Who's boyfriend ใครคือพระเอกของฉัน

               ห้อง 4/2

"แก้วจะนั่งตรงไหน" เบบี้ของฉันถามขึ้น ( เบบี้ของแก้วก็คือไอ้เบของพวกนั้นนั่นแหละหรือจองเบนั่นเอง )

"ถามได้ ก็ต้องนั่งข้างเบบี้อยู่แล้วสิ" ฉันพูดพร้อมกับเอามือยี้ผมเบบี้

"แต่ไอ้โมะมันนั่งข้างเรา" เบบี้พูดขึ้น ทำไมต้องไปนั่งข้างไอ่หน้าหวานนั่นด้วย!!

"ไอ้หน้าหวานนั่นอ่ะนะ เบบี้ก็ให้มันไปนั่งที่อื่นดิ เค้าอยาก.." ก่อนที่ฉันจะพูดจบไอ่หน้าหวานก็พูดแย้งขึ้น

"ไม่ให้เว้ย ที่ใครที่มันดิว่ะ" ไอ้หน้าหวานตะโกนพูดแทรกก่อนที่ฉันจะพูดจบ

"อะไรกันแค่นี้ เสียสละให้ผู้หญิงไม่ได้หรอ ห๊ะ!!" ไอ่นี่!!

"ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆ ก็พอจะยอมให้ว่ะ แต่มันไม่ใช่" หลังพูดจบมันก็หัวเราะ หนอยไอ้ปากหมาเอ้ย!!

"แค่นี้เสียสละให้ไม่ได้ใช่ป่ะ"

"เออ" มันพูดพร้อมกับเดินไปนั่งที่ข้างเบบี้ แค้นใจนัก! ใจเย็นๆแก้ว ใจเย็นๆ

"ไอ้หมา เอ้ย! ไอ้หน้าอ่อนนั่งตรงไหนอ่ะ" ฉันหันไปถามไอ้หน้าอ่อนที่มากับไอ้หน้าหวาน

"เราหรอ" มันชี้ตัวเอง "เรานั่งข้างหลังไอ้เบมันนะ"

"งั้นเรานั่งด้วย ปะไปนั่งที่กัน" ฉันควงแขนไอ้หน้าอ่อนไปนั่งที่ "ว่าแต่นายชื่ออะไร"

"เราชื่อป๊อปปี้ แล้วเธอล่ะ"

"เราชื่อแก้ว ยินดีที่ได้รู้จักนะป๊อป" ฉันยิ้มหวานและยื่นมือไป

"ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันแก้ว" ไอ่หน้าอ่อนยิ้มตอบและยื่นมือตัวเองมาจับมือฉัน

"นี่แล้ว..."

"นักเรียนนั่งที่ได้แล้วค่ะ เข้าคาบเรียนแล้ว" ครูจะรีบมาสอนทำไม หนูยังไม่อยากเรียน T^T

"เมื่อกี้จะพูดอะไรหรอ" ผมกระซิบข้างหูแก้ว

"อ่อ คือว่างี้.. เอ่อ.."

"อะไรหรอ"

"แหะๆ เราลืมอ่ะ" ฉันหัวเราะแห้งและเอามือเกาหัว

"ลืมได้ไงผ่านไปไม่ถึง 5 นาที"

"ก็นะ" แหะๆ ช่วยไม่ได้นี่น่า ก็คนมันลืมจริงๆ -0-

"Time up!!!! หมดเวลาเรียนนน ยะฮู้~~~" ฉันตะโกนขึ้นหลังจากหมดคาบเรียน แน่นอนว่าฉันตะโกนนอกจากที่ครูออกนอกห้องแล้ว ฉันไม่ใจกล้าพอที่จะตะโกนต่อหน้าครูหรอกนะ เอิ๊กก~

"เปรตที่ไหนร้องขอส่วนบุญว่ะ" ไอ่หน้าหวานพูดหลังจากที่ฉันตะโกนด้วยความดีใจ

"เสียงหมาตัวไหนมันเห่ากันนะ" ฉันพูดขึ้นลอยๆ แล้วก็หันไปพูด "เบบี้ ป๊อปไปกินข้าวกัน" และรีบวิ่งไปหน้าห้อง

