นักเลงหญิง กะ ไอ้เอ๋อ

  " ลูกพี่แก้วคับ!!!!!!!!!!!!!! " เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นทำเอาร่างเจ้าของชื่อสะดุ่งตื่นอย่างตกใจ ดวงตาสีดาร์กชอกโกแลตมองผ่านม่านหน้าตาอย่างเอือมละอา ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เอาอีกแล้วนะแกไอ้เอ๋อโมะ!!!!

   ปัง!! ทันทีที่ประตูไม้เนื้อดีถูกเตะออกมาอย่างรวดเร็วเรียกสายตานับสิบคู่มองเป็นทางเดียวกัน ร่างเล็กกวาดมองไปรอบๆอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะสะดุดกับผู้ชายร่างสูง ใส่แว่นหนาเตอะ!! นอนพีกายให้เขารุมกระทืบอย่างน่าอนาจ ใบหน้าเปื้อนน้ำตา ขี้มูกเกอะกัง คานไปเก็บห่อข้าว ให้ตายเหอะอยากจะบ้าตาย ใครก็ได้เอาไอ้นี่ไปเก็บทีเหอะ! 

 " ลูกพี่ ดูมันดิ! ผมใช้มันไปซื้อก๋วยเตี๋ยวเป็ดกลับมาแม่งตัวป่าว  แม่งกวนตีนชัด! " เขื่อนรีบฟ้องอย่างรวดเร็ว นิ้วเรียวกระชากเส้นผมของร่างสูง จากพื้นขึ้นมาเผชิญหน้า จนโทโมะร้องไห้จ๋านักกว่าเก่า ดูท่ามันจะเจ็บมากนะนั้น

'เชี่ย~~แม่งดูดิ เอาแต่มองนายหญิงเดี๋ยวเหอะ!'เชื่อนจ้องใบหน้าคมที่เอาแต่มองลูกพี่อย่างไม่ลดละ หน่อยมึง หลังไมค์มีเคลียร์แน่

"ผะ..ผม ทำมันหล่นอะครับ คุณเชื่อนผะ..ผม มะ ได้...ตั้งใจ..นะคับ" ไอ้เอ๋อปากสั่นปฏิเสธทันควัน แกมีอะไรที่แกทำได้มั่งไหมห๊ะ!!!แก้วคิดในใจพรางใช้สายตาเจ้าเลห์มองชายหนุ่ม


"ไอ้เอ่อ รีบไสหัวไปไกลๆไป! ก่อนที่ฉันจะหันมากระทืบแกด้วยตัวเองเนี่ย!!!"หญิงสาวตะโกนลั่นพรางยกขาขึ้นเตรียมถีบถ้าไม่มีเสียงหนึ่งทักขึ้นมาก่อน

" พี่แก้วครับ กินข้าวรึยังครับ ^___^"

มันมาไม้ไหนของมันวะ!!!!