เพียงใจเราเคียงกัน

 

 

 

       ณ.บ้านจิระคุณ

 

 

"หนูฟาง กินนี่ซิลูก นี่แม่ทำให้พิเศษเลยนะ " แม่ป๊อปปี้ที่ดูจะชอบเธอเป็นพิเศษตักอาหารให้ฟางอย่างเอาใจ

 

 

"ขอบคุณค่ะ"  ฟางตอบรับก่อนจะกินอาหารที่แม่ป๊อปปี้ตักให้

 

 

"ฟาง กินนี่ซิ ของโปรดป๊อปเลยนะ" ป๊อปที่ตั๊กอาหารให้ฟางบ้าง ไม่ยอมน้อยหน้า

 

 

"ขอบคุณค่ะ" แล้วฟางก็กินของที่ป๊อปตั๊กให้

 

 

"เอ่อ แล้วหนูฟางเพิ่งเลิกงานมาเป็นไงมั่ง เหนื่อยมั้ย" พ่อป๊อปปี้ถามว่าที่ลูกสะไภ้

 

 

"ไม่หรอกค่ะ วันนี้มีคนไข้นิดเดียวค่ะ" ฟางตอบ แล้วก็กินอาหารต่อไป

 

 

หลังจากที่กินอาหารเสร็จ

 

 

"นี่หนูฟาง อยู่บ้านกันสามคนพี่น้องน่ากลัวแย่เลย ย้ายมาอยู่บ้านแม่มั้ย" แม่ป๊อปที่เอ่ยปากชวนว่าที่ลูกสะไภ้

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ ที่บ้านก็ไม่ได้มีอะไรค่ะ มีรปภ.เฝ้าตลอดเวลาค่ะ"

 

 

"ทำไม ไม่อยากมาอยู่บ้านแ่ม่เหรอ" แม่ป๊อปถามต่อ

 

 

"ป่าวค่ะ ฟางแค่ไม่อยากรบกวนคุณแม่นะค่ะ เกรงใจมากกว่า"

 

 

"หนูฟางเนี่ย สวยทั้งน่าตา กริยา มารยาทเลยนะ ตาป๊อปดูคนไม่ผิดจริงๆ" แม่ป๊อปปี้ชม ต่างกับจินนี่ ที่ไม่ยอมไปไหน

 

 

ณ.สวนหน้าบ้าน

 

 

"ว่าไงเรา มีอะไรจะคุยกับพ่อหือ" พ่อป๊อปปี้ถามลูกชาย ที่ชวนเค้าออกมาสูดอากาศที่สวน

 

 

"คือว่า คือ...."

 

 

"คืออะไรตาป๊อป บอกช้าพ่อไม่ช่วยนะ" พ่อป๊อปปี้แกล้งแหย่ลูกชาย

 

 

"คือ ป๊อปว่าป๊อปจะขอฟางแต่งงานนะครับ"

 

 

"555 นึกว่าเรื่องอะไร นัดผู้ใหญ่ฝ่ายนั้นได้เลย พ่อกับแม่พร้อมเสมอ" พ่อป๊อปบอก

 

 

"แต่..."

 

 

"แกมีอะไรอีกละ เรื่องเยอะจริงๆลูกชายใครเนี่ย"

 

 

 

"ป๊อปกลัวยายปูเป้ไม่เข้าใจป๊อปนะครับพ่อ แล้วไหนจะจินนี่อีก" ป๊อปที่หน้าเปลี่ยนสีทันที

 

 

 

"อืม แล้วหนูฟางเค้ารู้เรื่องหรือยัง แล้วเค้าว่าไงบ้าง"

 

 

"ฟางรู้เรื่องแล้วครับพ่อ ฟางก็เข้าใจครับ"

 

 

"ถ้าหนูฟางเข้าใจ พ่อว่าป๊อปพยายามพาปู้เป้ไปทำความรู้จักกะฟางบ่อยๆนะลุก พ่อว่าน่าจะเข้ากะหนูฟางได้"

 

 

"แล้วจินนี่ละครับพ่อ"

 

 

"อะไรเนี่ย เรียนผูกทำไมไม่เรียนแก้เองเนี่ย ลูกชายใครเนี่ย บื้อชะมัดเลย ทีเรื่องอื่นละเก่งจัง เรื่องนี้ก็แก้ที่ต้นเหตุซิ"

 

 

