Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

เขื่อน  :  อืมเดายากเหมือนกันแฮะใครดีหล่ะ

 

เพียงแค่พูดนิดเดียว สาวๆที่ยืนคุยกันอยู่หันหน้าตรงมาที่เค้าอย่งพร้อมเพรียมความหล่อดึงดูดทุกสิ่งรอบกายให้มา

 

สนใจเค้าได้ในเวลาอันรวดเร็ว รอยยิ้มสุดแสนจะเจ้าเลห์ถูกยิ้มและมองมาทางฟาง เฟย์ที่ยืนอยู่ข้างกันได้แต่ทำ

 

หน้าเศร้าๆ

 

 

เขื่อน  :  ฟางครับ

 

 

ทุกสายตาก็จับจ้องไปยังฟางเช่นเดียวกับฟางที่มองสู้ไปกับคนอื่น ฟางเดินออกม่เพื่อไปหยิบตุ๊กตาเรโรโระแล้วเดิน

 

ตรงไปหาเขื่อน

 

 

ฟาง  :  นายรู้ได้ไงว่าเป็นฉัน

 

 

บอกตอนส่งตุ๊กให้เขื่อนไม่ได้ตอบอะไรแต่อ่านโพสอินที่อยู่บนตัวเคโรโระ

 

 

เขื่อน  :  ชอบฉันจริงๆอะ แน่ใจเหรอที่จะเป็ฯแฟนกับฉัน

 

 

เขื่อยดึงตัวฟางให้เค้ามาประชิดฟางหน้าซีดเผือดทำอะไรไม่ถูกทีเดียว แต่เสี่ยววินาทีสุดท้าย

 

 

ฟาง  :  นายทายผิดแล้วหล่ะ ฉันไม่ใช่บัดดี้นาย

 

 

ฟางผละตัวออกจากมา เขื่อนได้แต่มองอย่างจับผิด เค้าแทบไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะทายผิดคน อะไรหลายๆอย่าง

 

ที่เค้าคอยแอบสังเกตุมันชัดเจนจะตายไปเพราะเค้าเคยเห็นฟางเป็นคนเอาของมาให้ แต่ทำไมฟางถึงปฏิเสธว่าเธอ

 

ไม่ใช่บัดดี้เค้า

 

 

 

เขื่อน  :  แน่ใจเหรอที่พูดมาหน่ะ

 

ฟาง  :  แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีก

 

เขื่อน  :  แล้วถือตุ๊กตามาให้ฉันทำไมหล่ะ

 

 

เขื่อนเผยรอยยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าตนเองเริ่มเป็นต่อฟาง เค้าจะต้องทำให้ฟางยอมรับออกมาให้ได้ว่าเธอเป็นบัดดี้เค้า

 

เธอไม่มีทางโกหกเค้าได้หรอก

 

 

ฟาง  :  ฉันก็ทำมันเหมือนทุกครั้งที่เอาของไปให้นายอะ

 

เขื่อน  :  อย่าพูดจาคลุมเครือซิ

 

ฟาง  :  ใช่นายทายถูกที่ฉันเป็นบัดดี้นาย แต่ว่าฉันแลกบัดดี้กับคนอื่นไปแล้วเพราะฉะนั้นนายก็ไม่ใช่บัดดี้ฉันไง

 

เขื่อน  :  แล้วใครหล่ะที่เป็นบัดดี้ฉันแถมยังมาบอกว่าชอบฉันผ่านเคโรโระอีกเนี่ย

 

 

ทุกคนทำหน้าเคื่องหมายคำถามกันเต็มไปหมด มีการแลกบัดดี้เกิดขึ้น ระหว่างที่เขื่อนกำลังเค้นความจริงจากปาก

 

ฟาง เฟย์ก็เดินออกมาจากโต๊ะที่นั่งอยู่

 

 

เฟย์  :  ฉันขอแลกบัดดี้กับเฟย์เอง

 

เขื่อน  :  คนนี้เองเหรอบัดดี้ฉัน โม้รึเปล่าเนี่ย

 

 

เขื่อนไม่ถามเปล่าเดินเข้าใกล้เฟย์เรื่อยๆ

 

 

เฟย์  :  ก็ถ้าบอกว่าจริงจะทำไม

 

เขื่อน  :  พูดจาให้เหมือนคนรักกันเค้าทำกันหน่อยได้ไหมคุณผู้หญิงคนสุดท้าย

 

