ไขรหัสหัวใจ ปิดตำนานเจ้าชายปีศาจ
tietang
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้องโทโมะ
"เจ้าควรตามหาผู้หญิงคนนั้ได้แล้ว มันเหลือเวลาอีกไม่นานเท่าไหร่แล้ว"
"ลูกพยายามอยู่"
"อือ อย่าลืมที่เตือนไว้อย่าใช้พลังหรือเวทย์ใดๆไม่อย่างงั้นเจ้าจะได้รับอันตราย"
"วันนั้นไไอ้พวกนั้นมันทำร้ายลูก"
"มันทำร้ายเจ้ารึทำร้่ายใคร"
"...."
"เอาเถอะพ่อไม่ว่านั้นมันเรื่องส่วนตัวเจ้า พ่อไปล่ะอย่าลืมเวลามันเหลือน้อยลงแล้วนะ"
ฟูว์ควันสีดำหายไปในพริบตาแก้วที่ยืนอยู่หน้าระเบียงตัวเองขะโงกดูอยู่ถึงกับตาค้างไปเลย
โทโมะ : เธอจะทำตาโตอีกนานไหม
แก้ว : อะ เออนายเห็นด้วยเหรอ
โทโมะ : ยัยบ้าไม่เห็นแล้วฉันจะคุยกับเธอได้ไงหล่ะ
แก้ว : หละเหรอ
โทโมะ : ไปนอนไปผ๊อย่ามาสนใจ
แก้ว : อืม แล้วนายคุยกับใครอะ
โทโมะ : บอกว่าไปนอนไงไม่ได้ยินเหรอ!!
แก้ว : เอ่ิอ...ไปแล้วไม่ต้องเสียงดังขนาดนั้นเลยฟู่ๆๆ
ตอนเช้า
แก้ว : แม่แก้วไปนะคะ
แม่ : จร้าไปดีๆนะ จักรยานซ้อมเสร็จแล้วนะลูกอยู่หน้าบ้านนะจะใช้เลยรึเปล่า
แก้ว : จริงเหรอค๊ะแม่ซ้อมแล้วเหรอ
แก้วรีบวิ่งไปดูจักรยาานที่ตัวเองขี่ไปชนถังขยะเมื่อหลายวันก่อนจนมันพังเลยต้องเอาไปซ้อมหลายวันแต่ออกมาแล้วก้เจอกับโทโมะ
แก้ว : นาย!!มาตั้งแต่เมื่อไหร่
โทโมะ : มานานแล้ว
แก้ว : แล้วรออะไร
โทโมะ : รอเธอ
แก้ว : มารอฉันทำไม
โทโมะ : โธ่เว้ย!!เธอเข้าใจยากเดี๋ยวฆ่าเลยดีไหมี
แก้ว : อ้าวก็นายมารอฉันทำไมฉันก็แค่ถามผิดตรงไหนเนี่ย
โทโมะ : ก็มารอไปพร้อมเธอไงยัยบ้า
เดินมาซ้อนท้ายจักรยานแก้ว
แก้ว :นี่นายเป็นผู้ชายทำไมไม่มาปั่น
โทโมะ : ปั่นไม่เป็น
แก้ว : เวอร์
โทโมะ : เธฮเข้าใจยากบอกว่าปั่นไม่เป็ฯก็ไม่เป็นดิ
แก้ว : เชื่อแล้วขนาดข้าวนายยังกินไม่เป็นเลย อยากปั่นเป็นไหมเดี๋ยวฉันสอน
โทโมะ : จำได้ว่าไม่เคยขอให้เธอสอนนะ
แก้ว : นาย!!
โทโมะ : ปั่นไปเร็วๆ ปล้วตาเป็นอะไรเกร็งตามาเดี๋ยวมันก็หลุดออกมาข้างนอกหลอก
โทโมะกวนจนแก้วต้องยอมแพ้แล้วปั่นจักรยานมาจนถึงโรงเรียนด้วยเหงื่อชุ่มหน้า พอลงได้โทโมะก็เดินไปโดยไม่สนใจแก้ว
แก้ว : นาย!!รอด้วยดิ
ฟึ่บ~
ผ้าเช็ดหน้่าสีขาวสะอาดถูกโยนมาตกที่หน้าแก้วโดนโทโมะ
โทโมะ : ไปล้างหน้่าให้เรียบร้อยก่อนที่จะมาตามฉัน
แก้ว : แล้วหน้าฉันมีเหงื่อเกี่ยวอะไรกับนายหล่ะ
โทโมะ : ฉันเหม็น!!
แก้วสกระโดดดิ้นเร่าๆที่โทโมะว่าเธอแต่ไม่ทันแล้วโทโมะเดินไปไกลเกินกว่าที่จะได้ยินแก้วโว้ยวาย
แก้ว : ไอ้ัลูกผอ.บ้า อะไอ้ โอ้ยด่าไม่ถูกว้อย!!
โวยวายแล้วก็เดินปึ่งปังไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างเหงื่องที่ไหลเต็มใบหน้า เดินออกมาล้วงผ้าเช็ดหน้าที่โทโะมให้มาเช็ดหน้า
แก้ว : ไอ้บ้าว่าฉันเหม็นเหรอ
โทโมะ : เธอนิททาฉันอยู่นะ
แก้ว : เอ่อฉันก็นินทานายอยู่นี่หล่ะ เฮ้ย!!นายมาได้ไงเนี่ย
โทโมะ : ก็เดินตามเธอมา ก้เธอเหม็นจริงนิ
แก้ว : เออ หม็นแล้วมารอทำไม
โทโมะ : สงสารเด็กตาดำๆกลัวไม่มีเพื่อน
แก้ว : ฉันมีเพื่อนเยอะไม่ต้องมาสงสาร สงสารนายก่อนดีกว่าตั้แต่ย้ายมาเนียมีเพื่อนกับเค้าบ้างรึยัง
โทโมะ : มีก็เธอไง
แก้ว :อ๋อฉันเป็นเพื่อนนายเหรอ เห็นนายจ้องจะฆ่าฉันอยู่เรื่อยๆนิ
โทโมะ : ไปเรียนอย่าบ่นมาก
......................................................................................
เอาไว้เท่านี้นะจ๊ะตอนนี้อยากให้อัพต่อก็ขออีก5เม้นนะจ๊ะเดี๋ยวมาอัพ
อันนี้อัพจริงถ้าถึง5นะไม่มีเบียวแน่นอน
ยังรักรีดเดอร์จร้าจุถฟฟฟม๊วฟฟฟฟ
อ่าน+เม้น+โหวดจร้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