"............................" ป๊อปที่ยังงงกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ

 

 

"ตาป๊อป แกตกลงกับจินนี่ไว้ยังไงละ ถึงเวลาที่แกต้องบอกความจริงกับเธอแล้ว"

 

 

"แล้วถ้าเธอไม่ยอมละครับ"

 

 

"ถ้าเธอไม่ยอม ลูกก็ยกบ้านหลังนั้นให้เธออยู่ซะ แล้วพายายปูเป้ย้ายกลับมาอยู่บ้านเราแค่นี้แหละ คิดมากไปได้"

 

 

 

"ขอบคุณมากครับพ่อ ขอบคุณ"

 

 

หลังจากที่ป๊อปกับพ่อคุยธุระกันเสร็จ ก็เดินคุยกันหัวเราะเข้าบ้านมา

 

 

"อ่าว สองหนุ่มไปแอบคุยอะไรกันมจ๊ะ" แม่ป๊อปเอ่ยแซว

 

 

"ก็ำไม่อะไรหรอกแม่ แค่ลูกชายของแม่เค้าไม่อยากโสดแล้วไงละ" พ่อป๊อปพูดแค่นี้ แต่ทำให้ฟางหน้าแดงจัดเลย

 

 

"จริงเหรอตาป๊อป แม่ดีใจมากเลยนะที่ลูกคิดถึงเรื่องนี้ แม่นึกว่าลูกจะไม่คิดซะแล้ว" แม่ป๊อปบอกอย่างดีใจ

 

 

"แหม พ่อกับแม่ก็ ป๊อปยังไม่รู้เลย ว่าเค้าจะรับหรือเปล่าอ่า" ฟางตอนนี้ได้แต่ก้มหน้าหลบอาการแซวของครอบครัวป๊อป

 

 

แล้วป๊อปก็เดินตรงไปคุกเข้า ตรงหน้าฟาง ตรงโซฟาที่ฟางนั่ง

 

 

"ฟาง แต่งงานกับป๊อปนะ" ฟางที่ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมามองป๊อป ด้วยแววตาอึ้งๆ

 

 

"ปะ ป๊อป" ฟางเรียกชื่อชายหนุ่มอันเป็นที่รัก

 

 

"ป๊อปรู้ ว่าป๊อปมีปัญหาที่ยังเคลียร์ไม่จบ แต่ป๊อปรักฟางจริงๆ แล้วความจริงมันก็คือความจริง ป๊อปโกหกตัวเอ็งเพื่อจะดูแลใครไม่ไหวแล้ว" ป๊อปบอกฟาง

 

 

"แล้วลุกสาวป๊อปละ" ฟางที่ยังแคร์ความรู้สึกของเด็กคนนึง ที่เธอไม่ได้มีความผิดด้วยเลย แต่เธอต้องมารับชะตาร่วมด้วย

 

 

"ฟาง ป๊อปเชื่อว่า ยายปูเป้เข้ากับฟางได้ มันถึงเวลาแล้วละ" ป๊อปบอก

 

 

"............................" ฟางที่อึ้ง น้ำตาคลอเบ้า

 

 

"หรือว่าฟาง ไม่สะดวกเรื่องน้องปูเป้ " ป๊อปที่หน้าเศร้าลง ใช่! เด็กน้อยนี้ไม่ใช่ลูกป๊อป แต่ป๊อปก็รักเธอมาก

 

 

"ปะ ป๊อป ฟางดีใจที่สุดเลย ฟางดีใจจริง แล้วฟางจะรักปูเป้ให้เหมือนลุกฟางเลย ฟางสัญญา" ฟางที่ตอนนี้ร้องไห้ จับมือป๊อปไว้แน่น

 

 

"ฟาง ขอบคุณนะ ขอบคุณที่เข้าใจ แล้วพร้อมจะอยู่เคียงข้างป๊อป ป๊อปรักฟางนะ"

 

 

"ฟางก็รักป๊อป ตกลงค่ะ ฟางจะแต่งงานกันป๊อป" ฟางที่ยิ้มทั้งน้ำตาบอกกับป๊อป

 

 

"แม่ดีใจจริง ที่ตาป๊อปจะมีครอบครัวซักที " แม่ป๊อปพูดทั้งน้ำตาคลอ

 

 

"ขอบคุณนะหนูฟาง ที่เข้าใจและรักลูกชายพอ" พ่อป๊อปพูด

 

 

