PopularTomboy!!!ยัยทอมสุดแสบมาติดกับฉันซะดีๆ

หลังจากที่โทโมะตกลงกับฟางเรียบร้อยก็ถึงเวลาทำตามแผนซะทันที ตอนนี้เขายืนอยู่หน้าห้องฟางและฟางก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วย

ฟาง : ห้องนายอยู่ไหนหละ [ถามขึ้น]

โทโมะ : ไอป๊อปพาไปดิ [หันไปบอกเพื่อนชายอีกคน]

ฟาง : ฉันไปเองได้

ป๊อปปี้ : แล้วรู้หรอว่าอยู่ไหน

ฟาง : ไม่รู้

โทโมะ : จะไปดีๆหรือจะให้ฉันเอาเวอร์จิ้นของเธออีกคน [โทโมะพดเสียงแข็ง]

ป๊อปปี้ : เห้ย คนนี้ของฉัน ห้ามยุ่ง!!! [ป๊อปปี้ประกาศประกาศิตไว้เป็นจังหวะเดียวที่ฟางกระโดดกอดเขาเพราะกลัวโทโมะจะเอาเวอร์จิ้นของเธอ]

โทโมะ : ก็แค่เนี้ย [พูดแล้วเดินเข้าห้องไปและไม่ลืมที่จะล็อคประตู]

            ‘ถึงเธอไม่เสร็จโทโมะแต่เธอก็ต้องเป็นของฉันวันยังค่ำแหละ หึหึ’ ป๊อปปี้

            ในห้องแก้ว

หญิงสาวนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสะบายเห็นแล้วชายหนุ่มก็อดขำไม่ได้ที่เธอจะนอนท่าเหมือนเด็กอยู่ เขาเดินไปตั้งกล้องไว้ที่มุมโต๊ะซึ่งเป็นมุมที่เห็นกับเธอทำกิจกรรมกันอย่างชัดเจน

โทโมะ : บอกแล้วเธอหนีจากฉันไม่พ้นหรอก [ก้มลงไปกระซิบใกล้หูแก้วทำเอาแก้วสะดุ้งขึ้นมาทันที]

แก้ว : อือ…เห้ย [เด้งตัวขึ้นทันทีทำให้หัวโขกกับโทโมะ แก้วจึงเสียหลักล้มลงไปคร่อมร่างชายหนุ่ม]

โทโมะ : ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ [แกล้งพูดยั่วยวนหญิงสาว]

แก้ว : นายมาได้ไงแล้วฟางไปไหน [ถามขณะที่กำลังลุกออกจากตัวโทโมะแต่ก็ไม่สำร็จเพราะเขาเอามือรั้งเอวเธอไว้] ปล่อย!!!

โทโมะ : เพื่อนเธอเปิดทางให้ฉันยังไงหละ 555555555 [หัวเราะอย่างสะใจ]

แก้ว : นายต้องการอะไรกันแน่ [ถามทั้งที่พยายามดันตัวออกจากโทโมะ]

โทโมะ : เวอร์จิ้นของเธอ [พูดจบก็ไม่ปล่อยจังหวะให้แก้วได้เถียงต่อรั้งคอแก้วลงมาประกบปากกับเขาอย่างเร่าร้อน]

แก้ว : อือ…อืม [เผลอจูบตอบชายหนุ่มไป]

            โทโมะผลักแก้วลงไปนอนบนเตียงแล้วเขาก็คร่อมตัวเธอไว้ ต่อจากนั้นเขาก็ทำในสิ่งที่ต้องการโดยที่แก้วไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืนซึ่งทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก

แก้ว : อ๊า…อือ…อืม [ครางในลำคอ]

โทโมะ : อีกนิดเดียว…อืม [พูดพร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นแล้วเสร็จพร้อมๆกัน]

แก้ว/โทโมะ: อ๊าห์…[เสร็จพร้อมกันแล้วโทโมะก็เปลี่ยนลงมานอนข้างแก้ว]

โทโมะ : ซ่อนรูปนะเนี่ย [พูดพร้อมกับยื่นมือไปบีบเคล้นหน้าอกแก้ว]

แก้ว : ไอบ้า เอามือออกไปนะ [พูดแล้วหันหน้าหนีไม่นานก็หลับไปเพราะเหนือยกับกิจกรรมที่เขามอบให้เธอ]

โทโมะ : หึหึ ฝันดีครับ [พูดแล้วหลับตามแก้วไป]

            เช้าวันต่อมา

            ฟางกลับมาที่ห้องของเธอและมาดูแก้วที่สภาพยังเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง ผิวขาวเนียนทำให้เธอเริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมาหน่อยแต่ยังไงซะเธอก็จัดการปลุกเพื่อนสาวให้ตื่นเตรียมตัวไปเรียน

ฟาง : แก้วๆ [ตะโกนเรียกเพื่อนที่ยังหลับไหลอยู่]

แก้ว : อืม…เพี๊ยะ!!! [เธอเผลอตบหน้าฟางไปอย่างแรงเพราะตายังเปิดไม่สนิททำให้เห็นภาพฟางเป็นโทโมะ]

ฟาง : สมควรแล้วสินะที่ฉันจะได้รับ

แก้ว : ห๊ะ เมื่อกี้แกว่าไงนะ [ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของฟาง] แล้วหน้าแกเป็นอะไร [ถามอย่างไม่เข้าใจทั้งๆที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นคนตบแท้ๆ]

ฟาง : เปล่าหรอกแกไปอาบน้ำเถอะ [ฟางตอบปัดๆเพราะไม่อยากให้เพื่อนคิดมากไปกว่านี้]

แก้ว : อืม [ลุกจากเตียงอย่างเร็วทำให้เจ็บแปล๊บไปที่จุดสงวนและล้มลงกับพื้น]

ฟาง : แก้ว!!! [ตกใจและรีบมาประคองเพื่อนนั่งบนเตียง]

แก้ว : โอ๊ย!!! เจ็บชะมัด เมื่อคืนเราทำไรไปเนี่ย [บ่นกับตัวเองแต่ยังนึกไม่ออกว่าโทโมะทำอะไรเธอ]

ฟาง : แกไหวไหม ไม่ไหวเดี๋ยวฉันไปลาให้ [พูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงแล้วกอดปลอบแก้วพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้]

แก้ว : อืม ฝากแกด้วยละกัน [พูดแล้วล้มลงนอนบนเตียงไปอีกครั้ง]

ฟาง : ฉันขอโทษ [เธอพูดก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปแอบร้องไห้คนเดียว]

            ‘ฮึก…ฉันไม่น่าไปตกลงอะไรกับนายนั่นเลย ไม่งั้นป่านนี้แก้วคงไม่ต้องเจ็บตัวอย่างนี้หรอก ฮึก…หวังว่ามันจะปล่อยแก้วไปนะ’ ฟาง

[. . . ] : อ่ะ [มีคนยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ฟางที่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว]

ฟาง : …[รับผ้ามาเช็ดน้ำตาทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าคนให้เป็นใคร