รักครั้งนี้ต้องลุ้นเอาเอง

     >>>>>>> ห้องเรียน <<<<<<<<

 ไอเบ แกไปรู้จักกับยัยทอมสกปรกนั่นตั่งแต่เมื่อไหร่วะ ตอนเด็กๆฉันไม่ยักจะเจอเลย โทะโมะถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ

เพิ่งรู้จักวันนี้เอง จองเบตอบสั้นๆ 

(ไอ้นี่มันน่าสงสัยจริงๆเลย ) โทะโมะทำหน้าคุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกโกหกฉันนะ 

ฉันไม่อยาก ตก นรกหรอกน่า 

>>>>>> มาดูทางฟางที่อยู่ห้องเดียวกัน <<<<<<

 ฟางเดินมาหาป๊อปปี้ที่กำลังทำการบ้านอยู่ 

ป๊อป นายว่างอยู่่รึเปล่า 

ก็ว่างอยู่หรอก แล้วมีอะไรรึเปล่า 

ฉันมีเรื่องจะถามน่า ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรไว้วันหลังก็แล้วกัน  ฟางรีบบอกป๊อปปี้ทันทีที่เห็นว่าเขากำลังไม่ว่างที่จะคุย แต่ออกเชิงง่อนนิดๆ 

ไม่เป็นไร มีอะไรก็ถามมาได้ ฉันนะว่างสำหรับเธอนะ จะให้ตอบคำถามเธอทั้งวันก็ยังได้ 

นายคิดว่าจองเบเป็นคนยังไง 

ไม่รู้หรอก แล้วทำไมไม่ไปถามคนอื่นล่ะ เขาอาจจะตอบเธอได้ดีกว่าฉันก็ได้นะ 

(ทีเมื่อกี้บอกว่าจะตอบให้ทั้งวัน พอฉันพูดถึงจองเบปุ๊ปนายนี่ก็ออกอาการแปลกๆ เขาเป็นอะไรไปนะ ) ก็นายเป็นคนเดียวที่รู้ใจจองเบดีที่สุดแล้วนี่ จะฉันไปถามใครอีกล่ะ

เป็นคนดีละมั้ง ป๊อปตอบแบบฮ่วนๆ

ฉันถามถึงนิสัยใจคอ แบบว่าชอบอะไรเกลียดอะไรแบบนี้อ่ะ 

หมอนั่นอ่ะหรอ นิสัยแปลกๆอ่ะนะ ก็จะชอบแกล้งแต่เพื่อนๆไปวันๆ ไม่ค่อยจริงจังกับใครสักเท่าไร แค่นี่แหละ 

เรื่องนั่นฉันรู้อยู่แล้วล่ะ 

ว่า่แต่ถามถึงไอ้จองเบเนี่ย คิดอะไรกับมันรึเปล่าห่ะ

ฉันชอบ......ฉันชอบ........จองเบน่ะ  ฟางตอบด้วยท่าทางที่เขินอาย

(หาาา ยัยนี่ชอบจองเบอยู่หรอเนี่ย แล้วฉันจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ ฉันน่ะชอบเธอมานานแล้วนะฟาง)

แต่ดูเหมือนจองเบเขาจะไม่ค่อยสนใจฉันเลยอ่ะ ฟางพอพูดจบก็ทำหน้าเสร้าอย่างเห็นได้ชัด 

ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนั้นหรอก ฉันจะเป็นคนทำให้เธอสมหวังเอง (แม้ต้องปิดกั้นความรู้สึกนั้น ฉันก็จะทำเพื่อเธอนะฟาง)

จริงหรอ นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยล่ะ ฟางดีใจมากจนเผลอไปกอดป๊อปปี้

ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ 

ไม่เป็นไรหรอก (เป็นได้แค่เพื่อนจริงๆหรอเนี่ย ....)

    ทั้งสองข้างพูดคุยกันอย่างสนิทสนมจนไม่รู้ตัวว่า กำลังมีคนเฝ้ามองเหตุการณ์นี้อยู่ จะเป็นใครไปไม่ได้ นั่นคือ จองเบนั่นเอง

 ไำอ้ป๊อปมันชอบฟางอยู่หรอเนี่ย งานนี้สนุกแน่ จองเบยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

>>>>>>> ตัดมาทางพวกโทะโมะกันบ้าง  <<<<<<<<<

 ตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวัน โทะโมะ เคนตะ และเขื่อนกำลังกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร โดยด้านหน้าของพวกเขาเป็นเฟย์กับแก้วที่มากินข้าวด้วยกัน ส่วน ฟาง ป๊อปปี้และจองเบ ยังอยู่ในห้องเรียน 

