รักเธอได้ไง...อัยการตัวแสบ

session 12 ปิดคดี!
เช้าวันต่อมา
“ไปขนของดีกว่า”แก้วพูดแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องทำงาน
“เอ้า! นี้”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นกล่องให้
“อะไร ?”แก้วถาม
“ของของเธอ เห็นตื่นสายเลยมาเก็บให้”โทโมะพูด
“แล้วของของนายล่ะ ?”แก้วถาม
“เก็บแล้ว ตั้งแต่เมื่อวาน”โทโมะพูด
“เร็วดีเนอะ แหะๆ”แก้วพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้

“ทำไมเวลาที่เราเห็นแก้วกับโทโมะอยู่ด้วยกันแล้ว ถึงได้ไม่รู้สึกอะไรเลย ?
หรือเพราะเขาเป็นเพื่อนกันมาก่อน เราถึงได้ไม่รู้สึกอะไร ?”ฟางถามตัวเองเบาๆ
“ฟาง น้ำเย็นๆเห็นขนของซะเยอะเลย”ป็อปปี้พูดพร้อมกับยื่นน้ำให้ฟาง
“ขอบใจนะป็อป”ฟางยิ้มรับ

ที่บ้านแก้ว
“ดูมาจนจะหมดแล้ว ยังไม่เจอเลยเรา”แก้วพูดกับตัวเองที่นอนดูซีดีอยู่บนเตียง
“อ๊ะ!”
“นี้ไงๆ เจอซะที”แก้วพูดพร้อมกับ pause วีดีโอไว้

“ไปไหน ?”โทโมะถามเมื่อเห็นว่าแก้วรีบร้อนกำลังวิ่งออกไป
“ไปที่สำนักงานใหญ่ แก้วเจอหลักฐานแล้ว ไปนะ”แก้วพูดแล้วรีบวิ่งไป
“เธอนี้นะ”โทโมะที่มองดูแก้วก็เผลอยิ้มออกมา

ที่สำนักงานใหญ่
“พี่ค่ะ รบกวนช่วยขยายภาพตอน นาทีที่ xx.xx ให้หน่อยนะค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับยื่นไปให้เจ้าหน้าที่คนนึง
“ได้ครับ สักครู่นะ”พี่คนนั้นพูดพร้อมกับหานเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง
ผ่านไป 30 นาที
“ได้แล้วครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ”แก้วพูด

“อัยการมีนาพร ขอยืมห้องสอบสวนผู้ต้องหาหน่อยได้มั้ย ?”แก้วถามอัยการรุ่นพี่
“ตามสบายจ๊ะ อัยการจริญญา”มินพูด

สักพัก
“ทำไมแก้ว ? ได้เรื่องแล้วหรอ ?”เฟย์ถามทันทีที่มาถึง
“อื้ม นั่งๆ”แก้วพูด
สักพักจอมกับพริ้งก็มา
“ขอถามคุณพริ้งก่อนนะค่ะ คุณนำร่างของคุณเจนขึ้นรถได้ยังไงค่ะ ?
ลากหรืออุ้มเธอค่ะ”แก้วถาม
“ลากเขาสิค่ะ”พริ้งตอบ
“แต่แปลกนะค่ะ ถ้าคุณลากเธอจริง เท้าเธอคงไม่สะอาดแบบนี้”แก้วพูดพร้อมกับชี้ไปที่เท้าของเจนในรูป
“คงอุ้มล่ะมั้งค่ะ”พริ้งตอบอีกครั้ง
“คุณอุ้มหรอค่ะ ? อุ้มแบบไหนค่ะ แบบกล่อมลูกหรือว่าแบบพาดหลังค่ะ ?”แก้วถาม
“สงสัยคุณคงแรงเยอะน่าดูนะค่ะ เพราะคุณเจนหนักกว่าคุณตั้ง 5 กิโล”แก้วถามต่อ
“ตอนนั้นมันเกิดไวมาก ฉันจำไม่ได้หรอกค่ะว่านำเธอขึ้นไปได้ยังไง ?”พริ้งตอบ
“คุณให้คุณจอมอุ้มใช่มั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“นี้ยังไม่เลิกปรักปรำผมอีกหรอ ? ไหนหลักฐานที่ว่าผมกับเธอเป็นคนทำ ?”จอมสวน
“นี้ไงค่ะ ไม่ทราบว่าคุรสองคนไปเจอกันได้ยังไง ? ทั้งๆที่ตอนนั้นตัวคุณก็น่าจะนอนหลับอยู่ที่บ้าน
หรือคุณพริ้งโทร.ตามคุณว่าคุณเจนถูกเธอชน คุณก็เลยรีบมา”แก้วพูดพร้อมกับชูรูปให้ดู
เป็นภาพที่พริ้งกับจอมนั่งอยู่ข้างหน้ารถด้วยกัน โดยที่มีเจนนอนอยู่หลังรถ
“ทีนี้จะสารภาพได้หรือยังค่ะ ?”แก้วถาม
ทั้งสองคนหน้าเสีย
“ฉันไม่ได้ฆ่านะ ยัยนี้ฆ่า”จอมพูดพร้อมกับชี้ไปที่พริ้ง
“ก็นายบอกให้ฉันทำอ่ะ”พริ้งเถียง
“นี้! หยุดเพียงกันได้แล้ว ที่มีมันสำนักงานอัยการนะค่ะ
ไม่ใช่ตลาดสด”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ตกลงจะสารภาพได้หรือยังค่ะ ? ว่าคูรฆ่าคุณเจนอย่างไร ?”แก้วถาม
“ดิฉัน ขโมยยาพิษมาจากโรงพยาบาลค่ะ”
“ภรรยาผมชอบตื่นขึ้นมาดื่มน้ำก่อนออกไปข้างนอก ผมจึงวางยานอนหลับ
แล้วให้พริ้งมาฉีดยาพิษให้ ก่อนจะพาเธอไปที่จุดเกิดเหตุ
แล้วโยนเธอให้รถพริ้ง แล้วพาไปส่งโรงพยาบาล”จอมเสริม

