Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 29

 

“หายไปไหนกันหมด?”เธอหลับได้แปปเดียวก็ตื่น ลงมาจากชั้นบนก็ไม่เห็นใครสักคน

   แอ๊ดดดดดดด!~

“อ้าว! ตื่นแล้วหรอฟาง หิวมะ?เดี๋ยวแก้วทำให้กิน”สักพัก แก้วก็มาด้วยความรีบร้อน ถือข้าวของเต็มไปหมด ส่วนคนข้างๆก็ไม่แพ้ ลงไปนั่งกับพื้นแล้ว - -

“แก้ว ทำเผื่อโมะด้วยนะ โมะหิ๊วววววว หิว!”

“แก้ว โทโมะ....................ป๊อปปี้ล่ะ?”คำถามที่ทำเอาคนและโทโมะถึงกับสะดุ้ง มองหน้ากันไปมาสายตาเป็นคำถามเดียวกัน.....จะตอบยังไงดี!

“เอ่อ......”

“แก้ว!”

“…อ๋อ! เมื่อกี้โทโมะบอกว่าหิวใช่ไหม? งั้นเดี๋ยวแก้วไปทำให้นะ แปปนึง! ถ้าฟางจะถามอะไรก็ถามโทโมะแหละกัน ไปล่ะ^^”โยนปัญหาให้แฟนหนุ่มอย่างง่ายดาย ตัวเองรีบเดินเข้าไปในครัว ส่นแฟนหนุ่มก็ลุกขึ้น แต่ยืนอ้ำอึ้งไม่พูดอะไรสักที

“ว่าไงโทโมะ!”

“โมะก็ไม่รู้เหมือนกันนะฟาง -3-”

“จริงหรอ?”

“จริงสิ......เดี๋ยวโมะไปช่วยแก้วทำอาหารดีกว่า ฟางนั่งรอที่โต๊ะได้เลย”วิ่งหนีเข้าห้องครัวไป เธอมองตามอย่างสงสัย กำลังจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ แต่สายตาก็ดันไปสะดุดกับบางอย่าง เธอเดินเข้าไปหยิบมาดูใกล้ๆก่อนจะใช้สมองคิดพิจารณา จนเธอคิดออก หยิบสิ่งนั้นเก็บไว้ที่กระเป๋ากางเกง....ทีนี้แหละ รอแค่เขากลับมา เตรียมเปิดประเด็นได้เลย!

   แอ๊ดดดดดดดดดดดดดด~

“ฟาง เอ่อ.....ตื่นเร็วจังเลย หิวไหมเดี๋ยวป๊อปจะออกไปซื้อให้?”เดินเข้ามาในบ้าน เห็นเธอนั่งอยู่โต๊ะ ก็เริ่มหวั่นกลัวเธอจะรู้ พูดติดขัดจนเธอเริ่มแน่ใจ สายตาจ้องมองไปที่เขาอย่างต้องการคำตอบ

“ไม่ต้อง แก้วกับโทโมะกำลังทำอยู่..................ป๊อปไปไหนมา”น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะปกติแต่แฝงความโหดไว้ลึกๆ

“เอ่อ........อ๋อ! บอสโทรมาน่ะ บอกว่าให้ไปช่วยงานที่บริษัทแปปนึง”

“แต่เท่าที่ฟางรู้(จากโทโมะ)  บอสบินไปดูงานที่เกาหลีไม่ใช่หรอ?”