"แก้วอย่ารีบวิ่งเดี๋ยวก็ล้มหร..." ยังไม่ทันที่เบบี้จะพูดจบ แก้วก็ล้มซะแล้ว --*

"เบ๊อะจริงๆเลยยัยทอม 55 ไอ้เคน ไอ้เขื่อน ไปกินข้าวกัน" แล้วโทโมะก็เดินไปโรงอาหารพร้อมกับเคนตะและเขื่อน

               ด้านแก้วที่ล้มอยู่หน้าห้อง

"เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ" ใครพูดกันนะเสียงหวานจัง "บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าค่ะ" ช่วยพยุงฉันลุกขึ้นด้วยอ่ะใจดีจัง

"ไม่เป็นอะไรค่ะ" พอฉันลุกขึ้นมาเห็นหน้าแล้วน่ารักสมกับน้ำเสียงเลยจริงๆ "ขอบใจที่ช่วยนะ"

"ขอบใจนะเฟย์ฟาง" เบบี้เดินมาขอบใจกับสองสาวที่มาช่วยฉัน

"ไม่เป็นไรเบ" ผู้หญิงที่ตัวเล็กกว่าพูดตอบเบบี้ "เธอชื่อแก้วหรอ" ผู้หญิงอีกคนที่ดูสูงกว่าถามฉัน

"ใช่" ฉันตอบก่อนที่จะถามกลับไปพร้อมชี้คนที่เตี้ยกว่าไปคนที่สูงกว่า "เฟย์ ฟาง หรอ??"

"ไม่ใช่จ้ะ ฉันฟาง" คนที่เตี้ยกว่าเอ่อยตอบแล้วชี้ไปที่เพื่อนสาวที่สูงกว่าข้างๆ "ส่วนนี่เฟย์"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะแก้ว" เฟย์พูด "เรามาเป็นเพื่อนกันนะ" ฟางพูด

"แน่นอน ได้เป็นเพื่อนกับสาวสวยของโรงเรียนเราต้องโชคดีมากแน่ๆ" ฉันพูดและก็เข้าไปกอดสองสาว

"บ้า แก้วก็พูดเกินไป" เฟย์พูดแย้งฉัน ส่วนฟางรายนั้นหน้าแดงไปกลับคำยอของฉันเรียบร้อยแล้ว

"ไม่หรอก เราพูดจริงจากใจ" ฉันรู้สึกว่าเหมือนฉันลืมสิ่งสำคัญไปอย่างนึง..

"ตายแล้ว!!!" ฉันตะโกนขึ้นมาอย่างดังหลังจากที่นึกได้ว่าลืมอะไร

การที่จู่ๆฉันก็ตะโกนขึ้นมานั้น ทำให้เพื่อนๆรอบข้างสะดุ้งตกใจกันหมด

"อะไรตายแก้ว" เบบี้ถามขึ้นหลังจากที่หายตกใจเป็นคนแรก

"ก็มันพักแล้วนี่น่า เบบี้รีบไปกินข้าวกันเหอะเค้าหิวแล้ว" ฉันพูดเสียงเบาเล็กน้อยเพราะเพิ่งรู้สึกตัวว่าทำให้คนอื่นตกใจกัน "เฟย์ฟางไปกินข้าวด้วยกันไหม??" ว่าแล้วฉันก็หันไปถามสองสาวเพื่อนใหม่ที่เพิ่งได้มาเมื่อกี้ สดๆ ร้อนๆ (พูดเหมือนคนเขาเป็นสิ่งของเลยเนอะ)

"แน่นอนไปอยู่แล้ว" ฟางพูดตอบฉัน ส่วนเฟย์ก็ขอตัวไปเก็บของก่อนแล้วจะตามไป

"เสร็จแล้วตามมาเร็วๆนะ" ฉันตะโกนบอกเฟย์ก่อนที่จะพา(ลาก)เบบี้ไปโรงอาหาร

"แก้วลืมป๊อปแล้วหรอ" ไอ้หน้าอ่อนพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน

"เอ่อ.. อ้อ... ระ เราไม่ลืมหรอก เรารู้ไงว่าป๊อปตามเรามา" ตายล่ะฉันลืมไปได้ไง T^T