รักสลับยัยน้องรหัส

8.3

เขียนโดย tumm

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.14 น.

  47 ตอน
  753 วิจารณ์
  86.92K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

42)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        " อือออ ยังไม่พออีกเหรอค่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามอย่างอ่อนเพลีย  ก็ชายหนุ่มยังคงเล่นบทรักกับเธออย่างต่อเนื่องโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
         " ถ้าพี่บอกว่ายังล่ะ"
         " แต่แก้วเหนื่อยแล้วนะค่ะ"
         " งั้นพี่ขออีกรอบนะครับ แล้วค่อยนอน"  หญิงสาวไม่ตอบได้แต่พยักหน้าให้ชายหนุ่ม
         " น่ารักจังเลยคนดีของพี่ ฟอด~" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างของหญิงสาวแล้วเริ่มบทเพลงรักรอบสุดท้าย
         " พี่ขอโทษนะครับคนดีของพี่" ชายหนุ่มถอนตัวออกจากหญิงสาวก่อนจะเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนจะคว้าชุดนอนมาสวมให้แล้วนอนกอดหญิงสาวไว้ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่

 

 


     
         เช้ารุ่งขึ้นโทโมะตื่นขึ้นมาแต่เช้าก่อนจะลุกเดินไปอาบน้ำ  แต่พอออกมาก็ไม่พบร่างบางแล้วก่อนจะได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องครัว ชายหนุ่มจึงรีบเดินออกมาดูทันที
       " ทำอะไรอยู่ครับ หอมเชียว" โทโมะเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาดูหญิงสาวที่กำลังทำอาหารอยู่
       " แก้วหิวค่ะ แล้วก็เลยออกมาทำอะไรทาน พี่ไปแต่งตัวก่อนดีกว่าค่ะ จะได้ออกมากินข้าวกัน" แก้วหันไปบอกชายหนุ่มก่อนจะง่วงอยู่กับอาหารในเตา
       " ก็ได้ครับ ฟอด~" ชายหนุ่มบอกแล้วแอบหอมแก้มตอนหญิงสาวเผลอก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปแต่งตัว
       " พี่โมะอ่ะ" แก้วบ่นนิดๆ ก่อนจะหันมาสนใจอาหารบนเตาต่อ
       " ว้าว น่ากินจังเลย" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อมาม่าผัดถูกออกมาวางบนโต๊ะ
       " กินกันดีกว่าค่ะ แก้วหิวแล้ว" แก้วนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มก่อนจะลงมือทานด้วยความหิว
       " กินช้าๆ ก็ได้ เดี๋ยวติดคอ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากให้คนที่นั่งข้างๆ
       " ก็หิวนี้ค่ะ"     
       " ไม่น่าหิวนะ เมื่อคืนข้าวต้มรอบดึกก็กิน" โทโมะเอ่ยบอกยิ้ม  ทำให้หญิงสาวหน้าแดง
       " พี่โมะอ่ะ" แก้วตีแขนชายหนุ่มก่อนจะนั่งทานข้าวต่อจนหมด
       " ก็จริงนิ"
       " แก้วอิ่มแล้ว ไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ ฝากเก็ยล้างด้วย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอน  โทโมะที่ทานข้าวเสร็จก็เก็บจานที่กินไว้ล้างทำความสะอาดก่อนจะเดินเข้าไปดูหญิงสาวในห้องนอน 
       " อาบน้ำเสร็จก็หลับเลยนะครับ" โทโมะมองแล้วเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาวที่นอนหลับอยู่   โทโมะที่เห็นดังนั้นจึงออกจากห้องเพื่อลงไปซื้ออาหารและขนมมาตุนไว้บนห้อง
       " ขี้เซาจริงๆ" โทโมะที่เอาของมาวางก่อนจะเดินมาดูว่าหญิงสาวนั้นตื่นหรือยัง  แต่แก้วนั้นยังไม่ยอมตื่น   ชายหนุ่มจึงออกไปนั่งดูทีวีอยู่ด้านนอก
       " ตื่นแล้วเหรอครับ" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวที่เดินออกจากห้องนอนมานั่งที่โซฟาข้างๆ ตัวเองก่อนจะเอนศรีษะมาซบกับไหลกว้าง
       " พี่โมะ แก้วปวดหัวอ่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกชายหนุ่มเสียงอ่อนๆ
       " ไหนพี่ดูสิ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วจับหน้าหญิงสาวให้หันมาก่อนจะเอามือไปวางบนหน้าผาก
       " ตัวอุ่นๆ นะเนี่ย พี่ว่ากินยาดักไว้ก่อนดีกว่า" โทโมะบอกแล้วอุ้มหญิงสาวกลับไปนอนที่เตียง ก่อนจะเดินไปเตรียมยากับน้ำมาให้หญิงสาวและจัดการเช็ดตัวให้ด้วย 
       " ขอบคุณนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
       " นอนเถอะ เดี๋ยวพี่นั่งเฝ้าเราเอาไว้" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะดึงผ้าห่มให้ถึงหน้าอกของหญิงสาวก่อนจะกุมมือหญิงสาวเอาไว้  แก้วมองหน้าคนตัวโตก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง


       ' น่ารักจริงๆ เรียนจบพี่จะให้พ่อแม่มาขอเรานะ แก้วใจของพี่' โทโมะกระซิบกับร่างบางที่นอนหลับตาอยู่  ไม่นานเขาก็ค่อยๆ เลื่อนตัวลงไปนอนกอดหญิงสาวไว้แล้วหลับไปในที่สุด

 

 

 

        โทโมะรู้สึกตัวขึ้นมาก่อนจึงเอื้อมมือไปวางบนหน้าผากของหญิงสาวก็พบว่าตัวไม่ร้อนแล้ว  ชายหนุ่มจึงเดินออกมาที่ห้องครัวพร้อมกับทำโจ๊กให้หญิงสาวก่อนจะยกเข้ามาให้ถึงเตียงนอน
        " น้องแก้วครับ ตื่นมาทานโจ๊กก่อนดีกว่าครับ" โทโมะปลุกสาวน้อยที่นอนหลับอยู่
        " ก็ได้ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมานั่งพิงกับหัวเตียง  โดนมีชายหนุ่มค่อยป้อนข้าวตลอดจนหญิงสาวทานเกือบหมดชาม
        " กินยาด้วยครับ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้" โทโมะเอ่ยบอกพร้อมส่งยาให้หญิงสาวแล้วตามด้วยน้ำ
        " ขอบคุณค่ะ" แก้วเอ่ยบอก เมื่อทานยาเสร็จหญิงสาวจึงออกมาสูดอากาศที่ริมระเบียงอยู่คนเดียว
        " ออกมาทำไมครับ"
        " อยู่ในห้องมันเบื่อค่ะ แก้วเลยออกมาสูดอากาศค่ะ"
        " งั้นพี่ให้เวลาอีกแปบเดียวนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะกอดเอวบางนั้นไว้แล้วเอาคางมาเกยที่ไหล่ของหญิงสาว
        " งั้นเข้าห้องก็ได้ค่ะ" แก้วเอ่ยบอก โทโมะจึงประคองหญิงสาวให้เดินมานั่งที่โซฟาก่อนจะเปิดโทรทัศน์ดูรายการต่างๆ ไปเรื่อยๆ
        " เย็นนี้ออกไปทานข้าวข้างนอกกันไหมครับ"
        " แก้วยังไม่ค่อยจะดีเลยอ่ะค่ะ ทานที่ห้องก็พอมั้งค่ะ"
        " พี่ได้ทั้งนั้นครับผม แต่พี่กลัวเราเบื่อ"
        " แก้วพี่เบื่อหรอกค่ะ เพราะมีพี่เป็นคนดูแลไงค่ะ ใครจะกล้าเบื่อได้ลง"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา