My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน

"หวัดดียัยทอม"โทโมะทักแก้วก่อน

"ว่าไงล่ะไอ้หน้าตุ๊ดจอมเพลยบอย" แก้วตอบ

"นี่!! เธอบังอาจมาว่าฉันเป็นตุ๊ดรึไง"โทโมะอารมณืขึ้นเนียงจากถูกด่าว่าเป็น'ตุ๊ด'

"แล้วใครใช้ให้น่าเรียกฉันว่าทอมล่ะ นายก็ไม่แตกต่างจากต้นตระกูลนายเท่าไรหรอกน่ะ ว่าแต่คนอื่นไม่ย้อนกลับไปดูตัวเองซะบ้าง"แก้วลุดปากพูดคำที่ไม่สมควรพูดออกไปและสิ่งนั้นทำให้โทโมะโมโหไม่ใช่น้อยที่มาด่าต้นตระกูลของเค้า

"นั้นมันเรียกว่าปากรึไง เธอก็เหมือนต้นตระกูลขอเธอเหมือนกันนั้นแหละไม่ชอบยอมรับความเป็นจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ว่าตัวเองถูกตลอดไม่เคยผิด"โทโมะตอบกลับไป

"แต่ยังไงก็ดีกว่านายล่ะกัน ชอบคิดว่าเงินซื้อได้ทุกสิ่งแต่ที่จริงมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย"

"ยังไงฉันก็ไม่ได้เป็นคนเอาแต่ใจดื้อรั้นไม่ฟังเหตุผลของคนอื่น อยากได้อะไรต้องได้เราก็ไม่แต่ต่างกันน่ะไอ้ตรงที่คิดว่าเงินซื้อได้ทุกสิ่ง เธอนี้ไม่เคยหันกลับไปดูตัวเองเลยน่ะว่าเธอมันเป็นคนดีหรือคนเลวกันแน่"

"นี่นายด่าฉันรึไง"

"รึว่าไม่ใช่ล่ะ จะให้ฉันด่า เฟย์ฟาง ฟรือหวาย พิมหรือจินนี่กับมีนดีล่ะ พวกเค้าไม่ผิดนิ ไม่เหมือนเธอ"

"จะมากไปแล้วนะไอ้ตุ๊ด"แก้วโมโหจัด และสิ่งที่เฟย์ฟางหวายพิมจินนี่มีนทำได้ ณ ตอนนี้คือออกห่างจากแก้วไปนิดหนึ่งเพราะเวลาแก้วโกรธมันเหมือนนรกท่กำลังจะระเบิดไม่มีใครห้ามได้

"เธอจะทำยังไงหรอ ยัยทอม" โทโมะก็ยังแลบลิ้นกวนประสาทแก้ว แต่พอป็อปปี้ เขื่อน จงเบ และเคนตะเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีเลยไปหลบกับพวกเฟย์ฟาง

"ฟางถ้าแก้วโกรธจะเป็นยังไงเนี่ย"ป็อปปี้เห็นฟางบอกให้คนอื่นมาหลบจึงถาม

"ก็เหมือนนรกจะแตกนั้นแหละ"พอฟางพูดจบแค่นั้นแหละทำให้ป็อปปี้ตกใจเป็นอย่างมาก

"แล้วอย่างนี้ไอ้โมะจะเป็นอะไรไหม ฟาง"จงเบถามขึ้นเพราะกลัวเอาเพื่อนจะเป็นอะไรไป

"ก็ไม่แน่ใจแต่อาจจะมีรอยชำบนหน้ากลับมาหาพวกนายก็ได้" จินนี่เสริม

"เห้ย แก้ว!!!!" สิ่งที่ทุกคนเห็นอยู่ ณ ตอนนี้คือ แก้วต่อยโทโมะลงไปนอนกับพื่นจากนั้นโทโมะก็ลุกขึ้นมาผลักแก้วไปกองกับพื้นทันทีอย่างแก้วไม่ได้ตั้งตัว พอแก้วลุกขึ้นมาก็ต่อยโทโมะไม่ยั้งจากนั้นก็คือ แก้วหยิบ 'ปืน' พกของตัวเองขึ้นมา

"แก้วอย่าน่ะ" หวายวิ่งออกมาแล้วไปแย่งปืนมาจากแก้ว

"หวายเธอทำอะไร"แก้วถามหวายอย่างโมโหหนัก

"ก็เธอลองคิดดูสิ ถ้าเธอฆ่าโทโมะทิ้งอะไรจะดีขึ้น มีแต่เธอน่ะสิที่จะแย่ลง เธอก็จะถูกมหาลัยไล่ออก  พ่อแม่เธอก็อาจจะด่าที่แกฆ่าคนถึงแม้ว่าจะเป็นศัตรูกับเค้าก็ตาม"

"เห็นไหมว่าจะมีแต่อะไรแย่ๆเข้าตัวของเธอเอง เพราะฉะนั้นอย่าทำอะไรโดยไม่คิดนะแก้ว" พิมวิ่งออกมาแล้วมาเสริม