ฟางกับป๊อปตอนนี้ก็ได้แต่ก้มลงกราบเท้าท่าน ที่นั่งโซฟาอยู่ข้างๆ แล้วแม่ป๊อปก็พยุงฟางมานั่งบนโซฟา กอดว่าที่ลูกสะไภ้ อย่างเอ็นดู

 

 

"พาหนูเฟย์ กับน้องฟิน มาอยู่ที่บ้านเราด้วยก็ได้นะลูก" แม่บอก เพราะรู้ว่าฟางเป็นห่วงน้องสาวทั้งสอง

 

 

"คือฟางว่า ถ้าแต่งงานเสร็จ ฟางขออณุญาติอยู่ที่้บ้านฟางได้มั้ยค่ะ" ฟางขอว่าที่แม่สามี

 

 

"ได้ซิลุก พ่อเข้าใจหนูว่าห่วงน้อง มีตาป๊อปไปดูแลด้วยก้น่าจะดี ใช่มั้ยคุณ" พ่อหันมาถามแม่

 

 

"แต่แม่คงคิดถึงหนูฟางแน่ๆเลย" แม่ป๊อปยังคงพูดต่อ

 

 

"แม่ครับ ป๊อปยังไม่ได้แต่งเลย ต้องหาฤกษ์ก่อน ไว้ป๊อปจะพาลูกสะไ้ภ้แม่มาหาบ่อยๆนะครับ"

 

 

"555 ใช่คุณ ลุกเรายังไม่ได้แต่งเลยนะ ร้องไห้ซะแล้วเหรอเนี่ย" พ่อแซวแม่

 

 

 

หลังจากนั้น ป๊อปก็ขับรถมาส่งฟางที่บ้าน

 

 

"ฟางครับ " ป๊อปเรียกฟาง แล้วก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มฟาง

 

 

"ป๊อปบ้า ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวน้องฟินก็เห็นหรอก" ฟางที่ต่อว่าป๊อป

 

 

"ป๊อปรักฟางนะครับ รักที่สุดในโลกเลย" ป๊อปปี้บอกฟาง

 

 

"ค่ะ ฟางก็รักป๊อป ขับรถกลับดีๆนะค่ะ บายค่ะ" ฟางบอกป๊อปก่อนจะก้าวเท้าลงรถ เดินเข้าบ้านไป

 

 

"แหม๋ๆๆ หน้าแดงเชียวนะพี่สาว แค่ไปกินข้าวบ้านพี่ป๊อปแค่เนี้ย" เฟย์ที่ดูทีวีกับน้องฟิน แล้วใครอีกคนรอฟาง

 

 

"บ้านะเฟย์ แล้วเขื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนเฟย์เหรอ" หันไปถามชายหนุ่ม

 

 

"ครับผม ว่าไงครับพี่แฟนหน้าแดงอะไรเอ่ย" เขื่อนยังแซวไม่เลิก

 

 

"พี่เขื่อนบ้า พูดแบบนี้ได้ไง น้องฟินอยู่นี่นะ" เฟย์ที่ตีแขนเขื่อนเบาๆ หน้าแดงนิดๆ

 

 

"555 พอดีเลย พี่มีเรื่องจะคุยกับเราพอดีเลย"

 

 

"งั้นเขื่อนกลับก่อนนะ" เขื่อนบอกฟาง

 

 

"ไม่ต้องหรอก เขื่อนก็คนในครอบครัวฟางเหมือนกัน" พูดแล้วหันไปมองน้องสาวที่ก้มหน้าด้วยความอาย

 

 

"คือว่า  ป๊อปขอพี่แต่งงานอ่า" ตัดสินใจพูดออกไป

 

 

"จริงซิ ไอ้ป๊อปมันมาแรงจริงๆ" เขื่อนพูดขึ้น

 

 

"แล้วพี่ฟางว่าไงบ้างละ" เฟย์ที่ถามพี่ตัวเอง

 

 

"ก็ตกลง แต่คงรออีกซักหกเดือนอ่า เคลียร์งานที่ค้างก่อน" ฟางบอกกับน้องสาว

 

 

"ดีจัง ต่อไปนี้พี่ฟางก็มีคนดูแล้ว น้อน้องฟินน้อ" พูดเสียงเบาแล้วน้ำตาก็ไหล

 

 

