พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

ฟางจ้องตากับป็อปปี้  จนสุดท้ายก็ใจอ่อนยอมตอบออกมาจนได้

 

"ฟางให้หมาวดกั้งพาไปที่ร้านกชหน้าไร่มา หมวดกั้งเขามาบอกเรื่องคดีค่ะ"

 

นอกจากจะใจอ่นยอมตอบคำถามเขาดีแล้ว ยังบอกสาเหตุที่ตำรวจหนุ่มมาหาเธออีกด้วย

 

"แล้วต้องให้ฟางไปกราบขอโทษคุณโบร์เขาด้วยมั้ย ป็อปถึงจะพอใจ"

 

แต่ก็ไม่วายประชดประชันเขาด้วยความน้อยใจอยู่ดี

 

"ฟาง ป็อปรู้นะครับว่าฟางไม่ได้ทำ"

 

จับหน้าฟางให้หันมาสบตาตัวเอง  เพราะหลังจากคิดดูดีๆแล้ว ฟางไม่ใช่คนที่หาเรื่องใครก่อนและ

 

ถ้าหากเธอทำจริงๆ  เธอเองก็ต้องมีอากการแพ้ให้เขาเห็น

 

"ป็อปขอโทษนะครับที่ตะคอกใส่ฟาง"

 

เอ่ยขอโทษหญิงสาวอย่างรู้สึกผิดที่เผลดตะคอกใส่ จนทำให้เธอต้องเสียใจ

 

"ฮึกๆ ก็ฟางบอกแล้วว่าไม่ได้ทำ"

 

สุดท้ายเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  ปล่อยโฮอออกมาต่อหน้าชายหนุ่มจนได้

 

"อย่าร้องนะครับคนดี ป็อปผืลิดเอง"

 

ชายหนุ่มรู้สึกปวดหนึบไปทั้งใจทันทีที่เห็นน้ำตาของเธอไหลออกมา  เขายอมทุกอย่างขอแค่ไม่ต้องเห็นเธอ

 

ร้องไห้ เสียใจอีก  ไล้ปลายนิ้วเพื่อเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มนวลเบาๆ

 

"ทีหลังห้ามไปไหนกับใครที่ไหน แค่สองคนนะครับ"

 

"ทำไมฟางถึงไปไม่ได้"   ถามอย่างดื้อดึง

 

"ป็อป หวง"

 

ตอบออกไปอย่างที่ใจคิด ทำให้คนที่ร้องไห้เสียใจอยู่หยุดร้องในทันที กับประโยคที่มาจากใจครั้งแรกของป็อปปี้

 

"ทำไมป็อป ต้องมาหวงฟางด้วยล่ะค่ะ"

 

ถามอย่างไล่ต้อน เพื่อหวังให้เขายอมพูดความในใจออกมาให้เธอรัยรู้ซะที

 

"เพราะ..."

 

ชายหนุ่มเอ่ยได้แค่นั้นก็ได้แต่เงียบไป จนฟางได้แต่นึกน้อยใจที่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ยอมเอ่ยคำว่ารัก ออกมาซัก

 

ที ขยับตัวจะลุกหนีอย่าฃน้อยใจ แต่ป้อปปี้ก็ไม่ยอมให้เธอลุกออกไปอย่างที่ใจนึก

 

"ปล่อยฟางนะ ฟางไม่อยากโดนนินทาว่าอยู่กับผู้ชาย 2ต่อ2 ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน"

 

ป็อปปี้สบตากับคนใต้ร่างที่ มองเขาด้วยสายวูบไหวราวเทียนต้องลม

 

'เขาจะลองเสี่ยงพูดออกไปดีมั้ย เพราะถ้าเขาไม่พูดเธอต้องหนีหายไปจากเขาเป็นแน่ เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน'

 

"ฟางครับ เป็นแฟนกับป็อปได้มั้ย"

 

'นี่เราหูไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย'

 

"ตกลงนะครับ"

 