จากนั้นทั้งคุ่ก็ถูกดำเนินคดีตามกฎหมายหลังจากการสอบสวนจบลง

ปิดคดี!

“แกนี้เอาเป็นเอาตายจริงๆเลยนะยัยแก้ว”เฟย์พูดทันทีเมื่อออกมาจากสำนักงานใหญ่
“ก็สองคนนั้นอยากท้าฉันก่อนทำไม ? ฉันยิ่งไม่ชอบให้ใครมาท้าทายฉันอยู่ด้วย
สมน้ำหน้า คิดไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะหาหลักฐานมามัดตัวได้”แก้วพูดเป็นชุดเลยแหะ!

ที่บ้าน
“ไง ปิดคดีแล้วหรอ ?”โทโมะถาม
“เยสสสส พรุ่งนี้วันเสาร์วันหยุด แล้วปันปันอ่ะ ?”แก้วถามถึงเจ้าตัวเล็ก
หายไปไหนกันนะไม่เจอกันตั้งหลายวันแล้ว
“ย้ายไปเรียนที่ต่างจังหวดแล้ว เห็นแม่บอกว่าคุณยายฉันป่วงยเลยต้องไปดูแล
เลยพาปันปันไปที่นู่นด้วย”โทโมะตอบ
“งั้นบ้านนี้ก็มีแค่เราสองคนอ่าดิ ?”แก้วถาม
“อื้มม”โทโมะตอบ
“นายคงไม่ทำอะไรฉันหรอกนะ”แก้วถาม
“ทำไม อยากให้ฉันทำหรอ ?”โทโมะถาม
“ป่าวนะ”แก้วตอบ
“ไม่ทำหรอกน่า ถ้าฉันทำนะ ฉันทำไปนานแล้ว อย่างเธอไม่มีอะไรน่ามองหรอก”โทโมะพูด
‘หมายถึง ไม่มีอะไรน่ามอง แต่มันน่าสัมผัสต่างหาก’โทโมะคิดในใจ
“ใช่สิ ฉันมันท่อนไม้ ไม่เหมือนฟางนิ น่ามอง น่าสัมผัสไปทุกส่วนเลย”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง
‘ใช่สิ ฉันไม่ใช่ฟาง นายไม่มีทางทำอะไรฉันหรอก โทโมะ’แก้วคิดในใจ
“เดี๋ยวแก้ว แก้ว”โทโมะเรียก
“แก้ว”ยังคงเรียกต่อไปแต่แก้วไม่หัน
“จริญญา”โ?โมะเรียกทำให้แก้วหยุด
“เป็นอะไร ?”โทโมะถาม
“ไม่ได้เป็นอะไร”แก้วตอบพร้อมกับปาดน้ำตา
‘บ้าจริง น้ำตาจะไหลทำไม ?’แก้วคิดในใจ

“เธอไม่ได้โกรธฉันหรอ ?”โทโมะถาม
“ไม่ได้โกรธ โกรธทำไม ในเมื่อนายพูดความจริง”แก้วพูดพร้อมกับหันหน้ามาหาโทโมะ
“แบบนี้หรอ ? ไม่โกรธเราเป็นเพื่อนกันมา 7 ปีแล้วนะ
ทำไมเรื่องแค่นี้ฉันจะดูไม่ออก”โทโมะถาม
“อย่ามาทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลย”แก้วพูด
“เธออย่าลืมสิ ฉันน่ะ มีไหวพริบดีกว่าเธอนะ ถ้าเธอดูคนอื่นออก
ทำไมเธอดูฉันไม่ออก”โทโมะพูด
“อะไรของนาย ?”แก้วถาม
“ช่างมันเถอะ ฉันหมายถึง เธอดูคนอื่นออก ทำไมฉันจะดูเธอไม่ออก”โทโมะพูด
“ไปนอนเลยไป”แก้วพูดแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป

“ทำไมนะแก้ว ? เธอดูใครต่อใครออกว่าเขาคิดอะไร แต่ทำไม ? เธอถึงดูฉันไม่ออก
ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ ?”โทโมะบ่นพึมพำ