ทำนองรักจับหัวใจยัยหน้าหวาน
6) TK
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ( เปลี่ยนรูปแบบการเขียนแล้วนะ แต่ไม่รู้มันเปลี่ยนไปรึเปล่า )
หลังจากงานวันเกิดฉัน ฉันกับโทโมะก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เลยทำให้เพื่อนๆล้อกันและอีกเช่นเคยวันนี้โทโมะอาสามารับฉันไปที่ตึก
แตรรรรรรรร่ ( เสียงแต่รถของโทโมะ )
"เข้ามาข้างในก่อนก็ได้ ฉันกำลังกินข้าวอยู่ แป๊บนะ"ฉัน
"อืมๆ"โทโมะ
พอเขาเข้ามาในบ้าน
"นี่แก้ว ฉันก็มารับเธอเวลานี้ทุกวัน ไม่เห็นจะเรท ทำไมเรทอ่ะ นอนดึกเหรอ"โทโมะแสดงท่าทีเป็นห่วงเพื่อน
"เปล่านะ แค่เมื่อวานดูพี่ต๊อปเลือกเพลงประกวดในสัปดาห์นี้ ถึงสามทุ่มเอง ไม่เป็นจะดึก"ฉันร่ายยาว
"อืมๆ เมื่อวานก็ดูไอ้แแคน เหมือนกัน นี่พึ่งวีคแรกเองไม่้ใช่เหรอ"โทโมะก็ดูเหมือนกันเหรอ
"น่าจะใช่นะ อ่ะ เสร็จแล้วเรารีบไปกันเถอะ "หลังจากนั้นเีราก็เดินทาง
ตึก
"แหมๆ วันนี้ก็มาด้วยกันอีกแล้วนะจ๊ะ"เพื่อนตัวดี ยัยฟางบ้า ><!
"นิ ไม่ต้องเลยนะ พวกเราก็มาด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว ไม่เห็นมันจะผิดปกติตรงไหนเลย"ฉันเถียง
"จ้าๆๆ ระวังนะจ๊ะ หัวใจจะไม่ปกติ"เฟย์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้พูด ทำเอาฉันหน้าแดงไปเลย>///<
"นี่ๆ ไม่มีงานทำกันรึไง ไปได้แล้ว"ฉันพูดด้วยความเขินและกำลังจะเดินไปแต่ ....
"เดี๋ยวกลางวันโมะโทรหานะ จะได้ไปกินข้าวด้วยกัน"ถึงขั้นเป็นสรรพนามเลยเหรอเนี่ย กริ๊ดดดดดด เขิน><
"เดี๋ยวนี้ พัฒนาน่ะยะ"ฟาง
"ไม่ต้องเลย เดี๋ยววิ่งออกไปบอกป๊อปเลยนะ ว่าเมื่อคืนไปผับอ่ะ"
"โอ๊ะ โอ แก้วใจสุดที่รัก อย่าไปบอกเลยนะ พ่อหมียิ่งดุๆอยู้ด้วย"แต่...
แอ๊ดดดด
"นิ ไปเที่ยวผับมาเหรอ เมื่อวานอ่ะ"พ่อหมีดันมาได้ยินเอาเข้า ซวยแล้วยัยฟางเอ๊ย
"หมีน้อย หมีน้อยฟัง เป็ดน้อยก่อนนะ คือ เอ่อ...."หลังนั้นพ่อหมีแม่เป็ดก็เดินออกไปเคลียร์กันข้างนอกในห้องก็เหลือแค่ ฉัน กับ เฟย์
"แก้ว เฟย์หิวอ่ะ เดี๋ยวเฟย์ำไปซื้อขนมก่อนนะเดี๋ยวมา"ไม่รอให้ฉันพูดอะไรหัวหอมก็เดินออกไปจากห้องเลย แต่ก็มีคนใหม่เดินเข้ามาแทน
"ไก่น้อย ไก่น้อยเห็นหัวหอมไหมอ่ะ"พ่อกบถาม
"อ๋อ พอดีว่าหัวหอมไปซื้อขนมน่ะ ตามไปสิ คงไม่อยากจะเสียตังค์เพราะลืมเอากระเป๋าตังไปหรอก"
"นั้นพ่อกบไปก่อนนะ คุยกับผีดิบไปก่อนก็ได้เดี๋ยวมา"หลังจากพ่อกบออกไปก็เหลือแค่ ไก่น้อยกับ ผีดิบ แต่ตอนนี้คงไม่ดิบละมั้ง
"แก้ว หิวยังอ่ะ ไปกินไรก่อนไหม"
"ไม่อ่ะ เมื่อกี้แก้พึ่งกินนมไป เดี๋ยวอดแล้วจะซ้อมเต้นไม่ไหว โทโมะหิวก็ไปกินเถอะ"
"ไม่เป็นไร โมะก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่"
"ทำไมถึงเปลี่ยนสรรพนามอย่างนั้นอ่ะ"ฉันถาม
"มันเรียกง่ายดีน่ะ"
"อืมๆ"หลังจากคุยกันไปคุยกันมาพ่อกบกับหัวหอมก็กลับมาโทโมะเลยบอกว่า ถ้าจะกลับก็ให้โทรไปหาหลังจากนั้นต่างคนก็ต่างซ้อมเต้นไป
Tomo Talk
วันนี้ผมมีความสุขจังแฮะ ได้อยู่ใกล้แก้วทุกวัน ผมเป็นอะไรไปก็ไม่รู้นะ ถ้าผมเหนื่อนผมจะคิดถึงเธอแล้วความเหนื่อยของผมก็หายไปเลย เวลาผมท้อผมก็โทรไปหาเธอ มันก็ทำให้ผมหายท้อ อย่างนี้มันเรียกว่าอะไรกัน มันเรียกว่ารัก หรือเปล่า......
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