"แล้วพี่ฟางจะไปอยู่กับพี่ป๊อปทันทีที่แต่งเสร็จเลยเหรอค่ะ" น้องฟินถามน้ำตาคลอ เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่ไม่มีพ่อแม่ พี่สาวคนนี้เหมือนเป็นทุกๆอย่างของเธอสองคน

 

 

"เฟย์ น้องฟิน พี่ไม่ไปไหนหรอก พี่กับป๊อปจะมาอยู่ที่บ้านเรา" ฟางที่บอกน้องสาว

 

 

"จะ จริงเหรอพี่ฟาง เย้ เฟย์คิดว่าต้องอยู่กับน้องฟินสองคนซะแล้ว" เฟย์กับน้องฟินที่ยิ้มกว้างหลังจากฟางพูดจบ

 

 

"ถ้าฟางไปอยู่บ้านไอ้ป๊อป  เขื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนเฟย์ก็ได้" เขื่อนพูดขึ้น

 

 

"เขื่อนบ้า "เฟย์ที่อายไปใหญ่ ตีเขื่อนแรงขึ้น

 

 

"งี้ ถ้าพี่เฟย์แต่งงานกับพี่เขื่อน พี่เขื่อนก็จะมาอยู่บ้านเราด้วยซิค่ะ" น้องฟินพูดขึ้น

 

 

"น้องฟิน " ทุกคนเรียกพร้อมกันเพราะนึกไม่ถึงว่าน้องสาวคนเล็กจะพูดขึ้น

 

 

หลังจากนั้นเขื่อนก็กลับบ้าน ทุกคนก็เข้านอน ตอนเช้าป๊อปก็มารับฟางไปทำงานตามปรกติ

 

 

เลิกงาน

 

 

"ปู้เป้ รอป๊าอยู่นี่แปปนึงนะ เดี๋ยวป๊ามีคนแนะนำให้รู้จัก" ป๊อปที่ไปรับปูเป้โรงเรียน เพื่อที่จะให้รู้จักกับฟาง

 

 

"ค่ะ เร็วๆนะค่ะ" เด็กน้อยที่รับแต่โดยดี

 

 

"ฟาง รอป๊อปนานมั้ย ปะไปกันเถอะ" ป๊อปที่มาถึงก็ชวนฟางกลับทันที

 

 

"ปู้เป้ นี่น้าฟางนะลูก" ทันทีที่ขึ้นรถป๊อปก็แนะนำฟางให้ปูเป้รู้จัก 

 

 

"สวัสดีค่ะ" ปูเป้ยกมือไหว้หญิงสาว

 

 

"สวัสดีค่ะ ชื่อปูเป้เหรอค่ะ ชื่อน่ารักจังเลย" ฟางคุยกับเด็กสาว แต่เด็กสาวกลับมองด้วยสายตาหวาดๆ

 

 

"น้องปูเป้ ชอบเล่นกีฬามั้ยค่ะ" ฟางที่เปลี่ยนคำถาม

 

 

"ชอบค่ะ"

 

 

"งั้น วันเสาร์นี้ เราไปว่ายน้ำกันมั้ยค่ะ" ฟางชวนเด็กสาว

 

 

"แม่ ไม่ให้ปูเป้ไปหรอกค่ะ" เธอหน้าเศร้าลงอย่างเห้นได้ชัด

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ ไปเล่นที่บ้านป๊าหนูไง บ้านคุณยายไงค่ะ" ฟางบอกเด็กน้อย

 

 

"จริงเหรอค่ะป๊า น้าฟางจะพาหนูไปบ้านคุณยายเหรอค่ะ" ปู้เป้ทีหันมายิ้มกว้างกับป๊อป

 

 

"จริงซิปูเป้  น้าฟางอ่าเค้ามีของเล่นเยอะด้วยนะ" ป๊อปที่บอกต่อ

 

 

"เย้ เย้ ไปค่ะ ปูเป้ไปด้วย" เด็กสาวตอบไปอย่างดีใจ แล้วมีความสุข

 

 

 

 

สายตาคู่นึงที่จับจ้องรถคันสวย มองไปด้านในรถก็พูดขึ้นว่า

 

 

"ยายเด็กนรก ฉันน่าจะฆ่าแกไปซะ ไม่น่าให้เกิดมาเลย"

 

 

 

 

 

 

คิดถึง K-OTIC แงแง

 

 

รีบๆกลับมานะค่ะ ยังทำใจไม่ได้เลยเนี่ย