"พวกเธอหลบไป!!"แก้วผลักหวายและพิมลงไปนอนกับพื้นสิ่งและกระสุนก็เข้าไปที่แขนของแก้ว

"แก้ว!!!!!!"เสียงเพื่อนทุกคนเรียกแก้ว

"ไอ้โมะแกทำอย่างนี้แล้วเค้าจะเข้าไปสอบได้หรอว่ะ" เคนตะที่เห็นเหตุการณ์ก่อนเขื่อนป็อปปี้และจงเบ ถามโทโมะ

"ก็ยัยนั้นมันดูถูกฉันมากเกินไปฉันยอมไม่ได้" โทโมะตอบ

"ไอ้โมะ!!" ป็อปปี้ จงเบ เขื่อน และเคนตะตะโกนชื่อโทโมะ

"ไปสอบกันได้แล้วไป เดี๋ยวสาย" จากนั้นหนุ่มทั้ง 5 คนก็เดินไปยังตึกสอบ

"ยัยแก้วไปโรงพยาบาลเถอะเลือดไหลไม่หยุดเลย"ฟางพูด

"ไม่ต้องถามยัยแก้วหรอกไปกันเลยดีกว่า"เฟย์พูดเสร็จก็พยุงแก้วที่เลือดเต็มแขนไปหมดขึ้นรถ

"จินนี่ พิม มีนรออยู่ที่นี้น่ะแปปเดียวเดี๋ยวมา"หวายทิ้งท้ายไว้ก่อนขับรถออกไป

"ฉันเป็นห่วงแก้วจังเลยพิม มีน"จินนี่พูด

"ฉัน 2 คนก็เป็นห่วงพอๆกับเธอนั้นแหละทำไมโทโมะต้องทำขนาดนี้ด้วย"มันพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสุดๆ

"ยัยแก้วกลับมาฉันจะต้องถามแล้วว่าพูดอะไรไปสะกิดความโกรธของโทโมะ"พิมพูดทำให้ทุกคนคิดว่าคำพูดนั้นคืออะไร  พอแก้วทำแผลเสร็จก็กลับมาสอบยังดีที่มาสอบทันไม่งั้นถูดหักคะแนนแน่ๆ

ณ บ้านของ 7 สาว

"แก้ว" หวายเรียกแก้ว

"อะไรหรอ"แก้วถาม

"แกไปพูดอะไรไม่เข้าหูโทโมะ ทำไมเค้าถึงเอาปืนมายิงแกแบบนี้"จินนี่ถามแก้ว

"ฉันก็แค่พูดอะไรไปนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง"แก้วตอบ

"แก้วตอบมาดีๆ"ทุกคนพูดทำให้แก้วต้องจำใจพูดประโยคนั้นที่ด่าโทโมะเอาไว้ออกมา

"ฉันก็แค่พุดไปว่า ' ไอ้คนเพลยบอยตัวพ่ออย่างนายไม่รู้จักความรักหรอกน่ะ แค่มีทวดนายตายไปแค่คนเดียวนายก็ไม่เจ็บไม่เสียใจสู้การที่ตระกูลนายทำร้ายตระกูลฉันหรอกน่ะทวดนายก็สมควรแล้วแหละ เป็นเพื่อนกับทวดฉันดีๆไม่ชอบ ชอบเป็นศัตรูอยากหักหลังเอง และนายก็หน้าจะตายตามมวดนายไปน่ะ' จากนั้นฉันก็เอาปืนออกมาแล้วเธอ 2 คนก็มาห้ามไว้ก็ไงยัยหวาย ยัยพิม"

"ก็สมควรถูกยิงแล้วล่ะพูดแทงใจเค้าขนาดนั้น"เฟย์พูด

"นี้ยัยฟย์ระวังปากเอาไว้เดี๋ยวพี่จะฟ้องแม่ดีไหมเนี่ย"ฟางตีแขนน้อง

"พี่ฟางน่ะ"เฟย์บ่น

"ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะ"แล้วแก้วก็เดินขึ้นไปบนห้อง

"ฉันสงสารแก้วจริงๆ เลยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แทนที่จะเป็นเพื่อนกับโทโมะดีๆก็ต้องถูกบังคับให้เป็นศัตรู" จินนี่พูด

"เฮ้อ!!"สาวๆทั้ง 6 ถอดหายใจพร้อมกัน และใครจะไปรู้ว่าแก้วไม่ได้อยู่ในห้อง แต่เธอได้ยินคำพูดที่ออกมาจากบอกจินนี่เรียบร้อยแล้ว

"ฉันขอโทษจริงๆน่ะ ที่ทำให้พวกเธอเดือดร้อนไปด้วยแต่ที่ฉันต้องทำเพราะถูกป๊ากับม๊าบังคับนั้นแหละ" แก้วพูดเบาๆเพราะกลัวว่าเพื่อนจะได้ยิน