ป่วนใจนักขอรักซะเลย…ยัยตัวแสบ

บทนำ

สาวน้อยตัวเล็กๆ กำลังแบกกระเป๋าพะรุงพะรังทั้งสองแขน เห็นแล้วคงหนักน่าดู เหงื่อก็เริ่มไหล ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ

“โอ๊ย! หอยัยแก้วอยู่ไหนเนี่ย!!! เดินวนตึกนี้มาสามรอบแล้วนะ ><” เสียงของเธอบ่นอุบเพราะความเหนื่อยอ่อน

“เฮ้ย!!! ระวัง!!!” เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นในโสตประสาททำให้เธอต้องหันไปมองหาเสียงนั้น

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!”สาวน้อย ร้องเสียงดังลั่นทันทีที่หันไป

ปึก!

ตุ๊บ!

“เฮ้อ! บอกให้ระวังๆไง หูหนวกไงหา!” เสียงใครบางคนดังอยู่ข้างบนหัว ฉันเลยรีบลืมตาขึ้นมามองทันที ก็เห็นใครคนนั้นมารับลูกบอลแทน หล่อ! ขั้นเทพ!! (ใช่เวลามั้ย ==”)

“ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าบอลมันจะลอยมาโดนทางฉันอ่ะ” ฉันลุกขึ้นเถียงอีตาบ้านั่นทันที

“แล้วใครสั่งให้เธอมายืนหน้าเอ๋ออยู่ตรงนี้กันล่ะ” กรี๊ดดดดดด!!! ปากสุนัขเรียกพ่อจริงๆ เถียงได้แม้กระทั่งผู้หญิง แงๆๆ บุพการีแกสั่งสองมั้ยเนี่ย!!! >”< โมโหๆๆ

“ไม่มีใครสั่งย่ะ!! ฉันจะอยู่หอเพื่อนแต่หาเพื่อนไม่เจอ โทรไปไม่รับ”

“นั่นมันเรื่องของเธอ มาบอกทำไมยัยเอ๋อ -_-^” นายนั่นด่าฉันทิ้งท้ายแล้ววิ่งไปสนามบอลอย่างรวดเร็ว กรี๊ดดดดด!!! อยากจะเอากระเป๋าปาหัวอีตาบ้านี่ให้แตกจริงๆเล๊ย!!

ง่ะ แล้วฉันจะไปตามหายัยแก้วได้ไงเนี่ย!! TOT ยัยแก้วอยู่ไหน!!! โทรหาอีกทีละกัน

ติ๊ดๆ

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอเพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่

รับสักทีสิยัยแก้ว >”<

ตกหลุมรักเธอแล้วอ่ะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ ออกจากเธอไม่ไหว ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ ปล่อยไปรักกับเธอ

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ง่ะ ยัยแก้ว อยู่ไหน !! TOT