นายเพย์บอยหน้าหวานปะทะสาวสวยสุดเซ็กซี่

จีคลับ

เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วด้านในคลับตอนนี้เวลาตีหนึ่งกว่าบงบอกเวลาที่คลับจะปิดแล้วแต่เธอคนนี้ยังอยู่ที่เดิมหญิงสาวนั่งหม่อลอยอยู่คนเดี๋ยวเพราะเฟย์และเขื่อนกลับไปตั้งนานแร้วแก้วนั่งดื่มมาตลอดวิสกี้แก้วนี้เป็นแก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้

แก้ว:ขออีกแก้วนะค่ะ

บาร์เทคเดอร์: เออ พอได้แร้วนะครับคุณเมามากแร้ว

แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันยังไม่เมา :)

บาร์เทคเดอร์:แต่คุณผุชายท่านนู้นสั่งมาไว้นะครับ

แก้ว:เมื่อหันกลับมาก็เจอโทโมะที่นั่งดูธออยู่

แก้ว:พึมพำกับตัวเอง"ในมื่อนายไม่รักฉันแร้วก็ไม่จำเป็นที่ต้องมาดูแลฉัน"

แก้ว:งั้นบอกเค้าให้ด้วยนะค่ะทีหลังไม่ต้องก็ได้ค่ะพูดจบแร้วก็คว้ากระเป๋าใบโปรดเดินออกจากบาร์ไปยังรถBMWคู่ใจเพื่อกลับบ้าน

ณ บ้านศิริมงคลกุล

ห้องนอนที่ยังมีร่างอันเซ็กซี่นอนอยู่เนื่องจากเมื่อคืนเธอกลับบ้านตีสองกว่าๆจึงนอนยังไม่เต็มทีเท่าไหร่

แก้ว:อ้วกกก ,,,วิ่งไปเข้าห้องน้ำ

แก้ว:อะไรเนี่ยกินไปไม่กี่แก้วเวียนหัวเป็นบ้าเรย กี่โมงแร้วเนี่ยย 7:00 ห๊ะ ตายแร้วไปอาบน้ำดีกว่า

แก้วจึงรีบวิ่งไปยังห้องน้ำผ่ายนไปสามสิบนาทีหญิงสาวก็ยังอาบน้ำไม่สร็จจนกระทั่งแม่บ้านหรือแม่นมของแก้วดินขึ้นมารียกธอถึงได้ลุกออกจากอ่างกุซี่ของเธอ

แม่นม:หนูแก้วลงไปทานข้าวได้แร้วนะค่ะ นมเตรียมกับข้าวไว้แร้วค่ะ

แก้ว:แม่นมค่ะวันนี้แก้วไม่ทานข้าวนะค่ะแก้วปวดหัวนิดหน่อยนะค่ะ

แม่นม:คุณหนูไปบาร์มาอีกแร้วหรอค่ะนมบอกแร้วไงค่ะว่าไม่ให้ดื่มมาก

แก้ว:โอ๋ ๆแก้วขอโทษนะค่ะทีหลังแก้วจะไม่ดื่มมากอีก สัญญาเรยค่ะ นมอย่าอนนะค่ะ

แม่นม:สัญญาแร้วต้องทำให้ได้นะค่ะ

แก้ว:ค๊าาา แก้วขอเวลาแต่งตัวหน่อยนะค่ะ

แม่นม:ค่า แร้วเด่วนมจะเตรียมผลไม้ไว้ให้นะค่ะ

แก้ว:ค๊าา พูดเสร็จแร้วแก้วก็เดิมมายังห้องแต่งตัวทันทีวันนี้เธอใส่ชุดนักศึกษาเต็มเครื่องแบบแต่แอบผิดระบียบนิดหน่อยตรงกระโปรงเพราะเธอใส่กระโปงที่สั้นมากแต่งหน้าอ่อนๆตามสตายการไปเรียนของเธออยู่เป็นประจำ

แก้ว:มาแร้วค๊าา

คุณแม่:เมื่อคืนแกหนีเที่ยวหรอยัยแก้ว

แก้ว:เปล๊าานะค่ะคุณแม่

แม่แก้ว:แร้วทำไมฉันได้ยินเสียงประตูหน้าบ้านเปิด

แก้ว:คุณแม่คงหูฝาดไปมั่งค่ะ หนูไปทานข้าวแร้วนะค่ะ

แม่แก้ว:เดี๋ยว แม่หาว่าที่คู่หมั้นของแกไว้แร้วนะ

แก้ว:ค่ะ คุณแม่จะทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ พูดเสียงประชด

แม่แก้ว:นี่แกประชดฉันหรอ?

แก้ว:หนูไม่ได้ประชดนะค่ะ แล้วไหนว่าที่คู่หมั้นหนูล่ะค่ะ

แม่แก้ว:เอานี้ ว่าแร้วก็ยื่นรูปแผ่นหนึ่งให้แก้วแก้วรับมาแร้วก็มาดู

แก้ว:O.o โททท โมะ

แม่แก้ว:อ้าว รู้จักกันแร้วหรอ?

แก้ว:อ่อ เปล่าค่ะ แม่ค่ะหนูไม่แต่งได้ไหมค่ะ

แม่แก้ว:ไม่ได้แกสัญญากับฉันแร้วว่าแกจะแต่ง้าฉันให้แกออกไปเที่ยว

แก้ว:แต่แม่...

