Click..รัก (PF)

---

ขอโทษที่หายไปนานนะค่ะ พอดีไรท์เตอร์ติดธุระอ่า

 

หลังจากที่ฉันบอกความจริงกับป๊อปไป เราก็ไปที่ในความทรงจำของเราสองคน ตอนนี้ฉันบอกได้คำเดียวฉันมีความสุขมาก แล้วฉันก็รู้แล้วว่าการมีคนรักมันมีความสุขขนาดมากขนาดไหน

 

"ตัวโต โต๊โต...กลับห้องกันเถอะ ตัวเล็กง่วงแล้วอ่า"

 

"ขี้อ้อน จริงๆเลยแฟนใครเนี่ย"

 

"ไม่รู้เหมือนกัน แฟนพี่โทโมะมั้ง" ฉันแกล้งแซวป๊อปไป

 

"ตัวเล็ก!!" ป๊อปเสียงดุใส่ฉัน

 

"ล้อเล่นค่ะ ตัวโตหิวข้าวมั้ย"

 

"ตัวเล็กหิวเหรอครับ"

 

"ป่าว ก็ตัวโตมีเรียนเช้านิ นี่ก็ใกล้เวลาเรียนแล้ว กลับไปหาอะไรทานแล้วอาบน้ำแล้วไปเรียนไหวมั้ย"

 

"ไม่ไหวครับ อยากนอน เหมือนไม่สบายเลยอ่า ดูแลหน่อยซิ ไม่มีเรียนแล้วนี่ครับ เตรียมฝึกงานแล้วไม่ใช่เหรอ"

 

"ป๊อป"   ฉันเสียงดุกลับ

 

"ครับ ไปเรียนก็ได้ แต่กลับมาต้องให้รางวัลด้วย"

 

"แฟนใครเนี่ย ขี้อ้อนที่สุดเลย" ฉันล้อป๊อปกลับ

 

"ผม แฟนโบว์ครับ" ป๊อปพูดแล้วยิ้ม 

 

"กล้าเล่นน้อ เพื่อนเล่นเหรอ" ฉันเบ้ปาก

 

"ขอโทดครับ ดีกันนะ" ป๊อปพูดพร้อมดึงฉันเข้าไปกอด ฉันตอนนี้ได้แต่หน้าแดงเพราะความเขิน

 

"ป๊อป บ้า แบร!!!!" แล้วฉันก็วิ่งขึ้นรถไป

 

"น่ารักเกินไปแล้ว " ผมพูดแล้วยิ้มให้กับความน่ารักของแฟนผมที่หลอกให้ผมตัดใจอยู่นานแต่สุดท้ายก็ต้องเป็นเธอซินะ 

 

"ตัวเล็ก เลิกเรียนแล้วจะมาหานะครับ" ผมมาส่งฟางที่ห้องพร้อมกับบอกฟางก่อนจะกลับไปอาบน้ำแต่งตัว

 

"ตั้งใจเรียนนะตัวโต" ฉันบอกเค้า

 

แล้วหลังจากนั้นผมก็ไปเรียนในคลาสเรียน

 

"ป๊อป เมื่อคืนกูเห็นนะ ว่าเมิงไปรับเจ๊แล้วไปไหนไม่รู้กลับมาอีกทีก็เช้าเลย" ปั้นจั่นถาม

 

"แล้วไงวะ" ผมตอบปัดๆ กวนๆ มันไป

 

"แล้วไง โธ่ไอ้ฟายยยย กูหมายความว่าเมิงกับเจ๊ตกลงเป็นอะไรกัน"

 

"แล้วเมิงคิดว่าไงละ" ผมถามย้ำแบบกวนๆไป เพราะผมก็ไม่แน่ใจว่าฟางจะพร้อมที่จะบอกความจริงกับเพื่อนๆหรือยังว่าเราเป็นอะไรกัน

 

"เมิงกับเจ๊เกินเลยกัน " ทีนี้ละ เสียงมันทั้งสามคนลงมติเลย

 

" เอาเป็นว่ากูชอบเค้า ถ้าเค้าตกลงกูก็จะยอมรับแล้วกันว่ากูเกินเลย แต่ตอนนี้กูว่าเรียนก่อนมั้ย"

 

" อั๊ยย๊ะ แมนมาก กูเชียร์มึง อิอิ" พีทพูด

 

"แต่ความรักทำให้คนเปลี่ยนวะ แกว่ามั้ย ปรกติมันชวนโดดเรียน แต่วันนี้มันชวนเรียนเว้ย 555" กราฟเสริม

 

"เล่นซะดาวมหาลัยเลยนะเมิง" โยชิเสริม

 

