The real love รักแท้อยู่ใกล้แค่นี้เอง

//โทโมะ//

ไอน้องบ้าเข้ามาทำไมตอนนี้เนี้ยดูสภาพเราสามคนซิ ไอเขื่อนกำลังจับไอป๊อปไว้ฉันที่กำลังนั่งอยู่บนตัวไอป๊อป ดีนะที่เราสองคนใส่เสื้อผ้าล้ว แต่ไอป๊อปเนี้ยสิยังนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวอยู่เลย ตายแล้วสามคนนั้นคิดไปถึงไหนแล้วเนี้ยไอป๊อปก็ร้องซะได้อารมณ์เลยเป็นใครก็คิด
Kaew faye fang: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (พึ่งได้สติ)
Kaew: พวกพี่กำลังจะ จะ จะ จะ....................... แก้วไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่โมะจะเป็นคนแบบนี้ (แก้ววิ่งหนีออกนอกห้องไป)
Tomo: มันไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดนะ แก้ว (โทโมะวิ่งตามแก้วออกไป)

//ฟาง//

พวกพี่เค้ากำลังทำไรกันแน่คงไม่ได้จะทำอย่างที่แก้วคิดใช่มั้ย
Koen: ฟังพี่อธิบายก่อนนะ คือว่าไอป๊อปมันเจอจิ้งจกในห้องน้ำ มันค่อยๆเดินถอยหลังมาที่ประตู แต่กระเบื้องบ้านไอโมะมันแตกอยู่ หลังมันไปชนก็เลยเลือดไหล ไอโมะจะทำแผลให้มันก็วิ่งหนี ไอโมะก็เลยนั่งทับมันเอาไว้ แต่มันก็ยังดิ้นไม่หยุดแถมยังร้องเสียงแบบที่พวกเธอได้ยินมันเลยให้ฉันเข้ามาช่วยจับจนเป็นภาพที่พวกแกเห็นเมื่อกี้
Faye: เข้าใจแล้วพี่ป๊อปก็ร้องซะ
Fang: พวกพี่ทำแผลกันไม่เป็นใช่มั้ยพี่ป๊อปถึงร้องขนาดนี้
Koen: อืม
Fang: ออกไปเลยเดี๋ยวฟางทำแผลให้พี่ป๊อปเอง
Faye: ทำดีๆล่ะ พี่ป๊อปร้องได้สยองมากเลยอ่ะ
Fang: พี่ป๊อปเดี๋ยวฟางทำแผลให้นอนลงไปได้แล้ว
Poppy: อืมแต่เบาๆนะ พี่เจ็บ
Fang: ค่ะ (ป๊อปปี้ซึ่งอยากแกล้งน้องตัวเองจึงพลิกตัวกลับมาทำให้ฟางที่ไม่ทันตั้งตัวล้มลงมาทับตัวป๊อปปี้พอดี)
ไอพี่ป๊อปบ้าทำไรเนี้ยหน้าฉันแดงหมดแล้วเพราะฉันยังไม่เคยอยู่ใกล้พี่ขนาดนี้เลยแล้วดูลิแทนที่จะอยู่เฉยยังจะมากอดฉันอีก
Fang: พี่ป๊อปปล่อยฟางนะ
Poppy: พี่ไม่ปล่อย
Fang: พี่จะเอาอะไร เร็วฟางจะได้ทำแผลให้พี่ต่อ

//ป๊อปปี้//

ดูน้องฉันสิตอนนี้หน้าแดงเป็นแตงโมเลยน่ากินจังแต่เค้าเป็นน้องฉันนะทำไมฉันถึงคิดแบบนี้ทำไมฉันถึงมีความสุขเวลาได้กอดเค้าทำไมนะทำไม
Fang: ว่าไงจะให้ฟางทำอะไรพี่ถึงจะปล่อยฟาง
Poppy: หอมแก้มพี่หนึ่งทีพี่ถึงจะปล่อย
Fang: แน่ใจนะ
Poppy: อืม
ยัยฟางหอมแก้มฉันแล้วทำไมฉันถึงรู้สึกดีขนาดนี้ ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนที่หน้าแดงแทนยัยฟางแล้ว พอฉันปล่อยยัยฟางก็ทำแผลให้ฉันต่อจนเสร็จฉันรีบใส่เสื้อผ้ายัยฟางก็บอกว่าวันนี้จะนอนด้วยทำไมฉันถึงดีใจอย่างนี้นะในเมื่อฉันก็นอนกับฟางออกบ่อย เผลอแปบเดียวยัยฟางก็เข้ามานอนหลับในอ้อมกอดของฉันแล้ว แล้วฉันก็หลับไป

//เขื่อน//

Koen: เฟย์ไปนอนกันเถอะพี่ง่วงแล้ว
Faye: พี่เขื่อนไปก่อนเถอะเฟย์เป็นห่วงพี่โมะ
ทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้นะเวลาที่ผมเห็นเฟย์เป็นห่วงผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ทำไมผมไม่ชอบรู้สึกโมโหขนาดนี้หรือว่าผมกำลังหึงเธออยู่แต่เธอเป็นน้องสาวผมนะ ผมจะทำยังไงกับความรู้สึกตัวเองดี
Koen: จะไปเป็นห่วงมันทำไมมันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว
Faye: ทำไมพี่พูดอย่างนั้นล่ะพี่โมะเค้าก็เป็นเพื่อนพี่นะพี่ไม่เป็นห่วงเค้าบ้างหรือไง
Koen: เพราะมันเป็นเพื่อนพี่พี่ถึงรู้ว่ามันเอาตัวรอดได้ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก
Faye: พี่เขื่อนใจร้าย
ผมไม่น่าพูดอย่างนั้นเลยยัยเฟย์โกรธผมแล้วแต่ทำไมมันถึงเป็นห่วงไอโมะนักล่ะ
Koen: เฟย์พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น
Faye: แล้วพี่ตั้งใจจะพูดยังไงล่ะ
Koen: พี่แค่ไม่ชอบให้เฟย์ไปเป็นห่วงไอโมะมัน
Faye: ทำไมอ่ะ
Koen: พี่ไม่รู้พี่แค่ไม่ชอบ
Faye: อาการอย่างนี้เค้าเรียกว่าหึงนะ พี่หึงเฟย์ใช่ป่ะ
Koen: อืม เฮ้ย! ไม่ใช่นะ
Faye: เฟย์รู้ว่าพี่ไม่หึงเฟย์เพราะเฟย์เป็นน้องพี่ไง
Koen: อืมใช่ พี่ว่าเราไปนอนกันเถอะ
Faye: อืมไปสิ
และแล้วผมก็พาเฟย์ขึ้นไปนอนสุดท้ายเฟย์ก็ต้องมานอนกับผมเพราะไอป๊อปมันนอนกับฟางไปแล้วขอบใจนะเพื่อน

//โทโมะ//

คืนนี้มันจะให้ผมนอนนอกห้องจริงหรอเนี้ย ผมเรียกมันเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้งเนี้ย หนาวจัง เออไม่เป็นไรคืนนี้นอนนอกห้องก็ได้วะ
___________________________________________

เม้นเยอะๆนะคร้า