Love Story รักวุ้นวายของเขาทั้ง 6(9)
wankiffk
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตกเย็นที่บ้านของโทโมะ
ในขณะที่โทโมะกำลังเดินเข้ามาในบ้านเขาก็เห็นหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของกำลังนอนหลับอย่างไม่รู้เรื่อง เขาเห็นเธอจึงยิ้มและเดินไปหาเธอใกล้ๆ
Tomo Talk
นี้เมื่อไรเธอจะเลิกทำตัวเหมือนเด็กสักทีนะ? ยัยทอมบ๋องเอ๋ยยย
โทโมะยื้นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าของแก้ว จึงทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัว
"อ่าว..โทโมะกลับมาแล้วหรอ?"แก้วพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าผู้ชายที่ตนรัก แล้วลุกขึ้นนั้ง
"อืม..กลับมาแล้ว"โทโมะพูดและนั้งลง
"คิดถึงกันป่ะ?"โทโมะถามแล้วสวมกอดหญิงสาว
"คิดถึงบ้าอะไรละ? โทโมะแค่ไปทำงานนะไม่ได้หายไปเป็นปีสองปีสะหน่อย"แก้วพูดอย่างเขินๆแล้วหลบสายตาอันหวานของเขา
"แต่โทโมะอ่ะคิดถึงแก้วมาก..เลยนะ"โทโมะพูดจบก็หอมแก้มของแก้วไปหนึ่งรอบ
"นิ..เล่นทีเผลอหรอ?"แก้วถามอย่างงอนๆและหน้าแดงไปพร้อมๆกัน
"อืม..ใช่ ทำม่ะ?"โทโมะถามอย่างก่วนๆแล้วยิ้ม
"คนบ้า"แก้วตีขาของโทโมะเบาๆแล้วยิ้มอย่างเขินๆ
"บ้าแล้วรักมั้ยละ?"โทโมะกระซิบถามแก้วเบาๆ
"ไม่รู้.."แก้วตอบแล้วหันหน้าหนีแล้วแอบยิ้ม
".."โทโมะรู้ว่าแก้วกำลังเขินก็เลยได้แต่ยิ้มแล้วมองแก้วด้วยสายตาหวาน
"แก้ว.."โทโมะเรียกแก้ว
"หือ?"แก้วหันมาตามคำเรียกของเขา
"หิวยัง?"
"อืม..ก็เริ่มแล้วละ"
"งั้นเดียวโมะไปทำกำข้าวให้กินนะ"
"จ๊ะ"
แล้วโทโมะก็ลุกไปในห้องครัว
Kaew Talk
เห้อออ ฉันนี้ไม่ได้เรื่องจริงๆให้ผู้ชายทำกับข้าวให้ได้ไงเนี้ย ทำไงได้ฉันทำกับข้าวไม่เป็นนีน้าาา -3-
30นาทีผ่านไป
"แก้วเสร็จแล้ว"โทโมะเดินมาเรียกแก้วที่กำลังนั้งดูทีวีอยู่ให้ไปกินข้าว
"จ๊ะ"แก้วรีบเดินเข้าไปหาโทโมะ และทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในห้องครัวด้วยกัน
ห้องครัว
"มีอะไรกินบ้างอ่ะ?"แก้วถามแล้วนั้งลง
"ก็ง่ายๆงะ..ข้าวผัด"โทโมะตอบแล้วนั้งลงข้างๆแก้ว
"อืม..โทโมะ นิยังทำอาหารน่ากินอยู่เหมือนเดิมเลยนะ เหมือนตอนที่อยู่หอเลย"แก้วพูดแล้วยิ้มเพราะนึกถึงตอนทีเคยอยู่หอด้วยกันเมื่อก่อน
"มันก็แน่นอนอยู่แล้ว"โทโมะตอบและยิ้มอย่างหล่อๆไปพร้อมๆกัน
".."แก้วเงียบลงแล้วได้แต่มองหน้าชายหนุ่ม
"แก้ว..แก้ว?"โทโมะแอบงงนิดๆจึงเรียกแก้ว
".."แก้วก็ยังไม่ตอบ
"แก้ว?.."โทโมะเรียกแก้วแล้วยกมือมาดิ้ดนิ้ว
"แก้ว!"โทโมะเรียกเสียงดั้งขึ้นจนแก้วสะดุง
"หือ!..อะไรหรอ?"แก้วสะดุงขึ้นแล้วถาม
"เป็นอะไร? โมะเรียกไม่ได้ยิ้นหรอ?"โทโมะถามอย่างงอนๆ
"เปล่า..ไม่มีอะไร"แก้วตอบอย่างเขินๆ
"นี้แก้วนั้งมองโทโมะอยู่หรอ?"โทโมะถามแล้วยิ้ม
"บ้าาา..ใครมองงง ไม่ได้มอง"แก้วตอบด้วยแบบเสียงสูง
"แก้วนี้ โกหกไม่เคยมีเลยนะ 5555"โทโมะพูดแล้วขำ
