แผนการณ์ร้าย...พิสูจน์ความเป็นชาย(นายตัวดี)

"แก้วนี่ใครอ่ะ"โทโมะถามฉันพร้อมกับยื่นรูปถ่ายของฉันกับหวายเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนาน
"หวายค่ะ เพื่อนฉันเอง"ฉันบอกแล้วมองรูปหวายด้วยความคิดถึง ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ไปเรียนอเมริกาตั้งนาน
"อืม"โทโมะพยักหน้าก่อนจะล้มตัวลงนอนบนตักฉันตอนนี้เราอยู่กันในห้องเช่าเท่ารูหนูของฉันคุณโทโมะบอกว่าให้ย้ายไปอยู่ที่คอนโดของเขาแต่ฉันไม่เอาหรอกเกรงใจเขามากกว่า

          ตอนนี้ฉันกำลังรีบปิดร้านด้วยความรวดเร็วค่ะขณะนี้เวลา21.00 น.แล้วร้านของฉันเปิดสี่โมงเย็นถึงสามทุ่มเมื่อเย็นแจมบอกว่าหวายกลับมาเยี่ยมญาติแล้วก็จะแวะมาหาพวกเราด้วยส่วนคุณโทโมะนัดกับคุณแม่ไว้ว่าจะไปทานข้าวก็เลยไม่ได้มาช่วยปิดร้าน
สักพักแจมก็เดินมาหาฉันพวกเราสองคนกำลังนั่งรอหวายมาอย่างใจจดใจจ่อ

   ครูดดดดดดดดดดดดดดด (เสียงรถจอด)

รถแลมโบกินี่สีแดงเพลิงสุดหรูหยุดตรงหน้าฉันเจ้าของรองเท้าบู้ทลายเสือกับเดรสสั้นสีน้ำเงินสดก้าวลงออกมาอย่างอลังการหญิงสาวผู้นั้นถอดแว่นกันแดดออกเผยให้เห็นดวงหน้า
" hi แก้ว แจม คิดถึงพวกเธอจัง "ร่างอวบของหวายวิ่งเข้ามากอดฉันกับแจมอย่างแรงฉันก่กอดหวายด้วยความคิดถึงก่อนที่พวกเราสามสาวจะสนทนาสารทุกข์สุขดิบตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน

"แล้วคืนนี้แกจะไปนอนไหนอ่ะ ยัยหวาย"แจมถามขึ้นเมื่อคุยกันจนเหนื่อย
"ฉันอยากนอนกับพวกแกย่ะ"หวายพูดพร้อมกับเกี่ยวแขนแขนฉันกับแจมเอาไว้
"บ้านฉันไม่ได้ว่ะ ฉันต้องตื่นตี่สี่มาช่วยแม่เตรียมของทำก๋วยเตี๋ยวถ้าแกไปนอนแกต้องไปช่วยฉันล้างลูกชิ้นนะเว่ย"แจมพูดหวายถึงกับส่ายหน้าว่าไม่เอา
"งั้นฉันนอนกับแก้วดีกว่า เดี๋ยวเล็บสวยๆฉันเยินหมด จริงมั้ยแก้ว"หวายพูดพร้อมกับเอามือมาลูบหน้าฉัน
            'แต่ห้องฉันมันเท่ารูหนูเองนะ หวายจะนอนได้มั้ยเนี่ยะ'
"จ๊ะ"ฉันตอบรับ

"แก้วจ๋าคิดถึงจังมะมามาให้กอดที"ฉันล้มลงกับเตียงเมื่อหวายโถมตัวมากอดฉันอย่างแรง
"หวายนี่หนักใช่เล่นเลยนะ"เมื่อพูดจบฉันก็โดนหวายตบเพี้ยะเข้าที่หลัง
" อูยยยย " ฉันร้องด้วยความเจ็บ จุกเลยค่ะ ยัยเพื่อนบ้าเเรงเยอะชะมัด
"สมน้ำหน้า"หวายว่าก่อนจะหยิบไอโฟนออกมา
"เอามาทำไมเหรอหวาย"ฉันถามเมื่อหวายกอดฉันแน่นส่วนมืออีกข้างถือโทรศัพท์ไว้
"อัพรูปลงIGจ้ะ ยัยเชย"หวายว่าฉันพร้อมกับฉีกยิ้มให้กล้องฉันก็เลยยิ้มแหยๆไป
"ก็แก้วไม่มีไอโฟนนี่นา"ฉันบ่นอุบอิบ

"แก้ว!หวายไม่มีเสื้อผ้าใส่"หวายเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวของฉัน ไม่อายบ้างเลยยัยบ้า
"ตายล่ะแล้วหวายจะใส่เสื้อผ้าแก้วได้มั้ยเนี่ยะ"ฉันว่าพร้อมกับเดินไปค้นหาเสื้อผ้าชุดที่ใหญ่ที่สุดของฉัน
"อ่ะนี่"ฉันยื่นเสื้อยืดกับกาเกงขายาวตัวโคร่งที่ฉันใส่ไม่ได้ให้หวาย
"แล้วข้างในอ่ะแก้ว"หวายบอก เอ่อ จริงด้วยสิ
"งั้นหวายใส่ของแก้วดีกว่า"หวายพูดพร้อมกับเดินไปรู้ตู้เสื้อผ้าฉัน
"อย่านะหวาย แก้วขอร้อง"ฉันอ้อนวอนหวายด้วยความอาย
"เหรอจ๊ะ นี่แหน่ะ"หวายหัวเราะพร้อมกับดึงชุดชั้นในทั้งหมดมากองไว้บนเตียง
 ฮือ อับอายจริงๆเกิดมาไม่เคยให้ใครเห็นมันสุดท้ายก็มีคนเห็นมันจนได้
"ใหญ่ใช่เล่นนะเนี่ยะ"หวายพูดพร้อมกับหยิบไอ้นั่นชูไปมา
"อย่าล้อสิ แก้วอายนะ"ฉันตีไหล่หวายอย่างแรง
"ไม่ล้อก็ได้งั้นยืมชุดนะแก้ว"หวายบอกก่อนจะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ส่วนฉันก็รีบเก็บสิ่งที่อยู่บนเตียงเข้าตู้อย่างรวดเร็ว

