พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

   โลกของวงการามายา โลกที่ใครๆต่างก็อยากเข้ามาอยู่ ต่างจาก 'เธอ' ที่อยากจะออกไปจากโลกแห่งการเสแสร้ง

 

โกหก หลอกลวงนี่เต็มทน  เธอจะต้องทนกับสิ่งเหล่านี้ไปอีกนานแค่ไหน......

 

 

 

"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เอาชุดนี้" เสียงหวานตวาดขึ้น

 

"แต่นี่มัน ชุดคอนเซ็ปนะค่ะ"

 

"ไอ้เศษผ้า พวกนี้นะเหรอที่เธอเรียกว่าชุด"   มองไปยัง'ชุด'ที่อยู่ในมือของทีมงาน  ทำไมกันนะ ทั้งๆทีเธอต้อง

 

การที่จะขายความสามารถ ให้ขายหน้าตายังพอทน แต่เธอยังไม่อับจนขนาดต้องขานร่างกายหากินกระมั้ง 

 

"หาชุดมาใหม่ให้ได้ แล้วฉันจะยอมถ่าย" คว้ากระเป๋าใบสวยเดินออกไปจากกองถ่ายทันที

 

ทีมงานได้แต่อ้าปากค้างกับอาการวันแหลกของเธอ

 

 หลังจากวีนเรื่องชุดที่น่าจะเรียกว่าเศษผ้าซะมากกว่าเสด็จ เธอก็ขับรถตรงไปคอนโดแฟนหนุ่ม ที่เธอลุงทุนซื้อให้

 

เขาอยู่ เพราะเขาบอกว่าทะเลาะกับพ่อจนต้องออกจากบ้าน  ไอ้จะให้มาอยู่คอนโดเดียวกับเธอ เธอเองก็ไม่อยาก

 

เพราะไม่อยากให้ใครมาดูถูกว่าอยู่ก่อนแต่งอย่างคนสมัยนี้ ถึงเธอจะดูเปรี้ยว ดูแรงแต่ก็ไม่ใจง่ายนะ

 

มิอบางไขกุญแจ ห้องแฟนหนุ่มอย่างเบามือเพราะเธอกะจะมาเซ่อไพร์สชายหนุ่มหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบ 

 

2 อาทิตย์ได้  โดยไม่ยอมโทรมาบอกเขาให้รู้ตัวก่อน

 

'อยู่ในห้องนอนแน่ๆเรย'  ขาเรียวก้าวไปทางทิศที่คิดว่าใช่ แต่กลับต้องมาชะงักเพราะเสียงคนด้านในห้องเสียก่อน

 

"กวินค่ะ เมื่อไหร่คุณจะเลิกกับนังนั้นซะทีค่ะ"  เสียงหญิงสาวถาม 'กวิน' เจ้าของชื่อที่นอนกอดเธออยู่

 

"ใจเย็นซิจ๊ะ ที่รัก ผมยังเกาะมันไม่ดังเลย"

 

"555 สวยแต่โง่ แค่โดนบอกรักนิดหน่อยก็เชื่อแล้ว"

 

"อย่างนังฟาง มันก็มีดีแค่นั้นแหละค่ะ"   ฟางได้แต่ยืนตัวชากับคำพูดของแฟนหนุ่มกับผู้หญิงที่เธอค้นเสียงดี

 

ก่อนจะตัดสินใจผลักบานประตูที่เปิดแง้มอย่ให้เปิดออกกว้าง จนมองเห็นภาพที่ แฟนหนุ่มกับคนที่เธอเรียกว่า

 

'เพื่อนรัก' มาหลายปีนอนกอดกับบนเตียงที่เธอเป้นคนออกเงินซื้อ ในสภาพเปลื่อยเปล่าทั้งคู่ คนภายในห้องได้แต่

 

ตกใจกับ ผู้มาใหม่ คนที่พวกเขารวมหัวกันหลอกมานานหลายปี

 

"ไอ้คนเฮงซวย หญิงก็ร้าย ชายก็เลว" ตะโกนด่าคนท้งคู่ก่อนจะพาร่างของตัวเองที่เจ็บจากการโดนหักหลังจากคน

 

ที่ไว้ใจและคน ที่เธอเคยคิดว่า 'รัก' มาตลอดแต่วันนี้เธอรู้แล้วว่าเธอไม่เคยรักเขาเลย ที่เธอเจ็บเพราะ ความไว้ใจ

 

มากกว่า คำว่ารัก  ทำไมชีวิตเธอมันถึงต้องเจอแต่เรื่องแย่ๆไม่จบไม่สิ้นนะ อยู่ในวงการถึงจะเป้นดาราดังที่ใครๆต่าง

 

ก็ยกย่องแต่กลับต้องเจอกับการสร้างข่าวใส่ร้ายไม่เว้นแต่ล่ะวัน เมื่อไหร่ที่จะมีใครซักคน มาพาเธออกไปจากโลกที่

