Who's boyfriend ใครคือพระเอกของฉัน

               หอหญิง เวลา 23.23 น.

     ตอนนี้ฉันบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง ขณะที่ฉันกำลังล้มตัวนอนอยู่นั้น..

"แก้ว... ฟางว่าชมรมตามล่าผีอะไรนั่นอ่ะ อย่าตั้งเลยนะแก้วนะ" ฟางรีบพูดบอกฉันหลังจากที่ฉันเห็นเธออ้ำอึ้งมานาน เรื่องนี้สินะที่อยากพูด

"ใช่ๆ แก้วอย่าตั้งเลยนะชมรมนั้นอ่ะ" เฟย์รีบสนับสนุนฟางต่ออย่างรู้คิว

"อย่าบอกนะว่าเฟย์ฟางกลัวอ่ะ 55 มันก็แค่เรื่องเล่าไม่ใช่หรอ มันก็มีทุกโรงเรียนแหละน่า" ฉันพูดติดตลก อะไรกันพวกนี้ เรื่องแบบนี้มีอยู่ทุกโรงเรียนนั่นแหละ

"สำหรับโรงเรียนอื่นอาจจะเป็นแค่เรื่องเล่านะแก้ว แต่ว่า..." ฟางพูดเสียงแผ่วเบาสายตาเหลือบมองรอบกาย ก่อนจะเงียบเสียงลงและหันมาทำตาหมาหงอใส่ฉัน

"ฟางจะบอกเราว่าโรงเรียนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องเล่าแต่เป็นเรื่องจริงสินะ" ฉันสรุปจากสายตาและท่าทางของฟางที่รีบพยักหน้าให้กับคำสรุปของฉัน "แล้วทำไมเธอต้องเงียบด้วยเนี่ย บอกว่าเป็นเรื่องจริงก็จบไม่เห็นต้อง.." ฉันหยุดพูดพลางส่งสายตาหงุดหงิดใส่ท่าทางเหลือบซ้ายแลขวาอย่างรำคาญของฟางก่อนที่จะพูดต่อให้จบประโยค "พอแล้ว ฟางจะมองไปมามองทำไม"

"แก้วไม่เข้าใจหรอก" เฟย์พูดก่อนที่ฉันจะวีนใส่ฟางที่ยังคงมองไปมองมาไม่เลิก

"ถ้าอย่างนั้นทำไมล่ะ" ฉันหันไปตั้งคำถามกับเฟย์ "ทำไมถึงไม่อยากให้ตั้งชมรม"

เฟย์นั่งตัวตรงก็ที่จะตอบฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "เพราะว่า... เคยมีพวกที่ไปลองของแล้วเจอดีนะสิ" ฉันพูดค้านคำพูดของเฟย์

"แต่ว่าพวกเราไม่ได้ไปลองของสักหน่อย" ฉันว่าพลางถอนหายใจก่อนที่จะพูดใหม่อีกรอบ "พวกเราแค่วิจัย.. และพวกเราไม่ได้ไปลบลู่สักหน่อย แค่หาความเรื่องจริงจากเรื่องราวข่าวลือต่างหาก"

"แต่แก้ว.." ฟางเอ่ยกับฉันก่อนที่จะสบตากับฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มไม่ให้สั่น "อย่างที่ฟางกับเฟย์บอกไปว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องเล่าหรือข่าวลือ.. มันคือความจริงและเกิดขึ้นจริง"

ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูด "ถ้างั้น.. ไหนลองเล่ามาให้ฟังหน่อยสิ"

เฟย์กับฟางหันมาสบตากับเหมือนกำลังปรึกษาว่าใครจะเป็นเล่า สุดท้ายเฟย์ก็เป็นฝ่ายเล่าเพราะว่าฟางทำหน้าตาน่าสงสารแถมยังมีน้ำตาคลอเบ้าอยู่อีก

"โรงเรียนเซนต์แซนวิเทอร์รี่แห่งนี้นะ.. มีเรื่องเล่ามากมายหนึ่งในนั้นคือเรื่องอาคารเก่าหลังโรงเรียน.." เฟย์เงียบไปสักพักเพราะต้องเรียบเรียงเรื่องที่จะเล่าก่อนที่จะเอ่ยขึ้นมาใหม่อีกรอบ "ด้านหลังโรงเรียนที่มีป่าขึ้นอยู่นะ เขาว่ากันว่าด้านหลังของป่ามีอาคารหลังเก่าอยู่ เชื่อกันว่าเป็นอาคารที่สร้างขึ้นพร้อมกันโรงเรียนแห่งนี้แต่บางคนก็บอกว่าอาคารหลังนั้นถูกสร้างขึ้นมาก่อนที่มีการสร้างโรงเรียนขึ้น วันหนึ่งมีเด็กเรียนชายหญิงกลุ่มหนึ่งที่ชอบลองของแล้วได้ยินว่ามีอาคารหลังนั้นอยู่จึงนัดกันจะเข้าไปดูในตอนกลางคืนหลังจากที่หอพักปิดแล้ว และเมื่อถึงเวลานัดพวกเขาก็พากันเข้าไปในป่าจนถึงอาคารหลังนั้น พวกเขาแยกกันเป็นคู่แล้วพากันเข้าไปสำรวจในอาคาร แต่ก่อนที่จะเข้าไปพวกเขานัดกันว่าถ้าเจออะไรให้ร้องดังๆ ถ้าหากไม่เจอให้กลับมาที่หน้าอาคารแทน เมื่อตกลงกันเสร็จพวกเขาก็พากันเข้าไปเป็นคู่ จนเวลาผ่านไปแต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงเดินกลับมารอที่หน้าอาคารตามที่ตกลงกันไว้และเมื่อมากันครบ.."