“………………”นิ่งสิครับงานนี้! เธอเล่นพูดถูกซะขนาดนี้ จะเถียงยังไงเล่า -3-

“..............................”เธอลุกเดินไปหาเขา พร้อมกับชูสิ่งที่เธอเห็นมาก่อนหน้านั้น แล้วมองหน้าเขาอย่างจับผิด

“?????”แต่เขากลับทำหน้างง(จะรู้อะไรบ้างไหม! --)

“งงหรอ? นี่รูปหวายไง ฟางคิดว่าป๊อปคงจะเห็นรูปหวายในกระเป๋าเลยหยิบขึ้นมาดู ซึ่งตอนนี้หวายอยู่กับพิม ป๊อปเลยคิดไปถึงเรื่องที่มีคนมาทำร้ายฟาง จึงโทรบอกให้แก้วกับโทโมะกลับบ้านมาเร็วๆส่วนป๊อปก็ออกไปเคลียเรื่องนั้น แต่ฟางคิดว่าสิ่งที่ฟางพูดมาคงไม่ได้เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”เธอชั่งเก่งอะไรเยียงนี้! -*- ตรงทุกประการ!ไม่น่าเชื่อว่าแค่รูป 1 รูปจะสามารถทำให้เธอเชื่อมโยงเหตุการณ์ได้ขนาดนี้

“เอ่อ........คือว่า”

“ใช่ไหม!!”

[Fang talk]

“……………”ยังจะมาเงียบอีก - -+

“ป๊อปไปทำอะไรพิม บอกมานะ”

“ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่หาความจริงเฉยๆ”

“ความจริง? เรื่องนั้นน่ะหรอ?”

“ไม่ใช่ ความจริงที่ว่าคือ พิมไม่ได้เสียสติ พิมยังสติดีอยู่”อะไรนะ!?!

“จริงหรอ! แล้ว.......”

“รอให้ 2 คนนั้นทำอาหารเสร็จก่อนดีกว่า จะได้ฟังพร้อมกัน”หลังจากนั้นสักพักแก้วกับโทโมะก็ออกมาพร้อมอาหารมากมาย(สองอย่างเนี่ยนะ! -0-^)

“มีอะไรก็พูดมาสิป๊อป”คำพูดของฉัน เรียกความสนใจจากโทโมะแก้วให้หันมา(ในขณะที่กำลังยัดข้าวเข้าปากอย่างอร่อย - -)

“นี้พวกแกพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?”แก้วถาม

“หายไปในครัวแปปเดียวมีความลับแล้วหรอ - -+”โทโมะสมทบ

“มีอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้นะ!”แล้วก็พูดพร้อมกัน --

“ใจเย็นๆสิ กำลังจะบอกอยู่นี้แหละ - - คืออออ.......”แล้วก็เล่าหมดเปลือกเช่นเคย หลังจากที่ได้ฟังแล้ว ฉันกินข้าวไม่ลงเลยแหะ

“ฉันควรจะสะใจหรือสงสารยัยพิมดี?”

“ต้องสงสารสิยัยแก้ว! อย่าลืมนะว่าเรื่องมันเกิดก่อนที่พิมจะเจอป๊อป”เพื่อนฉันนิ มองแต่พิมในแง่ร้ายอยู่ได้ ;(

“ถ้าเรื่องมันเป็นอย่างนี้...แล้วใครเป็นคนจ้างว่ะ?”โทโมะพูดขึ้น

“จะไปรู้หรอ! อยู่ด้วยกันเนี่ย”ป๊อปปี้บอก

“อ้าว!ถามดีๆ ตอบกวนซะงั้น เดี๋ยวปั๊ดเลยนิ! --+”

“ฟางอิ่มแล้วหรอ?”แก้วถามเมื่อเห็นฉันวางช้อนส้อมได้สักพักแล้ว

“อืม ฟังเรื่องที่ป๊อปเล่าแล้วกินไม่ลง”

“ฟาง กินอีกหน่อยก็ดีนะ ป๊อปเห็นฟางกินนิดเดียวเอง”เหมือนพ่อฉันเลยอ่ะ - - สั่งอยู่ได้  ฉันหยิบช้อนขึ้นหวังจะตักอาหารมากินเพื่อตัดปัญหา(ไม่อยากฟังคนบ่น -3-) แต่จะให้ฉันตกอะไรล่ะ? ในเมื่ออาหารมันหมดแล้ววว!!

