นายแวมไพร์กับยัยสายสืบ

เมื่อแก้วกลับมาบ้านทุกคนก้ออยู่พร้อมหน้าพร้อมตา 

แก้ว//ทุกคนมองหน้าแก้วทำไมคะ

โทโมะ//เธอไปไหนมา

แก้ว//ไป ไป....เออ ไป บ้านเพื่อนมา

โทโมะ//ขึ้นมาคุยกับชั้นข้างบ่นหน่อย

ด้านในห้อง ของโทโมะ

โทโมะ//เธอไปไหนมา

แก้ว//ไปบ้านเพื่อน

โทโมะ//เพื่อนหญิง เพื่อนชาย

แก้ว//หญิงสิ

โทโมะ//เธอมีเพื่อนผู้หญิงแค่สองคนนั้นไม่ใช่หรอ

แก้ว//ก้อ ก้อ.......

โทโมะ//ไปบ้านไอ้หมาป่ามารึป่าว

แก้ว//ป๊าว ป๊าว

โทโมะ//แค่นี้เธอก้อโกหกชั้นไม่เนียนและ

แก้ว//ก้อ ก้อ

โทโมะ//แล้วไหนบอกว่าเธอไปร้านฟาง เพื่อนเธอไง

แก้ว//ก้อชั้นอ่ะ ไปเพราะว่า......

โทโมะ//เะอโกหกชั้น ทำไมเธอทำแบบนี้

แก้ว//ก้อนาย...

โทโมะ//เธอ มัน คนที่ขี้โกหก เด็กเลี้ยงแกะ ชั้นอุตส่าห์ไว้ใจเธอ ป่านนี้เธอบอกความลับคนโน่นคนนี้แล้วสิ ทั้งความลับของชั้นแกก้อไปบอกไอ้หมาป่านั่นน่ะสิ เลี้ยงไม่เชื่อง มีเอื้องไว้คาย!!!!!!!!!!!!!

แก้ว//นาย! ฟังชั้นก่อนนะ นายเข้าใจผิดแล้ว

โทโมะ//ไม่!!! ชั้นไม่อยากฟังคนทรยศ

แก้ว//ไอ้บ้า!!!! นายไม่เคยฟังชั้นเลย!!! ชั้นทำอะไรให้นายห๊ะ นายไม่ต้องมาห่วงชั้นหรอก แค่ชั้นรอดมาแค่นี้ก้อไม่เปนไรแล้วนี่ แต่นายมาด่าชั้นปาวๆ นายไม่เคยรู้อะไรจิงๆเลย เเล้วแต่นายนะ นายจะเชื่อยังไงก้อช่างนาย

แก้วเดินออกไปเปิดประตู และก้อมีคนล้มมาอีก4คน

ฟาง/เฟย์/ป๊อป/เขื่อน//โอ๊ย!!!!!!!

ป๊อปปี้//ไอ้เขื่อนๆๆๆ ทับขาโว้ย ไอ้เขื่อน

เขื่อน//โทดๆ

ฟาง//นายป๊อป ศอกโดนหัวชั้นนะ