 

โสมมนี่ซักที เธอจะไม่ลังเลที่จะก้าวออกไปเลยซักนิด

 

  ร่างบางขึ้นรถขับออกจากที่ตรงนั้นอย่างเจ็บปวด มารู้ตัวอีกทีก็ขับรถออกนอกกรุ่งเทพมาไกล จึงตัดสินใจไปพัก

 

ผ่อนให้หานเครียด ที่เชียงใหม่แล้วกัน

 

เชียงใหม่  ไร่สตอเบอร์รี่ จิระคุณ

 

"นายครับ" ผมจับไอ้คนที่ขโมยเงินที่ร้านขายผลิตภัตณ์ที่หน้าไร่แล้วแล้วครับ"  นายสน คนสนิตของนายใหญ่

 

แห่งไร่จิระคุณเข้ามารายงานเจ้านายที่รอฟังข่าวอยู่

 

"ไปลากมันเข้ามา"  ชายหนุ่มสั่งเสียงนิ่ง มาดนิ่งๆที่คนในไร่ต่างรู้ดีว่า นี่แหละองค์ลงเตรียมตังหลบกันให้ดี

 

"ครับนาย" ก้มหัวรับคำ คนเป้นนาย ที่มีอายุน้อยกว่า ก่อนจะลากวัยรุ่นท่าทางเหมือนคนติดยาเข้ามา

 

"ไอ้แดง"  ขายหนุ่มตวาดอย่างโกระจัดทันที ที่เห็นว่าใครเป็นคนก่อเรื่อง

 

"นายๆ ผม...ผมผิดไปแล้วผมขอโทษ"  เข้าไปกอดขาผู้เป็นนายอย่างหวาดกลัวสีหน้าคนที่ตนรับใช่มากว่า3ปี

 

ด้วยรู้ดีว่า คนตรงหน้านั้นเป็นคนจริงแค่ไหน เเพราะยานรกตัวเดียวแท้ๆ ที่ทำให้เข้าทำผิดลงไป

 

ขายหนุ่มได้แต่สะบัดขาหนี ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องคนสนิท

 

"เอามันไปส่งตำรวจ อย่าให้หนีไปได้ ถ้ามันหนีก็ยิงทิ้งได้เลย"  สั่งก่อนจะเดินหนีขึ้นบ้านไป

 

"เมิงนะเมิง เลี้ยงเสียข้าวสุขแท้ๆ"  นายสนได้แต่ลากแดงออกไปส่งตำรวจตามคำสั่งนาย

 

"เมิงขับเร็วๆดิว่ะไอ้เกิด"

 

"โห พี่สน ฉันก็เร็วแล้วนะ อีกนิดก็จะถึงไร่แล้ว"  เกิดคนขับรถได้แต่ตอบกลับนายสนที่เอาแต่เร่งให้เขาขับ

 

กลับถึงไร่เร็วๆตั้งแต่ ออกจากโรงพัก

 

" พี่ควัญไรอ่ะ"

 

"ใครเผาไล่ยุ่งมั้ง"

 

นายเกิดได้แต่มองควัญไฟอย่างติดใจสงสัยก่อนจะขับผ่านไป

 

"เกือบแล้วมั้ยล่ะเมิง"

 

"โหพี่ ก็ดึกปานนี้ใครจะคิด ว่าจะมีรถขับผ่านล่ะ"

 

"เออ เมิงอย่าพูดมาก จะเอานั้นนี่ไปทิ้งไหน"

 

หัวหน้ามองไปที่หญิงสาวคนสวยที่ต้องมาจบชีวิตลงเพียงเพราะความแค้นของคนเพียงคนเดียว  พวกเขามันก็แค่

 

คนรับคำสั่ง จะขัดไม่ทำตามก็ไม่กล้าทำได้มากสุดก็แค่เพียง ปราณีให้เธอยังมีลมหายใจ หวังก็แต่ว่าเธอจะไม่กลับ

 

ไปสร้างความลำบากให้ตัวเองก็เท่านั้น

 

 

"โยน ไว้ท้ายไร่ตรงนี้แหละพี่ คงไม่มีคนมาเจอหรอก"

 

"เออ เมิงก็รีบๆลงมือดิว่ะ เดี๋ยวพ่อเมิงก็มาหรอก"

 

ลูกน้องได้แต่ดันร่างบางที่หมดสติลงไปตามไหล่ทาง ก่อนจะรีบขึ้นรถหนีไป..........................

 

 

^_____________________________________________________________^

เอาเรื่องใหม่มาฝากจร้า

เรื่องนี้ก็ออกแนว โตๆหน่อยน้า

 (เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่ขึ้นไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด โปรดใช่วิจารณญาณในการอ่านนะจ๊ะ)

จิ้นๆๆPF  ชอบTK แอบปลื้มKF

ฝากติดตามด้วยน้า

เจอกันตอนหน้าจร้า ^^