Coffee In Love

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 10 The LAST[ 

“ผมไม่ชอบให้แก้วพูดถึงผู้ชายคนไหน ผมไม่ชอบเวลาไอเด็กบ้า พนักงานบริษัท ตาลุงพวกนั้นมามองหน้าแก้ว มามองมือเรียวๆของแก้วเวลาชงกาแฟ ผมไม่ชอบ!!” พูดแบบไม่มองหน้ากาแฟก็ไม่ยอมแตะ... 

“ที่บอกว่าไม่ให้เงียบเนี่ย แต่ก็ไม่ต้องพูดมากถึงขนาดนี้ก็ได้มั้ง....เจ้านายหรือพ่อกันแน่ฟะ!” นั่งฟังหน้าเหวอ ไม่อยากจะเชื่อว่าไอบ้ากามจะมีโมเมนต์แบบนี้กับเขาด้วย หวงเธออยู่ใช่ไหม? หวงก็พูดตรงๆดิ่ โด่..ไม่แน่จริงนี่หว่า

“นั่งลง...แก้ว” กดเสียงต่ำแล้วเรียกหญิงสาวมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันหน้าทีวี

“อะไรเล่า รู้แล้วทำไมต้องดุด้วยเนี่ย!!!” ฮึดฮัดขัดใจแต่ก็ไม่อยากดื้อใส่ ดูก็รู้ว่าเขากำลังโกรธ

........ 

............ 

 “คบกัน” 

“อะไรนะ?? ...อื้อ” 

            แทบตั้งสติไม่อยู่เมื่อถูกคนชำนาญกว่าชักพาให้เดินทางไปยังดินแดนชวนฝัน ทั้งหอมและอ่อนหวาน ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวยก่อนจะใช้มือหนายึดเอวบอบบางไว้กับโซฟาตัวใหญ่ เรียวปากหนากดจูบที่เรียวปากอิ่มซ้ำๆจนคนสวยรู้สติ แล้วใช้มือเรียวเล็กๆนั่นผลักที่อกเขาเบาๆเพื่อขอโอกาสให้ตัวเองได้รับออกซิเจนจากข้างนอกบ้าง  

ก่อนจะผละจากริมฝีปากอิ่มสีโอรสที่บวมเจ่อแล้วเข้าคลอเคลียที่ใบหูสวยพร้อมกับขบเม้มแรงๆให้คนใต้ร่างเสียสติการรับรู้ไปอีกครั้ง จมูกโด่งสูดดมความหอมจากซอกคอขาวก่อนจะใช้ลิ้นหนาลากผ่านเป็นทางยาวลงมาที่อกสวยผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบาง ยังไม่อยากสร้างรอยรักในที่เปิดเผยเกินไปเพราะอย่างไรซะคนสวยของเขาก็ยังต้องทำงานในวันรุ่งขึ้น  

มือหนาไล่ปลดกระดุมบนเสื้อของคนใต้ร่างที่ตอนนี้สติดูจะเลือนลางเกินจะเรียกกลับคืน เผลอใจจนกลายเป็นเผลอตัวหรือเผลอตัวให้ใจกับผู้ชายตรงหน้าไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่อยากดื้อ ไม่อยากขัดอะไรทั้งนั้น มือเรียวถือโอกาสโอบรอบไปที่คอของชายหนุ่มที่ตอนนี้เลื่อนใบหน้าหล่อขึ้นมามอบจูบหวานๆให้เธออีกครั้งและอีกครั้ง.... 

“นี่นาย....ฉันเจ็บ  อ๊ะ....” 

“อย่าเกร็งสิครับ....ผ่อนคลายนะคนดี ....ฮื่อ” 

