No name ความรักครั้งนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

พึ่บ!!

ร่างบางทิ้งหนังสือพิมพ์ที่อ่านลงทันที

'หึลูกสาวคนเดียว!!'

ตึง ตัง ตึง ตัง

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นห้องนั่งเล่นดังไปทั่วบ้านจนผู้เป็นแม่ต้องเดินเข้ามาปราม

แม่มล   : แก้ว...เป็นอะไรนะลูกโมโหอะไร หัดใจร้องตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะเนี่ย

ผู้เป็แม่เดินเข้ามาหาลูกสาวจับร่างบางให้กลับไปนั่งลงที่โซฟาเหมือนเดิม

แก้ว : แม่ค๊ะที่แก้วเป็นยังงี้ ก็ตั้งแต่วันที่พ่อทิ้งแม่ไป!!

แม่มล  : แก้ว...ไม่เอาน่าลูก ช่าวเถอะนะเราก็อยู่กันได้แม่ก็ส่งแก้วเรียนเองได้ไม่ต้องขอเงินใคร

โอบลูกสาวไว้

แก้ว : แต่ ผู้หญิงคนนั้นกับลูกของเธอทำให้แม่ของแก้วต้องเสียใจ

น้ำเสียงโกรธเกรียวสั่นเล็กน้อย

แม่มล : ไม่เป็นไรลูกช่าวเค้าเถอะ เร่าอยู่ส่วนเราเค้าอยู่ส่วนเค้าไงคะ

แก้ว : ไม่ได้! เราไม่เคยทำอะไรใครนะแม่ แต่ดูที่เค้าทำกับเราสิแก้วยอมไม่ได้คะ

แม่มล : เด็กดีของแม่หายไปไหนน้า เรื่องมันก็5ปีมาแล้วสนใจทำไมกันหึลูก

แก้ว : แต่5ปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีสักคืนเลยที่แม่ของแก้วจะไม่ร้องไห้แม่ยังร้องไห้ทุกคืนแก้วรู้ วันนั้นเค้าแย่งอะไรของเราไปเท่าไหร่ วันนี้แก้วก็จะแยงของเค้าบ้างจะไดรู้ว่า มันทรมานแค่ไหนกับการที่ถูกแย่งคนรักไป!!

น้ำตาไหลเป็นทางทั้งโกรธแค้น และเสียใจ

เธอชื่อ "แก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุล"เมื่อก่อนเะอเป็นผู้หญิงน่ารักอ่อ่นหวานเพราะเธออยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นได้รับความรักจากพ่อและแม่ พ่อเธอเป็นเจ้าของไร่องุ่น Mufer ที่มีพื้นที่กว่าพันไร่ทางภาคเหนือ แม่เธฮเป็นลูกเจ้าของร้านอาหารชื่อดังอย่าง Menamon'et  แต่เมื่อ5ปีที่แล้วเห็นจะได้ครอบครัวที่อบอุ่นกลับพังคลื้นลงมาเพียงเพราะเลขาคนใหม่ที่เข้ามาทำงานในไร่องุ่น เลขาคนใหม่ใช้มารยาหลอกล่อจนพ่อของแก้วหลงเชื่อไปหมดซะทุกอย่างแล้วการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้นกับเธอและแม่เมื่อพ่อพาเลขาคนสวยพร้อมมาด้วยลูกติด เข้ามาอยู่ในบ้าน บ้านที่เคยอบอุ่นมีพ่อ แม่และลูก เปลี่ยนเป็นพ่อแม่ลูก แม่น้อย(เมียน้อย)และลูกติด แก้วและแม่ถูกโขกสับทุกวันจนแม่และแก้วทนไม่ไหวยอมถอยออกมาอยู่กันแค่สองคน ด้วยความที่แม่ของแก้วไม่ได้อยู่ในระดับที่จนมากจึงส่งเสียแก้วเรียนจนจบ แก้วจบดีไซน์เนอร์มาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งของรุ่นทำให้เธอเป็ฯที่ต้องการของห้องเสื้อชื่อดังมากมาย ทำงานมาได้สักพักเธอก็มีเงินจนเปิดร้านเป็นของตัวเองได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง...

