คุณแม่มือใหม่ หัวใจสีชมพูTK

“สวัสดีค่ะทุกคน” แก้วทักทายพี่สต๊าฟก่อนจะหันไปหาโทโมะที่วางกล่องเค้กที่ได้จากแฟนคลับลงบนโต๊ะ

“แก้วอยากกินเค้กอะไรมั้ย”

“เค้กสตรอเบอร์รี่” โทโมะหาอยู่สักพักหนึ่งก็เดินเข้ามาหาแก้ว

“อ่ะ นั่งกินไปก่อน เดี่ยวโทโมะมา”

“อืม แก้วรู้แล้วน่า” ร่างบางพูดกับร่างสูงก่อนจะตักเค้กเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ตั้งแต่ที่แฟนคลับเค้ารู้ว่า

แก้วท้องพวกเค้ายิ่งเอาใจใส่ร่างบางดีกว่าเดิมอีก เมื่อรู้ว่าร่างบางแพ้ท้องก็หาของบำรุงมาให้ เมื่อรู้ว่าร่าง

บางอยากกินเค้กก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ มีเค้กมาให้ทุกครั้งที่เจอกันเลย

“อ้า อิ่มจัง” ร่างบางเอามือลูบท้องเบาๆ

“ตัวเล็กอิ่มยังค่ะ ม๊าไม่รู่เลยว่าจะกินขนาดไหนให้พอกับหนูสองคนน่ะ” ร่างบางพูดกับเจ้าตัวน้อยที่อยู่ใน

ท้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้มทำเอาเหล่าสต๊าฟที่เห็นเผลอยิ้มตามไปด้วย

“เป็นอะไรนั่งยิ้มอยู่คนเดียว” ร่างสูงกระเซ้าร่างบาง

“แก้วยิ้มกับลูกต่างหาก”

“ครับๆ เดี๋ยวโทโมะต้องไปขึ้นเวทีแล้วนะ นั่งรออยู่เฉยๆล่ะ”

“นี่โทโมะเห็นแก้วเป็นแด็กกี่ขวบฮะ” ร่างบางแทบจะไปตะกรุยหน้าร่างสูงที่ยืนอมยิ้มน่าเตะอยู่ตรงหน้า

“55 ไม่เล่นแล้ว เดี๋ยวป๊าไปทำงานก่อนนะ” ร่างสูงก้มลงจูบที่ท้องของร่างบาง ซึ่งมันทำให้ร่างบางตกใจ

เนื่องจากเขาพึ่งทำเป็นครั้งแรกแถมยังมีคนมองอยู่ด้วย

“ไปและเดี๋ยวเลิกงานพวกนั้นชวนไปกินฟูจิกัน”

“อืม” ร่างบางมองไปด้านหน้าเวทีที่ตอนนี้เฟย์กับฟางกำลังร้องเพลงอยู่คิดถึงจังความรู้สึกที่ได้ยืนอยู่บน

เวทีนั่น

เสียงอาเจียนของร่างบางที่ดังมาจากในห้องน้ำทำให้ร่างสูงรีบลุกขึ้นไปดู

“แก้วไหวมั้ย”พยุงร่างบางมานั่งที่เตียง

“ทำไมอยู่ดีๆถึงแพ้อีกล่ะ หายไปสักพักแล้วนี่”

“แก้วก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เวียนหัวมากเลยอ่ะโทโมะ” ร่างบางเอามือจับศรีษะ

“งั้นนอนต่อก่อนนะ ไม่ต้องลุกขึ้นมาหรอก”

“แต่ว่าวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่จะไปญี่ปุ่นแล้วนะ แก้วจะไม่ลงไปได้ไง” ร่างบางยังฝืนจะลุกขึ้นไปแต่งตัว

“เดี๋ยวโทโมะจัดการเองแก้ว ไม่ต้องห่วงนะ”

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่แล้วนอนไปเลย ลูกง่วงจะแย่แล้ว” สุดท้ายร่างบางก็ทิ้งตัวลงนอน ร่างสูงที่หลังจากห่มผ้าให้ร่าง

บางเสร็จ ตนเองก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวลงมาหาผู้เป็นพ่อแม่และพี่ชายด้านล่าง

“โทโมะแล้วน้องล่ะลูก”

“แก้วแพ้ท้องน่ะครับ ผมเลยให้นอนพักอยู่ข้างบน”

“นี่ก็จะสี่เดือนอยู่แล้ว ยังแพ้ท้องอยู่อีกหรอลูก”

“หายไปช่วงหนึ่งนะครับ แล้วนี่ก็กลับมาแพ้ใหม่”

“งั้นแกก็ดูแลน้องแก้วดีๆล่ะกัน”พี่เคนจิพูดพร้อมตบไหล่น้องชาย

“เมียผมดูและดีอยู่แล้วแหละ”

“ฝากบอกน้องด้วยนะลูกว่าพ่อกับแม่ของหนูแก้วเค้าก็ไป”

“ครับ  เดินทางดีๆนะครับ พ่อ แม่ พี่ด้วย”

ร่างสูงเดินมาส่งทั้งสามคนที่หน้าบ้านเมื่อรถเคลื่อนที่ออกไปแล้วจึงเดินกลับขึ้นมาดูร่างบางที่นอนอยู่ด้าน

บน เมื่อเห็นร่างบางหลับอยู่ก็ไม่อยากจะปลุก นั่งลงข้างเตียงมองดูร่างบางที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง

มือหนาเลื่อนไปวางบนท้องของร่างบางทีเริ่มนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะนึกในใจ ‘คงต้องซื้อชุด

คลุมท้องให้ใส่ซะแล้วล่ะ’

สวัสดียามบ่ายจ้า  ไรเตอร์ มาอัพให้แล้วน้า เห้นคอมเม้นแล้วชื่นใจสุดๆ^O^

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะค่ะ  ข่าวของเคโอติกทำเอาไรเตอร์ตาบวม T^T (เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริง)

ไรเตอร์เลยอยากแนะนำว่าใครเศร้าให้เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ แล้วคุณจะยิ้มออกทันที(โปรโมต<<< นิดนึง) 5555 โอเคไรเตอร์เวิ่นเกินไปและ  แล้วคุยกันใหม่ในตอนหน้านะจ๊ะ

ปล. ที่ไรเตอร์ถามไปว่าทำไมยอดคนอ่านมันไม่ขึ้นเเป็นเพราะอะไรใครรู้บ้างT T