 

สรรพนามที่เรียกเปลี่ยนไปจากการเรียกครั้งแรกๆ ทำให้เฟย์ขมวดคิ้วเป็นปมจนเขื่อนเผยยิ้มออกมา ใบหน้าหล่อ

 

ลอยวนมาใกล้ๆจนแก้มของเฟย์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเรียวปากบางสั่นระริกด้วยอาการตื่นเต้น ยิ่งเขื่อนเคลื่อน

 

ตัวเข้ามาใกล้มาขึ้นเท่าไหร่แก้มเธอก็ยิ่งเปลี่ยนสีจัดมากขึ้นเท่านั้น มันคงยากที่จะบอกว่าคนที่เธอเคยบอกว่าไม่

 

ชอบขี้หน้าจะเป็นคนเดียวกับคนที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรง นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่สัมผัสได้เธอรู้มานานแล้วว่าอาการที่

 

เป็นอยู่เรียกว่าตกหลุมรัก ถึงได้ตัดสินใจบอกเค้าไปในวันนี้ไงหล่ะ แต่ผลที่ออกมาคงจะไม่น่าดูสักเท่าไหร่

 

 

เฟย์  :  อย่าเข้ามาใกล้นะ

 

เขื่อน  :  มีอะไรจะบอก

 

เฟย์  :  ก็ว่ามาเร็วๆมันอึดอัด

 

เขื่อน  :  ไปคุยที่อื่นได้ไหมมันเป็นเรื่องสำคัญ

 

เฟย์  :  พ่อบ้านนายอย่ามาพูดทีเล่นทีจริง

 

 

จากยืนใกล้ๆเปลี่ยนเป็นโอบเอวเข้ามาเพื่อให้แนบชิดกว่าเดิมอีก

 

 

เขื่อน  :  เรียกว่าเขื่อนก็ได้ ชอบกว่า

 

 

ยังไม่ทันที่เฟย์จะได้โต้ตอบอะไรออกไปเขื่อนก็ดึงมือพาเดินออกไป ไม่เข้าใจว่าตอนนี้เค้าคิดอะไรอยู่ในใจเมื่อครู่

 

ยังดูท่าทางเหมือนชอบฟางอยู่เลยแต่พอเห็นว่าเธอชอบเข้าหน่อยก็ทำเหมือนว่ามีใจให้กัน อย่างนี้รึเปล่าที่เค้า

 

เรื่อยว่าผู้ชายเจ้าชู้มักมาก

 

 

เฟย์  :  ไปไหนปล่อยนัแนจะไปหาเพื่อน

 

เขื่อน  :  อยากอายคนอื่นักเหรอไง ไม่เห็นเหรอว่าหน้าเธอแดงมากขนาดไหน

 

 

เขื่อนหยุดแล้วพูดอยู่ตรงมุมตึก ด้วยท่าทางที่ไม่ยอมสยบง่ายๆของเฟย์ทำให้เขื่อนต้องคร่อมตัวไว้กับกำแพงมือ

 

หนาสองข้างทาบอยู่ระหว่างใบหน้างาม เฟย์ยังดิ้นคลุกคลักแต่เหยือนเดิมยิ่งดิ้นเขื่อนก็ยิ่งขยับเข้ามาเรื่อยๆ

 

 

 

เฟย์  :  นะไหนบอกมีเรื่องจะคุย

 

เขื่อน  :  นี่ขนาดชอบกันนะยังดื้อขนาดนี้ถ้าไม่ชอบกันฉันทำแบบนี้เธอไม่ฆ่าฉันตายเหรอไง

 

เฟย์  :  ก็อาจจะมีสิทธิตายได้

 

เขื่อน  :  ทีแรกฉันก็นึกว่าเธอจะไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น จะไม่หลงรักแค่รูปโฉมภายนอกแต่ที่จริงเธอก็ไม่ได้ต่าง

อะไรกันคนอื่นเลย

 

 

เฟย์ที่ได้ฟังถึงกับตะลึงงันนี้มันอะไรกันทำไมเขื่อนพูดจาอย่างนั้น ใครว่าเธอหลงเพียงเพราะเค้าหล่อ เค้าเคยถาม

 

เธอไหมว่าที่ชอบเธอชอบเค้าไปเพราะอะไรได้ยินแล้วสะท้อนใจทั้งเสียใจทั้งผิดหวัง

 

 

เฟย์  :  ไอ้บ้า!!นายคิดว่าฉันจะรักนายเพราะนายหล่อเหรอไง

 

เขื่อน  :  ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อแล้วเพราะอะไร

 

เฟย์  :  ถ้านายคิดว่าฉันหลงนายเพราะความหล่อล่ะก็นายคิดผิดฉันชอบที่นายอบอุ่นนายใจดี นายทำอาหารเก่ง

ฉันชอบที่นายเป็นนายไม่ใช่ชอบเพราะนายหล่อ!!