"ทำไมโทรไปไม่รับนะ"เสียงเข้มบ่นเบาๆดวงตาคมก็มองว่าเมื่อไรจะไฟเขียวสักทีเขาคิดถึงแฟนสาวจะแย่อยู่แล้ว
"รับสิแก้ว"เขาพยายามโทรไปหาร่างบางอีกครั้งแต่แก้วก็ไม่รับสาย ร่างสูงจึงต้องหยุดโทรเมื่อไฟเขียว
'เซอร์ไพรส์ก็ได้วะบางทีแก้วอาจจะนอนอยู่ก็ได้'

กิ้ง ก่อง เสียงกดกริ่งหน้าห้องทำให้ร่างอวบสะลึมสะลือหวายงัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างงงๆก่อนจะไปหันไปมองแก้วที่นอนหลับใหลอยู่ข้างๆ
"ใครมารบกวนการนอนของฉันนนนนนน"หวายบ่นอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็ต้องจำใจไปเปิดประตู
"เธอเป็นใคร"โทโมะถามหวายอย่างสงสัย ส่วนมือก็ปิดจมูกไปด้วย ทำให้หวายถึงกับไม่พอใจ
"แล้วนายเป็นใครมารบกวนการนอนของฉัน นี่ฉันใช้น้ำหอมจากปารีสนะยะ ไอ้บ้า"หวายด่าโทโมะด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นร่างสูงผละตัวออกห่างพร้อมกับปิดจมูก
"อะไรกันเหรอ"แก้วเดินออกมาถามอย่างสะลึมสะลือ โทโมะมองร่างบางอย่างอึ้ง
    'เพิ่งรู้ว่าแก้วใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นนอน เซ็กซี่ชะมัด 'โทโมะคิด
"ก็ไอ้บ้านี่มันเป็นใครไม่รู้อยู่ก็มาทำรังเกียจหวายอ่ะ"หวายฟ้องพร้อมกับจิกตาใส่โทโมะ
"เอ่อ หวายนี่โทโมะ โทโมเะนี่หวายเพื่อนแก้วเอง"ร่างบางแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน
"ไอ้นี่มันเป็นอะไรกับเธอเหรอแก้ว"หวายถามอย่างสงสัย
"ฉันก็เป็นแฟนของแก้วไงล่ะ"โทโมะที่เงียบมานานพูดขึ้นจนร่างบางหน้าแดงด้วยความอาย
"แก้วมีแฟนแล้วเหรอ"หวายมองโทโมะอย่างไม่ชอบใจ
"คุณไปรอแก้วที่ร้านก่อนนะคะ เดี๋ยวแก้วตามไป"ร่างบางดันร่างสูงให้กลับไปโทโมะจึงต้องจำใจกลับไป

"แก้วขอโทษแทนคุณโทโมะด้วยนะที่เขาปิดจมูกเพราะเขาเป็นภูมิแพ้นะได้กลิ่นน้ำหอมแล้วจะเป็นผื่น"ร่างบางจำต้องโกหกเพื่อไม่ให้หวายเกียจโทโมะ
"งั้นก็แล้วไป แต่แก้วไม่เห็นบอกเลยว่ามีแฟนแล้ว"หวายหันหน้าหนีอย่างงอนๆ
"ก็หวายไม่ได้ถามนี่นา"แก้วว่าก่อนจะชวนหวายให้อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปร้านกัน ป่านนี้โทโมะคงรอแย่แล้วล่ะ

 ขณะนี้ร่างสูงกำลังนั่งมองแฟนสาวของตัวเองที่ตัวติดกับเพื่อนสาวไอโซอย่างกับปลาท่องโก๋โทโมะไม่พอใจนิดๆที่คนอื่นมาเข้าใกล้แฟนเค้าทั้งที่เขาก็ไม่มีโอกาสจะเข้าใกล้แก้วเหมืนหวายเพราะว่าเขาเป็นผู้ชาย
"อิจฉาฉันเหรอยะ"หวายพูดขึ้นเมื่อแก้วไปทำขนมหลังร้าน
"อะไรของเธอ"เขาถามอย่างไม่เข้าใจเจตนารมย์ของผู้หญิงตรงหน้า
"นายแน่ใจได้ไงว่าฉันกับแก้วเป็นแค่เพื่อนกัน นายคงไม่รู้อะไรล่ะสินะ"หวายหัวเราะหึหึ อย่างชอบใจ
"เธอหวายความว่าไง"โทโมะลุกขึ้นอย่างเดือดดาล
"ฉันกับแก้วเราเป็นมากกว่าเพื่อนเขาใจมั้ยล่ะ นายโทโมะ" หวายหัวเราะในลำคอแล้วก็เดินออกไป

    'ไม่จริง!แก้วเป็นผู้หญิง และแก้วก็เป็นแฟนฉันแค่คนเดียว ฉันจะพิสูจน์เรื่องนี้ให้ได้'     โทโมะกำมือแน่นด้วยความโกรธ

2 พ.ค. 56