“ทำไมเร็วจัง?”ในเวลาไม่ถึง 15 นาที ซึ่งฉันก็กินข้าวยังไม่ถึงครึ่งจาน ป๊อปปี้กับแก้วก็มีข้าวเหลืออยู่นิดหน่อย งั้นแสดงว่า...

“โทโมะ! กินไม่รอคนอื่นเลยนะ”แก้วพูดขึ้น ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ...ก็เข้าใจนะว่าหิว แต่แบ่งให้คนอื่นหน่อยก็ได้ - - สุดท้ายก็ถูกทำโทษให้ล้างจานคนเดียว

“แก้ว ไปช่วยโทโมะก็ได้นะ ฉันดูแล้วเหมือนจะไปไม่รอด”เคยล้างจานบ้างไหมพ่อคุณ! -*-

“ฉันก็ว่างั้นแหละ”แล้วก็ลุกออกไป ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับป๊อป

“ฟาง ต่อจากนี้ป๊อปจะไม่ปล่อยให้ฟางไปไหนคนเดียวอีกแล้วนะ ”

“แต่ถ้าทำอย่างนั้นฟางก็ไม่เป็นอิสระสิ ”

“แต่ป๊อปเป็นห่วงฟางกับลูก ไม่ว่าใครหน้าไหนจะเข้าใกล้ฟาง ป๊อปจะต้องดูก่อนว่าคนๆนั้นเป็นใคร”

“เกินไปไหม? -0-”

“โห! ไม่หรอก แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ!”

    ก๊อกๆๆ!

“ใครมาอ่ะ?”

“เดี๋ยวป๊อปไปดูให้”กำลังจะเดินไป

“ฮัลโหลลลลลลลลลล!~ ฟาง ^^”จู่ๆก็มีผู้ชายเดินเข้ามา เอ๊ะ! หน้าคุ้นๆ นั้นมัน...

“เฮ้ยยยย! แกเป็นใคร? หรือว่าแกจะมาทำร้ายฟาง อย่านะเว้ย!”ฉันเพิ่งบอกเมื่อกี้เองนะ!

“ป๊อปปป อย่า!”ก็ป๊อปน่ะสิยกมัดขึ้นเตรียมจะต่อย แต่ฉันคิดว่าฉันคงห้ามไม่ทันแล้วล่ะ - -

   ผลั่วะ!!!!

“โอ๊ยยยยยยยยยยย!~”นายนั้นล้มลงกับพื้นแล้วสลบไปทันที

“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด! ป๊อปปี้! แกทำอะไรแฟนฉัน!”เธอที่เพิ่งเข้ามาร้องอย่างตกใจ รีบวิ่งมาดูแฟนหนุ่ม จะใครซะอีกแหละ ก็ยัยเฟย์ไง! ส่วนอีกคน(ที่ตอนนี้สลบไปแล้ว)คือเขื่อน แฟนยัยเฟย์  

“เป็นเรื่องแล้วไงป๊อป - -+”ฉันหันไปบอกป๊อปที่ตอนนี้ยืนเกาหัวอยู่

.

.

.

.

.

“ อะ โอ๊ย! เฟย์จ๋าา เบาๆหน่อยสิ”

“ขอโทษนะ เจ็บมากไหม?”หลังจากเขื่อนฟื้น เฟย์ก็รีบปฐมพยาบาลให้ทันที

“เอ่อ........ขะ ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ -/-”

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ^~^ ………โอ๊ยยยยย! เฟย์เบาๆ!”

