ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

fang talk

ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านแก้ว พวกเรากลับกรุงเทพตั้งแต่เช้า แก้วยังไม่ตื่นเลยตอนนี้ ดีนะพวกผู้ใหญ่ไป

ทำงานที่ต่างประเทศกันแล้ว ถ้ามาเจอแก้วสภาพนี้นะ ช็อคตายหงายเก๋ง

"นี่ฟาง จัดกระเป๋ารึยัง"ถามอยู่นั่นแหละ

"จัดแล้วค่า พี่โมะ"

"อืมๆ ดีมาก"

"ไอ้โมะ ฉันไปก่อนนะ"

"เออๆ"

"เดี๋ยวฉันโทรเช็ค แกรับด้วย"

"ครับๆ แกเป็นพี่หรือพ่อแก้วกันแน่"ใช่ๆ โครตห่วงหวงเลย

"ยุ่ง น้องฉัน ฉันก็รักของฉัน แล้วน้องฟางของแกล่ะ"ใช่ๆไม่สนเลย

"ไม่ต้องห่วง มันดูแลตัวเองได้ แถมมันนยังจะเป็นแม่ฉันแล้ว"อ้าว ไอ้พี่บ้า

"พี่บ้า ไม่ห่วงยังว่าอีก"

"555 ก็มันจริงอะ"

"เออๆ งั้นไปนะ ดูแก้วด้วย"

"บาย พี่ตัวแสบ"

"อืมๆ"

tomo talk

ตอนนี้ผมอยู่กับแก้วที่บ้านแค่สองคนแล้ว ผมยอมรับว่าผมดีใจมากๆ

ที่เธอยังไม่ลืมผม เธอยังรอคอยผม และความจริงคือผมก็ชอบเธอเหมือนกัน

แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนไปแล้ว ผมต้องไม่รักเธอ ผมต้องเย็นชาใส่เธอ เพื่อไม่ให้หวั่นไหว

แต่ตอนนี้แก้วเป็นอย่างนี้ ผมแอบดีใจนะ ผมได้ปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นออกมา

ผมได้ดูแลเธอด้วยความรักจากใจจริงของผม อ้าว แก้วตื่นแล้ว

"แก้วตื่นแล้วหรอ"แก้วกอดผมใหญ่เลย

"ฮือๆๆๆๆแก้วกลัวอะ"

"กลัวอะไร"

"ทีเจฮือๆ จะทำแก้วฮือๆ"

"ไม่เห็นต้องกลัวเลย พี่อยู่ด้วยแล้วนะ"ผมลูบหัวแก้วเบาๆ

"พี่โมะอยู่กับแก้วนะ"

"แน่นอน พี่จะไม่ทิ้งแก้วอีกแล้ว"

"สัญญานะ"เอ่อ..ไม่รู้สิ ว่าผมจะทำได้ไหม

"อืม สัญญา"ผมกำลังจะเกี่ยวก้อยสัญญาแต่...

"กรี๊ดดดด"

"แก้วๆเป็นอะไร"ผมรีบดูแก้วที่เอามือกุมหัว

"แก้วปวดหัว ปวดหัวมากเลย" แก้วปวดจนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลย

"แก้วใจเย็นๆ"

"ปวด..ปวดหัวอะ"

"แก้วอดทนไว้"

"คนไม่รักษาสัญญา ไม่มาหากันมั่งเลย"

"แก้วๆพูดอะไร"

"สัญญากันไว้ไม่เคยจำ คนใจร้าย"

"แก้วพูดอะไรน่ะ"

"รอกี่ปีๆก็ไม่มา พอมาก็ลืมกัน"

"หมายความว่าไงแก้ว"

"กรี๊ดดดด"

พรึ่บ!

แก้วสลบไปแล้ว ดีนะผมรับไว้ทัน แก้วพูดอะไรน่ะ ผมไม่เข้าใจ

หรือว่าจะเป็นตอนนั้น แก้วเสียใจขนาดนั้นเลยหรอ แล้วแก้วกำลังจะจำได้แล้วเกลียดผมใช่ไหม

ก็มาอัพกันซักทีนิยายเรื่องนี้ พึ่งคิดเลย ไม่รู้สนุกรึเปล่า

ส่วนอีกเรื่องขอดองไว้ก่อน ใครอ่านแล้วช่วยเม้นๆ