ช่วยไม่ได้เธออยากSexyเอง

"ป๊อป...ป๊อปจริงๆด้วย"

ฟางพูดจบทุกอย่างก็มืดไปด้วยความอ่อนลา

แสงแดดรำไรยามสอดส่องรอดผ่านผ้าม่านลวดลายสวยงามละลานตา

"อือ..."

ร่างบางปริเปลือกตาขึ้นมารับแสงแดดรำไร แต่ความสุขมันก็มีแค่เเปปเดียว เมื่อเธอนึกถึงภาพที่มันไม่น่าเกิดขึ้นกับตัวเธอเลย

น้าตาไหลออกมาเป็นสาย แต่ก็มีมือหนาเช็ดให้ทำให้เธอคิดว่าอาจจะเป็นพิชชี่ก็ได้ เธอสะดุงตื่นขึ้นก็พบว่าคนที่เช็ดน้ำตาให้เธอนั่นคือ

"ป๊อป"

ร่างบางตกใจกับภาพตรงหน้า ก่อนจะรู้สึกซึมเศร้าอีกครั้ง

"นี่ไม่ต้องกลัว ฉันจัดการมันให้ก่อนที่มันจะทำอะไรเธอ"

ป๊อปพูดพร่างลูบหัวเธอไปมา

"อือ..."

ความอบอุ่นที่ขาดหายไปมันกลับมากลับมาอีกครั้งแล้ว เธอเผอกอดคนตรงหน้าแต่ก็ต้องคลายอ้อมกอดนั่นอย่างเสียดายเมื่อนึกได้ว่า

ผู้ชายคนนี้มีเจ้าของแล้ว

"อ้าว...ไม่กอดแล้วเหรอกำลังอุ่นเลย"

ป๊อปแกลังแซวฟางเล่นๆ แต่เธอกลับไม่เล่น

"ที่ฉันปล่อยก็เพราะ...นายมีเจ้าของแล้วต่างหาก"

ฟางพูดด้วยเเววตาเศร้าสร้อย

"อ่อ...นึกว่าเรื่องอะไร จิงๆก็ใช่ฉันมีเจ้าของแล้ว"

ฟางลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า

"งั้นเราไม่ควรอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ถ้างั้นฉันไปนะ"

ฟางพูดจบก็เดินออกไปจะไปบิดประตู แต่ก็ยังไม่ทันไรเธอก็ต้องชะงักกับประโยคที่ป๊อปพูดขึ้น

"จะรีบไปไหนล่ะ ก็เจ้าของฉันคือเธอไง"

"หะ!นายว่าไรนะ"

ฟางม้วนตัวกลับมายืนจ้องหน้าป๊อปปี้

"ฉันบอกว่าเธอนั่นแหละเจ้าของฉัน ทั้งตัวและหัวใจ"

ฟางได้ยินดังนั้นแก้มที่ปัดด้วยสีชมพูกลายเป็นสีแดงไปโดยปริยาย

"ละแล้ว......"

ฟางยังพูดคำถามยังไม่จบป๊อปก็อธิบายทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด มันทำให้เธอกระจ่างว่าเธอเข้าใจในตัวผู้ชายคนนี้ผิด!

"ไงละไม่เชื่อใจสามี"

"ใครบอกให้นายพูดคำนี้หะ!"

ฟางลุกเดินมาตีป๊อป(หือ...ตอนแรกยังยืนอยู่เลยนิหว่าแล้วนี้จะลุกยังไง=รีดเดอร์)(ก็นั่งตอนป๊อปอธิบายให้ฟังอะจร๊=ไรเตอร์)

แต่ป๊อปก็จับนั่งลงเมื่อเห็นรอยใหม่ที่คอของฟาง แต่เขาแน่ใจว่าไม่ใช่รอยของเขาแน่นอน

"รอยของใคร....."

ป๊อปถามแล้วชี้ไปที่คอ

"เออ.........."

*[++++]*อะเออ...ให้บังอาจมาทำรอยแทนที่เฮีย!!! ยอมไม่ได้ หือๆๆๆ (มากไป=รีดเดอร์) สาธุขอให้ถึง 400 เร็วๆด้วยเทิด (คอมเม้ลเหรอ เสียใจละฉันเมื่อย=รีดเดอร์)(แงๆๆๆ=ไรเตอร์)*[++++]*