แม่แก้ว:ไม่มีแต่ อืมวันนี้โทโมะจะมารับนะ ทำตัวให้มันดีดีหน่อยแร้วกัน

แก้ว:แม่ว่าไงนะ!!

แม่แก้ว:แกจะตะโกนทำไม บอกว่าโทโมะจะมารับ

แก้ว:แก้วขับรถไปเองได้นะค่ะแม่

แม่แก้ว:ไม่ต้องมาเถียงทำตามที่ฉันบอก

แก้ว:ก็ได้ค่ะ

แม่นม:คุณหนูค่ะคุณโทโมะมารับแร้วค่ะ

แก้ว:แต่แก้วยังไม่ทานอะไรรยนะค่ะ

แม่แก้ว:เด่วให้พี่เค้าพาไปทาน ไปๆไปเรียนได้แร้ว

แก้ว:ค่ะ รับคำอย่างง่ายดายเพราะแม่ของแก้วเป็นมาตั้งนานแร้วชอบบังคับเธอให้ทำนู้นทำนี่ออกงานด้านสังคมบ้างอะไรบ้างวึ่งที่ทำมาหมดทุกอย่านี้เพราะต้องการชื่อเสียงทั้งนั้นบ้างครั้งจนธฮไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกด้วยซ้ำ

โทโมะ:มาแร้วหรอครับว่าที่คู่หมั้นคนสวย

แก้ว:ใครคู่หมั้นนานตอยเสียงเย็นชาใส่

โทโมะ:แหม คุณว่าที่ภรรยาไม่ต้องเย็นชาขนาดนั้นก็ได้คร้าบบ

แก้ว:ฉันเย็นชาเฉพาะกับนายคนเดียวเท่านั้นแหละ:)

โทโมะ:ว้าวว น่าปลื้มนะเนี่ยย คุณคู่หมั้นยังไม่ทานอะไรใช่ไหมครับ

แก้ว:ยัง แร้วก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าคู่หมั้นด้วยนะ ฟังแร้วจะอ้วก

โทโมะ:อ้าว ท้องแร้วหรอเนี่ยยังไม่แต่งรยนะคุณคู่หมั้น

แก้ว:โอ๊ยไอ้บ้าฉันยังไม่ท้อง

โทโมะ:หรอครับ :)

แก้ว:-_-

โทโมะ:ไม่เล่นแร้วครับผม

แร้วต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไม่มีใครคุยกับคายขณะยุบนรถ

แก้วคิด

ทำไม ทำไม ต้องป็นนายด้วยนะโทโมะ ฉันไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ฉันไม่อยากเจอหน้านาย นายกับมาวงเวียนหาฉันนี่มันอะไรกันแต่ต่อให้เราหมั้นกันฉันก็จะไม่มีวันให้ฉันเจ็บปวดอีกรอยที่สองคอยดูนายต้องเจ็บปวดหมือนตอนฉันเป็น

โทโมะคิด

ขอโทษด้วยนะแก้วตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเธอไปแต่มันมีหตุผลจำป็นจิงๆแม้ตอนนี้เธอจะโกรธจะเกลียดฉันก็ตามเธอจะทำให้ฉันเจ็บปวดหมือนเธอตอนนั้นก็ได้ฉันยอมขอแค่ได้อยู่ใกล้กับเธอแค่นี้ก็พอแร้ว

โทโมะ:ถึงแร้วครับว่าที่คู่หมั้น

แก้ว:ฉันไม่ได้หมั้นกับนาย

โทโมะ:เอ๊ะ หรือแต่งงานกันเรยดีไหม

แก้ว:อย่ามามั่วพูดจบแร้วก็เดินเข้าไปในร้านอาหารด้านที่แก้วกับโทโมะชอบมากินตอนคบกันมื่อสองปีที่แร้วแก้วเดินเข้ามาก็ทำให้คิดถึงเรื่องเก่า ๆ ที่เะอไม่เคยลืมแม้แต่วินาทีเดียว

แก้ว:ไปมหาลัยกันหอะฉันไม่หิวแร้ว

โทโมะ:ทำไม กกินที่นี้ออกจะดี ร้านก็ตกแต่งน่ารักดี

แก้ว:นายอยากกินใช่มะ อยากกินก็เชิญทานคนดี่ยวว่าแร้วก็เดินออกไปแต่โดนโทโมะจับแขนไว้

โทโมะ:เหอะน่า กินที่นี้แหละ ที่เค้าเลือกร้านนี้เพราะอยากรื้อฟืนความเก่าตอนที่ยังมีกันและกันอยู่

แก้ว:นายก็กินไปซิฉันจะไปกินที่ ม ไปล่ะ ว่าจบก็สลัดแขนโทโมะให้หลุดออกแร้วเดินออกไป

แก้ว:คิด

ทำไมนายต้องทำเหมือนนายจำทุกสิ่งทุกอย่างได้ด้วย ทำไม ทำไมไม่ลืมมันไปให้หมดเรยล้ะโทโมะ

โทโมะ:คิด

เห้อ ยังดื้อหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเรยนะแก้ว แต่ไม่เป็นไรฉันจะตามง้อเธอให้ถึงที่สุด :)

ไรเตอร์มาอัพแร้วนะจ๊ะ พุ่งนี่น่าจะได้มาอัพนะแต่ พฤ-ศ ไรเตอร์ติดงานกีฬาสีที่ รร ค่าาไม่ได้มาอัพเน้ขอบคุงทุกกำลังใจนะค่ะ ทุกคอมเม้นที่เม้นเพื่อให้กำลังใจ ค่าา