"อย่าทำเจ๊เสียใจนะเว้ยนั่นนะ พี่สาวกูเลยนะเว้ย" ปั้นจั่นบอก

 

ตอนนี้ผมได้แต่นั่งยิ้ม คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อเช้า ฟางเค้ารักผมแล้ว นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย หวังว่าเรื่องนี้คงเป็นเรื่องจริง ฟางคงไม่ได้โกหกผมหรอกนะ ถ้าเธอโกหก ผมคงต้องเจ็บปวดมากกว่าที่ผ่านมาร้อยเท่าแน่เลย

 

"ก๊อกๆ ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูห้องฉันดังขึ้น

 

"อ่าว ยายพิมพ์มีอะไรเหรอ"

 

"แกไปไหนมาอ่า กลับมาจากที่ร้านเมื่อคืนอุตส่าห์เป็นห่วงมาหาแต่ไม่มีใครอยู่"

 

"อ่อ ไปหาไรกิน แล้วเลยนั่งคิดอะไรเพลินๆอ่า"

 

"ห๊า ตีสี่เนี่ยนะ"

 

"อะหะ เออ..อ เออ พิมพ์ ฉันเลิกกับพี่แบงค์แล้วนะ" แล้วอีกเรื่องนึงฉันควรจะบอกมั้ยนะ ฉันยังไม่กล้า ป๊อปจะพร้อมหรือยังนะ

 

"อ่าว ทำไมอ่ายายฟาง พี่แบงค์ออกจะหล่อ นิสัยก็ดี เลิกทำไมอ่า อย่าบอกนะว่า พี่โทโมะอ่า"

 

"ป่าว ไม่ใช่แค่ฉันสงสารเค้าที่ต้องทนอยู่กับฉัน ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้รักเค้าเลยต่างหากละ"

 

"อ่าว แล้วแกรักใครละ" เอาละไง ยายพิมพ์ถามจี้จุดอีกจนได้

 

"เอาน่า เอาเป็นว่าฉันพร้อมแล้วจะบอกแล้วกัน"

 

"ว่าแต่แกไปฝึกงานที่ไหนละ" ฉันรีบถามพิมพ์เปลี่ยนเรื่องทันที

 

"ก็ที่กรุงเทพนี่แหละ แล้วแกละฟาง"

 

"เชียงใหม่แหนะ พ่อกะแม่ฉันอยากให้ไปลองช่วยงานบัญชี ที่บริษัทพ่อแม่ของยายโบว์ญาติฉันที่นุ่นอ่า"

 

"ตายแล้วฉันก็คิดถึงแกแย่อะดิ แล้วใครจะไปดริ้ง แดนซ์กับฉันเนี่ย" ยายพิมพ์บ่น แต่ฉันตแนนี้นิซิ หน่าเบ้แล้ว

 

"ฉันก็คิดถึงแก" แล้วก็ป๊อปด้วย เพิ่งจะได้อยู่ใกล้กัน เพิ่งจะเป็นแฟนกัน คนสวยเซง แงแง ฉันได้แต่คิดในใจไม่กล้าบอกไป อาทิตย์หน้าแล้วซินะ ที่ฉันจะต้องห่างเค้า

 

"งั้นแกไม่เป็นอะไรแล้วฉันกลับห้องก่อนแล้วกัน ไปละ"

 

"จ้า ขอบใจมากนะพิมพ์"

 

หลังจากพิมพ์ไป

 

"ก๊อกกๆ ก๊อกๆ"

 

"ค่ะ มาแล้วค่ะ"

 

"อ่าวหมี ทำไมไม่เรียน" ฉันพูดปนตกใจ เพราะป๊อปมีเรียนตอนบ่ายด้วย แต่ทำไมถึงมาอยุ่หน้าห้องฉันได้ละ

 

"อาจารย์ แคลเซิล คลาสครับ กินไรยังตัวเล็ก" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวโดนฟางจับได้ว่าผมโดดเรียนมาหาเธอ

 

"ยังเลย หมีละ"

 

"บอกให้เีรียกตัวโต มาให้ทำโทษเดียวนี้นะ"

 

"ไม่เอานะป๊อป ก็ป๊อปน่ารักเหมือนหมีไง ตัวเล็กรักหมีที่สุดเลย" ฉันอ้อนป๊อป

 

"เห้อ งั้นพ่อหมีหิวน้ำผึ้งขอกินหน่อยนะครับ" เค้าไม่พูดเปล่าพร้อมดึงฉันเข้าไปกอด แล้วจูบฉันใช้ลิ้นอันหนาใหญ่ของป๊อป เข้ามาหาความหวานในปากฉัน แล้วป๊อปไม่หยุดเพียงเท่านั้น ทั้งลงมาไซร้ตรงซอกคอฉัน              แถมทำคิสมาร์าคไว้อีก

