นิยายเรื่อง My boy คนนี้ของฉัน ใครยุ่ง...เจอกัน
kwan
2) ยัยเจ๊บ้า!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บทที่2
Faye mode
ฉันเบื่อยัยเจ๊บ้านั่นสุดๆเลย มายุ่งกับพี่ป๊อปของฉันทำไม (ถึงเขาจะเป็นแฟนกันก็เหอะ) ต้องเป็นเพราะยัยนั่นแน่ๆเลย พี่ป๊อปถึงได้เลิกกับฉัน
“นี่เธอ!” เสียงของใครสักคนดังขึ้น เหมือนฉันเคยได้ยินนะ ฉันเลยค่อยๆ หันไปมองหาต้นเสียง อ๋อ! ที่แท้ก็คือนายคนที่วิ่งชนฉันเมื่อตอนเช้านี่เอง ว่าแต่นายนี่มีอะไร ทำไมถึงมาเรียกฉัน
“ว่าไง นายมีอะไร?”
“ฉันชื่อเขื่อนนะ” นายเขื่อนยืนแนะนำตัวกับฉัน แต่ได้ข่าวว่าฉันยังไม่ได้ถามนะ “เออ แล้วเธอชื่ออะไร”
“เฟย์” ฉันตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
“อืม”
“แล้วนายมีอะไรรึเปล่า” ฉันถามเพราะฉันอยากรู้
“เปล่า ฉันแค่อยากรู้จักเธอเท่านั้น”
“ทำไม”
“เพราะเราอยู่ห้องเดียวกัน”
“นายรู้ได้ไง”
“บนเสื้อเธอมีบอก”
“อ้อ”
“ก็แค่นั้นแหละ...งั้น...”
“งั้นอะไร?”
“ฉันไปก่อนละกันนะ เจอกันที่ห้อง” พูดจบนายเขื่อนก็เดินออกไป ปล่อยให้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ ยัยสองคนนั่นตอนไหนจะมาซะทีเนี่ย วันแรกก็มาช้าแล้ว
“นั่งคนเดียวหรอ” ใครอีกเนี่ย ไม่ใช่เพื่อนฉันแน่ๆ ฉันเลยหันไปดูต้นเสียง
“ก็เห็นอยู่ ยังถามอีก” ฉันไม่ต้องบอกก็คงรู้กันมั้งว่าใคร จะใครซะอีกล่ะ ก็มีอยู่คนเดียวที่ฉันจะพูดอย่างนี้ด้วย เจ๊ฟางไงจ๊า
“ตอบกวนนักนะ ระวังจะเจอดีโดยไม่รู้ตัว”
“เธอจะทำอะไรฉันน่ะ”
“อ๊ะๆ ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าเราอายุต่างกัน ให้เกียรติกันหน่อยสิ”
“ไม่จำเป็น... ฉันไม่จำเป็นต้องให้เกียรติคนหน้าด้านอย่างเธอ”
“นี่แก!!!” ยันนี่ยกฝ่ามือขึ้นมาเหมือนจะตบฉัน คิดว่าคนอย่างฉันจะยอมให้เธอทำอย่างนั้นรึไง เฮอะๆ เพื่อนฉันมาข้างหลังเธอแล้ว
“นี่เธอ!!!” เสียงยัยหวายตะโกนขึ้น “จะทำอะไรเพื่อนฉันน่ะ” ยัยฟางค่อยๆ ลดมือลงแล้วหันไปมองหวาย พิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วหันมามองหน้าฉัน
“เพื่อนเธอน่ะสินะ” พูดแล้วยัยฟางตรงเข้าไปหายัยหวายแล้วจับมือยัยหวายขึ้นมา...ตบลงที่ใบหน้าของตัวเอง
“นี่เธอ! ทำอะไรน่ะ” ยัยเจ๊นี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย ฉันตรงเข้าไปล็อกแขนยัยฟางไว้จากด้านหลัง
“เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย” ฉันจับตัวยัยฟางให้หันมาหาฉันแล้วเขย่าตัวเธอแรงๆ
“โอ๊ย!!! ช่วยด้วย!!! ช่วยฉันด้วย!!!”
“หยุดร้องซะทีเถอะ!!!”
“ช่วยด้วย!!! ช่วยฉันที!!!” ยัยฟางร้องตะโกนเสียงดัน ดีนะแถวนี้ไม่มีคนมากนัก แต่ที่ร้องอย่างนี้คนอื่นเขาจะเข้าใจฉันผิดนะ
“ฉันบอกให้หยุดไงเล่า!” ฉันพูดเสียงดังแล้วยกฝ่ามือขึ้นมาเพื่อที่จะขู่ยัยนี่ แต่อยู่ๆ ก็เหมือนมีคนมากระชากตัวฉันให้ออกมาจากยัยฟาง
“เธอทำอะไรเจ๊ฟางน่ะ” นายเขื่อนนี่เองที่กระชากฉันออกมา แล้วนายนี่มาได้ไง ทำไมฉันไม่เห็น
“เขื่อน...เขื่อนช่วยฉันด้วย ยัยเด็กนี่จะทำร้ายฉัน” ยัยฟางแกล้งทำเสียงหน้าสงสารและมันดูตอแหลในสายตาฉันเป็นที่สุด
“เป็นอะไรมากมั้ยเจ๊ฟาง” เขื่อนพูดแล้วพายัยฟางให้เดินออกไปจากตรงนี้ ก่อนจะไปเจ๊แกยังมีการแอบหันหลังมาแสยะยิ้มให้ฉันด้วย
“เฟย์แกยังไม่ได้ทำอะไรยัยคนนั้นเลยนะ”
“ปล่อยไปก่อนเถอะหวาย แต่ถ้ามีครั้งต่อไปอีกฉันไม่ยอมแน่” ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเจ๊บ้า!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