 

 

เฟย์พูดจบสะบัดหน้าหนีทันที นี้เป็นครั้งแรกที่เธอริอาจจะมีความรัก และมันคงเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเจ็บปวดเพราะ

 

ความรักที่คิดว่าเค้าจะใจดีแต่เปล่าเลย จะมีผู้หญิงกี่คนที่ยอมบอกความในใจกับนายทั้งๆทีไม่เคยบอกมันกับใครมา

 

ก่อน นายรู้ไหมว่ามันต้องใช้ความกล้ามากมายแค่ไหนไอ้ผู้ชายบ้า!!

 

+

 

+

 

+

 

 

 

~♥ KAEWJAI PART♥~

 

ไอ้พิธีกรบ้านั้นก็พูดมากเชี่ยวเค้าบอกว่าเมื่อมีการแลกบัดดี้เกิดขึ้นคู่ของฟางกับเฟย์ถือว่าเป็นโมฆะไปจนได้ ข้าง

 

กายฉันตอนนี้ไม่เหลือใครเลยเฟย์ก็เดินออกไปอะไรกับตาพ่อบ้านส่วน ฟางที่บัดดี้เป็นโมฆะก็ล้วงไปในกระเป๋า

 

หยิบรูปอะไรออกมาไม่รู้แล้วก็เดินหายไปเลย มาลุ้นต่อดีกว่าว่าใครคู่ใครบ้างฉันได้แต่มองดูอย่างตื่นเต้นเพราะตอน

 

นี้มันเหลือน้อยคนลงทุกที

 

 

พิธีกร  :  แก้วครับคิดว่าใครเป็นบัดดี้ของคุณ

 

แก้ว  :  O_oO_o

 

 

มายก๊อดฉันอยากตายไอ้เราก็อุสาห์ลุ้นตั้งนานไหงมาเป็นตัวเองซะได้หล่ะ แม่เจ้าฉันต้องเต้นเป็ดจริงๆเหรอเนี่ย ไม่

 

รู้ไม่สนตายเป็นตาย คราวนี้แก้วใจสู้ว้อย ฉันก้าวเดินออกไปพร้อมกระถางต้นไม้ที่โทโมะฝากเอาไว้

 

 

พิธีกร  :  ใครเป็นบัดดี้ของคุณแก้วครับ

 

 

ฉันกำลังนึกอยู่ว่ามีใครบ้างที่ยังไม่ได้ทายมันเหลือไม่กี่คนหรอกน่าและหนีงในนั้นก็ต้องมีบัดดี้ของฉันอยู่อย่างแน่

 

นอน คิดไปคิดมาสายตาอันพาซวยก็เหลือบไปเห็นผู้ชายที่ใส่ชุดเจ้าชายสีขาวสะอาดยืนหลบมุมอยู่ตรงฉากหลัง

 

เวที

 

 

แก้ว  :  โทโมะ

 

 

ว๊ากกกกปากหนอปากฉันไม่ได้จะทายว่าโทโมะแต่ฉันบังเอิญเห็นเค้าก็เท่านั้นเองเลยหลุดปากเรียก ฉันรู้อยู่แล้วว่า

 

โทโมะเป็นบัดดี้ของจินนี่ ตายๆทีนี้ไม่ทีนี้ไม่ต้องลุ้นเลยฉันต้องโดนลงโทษด้วยการเต้นท่าเป็ดแน่ๆเลย โทโมะที่

 

ยืนอยู่ได้ยินเสียงเรียกจากฉันเค้าก็เดินออกมา หล่อจริงๆเค้าหล่อมากกว่าทุกวันเสียอีกนะเนี่ยดูดีกว่าเป็นร้อยเท่า

 