"ป๊อป พอเลยนะ" ฉันพุดทำหน้าดุ ปนเขินไม่กล้าสบตาป๊อป

 

"ใจร้าย หิวก็ไม่ให้กิน กินอะไรดีครับตัวเล็ก" ป๊อปถามซ้ำ

 

"เอาง่ายๆ ดีกว่าครับ พ่อหมียังไม่ได้นอนเลยนี่ครับ"

 

"งั้นตัวเล็กทำให้กินหน่อยซิ นะ นะนะนะ.." ป๊อปอ้อนฉัน

 

"ก็ได้ครับ งั้นนอนรอไปก่อนละกัน ไปดูของในตู้เย็นก่อนละกัน"

 

"ครับผม เร็วๆนะหิว เดี๋ยวจะอยากกินอย่างอื่นแทน" ป๊อปทำหน้าตาเจ้าเล่ห์

 

"เชอะ ฝันไปเหอะหมีหื่น แบร่!!!!!"

 

เอาละในตู้เย็นมีอะไรกินมั่งเนี่ย..อ่อ ทำนี่ละกัน มีของแค่นี้เอง ฉันพูดเสร็จแล้วก็จัดแจงทำอาหารให้กับคนที่นอนหลับแบบหมดแรง เพราะเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยกลับมาก็เช้าแล้ว แถมมีเรียนอีก..

 

"เสร็จแล้ว ป๊อปทานข้าวก่อนซิ"

 

"ป๊อปง่วงอ่า ป้อนหน่อยซิ"

 

"ไม่เอาป๊อป ลุกขึ้นมากินดีๆ แล้วมานอนทำไมที่นี่ กลับไปอาบน้ำนอนที่ห้องป๊อปซิ"

 

"ไม่เอาป๊อปจะนอนที่นี่ นอนทุกคืนเลย" ป๊อปพูดพร้อมแก้มป่อง น่าหอมจริงๆเลย

 

"เฮ้อ ป๊อปนะป๊อป ลุกมากินข้าวก่อน"

 

"อะหะ โหววว น่ากินเหมือนกันนะเนี่ย"

 

"แน่ละซิ ก็เค้าอยากเปิดร้านอาหารนี่หน่า" ฟางพูดพร้อมกอดอก

 

เราสองคนก็ลงมือทานข้านกันจนหมด

 

"อิ่มจังเลย อร่อยด้วย ตัวเล็กทำให้ทานทุกวันเลยนะ"

 

"ไม่เบื่อเหรอ กินทุกวันต้องเบื่อกันมั่งแหละ"

 

"ไม่เบื่อหรอก อะไรที่ตัวเล็กทำอะ ตลอดชีวิตก็ไม่เบื่อ"

 

ฉันหน้าแดงด้วยความเขิน เลยเก็บจานข้าวไปล้างแก้เขิน พอล้างเสร็จ

 

"อ่าว ป๊อปจะไปไหนอ่า " 

 

"ทำไมอยากให้ป๊อปนอนด้วยเหรอ"

 

"บ้า..า" ตอบไปแบบเขินๆ มันก็จริง แค่อยากอยู่กับป๊อปนานๆเดี๋ยวก็ไปฝึกงานแล้ว

 

"เดี๋ยวมาครับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนก่อนนะครับ ตัวเล็ก"

 

"ห้าโมงเย็นเนี่ยนะ ยังไม่ค่ำเลยนะป๊อป แล้วใครบอกจะให้นอนด้วย"

 

"ไม่รู้ละ ถ้าไม่ให้นอนป๊อปจะลากตัวเล็กไปนอนห้องป๊อป แล้วก็จูบโชว์เพื่อนๆเลย" ใช่จริงซิ แล้วเพื่อนๆละ ป๊อปเค้าพร้อมจะบอกมั้ยนะ มานี่ก็ดีเหมือนกันจะได้ตกลงเรื่องนี้ด้วย

 

"อืม งั้นก็ไปอาบน้ำซะ อ่อ ซื้อนมเปรี้ยวมาให้ตัวเล็กด้วยนะ"

 

"ครับ ตัวเล็กของตัวโต เดี๋ยวเจอกันนะครับ"

 

"อะหะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

หายไปนานเลย พอดียุ่งๆอ่า แต่หวังว่าคงไม่ลืมเรื่องนี้กันนะค่ะ แล้วจะพยายามอัพให้ตลอดนะค่ะ