน
“1หมื่นพอไหมครับ”โทโมะพูด แม่ค้าสาวถึงกับตาลุกแวววาวอย่าว่าแต่แม่ค้าทั้งแก้วฟางป๊อปปี้ก็ต่างพากันตาลุก
“จริงหรอค่ะคุณ”สาวสวยพูดขึ้น
“จริงครับ”โทโมะบอกและใช้มืออีกข้างหยิบกระเป๋าเงินออกมา แม่ค้าสาวปล่อยกำไลในมือให้โทโมะถือ โทโมะหยิบแบ้งค์พันออกมา10ใบก่อนจะยื่นให้แม่ค้าสาวสวย แม่ค้าสาวรีบหยิบเงินและเก็บใส่กระเป๋าก่อนจะหยิบกำไลจากมือโทโมะไปที่แคชเชียร์ โทโมะเดินไปหน้าแคชเชียร์
“สลักชื่อไหมค่ะ อันนี้บริการฟรีเลย และก็สลักได้ทนทานไม่มีลบแน่นอนค่ะ ตัวหนังสือทำจากเงินสีทองค่ะ”แม่ค้าพูดก่อนจะหยิบเครื่องสลักขึ้นมา
“เอาไหม”โทโมะหันไปถามแก้ว
“และจะเขียนว่าไงหละ”แก้วถามขึ้นด้วยแววตางงๆ
“เขียนว่าTKแล้วกันครับ”โทโมะหันไปบอกแม่ค้าสาว แก้วยังทำหน้างงๆ แม่ค้าสาวลงมือจี้เครื่องนั้นลงไปที่แผ่นเงินหนารูปให้ใจอย่างปราณีตเมื่อทำเสร็จตัวหนังสือสีเงินก็เริ่มกลายเป็นสีทองเป็นตัวเขียนภาษาอังกฤษที่ดูจะสวยงามมากเมื่อแม่ค้าเอาไปจ่อแอร์และก็แห้งดีไม่ร้อนก็เอามาให้โทโมะ
“เสร็จแล้วค่ะ”แม่ค้าสาวพูดพร้อมยื่นกำไลให้โทโมะดู โทโมะรับมา
“ไม่ใส่ถุงหรอค่ะ”แม่ค้าสาวถาม
“ไม่ต้องหรอกครับ”โทโมะพูดจบก็สวมให้กับแก้ว แก้วดูจะดีใจมากหน้าตาเอิบอิ่มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อโทโมะใส่เสร็จแก้วก็ยกขึ้นชมความงามของกำไล ฟางจับข้อมือแก้วแล้วเขย่าๆทำให้เกิดเสียงจากกระดิ่ง แล้วฟางก็ขำกับแก้วอยู่สองคน
“เอาอะไรไหมฟางป๊อป”โทโมะถามขึ้นและมองหน้าทั้งสองคน
“ฟางอยากได้สร้อย”ฟางพูดขึ้นและมองหน้าโทโมะ โทโมะยิ้มและเดินไปทางโซนของสร้อยคอทั้งสามคนเดินตามไปต้อยๆ ในร้านนี้มีแต่เครื่องเงินทั้งนั้น
“เลือกสิ”โทโมะพูดและหันไปมองหน้าฟาง ฟางสะดุดตากับสร้อยคอเงินเส้นหนึ่งดูเรียบๆไม่มีอะไรมากมายมีเพียงสร้อยและจี้รูปวงรีที่ยังไม่ได้สลักชื่อ
“ฟางชอบเส้นนี้”ฟางหยิบออกมาและยื่นให้แก้วดู
“สวยดีนะฟาง”แก้วที่หน้าตาพอใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ก็มองสร้อยเส้นนั้นและยิ้ม
“เท่าไหร่ครับ”โทโมะถามเจ้าของร้าน
“อ๋อ เส้นนี้เหลือสองเส้น ซื้อสองเส้นคิดแค่1000พอค่ะ อันนี้เป็นเงินสวิซนะคะไม่ลอกไม่ดำเหมือนกับกำไลข้อมือแฟนน้องหนะค่ะ”แม่ค้าสาวพูดขึ้นและยิ้มให้กับโทโมะและแก้ว โทโมะยิ้มตอบและหยิบอีกเส้นนึงขึ้นมา
“ไอป๊อป แกเอาอันนี้แล้วกันนะ”โทโมะพูดและหยิบสร้อยสองเส้นให้แม่ค้าและเดินตามไปที่แคชเชียร์
“สลักไหมค่ะ”แม่ค้าถามขึ้นและมองหน้าฟาง
“สลักว่าอะไรดี”ฟางหันไปถามแก้ว โทโมะนึกอยากจะแก้เผ็ดเพื่อนก็คิดแผนได้
“สลักว่าPFครับ สองเส้นเลยนะ”โทโมะว่าแล้ว ฟางหันไปมองหน้าโทโมะและทำหน้างงๆ
