รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 17
WAII TALK
ตอนนี้เราง่วงกันแล้ว จะขึ้นไปนอน แต่ละคน สภาพ ... ดูไม่ได้
“ ไอ้เขื่อน !! เดินดีๆ สิวะ ’’ ยัยเฟย์เริ่มโมโห นายเขื่อนก็เล่นเดิน เซไปเซมา อยู่นั่นแหละ เค้าแกล้งค่ะ อยากให้เฟย์ประคอง
“ ง่วงอ่ะ ฟาง ไปส่งป๊อบหน่อย ฮ้าววว ’’ พูดแล้วพี่ป๊อบปี้ก็หาวหวอดๆ
“ อืม ไปสิ ’’
“ จองเบ นายไป กับ เคนตะ นะ ’’
“ ก็ได้ครับ ไปเคนตะ ’’
“ กู๊ดไนท์นะครับ จินนี่’’ พี่เคนตะล่ำลาจินนี่
“ พี่ไปนอนแล้วนะแก้ว ’’ พี่ซีพูด ทำไมไม่ลากันชั้นบ้างนะ
“ พี่ไปนอนแล้วนะแก้ว ฝันดี’’
“ ฝันดี พี่ซี ’’ ยัยแก้ว ตอบ ตอนนี้ก็เหลือ ชั้น แก้ว พี่โมะ นั่งกันอยู่
“ ตายแล้ว!!! ’’
“ ใครตาย ’’
“ วันนี้วันเสาร์ใช่มั้ยพี่โมะ ’’
“ อืมมมม ’’ ลาก เลยนะพี่โมะ
“ ลืมเลย ชั้นจะไปดูแฟนชั้น !!’’
“ แกมีแฟนตั้งแต่ตอนไหน ’’ แก้วถาม ไม่รู้เรื่องอีกแล้ว ยัยนี่
“ ก็ พี่เหมันต์ไง ’’
“ นัททิวอ่ะนะ ’’ ยัยแก้วถาม
“ ช่ายยย ’’ ชั้นตอบไป
“ เค้าไม่ยอมรับแกเป็นแฟนหรอก 555 ’’
“ ไปแล้วนะ เดี๋ยวจบก่อน ฝากพี่โมะด้วย ’’

KAEW TALK

ไปแล้ว ยัยเพื่อนบ้า เอ๊ะ เมื่อกี้ ยัยหวายบอกว่าอะไรนะ ฝากพี่โมะด้วยเหรอ ฝากทำไม
แล้วชั้นก็ได้คำตอบในไม่กี่ วินาที ถัดมา นายโทโมะ ยืนเซไปเซมาอยู่นี่เอง เดิน ไปเองสิ เชอะ!!
“ นี่ๆ นายเดินไปเองนะ ’’ ชั้นหันไปพูด
“ ไม่อาว รอด้วยยยย ’’ นายนี่เมาเหรอเนี่ย

เอ่อ ถ้าชั้นให้นายนี่เดินไปแล้ว แล้วตกบันได คอหักตายขึ้นมา ชั้นจะทำไงเนี่ย
“ เออ ’’
“ รอด้วย ยยย ’’ อยากเดินช้าเองนิ เห้ยๆ เซแล้ว


สรุป ชั้นต้องประคองนายใช่มั้ย เฮ้อ ตัวหนักชะมัด


จะถึงแล้ว อดทนหน่อยแก้ว อีกนิดเดียว ........... ถึงแล้ววววว นายนี่จะหลับก็ไม่หลับ พูดซักคำสิ มันแปลกๆ
ชั้นต้องไขกุญแจ อย่างทุลักทุเล ลำบากอีกแล้วเรา

