Care of you ดูเเลหัวใจยัยทอมจอมเท่ห์

Kaew said

 .

.

.

.

 .

 .

เฮ้อ!!ในที่สุดเราก็ได้ขึ้นห้องสักที อิ่มจนจะอวกอยู่เเล้วเนี่ย เฮ้อ!!ฟางนะฟางบังคับให้กินนู่นกินนี่เหมือนเเม่เลยอ่ะ

"นักเรียนจ๊ะพรุ่งนี้วาเลนไทน์เเล้วนะจ๊ะ อ้อ!!เเล้วพรุ่งนี้จะมีการประกวด ครูต้องไปเเล้วนะ มีนาพรเธออธิบายให้เพื่อนๆฟังด้วยนะ"

"ค่ะ" มีนาพรหรือมีนยัยตาตี่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเจ๊เเกมองเห็นอะไรบ้างหรือป่าว ยิ้มทีนี่ตาหายเลย (ว่าเเต่คนอื่นไม่ดูตัวเองเเลย)

"ไง...ยัยมีนจะบอกได้หรือยัง" ยัยหวายปลิงทะเลตัวปล้องพูด ฉันละหมันไส้ยัยนี่จริงๆ

"เธอก็หุบปากซะทีสิ" ฉันบอกยัยหวายที่ยืนตัวกลมอย่างกับกระบอกไม้ไผ่  

"นี่ยัยทอมเเกนั่นเเหละหุบปากไปเลย...คิดว่าตัวเองดีนักหรือไง"

"ก็คิดว่าดีกว่าเธอก็เเล้วกันยัยอ้วน" ฉันที่กำลังจะอ้าปากพูดเเต่ยัยเฟย์ก็ขัดขึ้นมาก่อน

"ใครดีกว่ากันก็น่าจะรู้...ไม่งั้น...."

"ไม่งั้น...อะไร" ยัยเฟย์ถามต่อดูเหมือนว่าเพื่อนทั้งห้องจะหันมามองอย่างสนใจ ก่อนที่หวายจะตอบอะไรฉันรีบเดินไปที่ประตูเเล้วเดินออกไปข้างนอกทันที ถ้าไม่ติตรงที่ว่า

"ไม่งั้นโทโมะคง...ไม่ทิ้งมันมาอยู่กับฉันหรอก" เมื่อหวายพูดจบน้ำตาเเห่งความเสียใจมันก็ค่อยๆไหลออกมาอาบเเก้มของฉัน นี่ฉันต้องร้องให้เพราะเรื่องนี้อีกนานเเค่ไหน 

"เเหมๆเเก้วพูดเเค่นี้ถึงกับเงียบเลยเหรอ...ทำไมล่ะเมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลยนี่ทีฉันพูดความจริงเข้าหน่อยถึงกับอึ้งเลยล่ะสิ 55"

"เเก้ว" เฟย์กับฟางวิ่งมาหาฉันที่ยืนอยู่ตรงประตู

"เเก้วขอตัวนะ...ไว้เจอกันตอนเย็น" พูดจบฉันก็เดินไปคว้ากระเป๋าเเล้วเดินออกจากห้องทันที เเละ เมื่อเดินผ่านห้องของนายโทโมะฉันก็เร่งฝีเท้าจากเดินเป็นวิ่งทันที 

"เเก้ว...เเก้ว...เดี๋ยวก่อน..หยุดก่อน" เสียงนี้...ไอ้โคโดโมะอีกเเล้ว ให้ตายฉันก็ไม่หยุดวิ่งหรอก

.

.

.

.

ควับบบบบบบบบบบบบบบบบ~

v

v

v

v

"นี่..........."

###################################

โทโมะจะพูดว่าอะไรต้องติดตามนะคะ ถ้าไม่สนุกต้องขอโทษด้วย

นะคะ ^^