แม่มล   : แก้ว อย่าไปทำอะไรเค้าเลยนะลูก

แก้ว : ไม่ได้ค๊ะ แก้วสู้อดทนเรียนมาจนจบมีงานทำ คราวนี้ถึงเวลาที่แก้วจะทวงทุกอย่างคืนบ้าง

ร่างบางออกจากอกแม่ปาดน้ำตาทิ้ง ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ชิงชัง ผู้เป็นแม่เองก็ไม่รู้จะห้ามอย่างไรเพราะถึงจะห้ามลูกสาวก็คงไม่ฟังเป็นแน่

แม่มล  : แก้วจะทำอะไรก็คิดดีๆก่อนนะลุก

แก้ว  : คะแม่...งั้นแก้วไปทำงานก่อนนะคะ

กอดแม่แรงๆแล้วหยิบกระเป๋ษเดินออกจากบ้านไป

*

*

*

ฟาง : อ้าว...สวัสดีจ้าแก้ววันนี้เข้าร้านเร็วจังเลยนะ

แก้ว : จ๊า พอดีว่าเอาเสื้อผ้าคอเล็คชั่นใหม่มาให้ฝ่ายผลิคหน่ะ

ฟาง : ออกแบบเองอีกแล้วเหรอ งานนี้มีหวังขายเกลียงยิ่งกว่าคอเล็คชั่นตอนซัมเมอร์แน่ๆเลย

แก้ว : จ้าขอให้เป็นเหมือนที่ฟางพูด แก้วจะได้รวยๆซักที

ฟาง : นี่ยังไม่รวยอีกเหรอห๊าา

แก้วยิ้มกว้างแทนคำตอบแล้วเดิืนเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ด้านใน แต่ยังไม่ทันที่จะเดินเข้าไปถึงดีสายตตาพลันเหลือบไปเห็น...

พิม : โทโมะค๊ะชุดนี้สวยดีนะค๊ะ

โทโมะ : พิมอยากได้เหรอครับ...

พิม : เอ่อ...คือว่าไม่ใช่อย่า...

โทโมะ : คุณครับผมจะซื้อชุดนี้ช่วยคิดเงินให้ทีครับ

ไม่ทันที่พิมจะพูดจบประโยคโทโมะก้ร้องเรียกพนักงานมาคิดเงิน พิมที่ยืนอยู่ยิ้มปลื้มดีัใจที่ชายหนุ่มที่เธอกำลังคบหาอยู่เอาอกเอาใจ

*

*

*

แก้ว : หึ!!มีความสุขงั้นเหรอ เธอจะมีความสุขได้อีกไม่นานหรอกเตรียมตัวรับความทรมานเหมือนที่ฉันกับแม่เคยได้รับเถอะ พิมประภา!!

ร่างบางมองไปที่คู้รักที่กำลังซื้อของอยู่หน้าร้านตัวเองแล้วงเดินเข้าไปในห้องทำงาน

แก้ว : วิศว ไทยายนนท์ ทายาทคนเล้กแห่วตระกูลไทยานนท์ ๙ึ้งตอนนี้ถูกขนานนามว่าเป็ฯนักธุรนกิจรุ่นใหม่ที่ไฟแรงที่สุดด้วยวัยเพียง 25ปี  จบจากอ๊อกซฟร๊อดก็บินกลับบ้านเพื่อช่วยครอบครัวบริหารธุรกิจทันที นอกจากความสามรถที่โดดเด่นแล้วเค้ายังมีใบหน้าที่หล่อราวเทพบุตรก็ไม่ปาน แต่สาวๆหลายคนถึงกับฝันสลายเมื่อเจ้าตัวออกมาประกาศว่าคบอยู่กับนางแบบสาวสุดเซ็กซี่ พิมประภา และแว่วๆมาว่าจะมีงานวิวาห์ตามมาอีก...

หญิงสาวปิดโน๊ตบุ๊คลงเมื่ออ่านเนื้อข่าวออนไลน์จบลง

แก้ว : งานวิวาห์เหรอ...

เอนหลังพิงผนักเก้าอี้นุ่มแล้วควงปากกาหรูไปมา

เปาะ~

เสียงดีดีนิ้วดังขึ้นจานิ้วเรียวบางของหญิงสาว

แก้ว : จะเป็นยังไงนะถ้าเจ้าสาวของนายนักธุรกิจนั้นไม่ใช่เธอ...พิมประภา!!

รอยยิ้มสวยถูกกรีดยิ้มออกมาบนใบหน้าหวาน หญิงสาวยกข้อมือเรียวขึ้นดูนราฬิกา๙ึ้งตอนนี้เวลาประมาณ21.35 ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากร้านตรงไปยังเปอร์เช่สีขาว รถยนต์คันเก่งของเธอโดยไม่ลืมที่จะหยิบขว้าชุดสวยที่เธอออกแบบเองกับมือติดมือไปด้วย และขับรถออกไปด้วยความเร็วเพื่อมุ่งหน้าไปที่ไหนสักที่

............................................................................................................

มาอัพตอนแรกให้แล้วนะค๊ะ รีดเดอร์งงกันไม๊เอ่ย??

ไรเตอร์เกิดอาการว้าวุ่นนิดนึ่งตอนแรกมันเลยออกมาแบบที่เห็นเนี่ยน้าจ้า

อ่านแล้วก็เม้นๆเป็นกำลังใจกันนิดนึ่งน้า ทุกเม้นของรีดเดอร์คือกำลังใจของไรเตอร์นะค๊ะ

รักรีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