ขอบคุณที่ทำให้ผมได้รักเธอ

-ตอนเช้า-

-อาร์เอส-

“ ดีมากเอาละพัก15นาที”

“ไอ้โมะ!เมื่อวานเป็นไงได้เพิ่มมากี่คะแนน5555”หนุ่มร่าเริงอย่างเขื่อนเอ่ยทักขึ้น

“ก็.....ไม่มีอะไรเพิ่มนิ”ร่างสูงพูดแล้วดื่มน้ำต่อ

“อะไรว้ะอุตส่าไปนั่งรอต้องหลายชั่วโมงไม่มีอะไรคืบหน้าเลยหรอ”เขื่อนพูดอย่างเสียดาย

“ก็จะให้คืบหน้าได้ไงแก้วเค้าไม่ได้ชอบฉันนิหว่า”ร่างสูงพูดอย่างคนหมดหวัง

“อะไรของแกว้ะ เอาอะไรมาตัดสินว่าแก้วเค้าไม่ได้ชอบแก ฉันว่าแก้วก็แอบชอบแกอยู่น้ะไม่งั้นคงไม่ไว้ใจให้แกพาไปส่งที่บ้านหรอก”หัวหน้าวงอย่างป็อปปี้พูดปลอบร่างสูงตามความคิดของเค้าที่คิดว่าจริงๆแล้วแก้วก็แอบชอบเพื่อนเค้าอยู่

“ฮะ!  แก้วเนี่ยน้ะจะชอบฉันไม่มีทางหรอก”ร่างสูงพูดอย่างไม่เชื่อ

“เฮ้อ!แล้วแต่แกจะเชื่อเหอะ”ป็อปปี้พูด

“ป็อปปี้ เขื่อน เคนตะ จองเบ ไปพักก่อนน้ะเดี๊ยวจะซ้อมพาร์ทของโทโมะกับแก้วก่อน” ครูซิมพูด

“ครับ”ทั้ง4หนุ่มที่ถูกเอ๋ยชื่อตอบกลับ

แอ๊ดดดด  ด  *เสียงเปิดประตู*

“แก้วมาสายรึเปล่าค้ะ?” สาวร่างบางที่ทาใหม่ถาม

“ไม่หรอกๆ ครูแหม่มยังไม่มาเลยเดี๊ยวเป็นคลาสร้องก่อนนะ”ครูซิมตอบ

“โมะ! กินขนมไหมแก้วซื้อมาฝาก^[+++]^”ร่างบางฉีกยิ้มกว้างให้ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาสีส้ม

“ไม่เป็นไรโมะอิ่มแล้วนะ”ร่างสูงตอบปฎิเสธ

“เชอะ! แก้วอุตสาซื้อมาฝากน้ะ” ร่างบางเกิดอาการงอนขึ้นมากะทันหันก็แน่ละเธออุตสาไปซื้อขนมจากร้านโปรดของร่างสูงมาให้เลยนิแถมร้านก็ไกล อยู่คนละทางกับบริษัทด้วยซ้ำ ว่าแล้วร่างบางก็นั่งหน้าบูดอยู่เก้าอี้หน้าคีย์บอร์ด

“เอ่อ...แก้วโมะขอโทษก็โมะอยากให้แก้วกินอิ่มๆไงเลยไม่กิน อย่า  งอนน้าๆๆๆ” เมื่อเห็นร่างบางงอน เค้าก็ทำได้อย่างเดียวนั้นก็คือ ง้อ!

“เชอะ!”

“ง่า แก้ววววว ว หายงอนน้า*0*ให้โมะทำอะไรก็ได้ นะครับๆ”เมื่อเห็นร่างบางยังไม่หายงอนเค้าก็ต้องใช้ไม้ตายโดยทำหน้าอ้อนๆเข้าไว้

“อิอิ จะทำทุกอย่างจริงอะ?” ร่างบางขำน้อยๆก็เอ่ยถาม

“จริงสิถ้าแก้วหายโกรธอะ”

“งั้นเย็นนี้ไปซื้อของเป็นเพื่อนแก้วหน่อยน้ะ”

“โอเคครับ^^”

หลังจากนั้นร่างบางและร่างสูงก็ซ้อมร้องเพลงกันต่อไปจนถึงเย็น

-----------------------------------------------------------------------------------------------

มาอัพแล้วค้าาา สั้นไปหน่อยเนื่องจากสมองไม่แล่นจาม ฮัดชิ่วๆ ทั้งวันงั้นขอตัวไปกินยายแล้วนอนนน(?)ก่อนน้ะ บ๊ายๆ ไม่เกิน 2วันจะมาอัพตอนใหม่ค้ะ