"รักฟางรึเปล่า"  ถามสวนกลับไป เพราะเขาขอเธอเป็นแฟน แต่กลับไม่ยอมพูดว่ารักเธอรึเปล่า

 

"ป็อปไม่ได้รรักฟาง ก็อย่าให้ความหวังด้วยการขอฟางเป้นแฟนได้มั้ย"   เอ่ยเสียงสั่น

 

"ป็อป รัก ฟางนะครับ"  ก้มลงเอ่ยกระซิบที่หูเล็กของฟาง

 

'เรากำลังฝันอยู่รึเปล่าเนี้ย'

 

ฟางได้แต่แอบยิ้มอยู่ในใจ แต่ยังเก๊กหน้านิ่งถามคนที่ปากแข็งมานานต่อไป

 

"ป็อปรักฟาง ทั้งๆที่ฟางเป็นใครก็ไม่รู้นะเหรอค่ะ"

 

"ครับ รักอย่างไม่มีเงื่อนไข และป็อปก็ไม่สนด้วยว่าฟางจะเคยเป็นยัง"

 

ป็อปปี้ตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่มีลังเลซักนิด ก่อนจะถามกลับ

 

"แล้วฟาง รักป็อปรึเปล่าครับ"

 

ฟางยกมือขึ้น จับหน้าของชายหนุ่มไว้ก่อนจะพูดออกมา

 

"ทั้งหมดที่ใจคนเราจะรักใครได้ซักคนค่ะ"

 

ป็อปปี้ยิ้มออกมาก่อนจะก้มลงจูบปากบาง ชายหนุ่มสอดลิ้นเข้ามาค้นหาความหวานจากด้านในโพรงปากนุ่ม เกี่ยว

 

กระหวัดลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ ฟางได้แต่เคลิ้งไปกับรสจูบที่เขามอบให้

 

ยกมือขึ้นคล้องคอร่างสูงอย่างเผลอไผล้ไปกับอารมณ์หวานที่เขากำลังปรนเปรอเธอด้วยรสจูบหวานฉ่ำ ไหนจะมือ

 

หนาที่ไล่สัมผัสเธอทั่งตัวอีก

 

"อือ..."

 

บิดตัวหนี สัมผัสของมือหน้าที่รุกล้ำเข้ามาด้านในเสื้อยืดตัวสวย 

 

"ฟาง ป็อปขอได้มั้ย"

 

เอ่ยขอกับคนที่สติลุดลอยไปไกล เขาจึงถือเขาความเงียบเป็นการตอบตกลง รั้งเสื้อที่หญิงสาวใส่อยู่ออก

 

ปากหนาละจากปากเธอที่เริ่มบวมเจ่อ ไล่สูดดมความหอมจากซอกคอขาว แต่ก็ไม่ลืมทำเครื่องหมายตีตราจน

 

แดงเป็นจ้ำทั้งลำคอขาวของอีกฝ่ายอย่างได้ใจ ก่อนจะไล่ลงมาถึงอกอวบของคนร่างเล็ก

 

"ปะ..ป็อป"

 

เรียกชื่อชายหนุ่มเสียงสั่น เพราะความเสียงซ่านที่เอาหยอกเย้าอยู่กับอกสวยของเธอทั้งๆทียังมีบาร์เซียตัวสวย

 

ปกปิดอยู่

 

"ขอได้มั้ยคนดี"

 

"อ๊ะ...อืม"  

 

ตอบอย่างยอมจำนนต่อสัมผัสรุกเร้าของเขา  ป็อปปี้ที่ได้ยินคำอนถญาติจากปากบางก็ลงมือปลดบาร์เซียทิ้งอย่าง

 

ไม่ใยดี ก้มลงซุกไซ้หน่าอกสวยอย่างหลงไหล ขบเม้มจนเกิดรอยแดงทั่วทั้งหน้าอกเธอ

 

"อื้อ..."

