รักเธอนะยัยน้องตัวแสบ ♥

                    พอเฟย์รู้ว่าผมกับแก้วจูบกัน ไม่สิผมจูบแก้วคนเดียว เฟย์ก็วิ่งออกไปจากห้องแก้วเพื่อที่จะบอกกับทุกคนที่อยู่ด้านล่างของบ้านทันที แต่แก้วนั้นไวกว่าที่วิ่งตามลงไปปิดปากเฟยืได้ทัน แม้ผมเป็นผู้ชายเองผมยังไม่ไวเท่าแก้วเลย 

ก๊อกๆ 

      เสียงเคาะประตูนี้เองที่ทำให้ผมหลุดออกจากความคิด แล้วก้าวขาลงจากเตียงเดินไปเปิดประตู พอผมเปิดออกเท่านั้นแหละ ทำให้ผมตกใจ 

เฟย์ : ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย

     ผมไม่ตอบ แต่พยักหน้าให้เฟญ์ แล้วเธอก็เดินเข้ามาในห้องผม ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่ผมจูบแก้วรึป่าว

เฟย์ : โทโมะรู้สึกอะไรกับแก้วรึป่าว ?

โทโมะ : ป๊าวว

เฟย์ : อย่ามาเสียงสูง ซีเรียสนะเว้ยโมะ

          ท่าทางเฟย์เริ่มจริงจัง ผมดูเล่นๆรึไง แต่ถ้าจะบอกว่าชอบ เฟย์กับคนอื่นจะคิดยังไง ในเมื่อแก้วเป็นน้องเรา ถึงแม้จะเป็นน้องไม่แท้ก็เถอะ พ่อกับแม่รู้จะทำยังไง ท่านจะรับได้มั้ย ท่านจะเกียดผมมั้ยที่เอาผมมาเลี้ยงแล้วผมกลับชอบลูกแท้ๆของท่าน

โทโมะ : ก็คิดว่าชอบ

           ผมตอบไปเสียงเรียบๆ

เฟย์ : ห้ะ !! ว่าแล้วไง

            แต่คนที่ถามผมกลับไม่ตกใจแบบเสียงเรียบๆแบบผมเลย (แล้วบ้านใครตกใจเสียงเรียบว่ะ)

โทโมะ : เบาๆดิเฟย์ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมด เฟย์สัญญาได้มั้ยว่าจะไม่บอกใคร โมะขอร้องล่ะ คนอื่นอาจจะมองแก้วไม่ดี

เฟย์ : ก็ได้ เฟย์จะไม่บอกใคร แต่เดี๋ยวเฟย์จะพยายามช่วยโทโมะเอง เชื่อในฝีมือเฟย์ได้เลย

          คนอ่านคิดว่าจะเชื่อได้มั้ยครับ - -

               เฟย์พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องผมไปแล้วก็ไปไหนไม่รู้ ตามทางของของยัยแก้มบ๋มนั่นแหละครับ ไม่ลงไปห้องครัวก็คงเข้าห้องแหละ ไม่มีไรีมากหรอกสำหรับเฟย์ บางทีผมก็อิจจาเฟย์นะ ที่เป็นคนยิ้ม ร่าเริงได้ตลอดเวลาเหมือนกับว่าไม่เคยมีความทุกข์อะไรเลยในชีวิต ผมอยากเป็นแบบนั้นบ้าง ผมจะเป็น จะเป็น งื้อออ (ไปแล้วครับสติพระเอกของเรา -0-)

.

.

    ก๊อกๆ

         ใครมาห้องผมอีก - - เดินมาเคาะเป็นว่าเล่นเลยเนาะ ไม่มีไรทำกันรึไง - - ผมบ่นใจในไปเดินไปเปิดประตูไป ใครรู้มั้ยครับ ไม่ใช่เฟย์นะบอกเลย เค้าคือ....                

แก้ว : อะชุดนักเรียนนาย ป้าเค้าให้เอามาให้ 

          แก้วพูดพร้อมยื่นไม้แขวนที่มีชุดนักเรียนของผมแขวนอยู่ พรุ่งนี้วันจันทร์ !!! -[]-

โทโมะ : ขอบคุณนะ 

แก้ว : อื้อ

      แก้วตอบรับผมพร้อมกับกำลังจะหันกลับเดินไปห้องตัวเอง

โทโมะ : แก้ว

แก้ว : ห้ะ

โทโมะ : พูดเพราะๆแบบผู้หญิงเค้าพูดกันไม่เป็นเหรอว่ะ

แก้ว : เป็นแต่ไม่อยากพูด มีไรมะ

โทโมะ : เออๆ ไม่มีอยากพูดก็พูดไป

แก้ว : แล้วที่เรียกนี่มีไร

โทโมะ : ป่าว จะบอกว่าฝันดีนะ

แก้ว : แค่เนี้ย ??

โทโมะ : อื้อ 

แก้ว : วู้ ไปนอนเล่า

โทโมะ : เห้ย ห้อยไม่คิดจะบอกฝันดีกันมั่งเหรอ

แก้ว : ใครห้อยห้ะ ไอผีดิบหูกาง เออ ฝันดีค่ะ

โทโมะ : ห้ะอะไรนะ ฝันดีอะไรนะ

แก้ว : ของดีมีรอบเดียวเว้ย

                    แก้วพูดกับผมแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป เวลาจะน่ารักแม่งก็น่ารัก เวลาจะดื้อแม่งก็ดื้อ เนี่ยแหละครับแก้ว จริญญา และยิ่งจะซนเข้าไปอีกเมื่อรวมตัวกันกับเฟย์ และจะยิ่งไปอีกถ้ามีฟางด้วย 555.

          วันนี้ผมต้องนอนหลับฝันดีแน่ เพราะอะไรนะเหรอ แก้วบอกฝันดีผมไงล่ะ น้อยครั้งมากเลยนะที่แก้วจะบอกฝันดีผมและยังลงท้ายด้วยค่ะ อีกและอีกไม่นาน แก้วคงจะหันมาชอบผู้ชายแบบเต็มตัว เพราะผมจะทำให้แก้วชอบผู้ชายให้ได้ แม้ผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่ใ่ผม เพราะผมรู้ว่าสำหรับแก้วผมคงเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่ง...

คืนนี้ฝันดีนะครับ ทุกคนน :)

ทุกคนช่วยอวยพรให้ผมฝันถึงยัยจริญตัวแสบของผมด้วยนะครับ ><

ช่วยกัน ขอพรให้โทโมะฝันถึงแก้วกันด้วยเนาะ ><

ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงความมโน เพ้อเจ้อของคนแต่งนะก้ะ อะไรที่ไม่ชอบอย่าซีเนาะะ