อาภรณ์ที่ปกคลุมร่างกายหลุดหายไปเมื่อไหร่ไม่ทันสังเกต เหมือนกับที่ตอนนี้ร่างบอบบางถูกพามายังเตียงใหญ่สีเลือดนกได้อย่างไรก็ไม่ทราบ รับรู้แต่ว่าร่างกายเปลือยเปล่านั้นกลับไม่ได้สัมผัสความเย็นจากเครื่องปรับอากาศราคาหรูเลยแม้แต่น้อย ความร้อนระอุถูกถ่ายทอดส่งผ่านให้กันและกันจากกิจกรรมเข้าจังหวะบนเตียงใหญ่ ชายหนุ่มเริ่มต้นบทเพลงแห่งรักแบบค่อยเป็นค่อยไปแล้วค่อยๆเพิ่มจังหวะของตัวโน๊ตจนคนได้ฟังไม่ทันรู้ตัวก่อนจะเร็วและรุนแรงขึ้น แล้วผ่อนแรงลงอีกครั้งเมื่อคนใต้ร่างเอ่ยขอเป็นอยู่อย่างนั้นสลับกันไป 

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนกว่าการบรรเลงของโน๊ตตัวสุดท้ายจะจบลง สัมผัสได้แค่เพียงความรุ่มร้อนจากสองร่างกายที่ได้หลอมรวมกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน ก่อนที่สมองจะไร้ซึ่งสำนึกในการรู้สึกตัวตระคองกอดกันไปถึงเช้า 

{{{{{{{ 

ลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นผู้ชายโรคจิตอยู่ตรงหน้า ที่เอวบางยังมีมือหนาโอบเอาไว้ไม่ยอมปล่อยแม้ในยามหลับใหล เผลอใช้นิ้วเตะเข้าที่ใบหน้าหล่อ ลากผ่านจากริมฝีปากหนาขึ้นไปยังแก้มนุ่มนิ่มนั้น....จนชายหนุ่มรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมา คนสวยไม่ได้หลบตาเหยี่ยวของเขาสักนิด จ้องมองนัยน์ตาสวยที่ดูสั่นไหวคล้ายๆจะมีคำถามแต่ก็ไม่ยอมปริปากพูด เขาได้แต่อมยิ้มแล้วเข้าฉกชิมเรียวปากอิ่มสีโอรสไม่ให้คนสวยได้ตั้งตัวก่อนจะละมากดจมูกเข้าที่แก้มซ้ายและแก้มขวาเบาๆ  

ในตอนเช้าๆแบบนี้....ชื่นใจที่สุด 

ในที่สุดคนสวยก็ยอมเอ่ยปากกับสิ่งที่ค้างคาใจมาตั้งแต่เมื่อคืน มือเรียวเล็กเข้ายึดใบหน้าของเขาเอาไว้แล้วจ้องมองอย่างรู้ทัน ก่อนที่เขาจะเอ่ยถึงสิ่งที่อยู่ในหัวใจออกมาให้ผู้หญิงตรงหน้าได้รับรู้ สุดท้ายก็ได้รับจุมพิตหวานๆจากคนสวยตอบกลับมา 

ชักไม่อยากจะให้ไปทำงานซะแล้วสิครับ 

“รักหรือเปล่า?” 

“รักครับ” 

“ปิ๊ง ป่อง....COFFEE IN LOVE ยินดีต้อนรับค่ะ....วันนี้รับอะไรดีคะ?? ^__^~”

…NEVER ENDING STORY // TK NEVER DIE //…

[[[[[[[[ 

ขอบคุณสำหรับการติดตาม SFเอสเปรสโซ่ SFคาปูชิโน่ และ SFมอคค่า จนเดินทางมาถึงแก้วสุดท้ายแล้ว แต่ในชีวิตจริงไม่จบง่ายๆเนอะคะ ^^~

ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดทั้งที่เข้ามาอ่านหรือแค่เดินผ่านไปแวะเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง^^~ ทั้งข้อตำหนิและคำชื่นชม ผู้เขียนขอน้อมรับและพร้อมที่จะนำไปปรับปรุงนะคะ...^^~

            พบกับ “Coffee In Heart” ภาคต่อ Coffee In Love ในปี 2555 นะคะ ^^~

Intro….

Espresso~

“ถ้าเป็นแบบนี้ เฟย์ไม่แต่ง....เราเลิกกัน!!!!!!”

Carpuchino~

“หมายความว่ายังไง? คิดเหรอว่าฉันจะสนใจเด็กอย่างนาย!!!!”

Mocca~

“ฉันไม่ได้มีไว้สำหรับเล่นสนุกอย่างเดียวนะ!! ฉันไม่ยอม นายตายแน่!!!!!!”