Fic harry potter:I hate you

่เช้าที่สดใส ของวันแรกแห่งการเรียนได้เริ่มขึ้นแล้ว เฮฮร์ไมโอนี่ รอนและแฮร์รี่ นั่งพร้อมหน้ากันอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ รอนยังคงเหมือนเดิม เวลาเจออาหารแล้วก็กินอย่างมูมมาม แฮร์รี่ มองรอนอย่างขำๆแต่เฮอร์ไมโอนี่ มองรอนอย่างตำหนิ

"เมื่อไหร่เธอเลิกนิสัยนี้สักทีนะรอน"เธอพูดมองรอนอย่างตำหนิและขยะแขยง

"เอาเถอะน่า เฮอร์ไมโฮนี่เธอก็ควรชินได้แล้วนะ"รอนกลืนขนมปังแล้วพูดแฮร์รี่ส่ายหน้าน้อยๆกับพฤติกรรมของคนทั้งสองที่ กี่ปี กีี่่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน

"คาบแรกเธอเรียนวิชาอะไร"แฮร์รี่ถาม

"ตัวเลขมหัศจรรย์ เธอล่ะ"เฮร์ไมโอนี่เป็นฝ่ายถามบ้าง

"พยากรณ์ศาสตร์"รอนตอบแทน เฮอร์ไมโฮนี่เบ้ปาก

"มาทาสยกันสิว่าทรีลอว์นีย์จะทำนายว่าฉันจะตายด้วยวิธีไหน"แฮร์รี่พูดกลั้วหัวเราะ รอนก็หัวเราะด้วยแต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่เล่นด้วย

"แฮร์รี่!!!"เธอเอ็ดเขาและรอนหยุดหัวเราะทันที เธอสะพายกระเป๋าและเตรียมจะลุก

"เธอจะไปไหนน่ะ"รอนถาม

"ไปเข้าเรียน"เธอตอบเธอเชิดๆ ออกไป

"เชื่อเขาเลย"รอนหันมาบอกกับแฮร์รี่ที่พยักหน้าช้าๆ และเริ่มจัดการอาหารตรงหน้าต่อ

  เฮอร์ไมโอนี่เลือกทางเดินที่ไม่ค่อยมีคนผ่านเพราะเธอคิดว่าคงจะดีกว่า ถ้าได้เดินไปและคิดอะไรไปเรื่อยๆเป็นการผ่อนคลายสมอง ที่สำคัญวันนี้เป็นวันแรกที่เริ่มเรียน เธอจึงไม่อยากเจอกับคนบางกลุ่ม

"ไงเกรนเจอร์"ยังไม่ทันขาดห้วงความคิด คนที่เธอไม่อยากเจอก็ปรากฏตัวขึ้นทันที

'ตายยากจริงๆ' เธอคิด

"ยังไม่ตาย"เธอตอบหยิ่งๆเตรียมจะออกเดินแต่มัลฟอยขวางไว้

"ถอยไปมัลฟอย"เธอสั่ง

"ไม่มีทาง"เขาตอบอย่างยียวน เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจ ถ้าทางเขาจะไม่มีทางถอยไปง่ายๆแน่

"ต้องการอะไร"เธอถามเสียงเรียบๆ มัลฟอยมองเธอหน้าตาฉงนยิ่ง

"อะไร"มัลฟอยขมวดคิ้วน้อยๆ

)"ฉันถามว่านายต้องการอะไร ถึงได้มาขวางทางฉํน"เธออธิบาย น้ำเสียงไม่เป็นมิตร เขากระตุกยิ้มน้อยๆ เธอเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เขาใช้หลอกสาวๆองฮอกวอตส์มาแล้ว นัดต่อนัด

"สักวันเธอจะพรู้เองเกรนเจอร์"แล้วเขาก็หลีกทางให้เธอ เธอรู้สึกงงงันอย่างมาก แต่ก็แกล้งเดินเชิดๆไปโดยเก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจ อะไรกันนะที่เขาต้องการจากเธอ

*เดี๋ยวมาต่ออีก60 นะจ๊ะ*