“อะไรหรอPF”ฟางถามขึ้น ป๊อปปี้รู้ก็ถึงกลับตาโตและจับไหล่โทโมะ
“ไม่ต้องพูดเอาอันนี้แหละ”โทโมะว่าดักคอป๊อปปี้ ป๊อปปี้รู้ว่าทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วเลยยอม แม่ค้าสลักลงบนสร้อยทั้งสองเส้น สลักเสร็จก็เอาไปจ่อแอร์ตามเคย และเมื่อแห้งดีก็ยื่นให้กับฟางและป๊อปปี้
“คนละเส้นนะจ๊ะ”แม่ค้าสาวพูดขึ้น ฟางและป๊อปรับสร้อยมาก็มองคำที่สลักอยู่นาน โทโมะยื่นแบ้งค์พันให้กับแม่ค้า แม่ค้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่และเก็บเงินในกระเป๋าตัวเองอีกตามเคย ฟางสะกิดให้แก้วใส่สร้อยให้ แต่แก้วยังกินไอติมไม่หมด เลยสะกิดโทโมะให้ใส่ให้ โทโมะส่ายหัวเบาๆฟางหันไปสะกิดป๊อปปี้ที่มองเค้าอยู่
“ป๊อป ใส่ให้เค้าหน่อยสิ”ฟางทำหน้าตาอ้อนวอน ป๊อปเลยคว้าสร้อยของฟางและใส่ให้ฟางจากด้านหลัง เมื่อใส่เสร็จฟางก็ยิ้มไม่หุบปากก่อนที่จะหันหลังไปมองป๊อปปี้
“มา เดี๋ยวเค้าใส่ให้ป๊อปเอง”ฟางหยิบสร้อยจากมือป๊อปปี้และอ้อมไปใส่ให้จากด้านหลัง ฟางจะรู้ตัวไหมว้าเค้าทำให้ป๊อปปี้หวั่นไหวมากแค่ไหน ป๊อปปี้เริ่มใจสั่นไหวทุกครั้งที่เห็นแววตาของฟางและทุกๆครั้งที่ฟางสัมผัสร่างเค้าหรือแม้แต่อยู่ใกล้กัน ฟางใส่สร้อยให้ป๊อปปี้เสร็จก็ยิ้มแฉ่ง
“นายหละ ไม่ซื้ออะไรหรือไง”แก้วถามขึ้น โทโมะส่ายหัวและดึงมือแก้วเดิน
“ขอบคุณนะคะ”แม่ค้าสาวพูดพร้อมยกมือสวัสดี แก้วเหลียวหลังมายิ้มก่อนจะโดนดึงออกจาร้านไป ฟางกับป๊อปยิ้มให้แม่ค้าอย่างงงๆและวิ่งตามไป
ณ ร้านอาหารเนื้อกระทะ
“เฮ้.......”เสียงมินตะโกนทักพวกของแก้วที่นั่งอยู่ในร้าน
“อ้าว บังเอิญจังเลย มากินข้าวที่นี่หรอ มาสิมานั่งด้วยกัน”แก้วเชิญชวนพวกเพื่อนๆ แก้วตัดสินใจย้ายไปโต๊ะใหญ่เพราะมันหลายคนมากทั้งห้องก็ว่าได้ ร้านนี้หัวล่ะ129บาทเป็นบุฟเฟ่ห์เนื้อกระทะ แก้วนั่งข้างๆกับโทโมะ ส่วนฟางก็นั่งข้างๆกับป๊อปฟางนั่งตรงข้ามกับแก้วส่วนป๊อปนั่งตรงข้ามกับโทโมะและเพื่อนๆก็นั่งเรียงกันไป ทุกคนพากันลุกไปตักเนื้อและอาหารต่างๆมาเตรียมย่าง เมื่อเตรียมเสร็จก็มานั่งย่างกันอย่างอร่อย
“เนื้อวัวนี่อร่อยจัง เนื้อโคขุนซะด้วยอร่อยว๊ากก”เสียงเคนตะที่นั่งข้างๆแก้วอีกฝั่งพูดขึ้น
“อีบ้าเงียบๆหน่อยสิ ร้านอาหารนะไม่ใช่ผับ”จินนี่พูดขึ้น เคนตะหัวเราะเบาๆก่อนที่จะตักอาหารเข้าปากต่อ เพื่อนๆพากันหัวเราะ
“กินนี่สิกุ้งแม่น้ำ”แก้วเอากุ้งที่ตัวเองต้มจนสุกไปวางไว้ในจานของโทโมะ……
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไม่ได้อัพไปนานพอสมควร คิดถึงคนอ่านจังเลย
วันนี้มาอัพแล้วยังไงก็ฝากอ่านด้วยนะจ๊ะ ^^
รักคนอ่านเช่นเคย จ๊วบๆ mauh!!