"แก้วว่าเรากินข้าวกันดีกว่านะ"แก้วรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีแล้วตักข้าวเข้าปาก ด้วยความรีบของเธอจึงทำให้เธอตักข้าวติดปาก
"เมื่อไรแก้วจะเลิกกินเหมือนเด็กๆสักทีนะ"โทโมะพูดไปยิบกระดาษเช็ดชูมาเช็ดปากให้แก้วเบาๆ
"ใครเหมือนเด็ก แก้วไม่ได้เหมือนเด็กสะหน่อย"แก้วพูดอย่างๆหน้าบูดๆ
"จ๊ะๆ ไม่เหมือนเลย"โทโมะตอบแบบประชด
----------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาแค่50%ไปก่อนนะ เดี่ยวมาอัพให้ต่อ 
---------------------------------------------------------------------------------------------------
"กินๆต่อไปเลยไป -.- " แก้วพูดไปทำหน้าบูดไป
"จ๊ะๆๆ"พูดจบโทโมะก็ตักข้าวเข้าปาก
20นาทีผ่านไป~
ในตอนนี้ทั้งคู่ก็กินอาหารกันอิ่มแล้ว
ในห้องครัว
"แก้ว..พรุ้งนี้เราไปซื้อของใช้ของเด็กกันดีไหม?" โทโมะพูดขึ้นละว่างที่เขาและแก้วกำลังล้างจ้านกันอยู่
"อื่ม..ก็ดีนะ จะได้ซื้อของไว้ก่อน เผื่อเอาไว้ก็ดี" แก้วตอบแล้วยิ้มพร้อมกับลูบท้องตัวเองเบาๆ
"โอเค ครับ" โทโมะพูดแล้วยิ้มและห้อมแก้มสวยๆนั้นของแก้วไปหนึ่งรอบ
"เอ๊ะ! นี้..เลยทีเผลออีกแล้วนะ นี้แน่ๆๆ!" แก้วพูดไปตีโทโมะไป
"โอ้ยๆๆ เจ็บนะ เล่นงี้ใช้ไหม? มานี้!" พูดจบโทโมะก็ดึงแก้วมาจูบ
"อืออออ"แก้วคลางออกมาพร้อมกับตีแขนโทโมะเบาๆ
"สมน้ำหน้า ฮ้าๆๆ" โทโมะถอนจูบแล้วหัวเราะออกมาดั้งๆ
"โทโมะอ่ะ คนบ้า" แก้วพูดแล้วตีแขนของโทโมะแรงๆ
"บ้าแล้วรักป่ะ?" โทโมะยื้นหน้าเข้ามาถามแก้วใกล้ๆ
"ไม่รักมั้ง?"แก้วตอบพร้อมกับหันหน้าหนี
"หรอ? ไม่รักหรอ? แล้วตอนนั้นที่เราาาา ชำบาละเห้ย กันอ่ะ ไม่เห็นจะขัดเลยนิ ฮ้าๆ" โทโมะพูดไปหัวเราะไปพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ให้แก้ว
"มันไม่ใช่เรื่องเดียวกันสะหน่อยนิ" แก้วพูดพร้อมกับหันหน้ากลับมา
"ใช่สิ ถ้าไม่ใช่แล้วเราจะแต่งงานกันได้ไง?" โทโมะถามแก้วแล้วดึงมากอด
"ก็เพราะโทโมะต้องรับผิดชอบไง เราถึงต้องแต่งงานกัน" แก้วพูดด้วยเสียงสั้นๆ
"ไม่ใช่เลย เพราะโทโมะรักเด็กผู้หญิงคนนี้มากกว่า มันไม่เกี่ยวกับความรับผิดชงผิดชอบอะไรเลย เข้าใจไหม?" โทโมะถามแล้วกอดแก้วแนนขึ้น
"อืมๆ เข้าใจแล้ว แต่ปล่อยก่อนได้ไหม? อึดอัดอ่ะ" พูดจบแก้วก็ผลักโทโมะออกเบาๆ
"งั้นแก้วไปนั้งรอโทโมะที่โซฟานะ เดียวจานที่ทั้งหมดเนี้ยเดียวโทโมะล้านให้เอง" โทโมะบอกแก้วพร้อมกับยิ้ม
"ไม่เป็นไร แก้วทำเองได้ ไหนๆ โทโมะก็ทำอาหารให้แก้วกินแล้ววันนี้ แก้วก็อยากจะช่วยบ้างนะ ช่วยๆกันไง" แก้วพูดแล้วยิกแก้มของโทโมะเบาๆอย่างมั่นใส้
"โอเคๆจ๊ะ งั้นเราช่วยกันทำดีกว่านะ เดียวโทโมะช่วย" โทโมะพูดแล้วยิ้ม
-------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนนี้แหละขี้เกลียดแล้วอ่ะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
