The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก

“คงเหนื่อยจนหลับ”

เดินไปหาข้าวของที่มีอยู่ในห้องแล้วมานั่งลงข้างๆเตียงผ้าสะอาดเช็ดไปที่แผ่นหลังเพื่อลบรอยเลือด

“แผลคงอักเสบน่าดู”

เพราะรอบๆแผลมันมีรอยแดงจนน่ากลัว เมื่อเช็ดด้วยน้ำเปล่าแล้วก็ใช่สำลีชุบแอลกอฮอลแช็ดซ้ำลงไปอีกที คนที่หลับอยู่ถึงกับสะดุง แต่ก็แค่สะดุงไม่ได้ตื่นขึ้นมาพอเช็ดคราบเลือดจนสะอาดใส่ยาเสร็จก็ถอนหายใจอย่างโล่งๆ

“เฮยยย~”

ผละออกไปเพื่อถอนหายใจไม่นานก็ก้มหน้าลงมาดูที่แผลอีกรอบ

“เพี้ยง~หายไวๆนะมาเฟียขี้เก็ก”

ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดบาดแผลกอนจะทำหน้าเก็กล้อเลียนแบบที่คนนอนหลับชอบทำบ่อยๆ วันนี้เป็นอีกวันซินะที่ต้องเจอกับอะไรยุ่งวุ่นวายไปหมด...

ขวับ!!

“เฮ้ยยยย”

ร้องด้วยความตกใจเพราะคนที่นอนหลับอยู่พลิกตะแคงตัวแล้วพาด

แขนยาวๆมาที่เธอรั้งร่างบางในลงไปนอนด้วยกันบนฟูก

“ว่าใคร”

“ก็ว่านายแหละ”

“มาเฟียอยากหิววันนี้ไม่สะดวกอยากให้นายหญิงปรนนิบัติหน่อยได้

ไหม”

“ให้ทำอะไรอีกหล่ะ”

ถามอู่อี้อยู่กับอกกว้าง

“แล้วเคยทำอะไรกันหล่ะ”

“ไม่เด็ดขาด”

“นายหญิง”

เบื่อคำๆนี้จัง อะไรก็ยกคำนี้มาอ้างไอ้มาเฟียบ้าเอ้ย

“ถ้าไม่ทำฉันจะทำเองนะ”

ร่างสูงพลิกกายขึ้นมาคร่อมไว้ ฉกจูบลงมาอย่างรวดเร็วจนแก้วตั้งตัวไม่ทัน เผยอรับลิ้นเข้าไปในช่องปาก รู้สึกว่าตอนนี้แผลที่หลังจะไม่เป็นปัญหาสำหรับมาเฟียคนนี้จริงๆ

+

+

+

แสงไฟหลากสีสาดส่องไปทั่วทั้งผับ ผู้หญิงจำนวนมากเต้นยั่วยวนอยู่บนเวทีเป็นที่ทั้งที่หมายปองและอาหารสาตาของชายหนุ่มด้านล่างเป็นอย่างดี นี่ก็ล้วงเข้าวันที่สามมาแล้วที่เฟย์ยังต้องอยู่ที่นี้ ตารางงานเดินแบบและอีเวนท์ต่างๆเป็นอันต้องงดไปจนหมดเพราะอะไรหล่ะเหรอที่ทำให้เธอต้องอยู่ ก็เพราะเพื่อนอีกทั้งสองคนยังไม่ส่งข่าวมาหน่ะสิคนหนีไปกับใครก็ไม่รู้ดูสุขุมแปลกๆ ส่วนอีกคนที่พึ่งเจอกันก็หายไปกับหนุ่มหล่อคนหนึ่ง คิดแล้วก็ปวดหัวขึ้นมากระดกบรั่นดีในแก้วรวดเดียวหมดราวกับว่ามันคือน้ำเปล่า

“คอแข็งจังนะครับเฟย์”

เสียงทักดังขึ้นก่อยเจ้าตัวจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆหน้าเค้าเตอร์ จะใครถ้าไม่ใช่เขื่อนคนที่ลากเธอหลบคมมีดมา

“ก็ไม่แข็งเท่าไหร่หรอกคะ เฟย์ก็แค่ยังไม่เมา”

สายตาหวานหยาดเยิ้มตามแบบฉบับหนุ่มเจ้าชู้คารมดีส่งมาไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ ทำไมเธอจะไม่รู้มีหรือจะยอม ดวงตากลมโตจ้องแป๋งไปที่คนตรงหน้าเธอไม่ถอยอยู่แล้ว

“ดื่มด้วยกันไหมค่ะ”

ยกแก้วของเธอแล้วขยับตัวลงจากเก้าอี้เดินเข้ามาเขื่อนใกล้เบียดสะโพกงามลงไปในช่องว่างระหว่างขาของเขื่อยริมฝีปากอิ่มชวนมองยิ้มหวานจนเห็นลักยิ้มที่แก้มบุ๋มลึกลงไป

“ก็ดีครับ...ว่าแต่วันนั้นเรายังไม่ได้เล่นไพ่กันเลยนะ”

“ยังอยากเล่นไหมหล่ะค่ะ”

ยัดแก้วบรั่นดีใส่มือเขื่อนแล้วเลื่อนมือมาเกาะไว้ที่แผงอกกำยำ เขย่งปลายเท้าเพื่อให้ไปกระซิบถามที่ใบหู มือหนาไว้ต่อสัมผัสไม่ปล่อยให้ร่างบางผละออกไปง่ายๆตวัดเกี่ยวคล้องเอวบางไว้

“แน่นอนที่สุด”

กระโดดลงมาจากเก้าอี้แล้วคล้องเอวพาเดินขึ้นไปยังชั้นบน ห้องที่ดูแตกต่างจากห้องที่เธอพักมันเรียกความสนใจได้เป็นอย่างดี ห้องสีน้ำเลเข้มภาพวาดที่ติดอยู่บนฝาผนังเต็มไปด้วยลวดลายของไพ่ทาโร่ที่เธอชอบ มีกลิ่นอายแห่งความลึกลับซ่อนอยู่ไม่น้อย แต่ที่แปลกไปกว่านั้นสิ่งที่อยู่กลางห้องกลับไม่ใช่เตียงนอนหากแต่เป็นโต๊ะชุดที่มีเก้าอี้เพียงสองตัววางอยู่มันถูกปูด้วยผ้าสีเทา...

“ห้องสวยดีนะคะ”

“ถ้าสวยก็มานอนที่นี้ได้นะครับ ยินดีเสมอ”

โน้มหน้าลงมาใกล้

“พูดแล้วอย่าคืนคำนะคะ”

......................................................................

ช่วฃนี้เนตเต่าเนอะเล่นไม่ได้อ่าเนอะ^^แต่พอเข้าได้ก็อัพให้เลยน้าไม่รู้สนุกรึเปล่า

รักรีดเดอร์จ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