 

มือบางจิกผ้าปูที่นอนอย่างระบายความเสียวซ่านที่เธอไม่คุ้นเคย  มือหน้าสัมผัสไล่ลงมาตามขาขาว ก่อนจะปลด

 

กางเกงตัวสั้นที่เธอสวมอยู่ออกอย่างรวดเร็วตามมาด้วยแพนตี้ตัวเล็ก 

 

ป็อปปี้ไล่สายตาสำรวจร่างของอีกฝ่ายอย่างหลง ก่อนจะลงมือจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง จนเปลือยเปล่าเช่นกัน

 

ฟางเบือนหน้าหนี จากภาพร่างกายของชายหนุ่มอย่างแสนอาย

 

"อ๊ะ.."  ร้องออกมาอย่างตกใจ ที่โดนชายหนุ่มจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว 

 

"อื้อ..มะ..ไม่เอา "

 

บิดตัวหนีจากการกอบกุมจุดอ่นไหวของชายหนุ่ม ที่สอดนิ้วเข้ามาสำรวจในช่องทางหวานของเธอ ก่อนจะขยับ

 

เข้าออกช้าๆ

 

"อื้อ..อ่าห์..."

 

เมื่อเห้นว่าเธอน่าจะพร้อมแล้ว ป็อปปี้ค่อยๆขยับสอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางเล็กแคบของเธอ

 

แต่เพียงแค่ ขยับเข้าไปไม่ถึงไหน ฟางก็สะดุ้งสุดตัว

 

"อือ..เจ็บ...ป็อป..ฟางเจ็บ ออกไปก่อนนะ"

 

เอ่ยขอร่างสูงอย่างทนไม่กับความเจ็บที่แล่นขึ้นมาเป้นริ้ว  แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วมรหรือขายหนุ่มจะหยุดตัวเองไหว

 

ทำได้เพียงหยุดพักให้เธอปรับตัว ก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้ ก่อนจะประกบจูบซ้ำๆจนเธอเริ่งคล้อยตามอีกหม

 

"อื้อ.."

 

เมื่อเธอเริ่งเคลิ้มตาม เขาก็จักการสอดเข้าไปในกานสาวจนสุดทาง

 

"เจ็บ..ฮึก ฟางเจ็บ"

 

"ทนนิดนะครับคนดี เดี๋ยวก็หาย"

 

กัดฟันปลอบคนที่เริ่มร้องไห้เพราะความเจ็บจากการไม่เคยมือชายมาก่อน ป็อปปี้ละมือจากเอวบางขึ้นไปกอบกุมอก

 

สวย ขย้ำปรนเปรอจนเธอเริ่งลืมความเจ้บที่เผญิชอยู่  

 

ป็อปปี้เริ่งจากจังหวะเนิบนาบ ก่อนจะเร่งขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ฉุดไม่อยู่

 

"อื้อ.."

 

"อ่าห์.."

 

สองเสียงร้องประสานกัน ก่อนที่ป็อปปี้จะเร่งจังหวะร้องแรงขึ้นอีก เมื่อเห็นว่าฟางเริ่งจะปรับตัวได้แล้ว

 

"อือ... ป็อป ฟะ..ฟางไม่ไหวแล้ว"

 

"อีกนิดนะครับฟาง"

 

"อื้อ..อ่าห์"

 

ป็อปปี้กระแทกจังหวะสุดท้ายก่อนที่ เขาจะปล่อยสายธารเข้าสู่ตัวเธอจนมีบางส่วนล้นออกมาภายนอก ส่วนฟางก็

 

หลับไปด้วยความความเหนื่อยอ่านจากเกมส์รักของชายหนุ่ม

 

ป็อปปี้ถอนกายออกมาก่อนล้มตัวลงนอนเคียงข้าง  ดึงร่างบางเข้ามากอดไว้ ก่อนจะหลับตามไปเช่นกัน

 

^______________________________________________________________^

 

ไม่ยาวเท่าไหร่ แถมยังมึนกับ NC อีก ฮ่าๆๆ ใครมีข้อแนะนำก็บอกกันบ้างน้า

 

มือใหม่หัดแต่งฉาก NC ค่ะ

 

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^