หลอกรัก วางกับดักหัวใจ ยัยตัวโกง

10.0

เขียนโดย Lookpla

วันที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.45 น.

  4 ตอน
  12 วิจารณ์
  10.30K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) introducing: Kawe!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

    ในโลกนี้มีคนมากมายที่ใช้คำโกหกเป็นเครื่องมือ...เพื่อแลกมากับสิ่งที่ตัวเองต้องการ เพราะอะไรน่ะ

หรอ ก็เพราะในโลกนี้ยังมีคนโง่ที่พร้อมจะกลายเป็นเหยื่อของฉันฉลาดที่รู้จักใช้กลโกงให้เป็นประโยชน์

เพ่งพ่านอยู่มากจนเกินไปน่ะสิ และเพื่อสร้างความสมดุลให้กับโลกนี้...พระเจ้าจึงมอบพรสวรรค์อย่างหนึ่ง

ให้คนกลุ่มนี้

 

  พรสวรรค์ของการโกหก..ตุ้มตุ๋น..ลักขโมย...และหลอกลวง

 

   พรสวรรค์ที่ต้องการเป็นผู้ชนนะ...อย่างที่ฉัน...แก้ว คนนี้ได้รับมาไงล่ะ ^^

 

แต่ฉันไม่ใช่หัวขโมยกระจอกที่ใช้กำลังข่มขู่ ใช้มีดหรือใช้ปืนขู่เพื่อแย่งชิงเอาสิ่งของที่ตัวเองต้องการ

 

มาหรอกนะ ฉันฉลาดกว่านั้น และไม่ต้องลงแรงสักนิด

 

ใช่แล้ว...เพราะคนที่ฉลาดที่สุดจะได้อะไรมาโดยแทบไม่ต้องออกแร็งอะไรเลย ฉันแค่อยู่เฉยๆ แล้ว

 

ทุกอย่างที่ลอยเข้ากระเป๋งฉันเอง^^ วายร้าย ยุคไฮเทคอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพลังกาย ขอแค่มี

 

อุปกรณ์ชิ้นเล็กๆชิ้นเดียว ฉันก็สามารถดึงเงิน 'คนอื่น' มาเป็นของฉันได้อย่างง่ายดายแล้ว^O^

 

ฉันเยียดยิ้มให้กับกระจกพลางหยับลิปสติก ออกมาจากกระเป่าเครื่องสำอาจ ก่อนจะเติมลิปสติกสีนู้

 

ดลงบนริมฝีปาก อวบอิ่มของตัวเองพร้อมกับฮัมเพลงอย่างสบายใจ และขณะที่แํนกำลังจัดเดรสสี

 

ดำสีโปรดเข้าทรงฉันก็เอื้อมมือไปหยิบ iPhone ในกระเป๋าออกมากดโทรหาใครคนหนึ่ง เสียง

 

สัญาญณรอสายดังแปปเดียวปลายสายก็กดรับ

 

(ฮัลโหล)

 

"ได้ของมาหรือเปล่า^^"

 

(...ครับ)

 

"อืม...ถ้าอย่างนั้นก็เจอกันที่เก่า เวาเดิมนะ"

 

ฉันพูดจบกับตักสายแล้วโยนโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าทันทีก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบวิวผมยาวสี

 

ดำมาถือแล้วสวมมันทับผมบ็อบเทสีดำ แสนจะสดุดตาของใครต่อใครอยางคล่องแคล่ว หลังจากนั้น

 

ก็เติมแว่นตากันแดดสีชา เข้าไปอีก...และเพียงไม่นานภาพของฉันก็สะท้านในกระจกกลายเป็นผู้

 

หญิงที่แปลกหน้าไปอย่างน่าชื่นชม

 

 

ฉันเยียดยิ้มให้กับผู้หญิงแปลกหน้าในกระจก...ผู้ชายในโทรศัพท์ที่ฉันจะไปพบคือคนธรรมดาคนหนึ่ง

 

ที่บังเอิญทำงานอยู่ในห้างสรรพสินค้าตำแหน่งแคชเชียร์ และเป็นตำแหน่งที่เหมะมากที่จะทำงาน

 

ง่ายๆอย่างหนึ่งให้กับฉัน ...แค่รูกบัตรเคตดิตของลูกค้าในร้านผ่าน 'สกมเมอร์' (สกิมเมอร์ เคื่องมือ

 

ดูดหรือกวาดข้อมูล)

 

 

อุปกรณ์เล็กจิ๋วที่ฉันให้ไวครั้งเดียวเท่านั้น ง่ายๆสบายๆ แค่ชั่วพริบตาเดียว ฉันก็สามารถขโมยทุก

 

อย่างที่อยู่ในนั้นมาไว้ในมือ จะทำอะไรกับมันก็ได้ทั้งนั้น ง่ายใช่ม๊ะล่ะ ^^


 

 


 

ตอนที่1 มาแล้วนะคะเพื่อนขาาาาาา ช่วยอ่านกันหน่อยนะคะ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา