My secret. เธอคือความลับ (Nc)
Reeya_BR
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
''เบลล์มีอะไรกับโมะหรอ โมะคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องเเล้วซะอีกนะ''
"เอ่อคือว่า..." เธออึกอักจะพูดอะไรก็ไม่ยอมพูดออกมา ผมชักเริ่มไม่เเน่ใจเเล้วสิ ว่าเธอจะพูดอะไรกับผม
ทั่วทั้งบริเวณห้องอาหารนี้มีเพียงเราสองคน เธอยิ่งเงียบยิ่งความให้เกิดความกดดัน
"ตกลงเบลล์มีอะไรจะพูดกับโมะรึป่าว โมะไม่ได้มีเวลาว่างมากนะ" ผมพูดกดดันให้เธอรีบบอกว่าเร็วๆ อยู่
อย่างนี้นานๆมันรู้เคยเเปลกๆ จริงๆเเล้วผมกับเบลล์ก็มีเรื่องให้งอนกันบ่อย เเต่ก็งอนเเป๊บเดียว เเล้วเรื่องก็ไม่ใหญ่
มาก
"โมะ เบลล์ขอโทษ เบลล์ขอโทษจริงๆ โมะยกโทษให้เบลล์ได้ไหม เบลล์สัญญาว่าเบลล์จะไม่ทำอีก" พูด
ออกมาสักทีนะเบลล์ จริงๆเเล้วโมะเองก็อยากจะใให้อภัยเบลล์อยู่หรอก เเต่คงต้องสั่งสอนสักหน่อย
"สำหรับโมะ โมะให้อภัยได้อยู่เเล้ว เเต่ ;)" ผมบอกพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ สายตาของเธอเริ่ม ฉายเเววให้เห็น
ถึงความดีใจ เเต่ไม่นานนักก็เปลี่ยนเป็นความสงสัย
"เเต่อะไรโมะ โมะบอกเบลล์มาสิ ? เบลล์จะทำทุกอย่างเลย" เธอรีบตอบอย่างฉับไว เอ อะไรดีนะ ?
"ไปเที่ยวป่ากับโมะสักสามสี่วันเป็นไง?" ฮ่าฮ่า ผมรู้หรอกหน่า ว่าเธอกลัวสัตว์ทุกชนิด ยิ่งอยู่ในป่าเเล้ว...
"ตกลงค่ะ !"
"ห๊ะ!! เบลล์จะไป? ทำไมถึง"
"ก็เบลล์ทำทุกอย่างได้เพื่อโมะนี่คะ เอาเป็นว่าอีกสองวันเราไปเดินป่ากันนะ ^^" เป็นไปได้ เบลล์ยอมทำ
เพื่อผมขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
"เเล้วเจอกันนะ เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมหล่ะเบลล์ ป่ามีสัตว์เยอะน้าาา" ผมพูดเปรยๆไปอย่างนั้นเเหละ มีผม
ไปด้วยซะอย่าง ไม่เป็นอะไรหรอก
ณ คอนโดของโทโมะ
ชายหนุ่มอารมณ์ดีเมื่อกลับมาถึงห้อง สาเหตุเพราะ ? ...เขาได้คืนดีกับเเฟนสาวของเขามา เเต่การที่เขา
อารมณ์ดีจนลืมบางเรื่องไป ถือว่าแย่เลยทีเดียว เพราะเรื่องที่ลืมไปนั้น มันเป็นความทรงจำที่น่าจดจำมากในช่วง
ชีวิตของเขา
เขาเดินเข้าห้องน้ำของตัวเอง เพื่อไปชำระล้างร่างกายของตัวเองให้สะอาด เเต่ระหว่างที่สายน้ำเย็นฉ่ำไหล
ลงมากระทบตัวเขานั้น เขาก็ฉุกคิดถึงเรื่องเมื่คืนเเละเมื่อเช้าออกมา ทำให้เขาเกิดความคึกที่จะหาคำตอบนั้นอีก
ครั้ง ทั้งๆที่เขาก็รู้ดีอยู่ว่า เขาไม่มีความจำเป็นที่จะหาคำตอบใดใด เเต่สัญชาตญารภายในใจของเขา ก็สั่งให้เขาทำ
'เเล้วเจอกันใหม่นะคะ'
'คุณเเพ้เเล้ว Game Over !'
'เธอคือใครกันนะ เมื่อไหร่หล่ะที่เราจะได้เจอกัน ?' คำถามของเขานั้น มีเพียงเธอเท่านั้นที่จะมาเป็นคนตอบ
เขาเอง
เขาเดินออกมาในสภาพผ้าขนหนูปิดท่อนล่างเพียงผืนเดียวตามปกติ เพราะห้องนี้มีเข้าอยู่เพียงคนเดียว
เเต่ในวันนี้ มีอีกคนอยู่ร่วมห้องกับเขาด้วย นั่นคือ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร...
"เฮ้อ ออกไปหาเฟย์ดีมั้ยนะ เธอจะไปที่นั่นรึป่าวนะวันนี้?" เขาถามตัวเอง เเละคิดว่าควรจะไปที่ผับเพื่อน
ของเเฟนของเขา เพื่อที่จะไปรอเจอเธออีกครั้ง
"เอาเถอะ เเต่งตัวก่อนดีกว่า" เเละเขาก็เดินเข้าห้องนอนไป
"เฮ้ย ?! ใครนอนอยู่บนเตียงวะ" มีใครบางคนกำลังนอนหลับอยู่อย่างสบายใจ เขาไม่รอช้ารีบดึงผ้าห่มออก
"o[]O!!!!!!!!" ช็อก เขาเบิกตากว้าง มันเป็นไปได้ยังไง ทำไมเธอถึงมานอนอยู่ที่นี่ได้ ?
"อะไรกันเนี่ย นายมาปลุกฉันทำไมกัน = =" หญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงียเเละเซ็งที่โดนปลุก
"ธะ เธอ ทำไมถึงมานอนอยู่ที่นี่ได้หล่ะ? แล้วนั่น นั่นมันชุดนอนฉันนี่ ?"ชายหนุ่มติดๆขัดๆ เพราะเธอทำ
อะไรอย่างไม่คาดคิด
"นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก รู้ไว้เเค่ว่าต่อไปฉันจะอยู่ที่นี้ ก็พอ ;)" เธอตอบเเบบกวนๆติดเล่ห์กลนิดหน่อย
"เเล้วฉันหล่ะ นี่มันห้องฉันนะ ฉันจะไปอยู่ที่ไหน"
"อยู่ที่นี้ด้วยกันก็ได้นะ ^^" หญิงสาวกล่าวจบก็พุ่งตรงไปยังริมผีปากสีเชอร์รี่ของชายหนุ่มทันที...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
อะไรกันเนี่ยพระเอกเรา ? คืนดีกับเเฟน เเล้วมาจูบกับ ? ได้ยังไง นิสัยไม่ดีเลยอ่ะ >< เอายังไงต่อดีนะตอนต่อไป
จะรุกต่อดีมั้ยนะ เเอร๊ยยยยย หื่นจัง55555555555 ลืมกันเเล้วยังเอ่ย ? อย่าเพิ่งลืมกันนะ T^T
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
เม้นต์ๆๆๆ โหวตๆๆๆ ไลค์ๆๆๆ ค่าาา ขอบพระคุณอย่างสูงนะ รักรีดเดอร์เสมอ <3
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
