คุณหนูจอมวุ่น..กับ..คุณชายเย็นชา
tomo_kaewjai
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมา ที่มหาวิทยาลัย (อาจารย์เรียกมา)
"แก้ววววว เป็นไรอ่ะ ทำไมถึงให้โทโมะพยุงมา" เฟย์ถาม
"อ๋อ เอ่อ..คือ.. แก้วเจ็บท้องอ่ะ เดินไม่ไหว" แก้วตอบแล้วก้มหน้าลง
"แน่ใจหรอแก้ว 555" เขื่อนพูดขึ้นแล้วหัวเราะ
"ไอ้เขื่อน เลิกยุ่งได้แล้ว แก้วก้อบอกอยู่ว่าเจ็บท้อง เจ็บจนหน้าแดงเลยอ่า 555" ป๊อปปี้หัวเราัะ
"ไอ้พวกนี้หนิ อยากตายรึงัย" โทโมะพูดขึ้นทำให้2คนนั้นเงียบ
"เดินไหวมั้ยแก้ว" ฟางถาม
"ไม่ไหวอ่ะ เดี๊ยวโทโมะพยุงไปก้อได้" แก้วพูดเสียงดัง เพราะเห็นพิมพ์กำลังเดินมา
"พี่โมะคร๊าาาาา"พิมพ์เดินมาแล้วจับแขนโทโมะ
"มาทำไม"โทโมะถาม ทำหน้าเย็นชาใส่
"พิมพ์คิดถึงพี่โมะหนิคะ" พิมพ์ทำหน้าตาน่ารักใส่โทโมะ
"หน้าด้าน ไม่เห็นภรรยาเค้ายืนอยู่ข้างๆรึงัย" เฟย์พูดขึ้น
"ฉันหรอ อุ๊ย! ขอบใจนะเฟย์" พิมพ์พูดใส่แก้ว
"แก้วตะหากล่ะ คนอย่างเธอฉันไม่เอามาทำเมียหรอก" โทโมะพูดแล้วประคองแก้วไปหาอาจารย์พร้อมกัน
ณ ห้องอาจารย์
"มีเพื่อนเธอในนี้เรียนไม่จบคนนึง"อาจารย์พูดขึ้น
"ใครคับ อาจารย์" โทโมะถามขึ้น
"พิมพ์ประภา" อาจารย์บอก
"พิมพ์!!" ทุกคนพูดพร้อมกัน
"จะเอาเท่าไหร่คะ อาจารย์" พิมพ์พูดด้วยหน้าตาเฉย
"เลวสิ้นดี เรียนไม่จบยังจะใช้ความรวยบังหน้าอีก" แก้วพูดขึ้น
"แล้วไงย่ะ" พิมพ์ถามหน้าตาเฉย
"นี่หรอ ที่อยากจะมาเป็นแม่ของลูกฉัน อย่าฝันเลย" โทโมะพูดขึ้นแล้วพาแก้วเดินหนี
"กรี๊ด!! พี่โมะกลับมานี่นะ กรี๊ด!!" พิมพ์กรี๊ดออกมา
"หนวกหูอ่ะ ไปกันเถอะพวกเรา"เขื่อนพูดขึ้น
"ครูผิดหวังในตัวเธอมาก พิมพ์ประภา"ครูพูดแล้วเดินหนี
.....................................................................................................................................
Sheแรงส์มากกกก ม๊าเดินไม่ไหวเลยอ่าาา 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