ตุ้บ !!!!! อ๊าคคคคค ชั้นปล่อยนายโทโมะ ลงเตียง
แต่ทำไมนายไม่ลงไปคนเดียววววววว ลากชั้นไปทำมายยยย
ชั้น ลุกไมได้ นายนี่มันเอาขามาพาดชั้นไว้ แถม กอดชันอย่างกับหมอนข้าง ชั้นง่วงนะ ปล่อยซักทีสิ
“ ปล่อยโว้ยยยย ’’
“ .................... ’’ ไม่มีเสียงตอบรับ หลับจริงเหรอเนี่ย แล้วชั้นล่ะ ชั้นไม่นอนกับนายน้าาา ชั้นว่าพลางดิ้นพลาดๆ แต่มันไม่หลุด ทำไงดี ๆ เหม็นเว้ยยยย ไอ้ตุ๊ด นี่ ดันไปดื่มเบียร์มาด้วย แล้วชั้นจะนอนยังไง อุตสาห์แพลนไว้แล้วนะ จะให้นายนี่ลงไปนอนพื้น ทำไม ชั้นต้องมานอนกับนายด้วย ได้ !!! นายหลับ งั้น ชั้นไม่หลับก็ได้ (อ้าว) ชั้นจะนอนโต้รุ่งยันเช้าเลยคอยดู ฮึ ( เฮ้อ นางเอกเรา )
เที่ยงคืนกว่าแล้ว มันยังนอนเฉย ชั้นง่วงนะ
ตีสี่ครึ่ง มันนอนเฉยอีก ไอ้บ้าเอ๊ยยย ชั้นหายใจไม่ออกนะเว้ยยยย
“ ตื่นเดี๋ยวนี้น้าาาา ’’ ชั้นต้องตะโกนออกไป
“ ฮ้าวววว มีรายเหรอ ’’ นายโทโมะพูด พลาง ลืมตาขึ้น อ้าว รู้ว่าตื่นก็ตะโกนตั้งแต่แรกแล้วสิ
“ แล้วเธอมานอนกอดชั้นทำไมเนี่ย ’’ อ้าว ไอ้นี่
“ ใครว่าชั้นกอดนาย นายนั่นแหละ เมาไม่รู้เรื่องเอง ตัวก็ใหญ่กว่าชั้นตั้งเยอะ แล้วชั้นจะลุกออกไปได้ไง ไอ้บ้า ’’
“ ห๊า จริงดิ ’’
“ เออ ถอยไป จะนอน ’’ ชั้นว่า แล้วไล่นายนี่ไปนอนตรงอื่น
“ นี่มันเพิ่งตี่สี่เองนะ ’’
“ ใช่ ก็ชั้นยังไม่ได้นอนเลยนี่ ไปนอนข้างล่างโน่น ’’
“ เออๆ ก็ได้ งั้นชั้นนอนตรงเก้าอี้นั้น ’’ อยากนอนตรงไหนก็นอนไป ยกเว้นเตียงชั้น ( เป็นของแกตอนไหน )
ง่วงอ่ะ ยังไม่ได้นอนเลย กลับมาตอนสี่ทุ่ม ได้นอน ตี่สี่ครึ่ง

9.35 น.

“ ไปไหนกันหมดเนี่ย ’’ ชั้นไปหาเฟย์กับพี่ ฟางที่ห้อง ไม่มี ที่เหลือก็ไม่เห็น หายไปไหนกันหมด
“ เฮ้!! แก้ว ’’ เสียงอย่างงี้ มีคนเดียว
“ ยัยเฟย์ ’’ ชั้นวิ่งไปหายัยเฟย์ที่กำลังทานข้าวกับคนอื่นๆอยู่
“ ทำไมแกตื่นสายจัง ’’ ยัยหวายถามมั่ง หลังจากชั้นไปตักอาหารมา ยัยจุ้น เอ๊ยยย
“ นอนดึกน่ะ แฮ่ ๆ ’’ โกหกไปก่อน
“ แล้วลงมา ทำไมไม่มาปลุกกันมั่งอ่ะ ’’
“ ไม่เอา แกอ่ะปลุกยาก ’’ ยัยเพื่นเลิฟ ตอบได้ดีนะ หัวหอม
“ ใช่!!! ’’ คนอื่นก็เป็นเหรอเนี่ย
“ ทำไมไม่ให้คุณ ซะมี ปลุกล่ะ’’ พี่มินอ่ะ
“ แล้วพี่ซีไปไหนล่ะ ’’ เปลี่ยนเรื่องด่วน
“ ไปแล้ว ’’ พี่ป๊อปบอก
“ ไปลับ ’’ นายตุ๊ด ยุ่งไรด้วยเนี่ย
“ นายเกี่ยวไรด้วย ไอ้ตุ๊ดดดดดด ’’ ดีนะ ชั้นนั่ง คนละข้างกัน ไม่งั้นคงไม่ได้กินข้าว แน่ๆ
“ ไม่เกี่ยว แต่อยากยุ่ง มีไรมั้ย ’’ ตอนนี้ชั้นหิว
“ เออ อยากยุ่งก็ยุ่งไป ชั้นหิวข้าว ววว ’’