ชุดที่ใส่ทำให้ดูราวกับเจ้าชายจริงๆ โทโมะเดินแล้วมาหยุดตรงหน้าฉันระบายยิ้มเจ้าทะเล้นออกมาอีกตามเคย

 

 

โทโมะ  :  ทำไมทายว่าเป็นโทโมะหล่ะ

 

แก้ว  :  ไม่ใช่อย่างงั้นก็เห็นโทโมะเลยเรียกชื่อแต่ไม่ได้จะทายเป็นโทโมะสักหน่อย

 

พิธีกร  :  อ๋อเกิดเหตุการณ์สุดวิสัยงั้นตกลงแก้วจะทายว่าใครครับ

 

แก้ว  :  เคนตะ

 

 

นี่แหละเคนตะยังไม่ได้เป็นบัดดี้ใครเค้าต้องเป็นบัดดี้ให้ฉันแน่นอนเลยฮะๆฉันมั่วไปงั้นแหละ แต่หลังจากที่ฉันพูด

 

จบไปเคนตะยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมแต่ยืนนิ่งไม่ว่าหรอก แต่เค้าส่ายหน้าไปมาด้วยนั้นคือสัญญาณบอกว่าเค้าไม่ใช่บัดดี้

 

ฉันอ๊ากกว๊ากกซวยแล้วไงหล่ะขนาดมีโอกาสตั้งสองรอบยังทายผิดเลยอ่า

 

 

พิธีกร  :  ผิดนะครับงั้นเราเชิญบัดดี้ตัวจริงของแก้วออกมาดีกว่าครับ

 

 

พิธีกรปากมากก็ยังคงร้องเรียกไปเรื่อยแต่ก็ไม่มีใครออกมาสักคนเดียว เฮือก~ก็ดีฉันก็อยากจะรู้ว่าไอ้คนที่มันให้

 

แค่น้ำแร่ฉันหน่ะมันเป็นใคร มองหาตั้งนานก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครเดินออกมาสักที

 

 

โทโมะ  :  มองหาอะไรช่วยมองเอาไหม

 

แก้ว  :  อืมๆช่วยทีไหนบัดดี้แก้วอะยังไม่เห็นมีใครเดินออกมาเลย

 

โทโมะ  :  มองไปไหนไกล ก็ยืนอยู่ตรงหน้าแล้วไงหล่ะ

 

 

ไม่อยากเชื่อโทโมะเป็นบัดดี้ฉันไม่จริงอะไหนเค้าบอกว่าเค้าเป็นบัดดี้จินนี่ไง เค้าหลอกฉันเหรอไอ้บ้า แถมวันสุด

 

ท้ายมีเอาน้ำแร่มาแกล้งฉันอีก เรื่องนั้นไว้คิดบัณชีตอนหลังตอนนี้ฉันกำลังกลัวบทลงโทษอย่างถึงที่สุดเต้นเป็ดพระ

 

เจ้าตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเต้นท่าประหลาดนั่นเลยเคยเห็นเด็กอนุบาลกุ๊กไก่เต้นกันอร๊ายยจะเป็นลม><

 

 

 

พิธีกร  :  แก้วทายผิดงั้นเรามาลงโทษกันดีกว่า เกมลูกเต๋ามาครับ

 

 

ห๊ามันอะไรกันลูกเต๋าอะไรอ่าฉันงงไปแล้วไหนบอกว่าเต้นเป็ดไงไหงเป็นงี้อ่า ไม่นานนักไอ้พิธีกรจอมพูดมากหยิบ

 

ลูกเต๋าออกมาสองลูกลูกหนึ่งเล็กเท่าปกติ แต่อีกลูกมันใหญ่กว่าปกติมาแถมมีคำติดไว้แทนจุดอีกต่างหากKiss,

 

Take off, Touch, Drink, Holdและ??? โอ้ววนั้นมันอะไรกันแก้วใจมึนแล้วนะ แล้วไม่ใช่เต้นเป็ดเหรอลูกเต๋า

 

บ้าอะไรฉันไม่เอานะมีแต่กอด จูบ ลูบไล้ อ๊ากกกม่ายอ้าววว

 

 

 

 

 

............................................................................................................................

 

อัพแล้วนะคะฝากหน่อยนะคะรับไว้ในอ้อมใจด้วยนะ:)ฮ่าฮ่าอ่านแล้วก็ช่วยโหวดช่วยเม้นให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ

 

รอนับเม้นนะคะ~555

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