My Secret!ary ความลับของผม! ผมรักยัยเลขา
เขียนโดย 
Wondernutty
วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.37 น.
44) The End... ♥
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@พัทยาใต้
ท้องฟ้าสีคราม หาดทรายสีขาว ทะเลสีฟ้าอมเขียว ช่างเป็นบรรยากาศที่เเสนจะโรเเมนติกซะนี่กระไร ทั้งสี่เดินเล่นไปตามเเนวชายหาดสีขาว...
" ป๊อกกี้ค่ะ ไปเดินเล่นกับป้ากี้ดีกว่านะค่ะ เเล้วเดี๋ยวคืนนี้มานอนกับป้า ให้ป๊ากับม๊าเขาได้สวีทกันบ้าง "
ปุ๊กกี้กับป๊อกกี้ ลอบยิ้มให้กันเเละกัน ก่อนที่จะวิ่งออกไป ปล่อยให้สามีภรรยายืนงง
" ป่ะ ๆ งั้นเราไปห้องกัน "
ป๊อปปี้จูงมือภรรยาสุดที่รักไปที่ห้องพักในโรงเเรมสุดหรูริมหาดพัทยาใต้ เเต่หน้าของชายหนุ่มนั่นเเสนมีเล่ห์นัยน์
'ยัยกระต่ายเธอเสร็จเเน่ !!!'
@ห้องพัก
" ขอหน่อยได้มั้ยฟาง ? "
ป๊อปปี้รอคำตอบจากหญิงสาวชั่วครู่
" ก็ได้ค่ะ "
ฟางเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่เตียงก่อนที่จะประกบจูบหวาน ๆ ลงไปที่ปากหนา ๆ ของสามี ป๊อปปี้เอามือโอบเอวหญิงสาวไว้ ก่อนที่สอดลิ้นหน้า ๆ เข้าไปให้โพรงปากหวาน ๆ ของภรรยา ป๊อปปี้ปลดเสื้อผ้าของหญิงสาวออก...
" อือ... "
ฟางครางในช่ิองปากของชายหนุ่มเนื่องจากหายใจไม่ออก ฟางทุบเเผ่นหลังของป๊อปปี้ ชายหนุ่มก็ยังไม่วายที่จะเเกล้งหญิงสาว
" อ๊ายยย ! อย่าเเกล้งฟางนะ "
" ยังไม่ได้เเกล้งเลยนะ อย่ามั่วสิ "
" ป๊อปนั่นเเหละอย่ามามั่วนะ "
ป๊อปปี้ไม่ปล่อยให้ภรรยาพูดต่อ ป๊อปปี้สอดเเกนกลางเข้าไปในช่องทางหวานของหญิงสาว ช่องทางที่เขาเป็นผู้ครอบครองมาตลอด...
" อือ... "
" เจ็บหรอ ? "
" อืม... "
ฟางบิดร่างกายตัวความเสียวซ่าน ทั้ง ๆ ที่กิจวัตรประจำวันของเขาทั้งคู่ก็มีกิจกกรมอย่างว่าร่วมด้วยทุกวัน เเล้วคนที่ได้กำไรก็จะเป็นฝ่ายชายเสมอ
ป๊อปปี้เร่งจังหวะก่อนที่จะพาตัวเองเเละภรรยาไปสู่สรวงสวรรค์...
10 ปีผ่านไป
ฟางให้กำเนิดลูกคนที่สอง ชื่อว่า เปปเปอร์ ธนัตถ์ จิระคุณ เป็นเด็กชายตอนนี้ก็อายุ 10 ปีเเล้ว ส่วนน้องป๊อกกี้ก็อายุ 11 ปีเเล้ว...
" เอาคืนมานะ "
" ไม่ให้หรอก เเบร่ !!! "
" เอาตุ๊กตาพี่คืนมานะ เปอร์ ! "
" ไม่ให้หรอก เเบร่ ๆ "
เสียงสองพี่น้องทะเลาะเเย่งตุ๊กตาหมีพูห์กัน เเต่เเย่งกันเพื่อ ? ในเมื่อในห้องของเด็กทั้งสองมีตุ๊กตาหมีพูห์ + กระต่าย เป็นร้อยตัว มี Collection ต่าง ๆ มากมาย...
" เอามานะ เปอร์ !!! "
" อยากได้หรอ ? มาเอาสิ "
เปปเปอร์กระโดดขึ้นเตียงเเล้วชูตุ๊กตามีพูห์ตัวนั้นสูงขึ้น...
ดึ๋ง !
ดึ๋ง !
เสียงนั้นเกิดจากที่เด็กทั้งคู่กระโดดไปมาบนเตียง เพื่อเเย่งตุ๊กตา เพียงตัวเดียว ! เเละเนื่องจากคนพี่มีขนาดตัวที่เล็กกว่าคนน้อง เพราะว่า ขนาดตัวพ่อกับเเม่ของทั้งคู่ต่างกัน...
" เอามานะ ! "
" ไม่ให้หรอก เเบร่ ! "
" ขอร้องเถอะเอามานะ "
" ไม่ให้ อยากได้ก็มาเอาสิ "
เด็กทั้งคู่ก็เเย่งตุ๊กตากันต่อไป...
เเกร๊ก เเกร๊ก...
" อะไรเนี่ย โอ๊ย ! "
คนมาใหม่ โดนลูกหลงจากการชูทหมอนจากเด็กทั้งสอง เเต่เด็กทั้งสองก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร หรือเพราะ ทั้งสอง ไม่รู้ตัว...
คนมาใหม่ทั้งสองสังเกตสภาพห้องของพี่น้องคู่นี้...
" ป๊อกกี้ ! เปปเปอร์ ! "
เสียงมหัศจรรย์ ! เด็กทั้งคู่หยุดทะเลาะกันเเล้ววิ่งไปหาคนมาใหม่
เฮือก !
" ป๊า ม๊า ! "
เด็กทั้งคู่วิ่งไปหาคนมาใหม่ นั้นก็คือ ป๊อปปี้ เเละ ฟาง ปะป๊าเเละมะม๊า ของทั้งคู่นั้นเอง คนพี่วิ่งไปหาผู้เป็นพ่อ ส่วนคนน้องวิ่งไปหาผู้เป็นเเม่...
" ปะป๊า เปอร์เอาตุ๊กตา กี้ไปอ่ะ !!! "
ผู้เป็นพี่เอ่ยปากฟ้องบิดา
" ก็พี่กี้ตัวเตี้ยเองนิ ! "
ผู้เป็นน้องหันหน้าไปพูด ก่อนที่จะเเลบลิ้นใส่ผู้เป็นพี่อย่างยิ้มเยาะ
" เอาล่ะ ๆ พอ ๆ ม๊าว่านะค่ะ เลิกทะเลาะกันเเล้วลงไปข้างล่างดีกว่านะค่ะ "
ฟางกล่าวห้ามสงครามน้ำตาลาย
" นั่นสิ ลืมไปเเล้วหรอว่าวันนี้เป็นวันอะไร ? "
ป๊อปปี้กล่าวกับลูกทั้งสอง
" วันเกิด !!! "
เด็กทั้งคู่ตะโกนด้วยความดีใจเเละกระโดดกอดกัน เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของเขาทั้งคู่ ทั้งคู่ผละออกจากกันเเล้วรีบดึงมือผู้เป็นพ่อเเละเเม่เดินลงไปข้างล่าง...
" เเฮปปี้เบิร์ทเดย์จ้า "
เเก้ว โทโมะ เฟย์ เขื่อน มีน จองเบ จินนี่ เคนตะ ขนมจีน ธามไท โยกะ การ์ีฟีลด์ มิ้นท์ เจนนี่ ขนมจีบ เเละเพื่อน ๆ ของเด็กทั้งสอง ยืนกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งหมดมาจัดปาร์ตี้วันเกิดให้เด็กทั้งคู่...
" ขอบคุณค่ะ "
" ขอบคุณครับ "
เด็กทั้งคู่กล่าวขอบคุณ ปาร์ตี้จะไม่สมบูรณ์ถ้าเกิดว่า ไม่ได้เป่าเค้กวันเกิด... เเละทั้งคู่ก็เป่าเค้กวันเกิด ก่อนจะไปเล่นกับลูกพี่ลูกน้อง เเละ เพื่อน ๆ อย่างสนุก
สวนหน้าบ้าน
" ขอบคุณนะค่ะป๊อป ที่ทำให้ฟางมีวันนี้ "
ฟางนั่งพิงไหล่สามีอยู่ริมสระว่ายน้ำ ทั้งคู่ดูเหมือนจะเเฮปปี้กับวันนี้มากเป็นพิเศษ...
" ป๊อปก็ขอบคุณฟางเหมือนกันที่ทำให้ป๊อปมีลูก ๆ ที่น่ารัก เเละขอบคุณที่เป็นภรรยาที่ดีมาตลอด... "
ป๊อปปี้ดึงมีภรรยามากุมไว้
" ฉันรักเธอนะยัยเลขาของฉัน "
ป๊อปปี้กระซิบข้างเเก้มข้างหญิงสาวเเล้วก็หอมเเก้มไปหนึ่งฟอด...
ท้องฟ้าที่มีดาวพร่างพรายเต็มไปหมด
เราจะหารู้มั้ย ? ว่าดาวที่เราเห็นนั้น
มันอาจจะหายไปตามกาลเวลา...
เหมือนชีวิตคนเรา ที่มันก็ไม่มั่นคงเสมอไป
มันก็มีกำหนด เเละ ระยะเวลาที่สมควร
เเละก็เหมือนกันกับความรัก
มันคิดจะมาก็มา...
มันคิดจะไปก็ไป...
หาคนที่ใช่สำหรับชีวิตเเละใช้ชีวิตไปด้วยกัน
เหมือนกับ
ภาณุ จิระคุณ เเละ ธนันต์ธรณ์ นีระสิงห์
สิ่งที่เราจะได้มานั้นคุ้มค่าการรอคอย
แค่เวลาเล็กน้อยที่เราต้องจากกันไกล
ห่างกันให้ได้รู้ว่ารักกันมากขนาดไหน
และในตอนสุดท้าย
จะเป็นวันของเรา...
ช่องว่างระหว่างนิ้วมือของเรา ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้ใครอีกคนมาเติมเต็ม
The End ♥
จบเเล้วนะค่ะ :) รับรองมีบทส่งท้ายเเน่นอนค่ะ
เเต่ขอ oops ! ไว้ก่อนนะค่ะ ว่าจะเป็นอย่างไร >.<
สนุกกันมั้ยอ่ะ ? ฝากนิยาย กับ เรื่องสั้นด้วยนะค่ะ
http://keedkean.com/novel/KK0003395.html
http://keedkean.com/story/KK0001733.html
เเปะไว้ >.< 55 5.
follow me nah : @wondernutty
Add me nah : Nutty Pooranawatthanakul
Add me nah : nutty032301001@hotmail.com
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