ไอ้ผีดิบญี่ปุ่น นายกินข้าวได้ด้วยเหรอ  แก้วพูดเป็นเชิงด่าข้ามโต๊ะมา 

แล้วเธอคิดว่าฉันจะกินอะไรล่ะ ยัยทอมเน่า โทะโมะสวนกลับในทันที 

ก็เห็นปกตินายกินแต่ของบูดๆเน่าๆ เลยกลายเป็นผีดิบไง เนาะเฟย์เนาะ 

ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ เฟย์พลอยตามไปกับแก้วด้วย

นี่เธอคิดจะมีเรื่องกับพวกฉันให้ได้เลยใช่ไหม โทะโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหสุดขีด 

มันก็จริงอย่างที่แก้วพูดนั่นแหละน่า ไอ้โมะ แกอย่าคิดมากไปเลย นี่แก้วจัง เป็นไงวันนี้ฉันหล่อป่าวอ่ะ ว่าแต่วันนี้ฉันไปส่งเธอกลับบ้านได้ป่าว เคนตะเริ่มภารกิจจีบแก้วทันที ซึ่งก็ตรงตามแผนหนังสือที่เขาทุ่มเทอ่านมันมาตั้งหลายเดือน 

แล้วแกจะใส่แว่นทำเพื่ออะไรวะ ไอ้เคนตะ  เขื่อนที่ งงกับท่าทีของเพื่อน ที่วันนี้ทำไมจึงต้องใส่แว่นกันแดดมาด้วย ทั้งๆที่วันนี้ก็ไม่มีแดดสักหน่อย 

แกเคยได้ยินป่าววะ ความรักทำให้คนตาบอดอ่ะ เคนตะกระซิบข้างหูเขื่อนเบาๆ 

แก้วที่เห็นเคนตะดูเหมือนจะท่าท่าง กำลังจะจีบตนดูนั้น เผอิญนึกถึงสมัยเมื่อ 2 เดือนที่แล้วขึ้นมา

   ------------------ 2 เดือน ก่อนหน้านั้น ----------------

   เอ๋.... นี่พี่จองเบไม่อยู่หรอเนี่ย ทุกที่ไม่เห็นจะออกไปข้างนอกนี่น่า แต่ก็ชังเหอะ ทำความสะอาดห้องพี่จองเบดีกว่า เดี๋ยวสกปรกก็จะป่วยอีก >>>> ในขณะที่แก้วก็ทำความสะอาดห้องของจองเบตามปกติที่ทำไว้ทุกๆวัน ก็ไปเจอเข้ากับหนังสือเล่มหนึ่ง เป็นหนังสือปกหนาๆ ที่ดูเหมือนมีสาระความรู้ดีนะเนี่ย แต่ทำไมหน้าปกจึงเขียนว่าตำราสุดยอดแห่งการจีบสาวล่ะ ไร้สาระสิ้ันดี <<<< ไม่ยักจะรู้ว่าพี่จองเบชอบอ่านหนังสือพวกนี่ด้วยหรอนี่ 

 แก้วจึงลองเปิดหนังสือเล่มนั้นดู ก็ไปสะดุดตากับหน้า 99 ของหนังสือเล่มนั้นพอดี (เนื้อหาเขียนไว้ว่า ---แผนการจีบสาวโดยใช้หลักของคนตาบอดนั้นมีไว้ว่า ___________ ให้แกล้งเหมือนคนตาบอดแล้วลองเรียกร้องความสงสาร ไม่เกิน 5 วินาที รับรองสาวตอบรับรักทันที )

----------------------- ปัจจุบัน ---------------------

 (อ้อ .....จำได้ล่ะงั้นจะลองเล่นสักหน่อยแล้วกัน) เออ ...เคนตะฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกนาย แก้วเริ่มใช้น้ำเสียงที่ไพเราะ พร้อมกับใบหน้าที่ดูอ่อนหวานยิ่งขึ้น 

(เอาแล้วซิ.. ฉันไม่นึกว่าหนังสือที่ฉันอุตส่าซื้อมามันได้ผลถึงเพียงนี่ เอาล่ะลองทำตามที่บอกล่ะกัน ความรักของฉันจะได้สมหวังซะที 5...4....3....2....1 จะเป็นตามนั้นรึเปล่า ฮ่าๆๆๆ ว่าเข้าไปนั่น)

(ผ่านไป 5 วินาทีแล้วซินะ) เรื่องที่ฉันจะบอกก็คือ นาย!!!! อยากตาบอดมากรึไงห่ะ นี่แดดก็ไม่มียังจะใส่แว่นกันแดดมากวนฉันอีก ถ้าอยากบอดล่ะก้อ มารับหมัดเทพเจ้าดาวตกของฉันสักหน่อยไม่วะ ไอ้สาหร่ายทอดกรอบ 

(ตราโคโดริ...) สีหน้าของแก้วเปลี่ยนไปราวกับปีศาจร้าย พร้อมกับเสียงห้าวๆที่เป็นบุคลิกเฉพาะตัวของแก้วนั่นเอง

ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไอ้เคนแกเจอฤทธิ์นางมารสองพันปีเข้าแล้วล่ะซิ คิดได้ไงจะจีบยัยทอมนี่เป็นแฟน ขำวะ ฮ่าๆๆๆๆ

เขื่อน หัวเราะอย่างสมน้ำหน้า ที่เพื่อนตัวเองทำตามหนังสือที่ตัวเองภูมิใจมานานกว่า 3 ปี 

จีบกันออกนอกหน้าเลยนะ เคนตะ ว่าแต่ไอ้หน้ากบเคโรโระ เอามือออกจากเอวฉันซะทีเถอะ เฟย์รีบเอามือปัด มือของเขื่อนทันที ที่รู้ตัวว่ากำลัง ถูกแต๊ะอั๋งอยู่  

อ่อ..โทษทีนะพอดี เส้นมันชอบชักกระตุกอ่ะ แบบว่าไม่ได้ตั้งใจอ่ะนะ (นี่เรายังเนียนไม่พออีกหรอเนี่ย สงสัยคงต้องฝึกกับไอ้จองเบให้มากกว่านี่ซะแล้วสิ) เขื่อนรีบแก้ตัวทันที 

อยากชักกระตุกแบบจริงๆจังรึเปล่าห่ะ ถ้าอยากเดี๋ยวจะจัดเมนูพิเศษให้  เฟย์ตอบอย่างโมโห 

จริงหรอ จริงหรอ แล้วเมนูที่ว่ามันคืออะไรล่ะจ๊ะ 

ยำมัดชุด แกงส้นเท้าไง อยากกินป่าวล่ะ ใช้เวลาทำไม่นานหรอก แค่ 2-3 นาที นายได้กินแน่ 

งั้น.....ฉันขอบายก่อนล่ะกันนะ ฮ่าๆๆๆ ไว้วันหลังเดี๋ยวมาจีบใหม่นะจ๊ะ ป่ะไอเคนตะรีบหนีกันเร็วเดี๋ยวนิวเคลียร์ลูกใหญ่จะลงซะก่อน  เขื่อนรีบชิงพาเคนตะไปทันทีก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายสำหรับพวกเขา 

อ้าวพวกแกคิดจะทิ้งฉันรึไงห่ะ โทะโมะน้อยใจที่เพื่อนสนิททิ้งกันได้ลงคอ 

ยัยทอมเธอนี่ก้อ โทะโมะที่กำลังจะลุกตามเคนตะกับเขื่อนไปก็เผอิญเห็นเข้ากับ หน้าอกเล็กๆของแก้วแว่บหนึ่ง มันทำให้ใจของโทะโมะถึงกับเต้นเร็วขึ้นมาเลยทีเดียว หน้าตาสวยเหมือนกันนะ แต่เสียดายที่หน้าอกเล็กยังกะเด็กอนุบาลอ่ะ ฮ่าๆๆๆ โทะโมะหัวเราะ พร้อมทำหน้าเยาะเย้ย 

ไอ้บ้า แกจงไปเกิดใหม่ซะ แก้วที่กำลังลุกขึ้นจะต่อยโทโมะให้ได้ แต่เพราะขาดสติจึงก้าวขาผิดจังหวะ ทำให้ขาข้างซ้ายไปโดนเก้าตัวที่เฟย์นั่งอยู่ เพราะเหตุนี้ทำให้แก้วล้มตัวไปข้างหน้าอย่างรุนแรง แต่โชคดีที่โทโมะรับไว้ทัน จึงไม่เจ็บเท่าไรนัก (ทำไมหัวใจหมอนี่ถึงเล่นเร็วล่ะ นี่มันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย แล้วทำไมใจฉันถึงสั่นแบบนี่ล่ะ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย) นี่นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ 

เออ รู้อยู่แล้วน่า แล้วเป็นไรมากป่าว

 ทำมาเป็นพูดดี ไม่เป็นไรมากหรอก ยังไงก็ ...ก็..ขอบใจนะ 

 (อ๊ากกกกก ทำไม ...ทำไม ความโกรธเมื่อกี้ของฉันมันหายไปล่ะ หรือว่า ฉัน...ฉันจะชอบยัยทอมนี่ซะแล้ว ไม่จริงนะๆๆๆๆๆ)

เธอนี่มันซุ่มซามซะจริงเลยนะ  ยัยทอมเน่า ฮ่าาาาาา พอโทะโมะพูดจบก็วิ่งหนีตามเคนตะกับเขื่อนไป 

โห ไอ้หมอนี่ฉันอุตส่าขอบคุณนะเนี่ย เหอะ แต่ชังเหอะ ป่ะเฟย์ไปเรียนกัน 

งั้นซื้อขนมไปกินบนห้องก่อนน่าแก้ว 

จ้า 

    ตอนหน้าสนุกแน่ครับ ฝากติดตามด้วยน่ะ ยังไงก็ขอให้อ่านนิยายสนุกๆกันล่ะ  .........ฮ่าๆๆๆๆๆ