ในขณะที่ฉันกำลังฟังเรื่องเล่าอย่างใจจดใจจ่อเป็นอันต้องจบลง เสียงของเฟย์ที่กำลังเล่าถึงตอนสำคัญนั้นต้องเงียบลงเมื่อมีเสียงอื่นดังแทรกขึ้นมา

     กึก.. กึก.. กึก ก๊อก.. ก๊อก.. ก๊อก

เฟย์กับฟางหันหน้าไปมองประตูแล้วหันมามองหน้ากัน และขยับมานั่งใกล้ฉันจนเกือบจะทับ แต่ก็นะขนาดฉันยังตัวแข็งทื่อเลย เป็นใครใครก็คิดจะไม่ให้คิด.. ได้ไงล่ะก็ตอนนี้มันเที่ยงคืนแล้วนะ จะมีใครมาล่ะ ที่สำคัญหอหญิงปิดหอตอน 4 ทุ่มนะ แล้วใครจะมาล่ะหรือเพื่อนข้างห้องแต่มันก็น่าจะนอนกันหมดแล้วนะ.. แถมยังมาดังเอาตอนที่เฟย์กำลังเล่าตอนสำคัญเสียด้วยสิ

"ฟางว่าเรานอนกันเถอะ" ฟางกระซิบบอกและไม่ต้องตอบกันทุกคนก็รู้หน้าที่กันคือรีบนอนเลยทันที เตียงที่นอนนั้นเป็นเตยงขนาดคิงไซต์ที่คนตัวเล็กสามคนนอนกันได้สบาย

     ฉันรู้สึกเซ็งนิดๆที่ยังฟังเรื่องเล่าไม่จบ แต่หากก็มีเรื่องที่น่าสงสัยอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่รู้สึกเหมือนว่า... จะได้ยินเสียงมาจากหน้าต่าง

               หอชายเวลา 23.00 น.

"ไอ้เบ แกจะอยู่ชมรมเดียวกับยัยทอมนั้นหรอว่ะ" โทโมะเอ่ยปากถามจองเบเพื่อนจอมขรึมที่ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ หากแต่เวลาอยู่กับยัยทอมมักจะแสดงอารมณ์ทางใบหน้าเสมอ

"ก็คงงั้น ยังไงมันก็ดีกว่าอยู่ชมรมร้องเพลงของแก" จองเบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"แล้วแกอ่ะไอ้ป็อป" โทโมะหันไปหาเพื่อนในกลุ่มอีกคน

"ก็คงอยู่แหละ" ป็อปปี้ตอบกลับง่ายๆทั้งที่ไม่ได้หันหน้าไปมองคนถามเลยสักนิดเดียว

"แล้วมึงอ่ะไอ้เขื่อน ไอ้เคน" ว่าพลางหันไปหาพวกเพื่อนที่เหลือ

"อยู่แหละ น่าหนุกดีว่ะ" เขื่อนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง พลางยิ้มระรื่นอย่างที่เจ้าตัวชอบทำ

"ตามไอ้เขื่อนแหละ" เคนตะตอบกลับด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ พร้อมกับนั่งเล่นเกมในมือ

"พวกแกเป็นเพื่อนกันจริงป่ะว่ะ ตามหญิงตลอด แล้วไม่กลัวผีกันหรือไง" โทโมะถามด้วยน้ำเสียงฉุนๆ เพราะเพื่อนเขาทุกคนเลือกที่จะไปอยู่ชมรมใหม่ที่ยัยทอมกำลังจะตั้ง

พวกชายหนุ่มที่ถูกถามหันมาสบตากันก่อนที่จะหันไปตะโกนตอบโทโมะที่ยืนเด่นสง่าอยุ่คนเดียว "กลัว!!!!" แม่งเอ้ย! กลัวแล้วจะไปอยู่ทำไมว่ะ เจอดีแล้วจะรู้สึกไอ้พวกบ้า!