“ถ้ารู้ว่าให้เขื่อนเข้ามาก่อนแล้วจะโดนต่อยอย่างนี้นะ ฉันให้เขื่อนยืนรอก่อนดีกว่า - -+”

“แล้วทำไมไม่เข้ามาพร้อมกันล่ะ?”โทโมะพูดขึ้นหลังจากที่ล้างจานเสร็จแล้ว ออกมาเจอกับเหตุการณ์เข้าใจผิด - -

“ก็บอสโทรมาหาฉันน่ะสิ ฉันเลยคิดว่าคงคุยเรื่องงานอาจจะนานหน่อย เลยให้เขื่อนเข้ามาก่อน ที่ไหนได้ โทรมาบอกให้เราฝากความคิดถึงให้ลูกรักอย่างฟางอ่ะ -3-”

“อ้าว! นี่สรุปฉันผิดหรอ”

“แกไม่ผิดหรอกฟาง คนที่ผิดน่ะ น่าจะรู้ตัว - -+”ว่าแล้วมองไปที่ป๊อปปี้

“แล้วแกรู้ได้ไงว่าฉันอยู่บ้าน?”

“ฉันโทรถามแก้วน่ะ แต่.......แก้ว แกเป็นแฟนกับโทโมะหรอ?”ก็เธอยังไม่รู้เรื่องที่ทั้งสองคบกันนิน่า แต่ถามตรงๆก็เรียกสีบนใบหน้าของแก้วได้เหมือนกันนะ

“ก็.........-//////-”ไม่ตอบแต่หน้าแดง

“จริงๆด้วยอ่ะ! นี่ฉันขอบอกไว้นะแก้ว คนอย่างโทโมะน่ะ ไม่เอาไหนเล๊ยยยยยยย!~ เชื่อเฟย์เย่คนนี้เถอะ ^0^”เธอพูดพร้อมกับเก็บอุปกรณ์ทำแผล

“ยัยเฟย์! - -+”

“จริงหรอเนี่ย! โทโมะงั้นเรา......”

“แก้ววววว TT อย่าไปเชื่อยัยเฟย์นะ ที่ยัยเฟย์พูดมามันไม่ใช่ความจริง”

“นายหาว่าฉันโกหกหรอโทโมะ!”

“เฮ้ยยยยยย! พอๆๆๆๆ หยุดได้แล้ววววว!”

“ไม่ต้องเลยนายป๊อป! ฉันยังไม่เคลียเรื่องที่นายต่อยแฟนฉันเลยนะ!”หลังจากนั้นก็คงยังเถียงกันต่อไป ไม่สนใจคนป่วยทั้งสองคน(ฟางกับเขื่อน) ที่นั่งฟังพวกนั้นเถียงกันจนจะหลับแล้ว คร่อกกกกกกกก ฟี้ ~ zZzZzZzZzZ

.

.

.

.

.

ก๊อกๆๆ

“พี่จินนี่คะ ทานข้าวได้แล้วนะ”

“……………”

“พี่จินนี่ค่ะ..”

“……………”ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากพี่สาวจังเสียมารยาทเข้าห้องไป เห็นร่างของพี่สาวนอนอยู่ที่เตียง ใบหน้ามีคราบน้ำตา เธอคิดว่าพี่สาวของเธอคงจะทำงานหนัก แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพี่สาวของเธอต้องร้องไห้

 

‘พี่จินร้องไห้ทำไมกัน? พี่เป็นอะไรรึเปล่านะ...'

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

เก๋าขอโทษษษษษษษษ !!! T[]T พอดีเพิ่งสอบเสร็จ เลยมาอัพช้า เข้าใจเราใช่ไหม? *-*

 

เปลี่ยนเรื่องๆ --' เราอ่านคอมเม้นนิดหน่อย มีคนขอ nc ของ tk ด้วย? หืมมมมมมม...

 

อยากแต่งอยู่หรอกนะ แต่เดี๋ยว pf น้อยใจ ถ้าแต่ง pf ด้วยก็คงจะไม่ได้ พี่ฟางท้องอยู่ ><

ยังไงก็ขอความเห็นหน่อยแหละกัน จะได้ตัดสินใจถูก ^0^ ไม่สนุกบอกนะครับบบ จะได้เลิกแต่ง!