My Boy Danger ผมรักคุณ. (TK)

บทที่ 1

"พี่โทโมะ !! O-O" ฉันร้องเสียงดัง เมื่อเห็นใบหน้าใต้แว่นกันแดดนั่น เมื่อสองที่ปีแล้วพี่เขาบอกกับฉันว่าจะไปเรียนต่ออังกฤษ และค่อยกลับมา และวันนี้พี่เขาก็กลับมาแล้ว >O<~

"ดีใจใช่มั๊ยน้องสาววว วว. >O<" พี่นั่นแหละร่าเริงกว่าฉันอีก -___-;;;

"พี่เรียนจบแล้วหรอ ? ' ' "

"ไม่จบแล้วพี่จะกลับมาได้มั๊ยล่ะ ?" นิสัยเหมือนเดิมป๊ะ ! กวนตีน ! -____-++

"คุยกับพี่แล้วปวดตับ กลับบ้านกันเถอะ"

"โอเคครับบบ ^_^"

"บ๊ายๆ นะบาร์บี้" ฉันหันไปลายัยบาร์บี้แล้วขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับที่ชื่อโทโมะ

         --------------

"แก้วลูกรักของแม่ คิดถึงจังเลยยย ยย. >O<" หลังจากที่ฉันลงมาจากรถได้เพียงไม่กี่ก้าว แม่ก็วิ่งเข้ามากอดฉัน

ฉันว่าแม่เว่อร์ไปนะ เราพึ่งเจอกันเมื่อวานนี้เองอ่ะ =[]=;

"เข้ามาในบ้านดีกว่าลูกแก้วโทโมะ แม่มีเรื่องจะคุยด้วย ^O^"

"เรื่องอะไรค่ะแม่ ?" ฉันถามออกไป

"ไม่มีอะไรมากหรอกลูก คือแม่ของโทโมะเขาต้องไปทำงานที่ต่างประเทศน่ะ เขาเลยฝากโทโมะไว้กับแม่ แต่ปัญหามันคือ แม่จะให้พี่เขานนอนห้องเดียวกับหนูนะ ได้มั๊ย ?"

"แม่แก้วเป็นผู้หญิงนะ -____-+++"

"แล้วเธอจะใจดำให้พี่นอนนอกบ้านหรอ *0*" พี่โทโมะพูดพร้อมทำสายตาชวนอ้วก -3-

"นั่นสิ่ลูก ห้องเดียวกันแต่คนละเตียงไม่เป็นไรหรอกเนอะ ^_^"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ -[]-" ฉันตอบรับไป หวังว่าฉันคงคิดถูกแล้วนะ - -

"ดีมากลูก ลูกของแม่น่ารักที่สุดเลยย ยย. ^O^" แม่มักจะพูดยอฉันประจำนั่นแหละฉันชินแล้ว -0-

"ขอบคุณนะครับน้องสาว ^[+++]^" ขณะที่ฉันกำลังเดินเล่นอยู่ที่สวนที่โทโมะก็พูดขึ้นมา

"ไม่เป็นไร แก้วไม่ได้เต็มใจเล้ยยย -[]-" ฉับตอบออกไป

"โธ่แก้ว T_T" โทโมะพูดและเหมือนทำท่าจะร้องไห้ สำออยสุดๆไปเลย -_-++

ฉันไม่สนใจพี่โมะและเดินขึ้นห้องของตัวเองไป

         ---------------------------------

วันนี้เป็นวันจันทร์เป็นวันที่ต้องไปโรงเรียนซึ่งมันน่าเบื่อมากๆฉันตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ และกำลังจะลงไปกินข้าว ฉันเดินตรงไปที่ห้องครัวก็พบกับกระดาษโน้ตที่ขาวสะอาดที่แปะไว้ตรงตู้เย็น

‘ลูกสุดที่รักของแม่

วันนี้แม่ไม่อยู่นะลูกแม่ไปฮันมีนูนกับพ่อที่ต่างจังหวัดน่ะ

ลูกคงอยู่กับป้านันและพี่โทโมะที่ใช่ไหม ? ได้ไม่ได้ก็ต้องอยู่แหละนะลูก

ดูแลตัวเองดีนะลูก ...

