10 วัน จะบ้าตาย ห้ามรักนายสุดหล่อ !!!

หมูยองอาเซโย จ้า >,< ดีใจจุงเบยที่ได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกในเว็บนี้นะจ๊า เรื่องนี้

คงจะเป็นเรื่องแรกและนานเลยยยย อันนี้ก็ต้องอยู่ที่คนอ่านด้วยว่าอยากให้มัน

นานหรือสั้น ช่วยโหวต ช่วยเม้นท์ เพื่อเป็นกำลังใจให้บ้างก็ดีนะจ๊ะ

บทนำ

“เฮ้อออ !! แดดนี่ร้อนได้ร้อนดีเนอะ ฉันล่ะเบื๊อเบื่อ ร้อนจริงอะไรจริงเล้ยย”

ฉันบ่นออกมาใน BTS อย่างไม่คิดสายตาประชาราชอะไรใดใดทั้งสิ้นทั้งหมด ทั้ง

ปวง  

“นี่ จะบ่นอะไรเนี่ย ใน BTS เค้าออกจะเย็น เธอมาบ่นร้อนร้อนอะไรเนี่ย เอ๊ะ หรือวันนี้เธอเผลอใส่....อะไรบางสิ่งบางอย่างซ้อนมาป่ะเนี่ยเหงื่ออกท่วมตัวขนาดนี้ ยัยแก้วววว O_o”

นี่ฉันบ่นดังขนาดนั้นเลยเรอะ >O<

“จะบ้าหรอยะ ยัยฟาง ฉันจิตใจสมองทุกอย่างอยู่ครบย่ะ แต่ทำฉันถึงรู้สึกร้อนระอุ เหมือนอยู่ท่ามกลางทะเลยทรายซาฮาร่าอย่างนี้น้า” แฮก แฮก - -‘’

“เฮ้ยยย นี่แกไปมาไม่ชวนฉันเลยนะ” >M<

ฉันงง ฉันไปไหนมาวร๊า ?

“อะไรของแกยัยเบ๊อะ !!! ฉันไปไหนมา ?”

“เอ๊า ก็เมื่อตะกี๊แกเพิ่งจะสาธยายความร้อนว่าเหมือนอยู่ในทะเลทรายซาฮาร่าอยู่เลย”

ยัยฟางพูดเน้นหนักคำว่าซาฮาร่า ได้กะแดะมากก >”< การเล่นมุกของยัยนั้นทำให้ฉัน งงๆ อายๆ อยู่เหมือนกันนะ

ฉันกะยัยฟางอยู่ใน BTS ท่ามกลางผู้คนมากมายอยู่นานเลยทีเดียว เพราะวันนี้ฉันจะไปส่งงานอาจารย์น่ะนะ เลยต้องรีบไป แต่สักพัก

เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้กกกกก // เสียงโทรศัพท์ยัยฟาง..ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเพื่อนสุดฮ๊อตของฉันจะไว้เสียงเรียกเข้าเหมือนคุณปู่ที่อยู่ในชนบทของฉัน

“ฮัลโหลค่ะ คุณ..มีอะไรรึป่าวคะ ฮัลโหล..ฮัลโหลค่ะ...ฮัลโหล !!!!!”

“อะไรเนี้ยย โทรมาแล้วก็ไม่พูด”ยัยฟางเอาแต่บ่นๆ 0-o

“เห้ย ถึงแล้วลงสิจ๊า แม่คู้ณณณณ”ฉันรีบเตือนสติยัยฟาง ขณะที่เม่คู้ณยังคงยืนบ่นอยู่ ตลอดเวลา..

“อืมมม ถึงแล้วก็ลงเส้”

ฉันกับยัยฟางเดินออกมาจาก BTS และรับไปหายัยเฟย์เพื่อนสนิทสุดเลิฟของฉันอีกคนหนึ่ง..

“มาถึงแล้วหรอยะยัยพะยูนขึ้นอืด !!!!”ยัยเฟย์บ่นๆ อีกแล้วค่า..

“อะไรของเธอเนี้ยยย ยัยติ่งเธอมาอะไรกับฉัน อย่าบอกนะว่าทะเลาะกะเขื่อนแล้วมาลงกับฉัน 2 คนน่ะ”

“เออ..อะไรของเธอเนี่ย ?” ฉันเสริมไปเพราะความ งงงวย ค่า..>?<

“ก็เธอกว่าจะเสด็จมาถึง กี่โมงละ กี่โมงละ หา!!!”

“ก็ทันนิ 8 โมงตามที่เรานัดกันไว้อ่ะ”ฉันยกข้อมือมามองนาฬิกาแล้วบอกยัยเฟย์

ที่กำลังโมโหอยู่ตอนนี้..

“อืม ไปงั้นเรารับไปกัน จริงๆฉันไม่ได้อะไรหร๊อกก แค่ถามเวลาเฉยๆ”

“เอิ่ม..ยัยนี้เค้าเป็นอะไรมากป่าววะ”ฟางหันมาพูดกับฉัน

“ไม่หรอกน่า มันก็แค่บ้าไปแล้ว อิอิ”ฉันตอบแบบขำๆ ก็มันทั้งแปลกทั้งขำจริงๆนี่

ยัยเฟย์เดินนำไปไกล แล้วพวกฉันจึงรับเดินตาม

เวลาผ่านไปๆๆๆๆๆๆๆไป๊ๆๆๆๆๆๆไปๆๆๆๆๆจน 12 : 35

พวกฉันก็ตัดสินใจไปเดิน พาราเซตาดราก้อนกันต่อหลังจากส่งงานเสร็จ !!!

“แก้วๆ มาดูนี่สิ รองเท้าคู่นี้สวยนะ เดือนหน้าอีก 20 กว่าวันก็จะคบวันครบรอบ

เธอกะพี่ก้องแล้วนะ”

“อืมม...จริงด้วยสิ แต่คู่นี้มันแพงมากมันแพงไปจริงๆนะ คู่หนึ่งตั้ง 20000 จะ

บอกว่ามันเว่อร์ไปอ่ะ” ถ้าเป็นชีวิตจริงแม่จะตบคนเขียนให้คว่ำ L

“อืม มันก็แพงไปจริงๆนะ ฉันว่าไปหาคู่อื่นเถอะ ไปๆ”ยัยเฟย์พูด

“อืม ไปเหอะแก้ว โทษทีนะพอดีลืมมองราคาน่ะนะ ไปหาคู่อื่นก็ได้ ไปกันๆ”

“อืม...”แต่ทำยังไงดีอ่ะ คู่นั้นมันถูกใจฉันมาก แบบว่ามองแล้วติดตา ฉันอยาก

ได้มันมาก และอยากเอาไปให้พี่ก้องแฟนของฉันด้วย ฉันจำทำยังไงดีนะ ถึงจะ

ได้มา...ทำยังไงดีนะ ทำยังไงดี