จาก ... แม่มลสุดสวย’

=[]=;; อีกแล้วหรอนี่แม่กับพ่อเขาไปฮันมีนูนกันทุกๆหนึ่งปีเลยหรือไง อายุก็ปูนนี้แล้วนะ แต่ท่านทั้งสองก็ยังรักกันหวานชื่นอยู่เลยอ่ะ ความรักไม่เคยจืดจางลงเลยจริงๆแต่ก็ดีกว่าพ่อกับแม่มานั่งทะเลาะกันแหละเนอะ -0-

“ป้าค่ะ ป้านันอยู่ไหนค่ะ” ฉันตะโกนเรียกป้านันที่กำลังรดน้ำต้นไม้พร้อมกับฮัมเพลงลูกทุ่งยุค 60 ของแกอยู่ที่สวนหลังบ้าน

“ค่ะมีอะไรค่ะคุณหนู” ป้านันวิ่งไปปิดน้ำสายยางแล้วเดินมาหาฉัน

"ที่โทโมะล่ะค่ะ ?"

"ไปโรงเรียนแต่เช้าแล้วล่ะค่ะ"

“อืมๆ แก้วไปแล้วนะค่ะ”

“ค่ะๆ” หลังจากที่ฉันคุยกับป้านันเสร็จฉันก็เดินมาหน้าบ้านและเดินไปโรงเรียนเรื่อยๆ ก็โรงเรียนของฉันมันไม่ได้อยู่ไกลบ้านมากเท่าไหร่ ก็เลยเดินมาง่ายกว่าเยอะ ไม่เปลืองค่ารถด้วยยิ่งแม่กับพ่อฉันไม่อยู่ต้องประหยัดให้มากๆ เพราะถ้าเกิดไม่พอใช้ ขึ้นมาก็ขอใครไม่ได้ แต่ถ้าไม่พอจริงๆฉันก็คงต้องไปขอทางข้างถนนแล้วล่ะนะ -.,-

“แก่ววว ววววว.จ๋า ^O^” เสียงเรียกอย่างนี้เป็นใครที่ไหนไม่ได้นอกจากยัยบ้าบาร์บี้ มีมันอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละนะที่เรียกแก้วคนนี้ว่า ‘แก่ว’ =___=

“อะไรของแกเรียกซะเสียงดัง” ฉันพูดพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกับบาร์บี้และผู้หญิงคนหนึ่ง

“แก่ว ๆ นี้ฟางเพื่อนฉันแต่เขาอยู่ห้องเดียวกับแกอ่ะ ฉันเจอเขาที่ร้านขนมเมื่อกี้ เขาเลี้ยงขนมฉันด้วยแหละแกเป็นคนที่น่ารักม๊ากมาก >O<” บาร์บี้พูดอย่างดี๊ด๊า ของของกินมาก่อนเลยนะยัยนี่ -.-

“สวัสดีจ๊ะ ^_^” ฟางพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ฉัน

“จ๊ะ ^^” ฉันยิ้มตอบฟางไป

“แก้วสุดสวยจ๋า *0*” เสียงเขื่อนที่วิ่งมาจากสนามบาสในมือมีถุงขนมมายมากและน้ำอีกหลายขวด

“อะไรของนาย - -”

“ฉันซื้อขนมมาฝากนะ ^O^” เขื่อนยิ้มกว้างและนั่งลงข้างๆฉัน

“มีของฉันรึเปล่าเขื่อน *3*” ยัยบาร์บี้ถามตาเป็นประกาย แต่! สองคนนี้ไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ยะ ?

“มีอยู่แล้วล่ะครับ มีของฟางด้วยนะ ^^”

“ขอบคุณจ๊ะ”

“ขอบคุณนะเขื่อนรักนายที่สุดเลยย ยย. >O<” ยัยบาร์บี้พูดพร้อมกับหยิบถุงขนมไปกิน จะเรียกว่าตะกะดีมั๊ยเนื่ย -3-;;

"วันนี้มีงานกีฬาสีนี่ คณะเบนจมาศเขานัดกี่โมงนะ" ฟางถาม

"หลังเลิกเรียนที่หอประชุมอาคาร B น่ะ" ฉันตอบออกไป

"ดีจังเลย ห้องแอร์ซะด้วย คณะอินทนิลนัดที่กลางสนามหญ้า เซ็งชะมัดเลย -0-" เขื่อนพูดพร้อมกับทำหน้าเบื่อๆ

-----------------------------------------------------------------------

มาแล้วตอนที่ 1 สนุกกันรึเปล่าค่ะ ? ถ้าไม่สนุกยังก็บอกนะค่ะแพรวจได้ปรับปรุง

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ :)